Het doel van deze leringen is om ons te helpen ons bewustzijnsniveau te verhogen. Dit willen we doen om meer grip te krijgen op de werkelijkheid. En het meest krachtige deel van onze realiteit - om nog maar te zwijgen van het deel waar we ons zo weinig bewust van zijn, zelfs niet van het bestaan - is ons onbewuste. We moeten dus de taal van het onbewuste leren spreken.
Het zijn onze onbewuste gedachten en gevoelens die verantwoordelijk zijn voor al het gunstige dat ons overkomt. En het is ook altijd achter het gordijn van elke ontbering, teleurstelling of stukje lijden. Het is de oorzaak van al onze "pech". En het is de bron van krachtige zich herhalende patronen die korte metten maken met het creëren van onaangename ervaringen.
Het onbewuste zou veel meer moeten worden toegeschreven dan het gewoonlijk is. Het is wat ons lot bepaalt. Omdat, zoals we ons gaan realiseren, het lot niets anders is dan de gebeurtenissen die plaatsvinden als gevolg van de regerende krachten van ons onbewuste. Het is de tijger en wij zijn de staart.
We hebben dus zowel een bewuste geest - de dingen die we weten - als een onbewuste geest - de dingen waarvan we niet weten dat we ze weten. Het onbewuste is verreweg de sterkste van de twee. Dit komt door het feit dat wanneer we een absurde misvatting of een onrealistisch beeld in onze bewuste geest hebben, we hiervan op de hoogte zijn. Dus we kunnen het corrigeren.
Maar wanneer iets voor ons bewustzijn wordt verborgen en in ons onbewuste wordt weggestopt - hoe misleidend of scheef het ook is - blijft het werken. En het doet dit zonder dat onze redeneervermogens tussenbeide komen om het te veranderen. Onze fouten blijven dan gewoon meer foutieve rommel eruit halen die ons hele bestaan stinkt.
Het zwarte gat van ons onbewuste omvat onze versteende verkeerde conclusies over het leven. Het bevat ook onze destructieve gedragspatronen en onze negatieve emoties veroorzaakt door onze onopgeloste problemen. Dit alles hebben we erin gepropt en vergeten. Maar er is nog iets dat we ook vaak vergeten. Ons onbewuste is ook een opslagplaats voor de constructieve bouwstenen van het universum. Het bevat oneindige creativiteit, uiterste wijsheid, goddelijke waarheid en liefde. Yessiree Bob, het zit er allemaal in. Als we deze bron van positieve energie willen aanboren, moeten we de obstakels opruimen die alles wat verborgen is in het onbewuste afschermen.
Dit alles klinkt misschien als een mooie theorie, wat het natuurlijk ook is. Maar de realiteit hiervan zal pas tot leven komen wanneer we klaar zijn om een dynamisch proces van groei en zelfontwikkeling aan te gaan. We moeten een voorproefje krijgen van de vreemde en opwindende realiteit van wat zich in ons onbewuste bevindt. Wat weliswaar zowel beangstigend als opwindend kan zijn. Alleen dan zullen we een idee krijgen van hoe krachtig deze verborgen aspecten van onszelf werkelijk zijn.
Ons graafwerk moet de foutieve korsten opgraven, maar dan doorgaan met het vinden van de productieve elementen die onder de fouten zitten. Omdat dit alles diep in onze ziel ligt. Het omvat het afval van nutteloze, verdeeldheid zaaiende angsten en de juwelen van onze creativiteit. Weinigen van ons zijn zich volledig bewust van de omvang van beide. Of hoe dit ons leven leidt zonder dat we het weten.
Het lijkt erop dat we wat effectievere graafwerktuigen nodig hebben om mee te werken. Maar laten we, voordat we ingaan op praktische tips, een paar dingen bekijken. Bedenk bijvoorbeeld dat de hele wereld op Russische nestpoppen lijkt; elk van onze persoonlijkheden is slechts een kleinere vorm van het grotere universum. Beide bestaan omdat bepaalde kosmische energieën precies op de juiste manier zijn verdeeld. Afhankelijk van hoe deze energieën op elkaar inwerken en zichzelf rangschikken, zullen ze wezens creëren - mensen, planten, planeten - die óf harmonieus óf disharmonisch zijn.
