Laten we uit het donker komen: een korte wandeling door de psyche

Het landschap van de menselijke psyche is rijk en uitgestrekt. Het is compleet met verborgen hoekjes en gevaarlijke kliffen, maar ook met prachtige vergezichten. De uitdaging is om het hele terrein te zien, vooral in de huidige verwrongen, gefragmenteerde en vaak donkere staat.

Het ego: het gemakkelijkst toegankelijke deel

Het ego is het deel van onze psyche waartoe we directe toegang hebben. Dus als we aan de reis beginnen wakker worden, dit is het eerste deel dat moet opkomen en stralen. Dit gebeurt in wezen op twee manieren:

• We ontwikkelen zelfdiscipline
• Wij leren opletten

Zorg dragen voor de details van het leven – zaken als de zorg voor ons lichaam, betrouwbaar werken en het schoonhouden van onze leefomgeving ordelijk ruimte – is wat het ego kan en zou moeten doen. Om deze dingen goed te kunnen doen, moet het ego leren op te letten.

Het ego mag zich niet laten afleiden door zaken als verslavingen en tijdverspilling. Een gezond ego zoekt uit hoe dat moet evenwicht werken en spelen. Hij rust wanneer dat nodig is, maar spant zich ook in waar dat nodig is.

Het allerbelangrijkste is dat het ego onze inspanningen leidt om onszelf spiritueel te ontwikkelen. Het is het ego dat de verschillende regelt delen van de psyche en begint erachter te komen wat er werkelijk aan de hand is in ons leven. Wie ben ik eigenlijk? Waarom heb ik moeite? Waar en hoe verdwaal ik in het donker?

En hoewel het ego zelf een beperkt fragment is, zullen we al snel ontdekken dat er andere delen van de psyche zijn die zelfs nog meer gefragmenteerd zijn. Het is dus de taak van het ego om ons bij elkaar te houden terwijl we ons verdiepen in het moeilijke maar noodzakelijke werk om onszelf te herstellen tot heelheid.

Het Hogere Zelf: Ons goddelijke centrum

Terwijl het ego aan de buitenrand van onze psyche zit, zit het Hoger Zelf precies in het midden. Andere woorden die we zouden kunnen gebruiken om het Hogere Zelf te beschrijven zijn:

• Onze kern
• Onze essentie
• Onze goddelijke natuur
• Ons innerlijk licht

Hoewel het Hogere Zelf de kern vormt van het mens-zijn, wordt het niet letterlijk in het hart gevonden. Het rust in onze zonnevlecht, die iets lager in ons wezen ligt, en dieper. We omschrijven dit soms als onze ‘onderbuik’. Want als je ergens een onderbuikgevoel over hebt, betekent dit dat je leiding krijgt vanuit deze innerlijke plek van goddelijk weten. Dit is ons toegangsportaal tot de grotere geest.

Het Hogere Zelf is een plaats van schoonheid, waarheid en harmonie. Om het te bereiken is vinden zuiver goud. Op dit niveau van onze psyche zijn er wel drie goddelijke kwaliteiten wij bezitten ieder:

• Liefde
• Moed
• Wijsheid

Wanneer deze drie in hun natuurlijke, vrij stromende staat opereren, voelen we ons vredig en leven we vrij van conflicten. Maar zoals we zullen zien, brengt de menselijke conditie altijd een soort innerlijke vervorming en wanorde met zich mee die ons uiterlijke leven ontwricht.

Het is ook waar dat we op het niveau van ons Hogere Zelf allemaal met elkaar verbonden zijn. Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. Om in te wonen eenheidmoeten we eerst alle lagen van duisternis opruimen die momenteel ons innerlijke licht blokkeren.

Het Lagere Zelf: Lagen van duisternis

Het is niet helemaal juist om te zeggen dat alle mensen dat zijn hebben een Hoger Zelf. Correcter: wij zijn ons Hogere Zelf. Maar het is beslist juist om te zeggen dat alle mensen een Lager Zelf hebben. Het Lagere Zelf bestaat uit tijdelijke lagen van duisternis die ons Hoger Zelf bedekken. En dit zijn de dingen die onze dagen bezoedelen door zoveel strijd te veroorzaken.