In een perfecte situatie zullen deze krachten elkaar aanvullen in plaats van elkaar uit elkaar te scheuren. Dus als alles 'in de zone' werkt, zal de geschapen entiteit - of het nu mineraal, plant, dier, persoon of het hoogste spirituele wezen is - één glorieuze, verenigde kosmische stroom produceren. Het is hetzelfde voor iedereen en alles.
Dit geldt zelfs in de ruimte. Wanneer een ster instort, komt dat doordat er tegengestelde krachten aan het werk zijn. Tegengestelde energiestromen creëren een spanning die uiteindelijk een explosie veroorzaakt, en de entiteit vernietigt zichzelf. Wat we zien gebeuren met een sterrenstelsel, gebeurt ook iets dichter bij huis, zoals bij rottende bladeren aan een boom.
Inderdaad, als we goed genoeg kijken, kunnen we zien dat er overal op alle niveaus tegengestelde krachten bestaan. En ze omvatten de tegenstellingen van waarheid en realiteit, van bewustzijn en bewustzijn. Simpel gezegd, tot een bepaalde graad van ontwikkeling bestaat het heelal uit twee hoofdstromen. Er is een ja-stroom en een nee-stroom. De ja-stroom bevat al het goede; het komt overeen met de waarheid en het kweekt liefde en eenheid. De nee-stroom wijkt af van de waarheid en is destructief; het kweekt haat en verdeeldheid. Nogmaals, dit geldt voor alle dingen, groot en klein.
Deze leringen vragen ons nooit iets op geloof aan te nemen. In feite moeten we geen enkele spirituele lering blindelings accepteren zonder het voor onszelf te verifiëren. In dit geval is het niet moeilijk om zowel de ja-stroom als de nee-stroom in onszelf te detecteren. En zoals net gezegd, alles wat op ons van toepassing is, geldt ook voor de hele schepping.
Dus om terug te komen op die praktische tips, laten we nu leren hoe we de taal van ons onbewuste in ons dagelijks leven kunnen interpreteren. Net als bij het leren van een nieuwe taal, komt er een bepaalde techniek bij kijken. En het zal wat oefening, geduld en doorzettingsvermogen vergen om nieuwe symbolen te leren.
Want wat is taal anders dan een conglomeraat van symbolen? Als we het woord 'tafel' zeggen, is het gewoon een symbool dat we gebruiken om een object dat we kennen te vertegenwoordigen; het is niet de tafel zelf. Het werkt op dezelfde manier voor de taal van ons onderbewustzijn. Maar om het te leren kennen, kost het evenveel tijd, moeite en oefening alsof we een vreemde taal zouden leren spreken.
De taal van het onbewuste is niet iets dat zomaar naar ons toekomt, net zomin als we zouden verwachten als we plotseling een nieuwe taal zouden kennen zonder een gezamenlijke inspanning te leveren. Maar het kennen van deze specifieke taal zal oneindig veel meer lonend zijn en meer voor ons doen dan het kennen van een dozijn vreemde aardetalen.
Van de twee stromen hebben we de neiging de ja-stroom gemakkelijker te herkennen omdat deze meestal bewust is. Maar wanneer we een verontrustende levensgebeurtenis tegenkomen, of opnieuw tegen een aanhoudende niet-vervulling botsen, kunnen we er zeker van zijn dat er zowel een ja-stroom als een nee-stroom op het werk is, die elkaar effectief opheffen.
Ons bewuste besef van onze ja-stroom slaagt erin om ons bewustzijn van de onbewuste nee-stroom uit te wissen. En hoe meer we de nee-stroom onderdrukken, denkend dat dit het uit bestaan zal verdrijven, hoe meer we het gewoon verder ondergronds drijven waar geen logica het kan weerleggen. Dit is hoe het krachtiger wordt dan de bewuste ja-stroom. Dit zorgt er ook voor dat de ja-stroom urgenter en hectischer wordt, luider schreeuwend over elk geluid dat de nee-stroom kan maken.
Terwijl al dit geschreeuw gaande is, wordt de persoonlijkheid in tegengestelde richtingen getrokken, waardoor druk wordt opgebouwd en steeds meer innerlijke spanning ontstaat. De manier om dit alles onschadelijk te maken, is door de nee-stroom aan de oppervlakte te brengen, naar zijn foutieve premisse te luisteren en geleidelijk de verkeerde overtuiging los te laten dat het moet doorgaan. Met het risico dingen te vereenvoudigen, is dit eigenlijk vrij eenvoudig te doen.
In de gebieden van ons leven waar we de Midas-aanraking lijken te hebben, waar vervulling plaatsvindt zonder veel drama of verwarring, kunnen we er zeker van zijn dat we heel weinig of geen stroom hebben. De ja-stroom draagt de dag zonder terugslag naar binnen. Ons hele wezen is dan onverdeeld; we zijn één met de realiteit en niet gespleten in onze verlangens of motivaties. Het zijn blauwe luchten en zandstranden.
Maar waar we herhaaldelijk "pech" hebben, drijft de stroomloosheid het vee. Als we een verlangen hebben dat we nooit kunnen landen, is dat het bewijs dat we een niet-gedetecteerde geen stroom in ons systeem hebben. Het spijt me te moeten zeggen dat het niet genoeg is om van onze afbeeldingen te weten, en om te weten waar ze in onze kindertijd vandaan kwamen. Dat is allemaal goed en wel, maar het is niet genoeg.
Dit is een van de verwarrende dingen over dit alles. Alleen omdat we onze verkeerde conclusies over het leven hebben ontdekt, zal dit ons niet helemaal naar de vrijheid brengen, zolang we maar op dezelfde oude manier blijven reageren zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Vroeg en laat zullen onze emotionele reacties negatieve resultaten opleveren - het zal zeker gebeuren - en dan zullen we dubbel teleurgesteld zijn. Plus ontmoedigd.
De boosdoener hier is de nee-stroom die elke verandering kortsluit waar de ja-stroom zo vurig naar streeft. Om een echte en blijvende verandering teweeg te brengen, moeten we de taal van het onbewuste beheersen.
Laten we zeggen dat we een wens hebben voor iets dat tot nu toe ontbrak. We hebben een verkeerde manier van denken ontdekt en een aantal valse schuldgevoelens aan het licht gebracht. We hebben gezien hoe onze destructieve houding het onmogelijk heeft gemaakt te manifesteren. Mooi gedaan. Misschien zijn we ons zelfs gaan realiseren dat we bang zijn voor de vervulling die we wensen, en daarom verwerpen we die subtiel. Misschien zijn we niet bereid de prijs ervoor te betalen. Misschien vinden we dat we geluk niet verdienen. Het probleem kan elke combinatie van deze dingen zijn. Maar het lange en het korte is dit: we hebben ontdekt wat ons in de weg stond.
Deze hele constellatie van verstoringen die we hebben ontdekt, kan aanvoelen als een eenmalige kern, een pakket. Wat niet bij ons opkomt, is dat dit pakket zijn uitdrukkingen - zijn energiestromen - zal blijven uitzenden, zelfs nadat het is gedetecteerd. Dit is erg belangrijk voor ons om te begrijpen. Want zonder dit specifieke besef gaan we niet ver in onze zoektocht naar vrijheid.
Wat we moeten doen, is teruggaan naar het doen van onze dagelijkse beoordeling, waarbij we onze inspanningen verdubbelen om de geen-stroom te detecteren. Als we dit niet doen, is het misschien bijna te ongrijpbaar om te vangen. Maar als we onze zoeklichten op dit deel van ons wezen richten, zal wat eens zo wazig was dat we het bijna niet konden zien, nu duidelijk worden, als een reliëfkaart die in een duidelijke contour komt.
We zullen beginnen te zien hoe we een beetje ineenkrimpen bij de gedachte dat we vervulling binnen ons bereik hebben. Natuurlijk, het was leuk als het een speelse fantasie was, maar dit vage gevoel van onbehagen dat opkomt, zorgt ervoor dat we de hele dingen opzij willen schuiven. Is dit angst? Of valse schuldgevoelens dat we het niet verdienen? Wat het ook is, we moeten het naar het zonlicht van ons bewustzijn slepen en het beter bekijken.