Wij zijn hier als mensen om hier iets aan te doen.

De bron van onze donkere en verwrongen lagen is iets dat de Val wordt genoemd. Degenen die geïnteresseerd zijn om de oorsprong te begrijpen van waarom we hier zijn en deze menselijke ervaring hebben, kunnen meer lezen over de zondeval Holy Moly: Het verhaal van dualiteit, duisternis en een gewaagde redding.

Voor nu is het voldoende om te begrijpen dat alle duisternis niets anders is dan verwrongen lichtstralen die met moeite in hun oorspronkelijke staat kunnen worden hersteld. Een dergelijke transformatie is in feite waartoe de strijd van het leven ons aanspoort.

We zullen het Lagere Zelf herkennen aan zijn drang om destructief te zijn. Want het Lagere Zelf houdt onze ‘nee’ tegen het leven, waardoor we alles op ons pad willen vernietigen. Het houdt ook onze fouten als trots, eigenzinnigheid en angst. Andere kenmerken van het Lagere Zelf zijn onder meer:

• opstandigheid
• Weerstand
• Verwarring en chaos

Bovendien staat het Lagere Zelf erom bekend wreed te zijn, jegens ons en anderen. En het is vaak gevuld met wrok, haat en woede, die we gebruiken om moeilijke pijngevoelens te verbergen en te vermijden.

Pijn: de kern van het probleem

Wat er met mensen gebeurt, is dat we als kinderen allemaal een of andere moeilijkheid ervaren. Deze pijnlijke jeugdervaringen zijn een match voor de duistere obstakels die al in onze psyche verborgen zijn als we aankomen. Dit zet ons op een menselijk avontuur dat voortkomt uit onze reactie op deze pijn.

Kortom, we doen er alles aan om pijn te vermijden.

En dit, vrienden, is de echte kern van het probleem. Want door onze negatieve reactie op pijn fragmenteert onze psyche, waardoor we minder heel worden. Daarnaast bevat elk van deze fragmenten niet alleen pijn, maar ook onwaarheden.

Mensen zijn tenslotte betekenismachines. Dit betekent dat we proberen zin te geven aan het leven met behulp van onze jonge, beperkte ego-geest. Wat we zullen ontdekken is dat we een heleboel onware overtuigingen hebben gecreëerd die nu in ons onbewuste zitten. Toch deze verborgen, verkeerde overtuigingen zijn wat we gebruiken om door het leven te navigeren.

Om onze psyche te genezen en onszelf weer heel te maken, moeten we alle verborgen misverstanden blootleggen die diep in de hoeken van onze psyche zijn ingeklemd. Deze verwrongen overtuigingen zijn misschien uit ons bewustzijn verdwenen, maar ze zijn nog steeds gehecht aan oude, ongevoelde pijn. We moeten dus ook de bron van pijn leegmaken die door ons moeilijke verleden is gecreëerd.

En toch is dit precies datgene waar de meeste mensen hun hele leven voor weglopen.

Een betere weg vooruit

De uitweg is door het werk van het genezen van onze psyche te doen. Met ‘uitweg’ hebben we het over het uiteindelijk elimineren van de noodzaak om keer op keer terug te keren naar deze moeilijke dimensie die met zoveel pijn is verweven.

Om dit te doen moeten we eerst stoppen met rennen en in plaats daarvan onszelf onder ogen zien, zoals we nu doen. Toch is dit het laatste wat het Lagere Zelf wil doen. Waarom? Omdat de Het lagere zelf is lui en het maakt niet uit wie het pijn doet – inclusief ons.

We kunnen het Lagere Zelf karakteriseren door zijn neiging om:

• Volg het pad van de minste weerstand
• Handelen tegen onze eigen belangen

Dit betekent dat we onze vrije wil moeten gaan gebruiken om te handelen op manieren die tegen onze eigen duistere neigingen ingaan. En dit zal behoorlijk wat werk vergen. Sterker nog, zoals uitgelegd in Heilige Moly, met behulp van onze vrije wil op manieren die in lijn zijn met Gods wil, dat is het hele punt van het leven.