Is het mogelijk dat we in het comfort van een verre fantasie, gevuld met alles-ja-altijd-de-tijd, hoopten op het onmogelijke en geen rekening hoefden te houden met menselijke onvolkomenheden? Hadden we gehoopt alles op onze manier te krijgen, dat, hoewel niet per se slecht of fout, beslist star en eenzijdig is, om nog maar te zwijgen van onrealistisch? Dachten we in onze fantasie dat we een speciale behandeling zouden krijgen en ons helemaal niet hoeven aan te passen aan veranderende omstandigheden? En waren we onder veranderende omstandigheden alleen bereid om van onszelf te geven als we geen compromissen hoefden te sluiten of onze verwachtingen bij te stellen?
Dit is een veel voorkomende houding, degene die subtiel aanvoelt alsof het leven ons een ideale vervulling zou moeten geven zonder ons te vragen onze onrealistische verwachtingen te veranderen of op te geven. Dit is de stem die we moeten ontdekken, en daar is al ons onderscheidingsvermogen voor nodig. Maar als we dat doen, zullen we de reden hebben gevonden waarom de geen-stroom nog steeds rondhangt.
Het blijkt dat de nee-stroom alleen in werkelijkheid verschijnt, maar nooit in fantasie. Want in fantasie zijn we de schrijver, regisseur en ster van onze eigen productie. In zo'n eenzijdige situatie kunnen we onszelf opwerpen als bereid om te geven. Omdat wij degenen zijn die precies bepalen wanneer en hoeveel en op welke manier we zullen geven. In werkelijkheid hebben wij dat allemaal niet in de hand. In werkelijkheid moeten we flexibel zijn. En op een onbewust niveau weten we dit. Daarom blokkeren we de vervulling - we wachten liever op het onmogelijke.
Gewoon bewust worden van het voortdurende druppelen van onze nulstroom - zelfs voordat we begrijpen waar het allemaal om draait - zal de broodnodige verlichting bieden van de watermarteling van onze hopeloosheid. Eindelijk is er een uitweg in zicht. We snappen wel waarom ons leven niet is veranderd, zelfs niet nadat we een aantal opmerkelijke doorbraken hebben gemaakt bij het identificeren van onze beelden.
We zullen enkele van onze destructieve gevoelens kunnen detecteren en benoemen die in dienst staan van de nee-stroom: schuld en angst, woede en frustratie. En we zullen aanwijzen waar onze vijandigheid smeulend, kunstzinnig gecamoufleerd of weggeredeneerd wordt door de gemakkelijk te verwijten provocaties van anderen. Dit zijn de mechanismen waarover we moeten leren, omdat ze de taal van het onbewuste zijn. Om ze met succes te herkennen, moet je de code van dit oude dialect met succes ontcijferen. Dit moeten we van dag tot dag doen en het in actie zien, keer op keer. Zo kraken we de nee-stroom.
Een van de meer verraderlijke aspecten van de nee-stroom die achter elke onvervulde wens schuilt, is de manier waarop deze wordt verhuld door een wanhopig dringende ja-stroom. Vaak gebruiken we de op en neer springende actie van de ja-stroom om de afwezigheid van enige nee-stroom te 'bewijzen'. In werkelijkheid is urgentie een knipperend licht dat zijn aanwezigheid bewijst. Laat u niet misleiden.
De hectische angst dat vervulling nooit de onze zal zijn, logenstraft een ondergronds nee. Het ontbreken van zo'n nee levert een prettige en gemakkelijke ja-stroom op, niet aangetast door wanhoop. Dit is de ja-stroom die, ja, zo-en-die vervulling wil en er klaar voor is, maar hij zal niet opkrullen en sterven als hij die niet krijgt. Gewapend met een behoorlijke ja-stroom, voelen we ons in staat om zonder die stroom een productief leven te leiden, ook al zou het een zeer welkom genoegen zijn.
Laten we wat dieper ingaan op specifieke manieren om die vervelende geen-stroom te detecteren. We weten dat het dichtbij is als we gefrustreerd of wanhopig zijn, bang voor onvervulling of somber zonder het, en we moeten eraan werken om het dampspoor te identificeren. Aan het eind van elke dag kunnen we onze emotionele reacties herzien, in het besef dat we, in tegenstelling tot het verkeerde idee dat we door onze verbetering steeds minder zullen zien, na verloop van tijd steeds meer zullen waarnemen. Een essentiële voorwaarde is dus nauwkeurig onderzoek van onze emoties.
We kunnen frustraties en moeilijkheden gaan beschouwen als nuttige potroerders. Want als er nooit iets in de pot van ons onderbewustzijn zou gebeuren, zouden er obstakels liggen als versteend hout. Onaangeroerd en onaangetast gelaten, zou dit dode bos onmogelijk te vinden zijn, dus het zou heel lang stil kunnen sluimeren. Maar als ze worden geschud, knijpen, porren en porren onze vervormde stukjes ons totdat we onszelf in twijfel gaan trekken.
Onze opgewekte emoties zullen ons rechtstreeks naar onze nee-stroom leiden als we de tijd nemen om ze te onderzoeken. Dit is precies wat er gebeurt als onvermijdelijke levensproblemen een opzettelijk proces van spirituele genezing ontmoeten. Om ons werk productief te laten zijn, moeten we het kaf van het koren scheiden en de gezonde delen van onszelf scheiden van de verwarde delen met krakeling.
Ironisch genoeg is het de ja-stroom die we in dienst moeten stellen om de nee-stroom bloot te leggen. We moeten ja zeggen tegen het willen observeren, met een gevoel van onthechting, iets vreemds en duister in het zelf. Dit kan in feite het meest genezende en bevrijdende ding ooit zijn. Als we onszelf op een kalme en koele manier observeren, zonder veel verwoede handzwaaien, kunnen we de taal van het vaag gevoelde onbewuste vertalen in duidelijke woorden.
Verwacht geen volledig onbekende feiten te vinden. Dit kan zelden gebeuren, maar meer routinematig ontdekken we halfbewuste gedachten en diffuse uitdrukkingen die we al eeuwen over het hoofd hebben gezien omdat ze bijna een tweede natuur zijn. We hoeven niet door gekke bewegingen te gaan op zoek naar eenhoorns. Nee, we hoeven alleen maar naar onze wazige emotionele reacties te kijken en ze te vergelijken met ons fantasieleven. Door onze discrepanties, tegenstrijdigheden en onvolwassen verwachtingen helderder te focussen, zullen we alles leren wat we over onszelf moeten weten om een zinvol leven te leiden.
Wanneer we duidelijk waarnemen hoe we de vervulling waarnaar we zochten wegduwen, of ons er keer op keer uit terugtrekken, verzwakken we de nee-stroom. Sommige van die versteende zielsvullingen die in ons onderbewustzijn zijn ondergedompeld, zullen beginnen los te komen, omdat ze voldoende zijn lastiggevallen door innerlijk zoeken en omdat ze worden geprikkeld door onze pijn en frustratie. Nu kunnen we onze nulstroom precies daar aan de oppervlakte zien.
Het wordt moeilijker om iets weg te rationaliseren dat zo overduidelijk is geworden. En dat is maar goed ook. Ons ego heeft hier wat werk te doen, de druk op peil te houden en niet te vallen voor gladde vermommingen. Anders kan de nulstroom weer onderduiken. Er is een bepaalde meditatie die kan helpen.
Begin in een rustige, ontspannen houding het denkproces te observeren. Let zelfs op hoe moeilijk dit is om te doen. Na verloop van tijd zullen we in staat zijn gedachten een minuut buiten de deur te houden, waardoor we onszelf volkomen leeg kunnen maken. Nu komt er een lege ruimte waarin onderdrukt materiaal naar boven kan komen. We moeten duidelijk maken dat dit ons doel is en de inspanning om dit te laten gebeuren niet uit de weg gaan.
Door dit keer op keer te doen, ontstaat er een kanaal naar een voorheen onbenut deel van onszelf. Allereerst kunnen de destructieve elementen komen die in ons bewustzijn drijven; daarna zullen de constructieve degenen zijn die diep onder ons zijn begraven. Maar vaak volgt het proces een willekeurige volgorde. Let op: dit kan een test zijn. Blijf alert en merk op of de verleiding bestaat om zichzelf te overschatten. Het is mogelijk dat constructief creatief materiaal naar voren komt, maar dit betekent misschien niet dat we een jota geavanceerder zijn dan iemand anders die nog niet op hun goddelijke kanaal heeft getikt. Hun ritme kan gewoon anders zijn.