Helaas geloven we in onze verwarring vaak dat meegaan met Gods wil ons niet gelukkig zal maken. Wij hebben God vermengd met meer feilbare vormen van menselijke autoriteit, in plaats van te beseffen dat God een liefdevolle aanwezigheid is die we kunnen vertrouwen.

Eén manier om aan God te denken is door aan de spirituele wetten die deze wereld regeren. Want God heeft niet alleen deze geestelijke wetten geschapen, God is deze wetten. Ze bevatten:

• We moeten allemaal een inspanning leveren
• Er moet altijd een prijs betaald worden voor wat we willen
• We kunnen geen stappen overslaan
• We kunnen het leven niet bedriegen

Tot nu toe lieten we ons Lagere Zelf misschien de baas. Dit is het moment om wakker te worden voor de werking van het Lagere Zelf en stappen te zetten in de richting van een ander – en veel beter – resultaat.

Onze verdediging loslaten

Zoals we al zeiden, is het vermijden van pijn tot nu toe een belangrijke drijfveer in ons leven geweest. Deze vermijding voelt als een harde pijn die moeilijk te verdragen is. Er is echter een andere benadering die onze pijn in zachte pijn verandert. Het houdt in dat we onze pijn onder ogen zien en al onze gevoelens voelen.

In werkelijkheid is het onder ogen zien en doorstaan ​​van zachte pijn de enige manier om de andere kant van de pijn te bereiken.

Voordat we dit kunnen doen, moeten we gaan inzien hoe we ons hebben verdedigd tegen de ervaring van pijn. En dit doen we allemaal.

Want wat we eigenlijk allemaal willen is liefde. Maar onze draden zijn in de war geraakt, dus verwarren we het krijgen van liefde met het krijgen van wat we willen. En deze twee dingen zijn niet hetzelfde.

Volwassenheid houdt in feite in dat ons ego het loslaten van wat we willen hebben, althans voorlopig, en leert vertrouwen. Omdat we er echter nog niet op vertrouwen dat er een liefdevolle aanwezigheid in het leven is en dat het leven er niet op uit is om ons te pakken te krijgen – dat God echt wil wat het beste voor ons is – gebruiken we in plaats daarvan verschillende strategieën om onze zin te krijgen.

Dit zijn onze afweer– die de Padwerkgids ook wel ons Masker Zelf noemt – waarvan we denken dat het de pijn zal vermijden als we onze zin niet krijgen. Daarom moeten we uiteindelijk gelukkig zijn.

Als het leven maar zo werkte.

In werkelijkheid dwingen onze verdedigingen eigenlijk alleen maar stromingen die proberen het leven te manipuleren, zodat ze ons geven wat we willen. Maar het leven kan niet op die manier bedrogen worden. Dit betekent dat wat anders op natuurlijke wijze naar ons toe zou komen, als reactie op ons verlangen, eenvoudigweg niet naar ons toe kan komen als we forceren.

Er zijn drie manieren we proberen het leven te manipuleren en ons te verdedigen tegen pijn:

• Inzending (Liefdesmasker)
• Agressie (machtsmasker)
• Intrekking (Sereniteitsmasker)

Als we zien dat geen van deze op de lange termijn werkt, zullen we de impuls krijgen die we nodig hebben om ze op te geven. En natuurlijk zal het wat werk vergen om dit te leren. Het zal ook een beetje finesse vergen.

Want zodra we onze verdediging laten vallen, zal er geen filter meer zijn tussen ons destructieve Lagere Zelf en de rest van het leven. Dat is slechts een van de vele redenen waarom wakker worden zo moeilijk is.

Maar dat geldt ook voor het alternatief van leven met verborgen pijn en begraven onwaarheid.

We hebben allemaal keuzes die we elke dag kunnen maken. De beste manier om vooruit te komen is om te blijven werken aan de genezing van alles wat in het donker verloren is gegaan.

– Jill Loree