Er wordt in spirituele kringen veel gesproken over het "derde oog". En inderdaad, als we communicatielijnen openen met ons verborgen onderbewustzijn, en zijn vreemde taal leren interpreteren, zullen we "derde" waarnemingsorganen en communicatiemogelijkheden ontwikkelen. We zullen niet alleen duidelijker zien met onze ogen, we zullen ook scherper horen, fijner voelen en nieuwe vormen van spreken ontwikkelen. Buitenzintuiglijke waarneming, zou je kunnen zeggen.
Maar wanneer mensen zich concentreren op metafysische praktijken die zijn ontworpen om hen in een ideale staat te brengen die ze nog niet hebben bereikt, gaan ze de verkeerde kant op. Vervolgens worden hun nieuw verworven vermogens gebruikt om aan het zelf te ontsnappen, in plaats van te worden gebruikt om fouten in het zelf op te sporen en meer te begrijpen over wat eventuele destructieve elementen betekenen.
Zeker, op deze ijverige manier werken vereist een zekere mate van discipline en wilskracht. Wanneer onze vasthoudendheid afneemt, werkt onze nee-stroom op. Is dit niet dezelfde no-current die we in actie willen vastleggen? Exactamundo. We kunnen het zien aan ons gebrek aan energie, onze luiheid, ons gevoel geblokkeerd te zijn, onze leringen niet te begrijpen, onze woede op onze Helper, onze overdrijving van onze worstelingen. Het duurt niet lang voordat we ons spirituele werk opgeven, omdat het onmogelijk lijkt om door te gaan. Of we staan erop ons te concentreren op iets anders dan wat onze levensomstandigheden onze aandacht bieden. En het echte probleem blijft onaangetast. Scoor het winnende doelpunt voor de nee-stroom.
We moeten op onze hoede blijven, alert voor dergelijke vertragingstactieken door de geen-stroom. Hoe gretig we ook zijn om onze nee-stroom te ontdekken en eruit te groeien door samen te werken met de hulp van onze ja-stroom, een diepgewortelde angst voor verandering laat ons zien dat de nee-stroom nog steeds in huis is. Het staat er in verhouding tot de omvang van het probleem waaraan we werken. De enige manier om er voorbij te komen is erdoorheen - onze diepste angsten en de misvattingen die ze op hun plaats houden onder ogen zien - en nooit door er omheen te gaan.
Een ander woord voor geen stroom is 'weerstand'. Maar velen zijn zo immuun geworden voor dit woord dat alleen al de vermelding ervan de nee-stroom activeert. Misschien kan het nuttig zijn om te beseffen hoe universeel de nee-stroom is, hoe alomtegenwoordig het is. We zijn allemaal doordrenkt van geen stroom, en het heeft geen zin om te argumenteren wie het het ergst heeft. Wat relevant is, is of we het detecteren en vertrouwd raken met de machinaties ervan.
Een grote, sterke nee-stroom die constant wordt verzwakt door onze waarnemingen is eigenlijk minder schadelijk dan een nietige nee-stroom die onopgemerkt onder de radar vliegt. Dit laatste is moeilijker te herkennen, vooral in de aanwezigheid van een sterke ja-stroom. Dus doen alsof de nee-stroom niet bestaat, zal het gewoon toestaan om zich een weg te banen door al onze vreugde.
In tegenstelling tot wat we misschien zijn doen geloven, is ons onderbewustzijn niet verlegen. Sluw en sluw en glad, ja, maar niet verlegen. En het praat non-stop. Het is alleen dat we het niet horen - net zoals iemand een vreemde taal horen spreken die we niet hebben geleerd. Hier zijn vijf vragen die we onszelf elke dag kunnen stellen om op af te stemmen: 1) Wat verlang ik dat ik niet heb? 2) Hoeveel wil ik het hebben? 3) Hoe kan ik het stoppen, blokkeren of anderszins nee zeggen? 4) Hoe kan ik ook nee zeggen tegen het werk dat eraan komt? 5) Waar anders detecteer ik deze geen-stroom in mijn leven?
Als we vooruitgang kunnen boeken door deze vragen regelmatig te stellen en ze naar waarheid te beantwoorden, zullen we versteld staan van onze vorderingen. Als we ons hierdoor te gespannen of te gekweld voelen, en ons doen denken dat we iets belangrijkers zullen missen - wat we natuurlijk niet kunnen noemen - dan hebben we al een kraal over onze nee-stroom. Want het is de nee-stroom die ons ervan weerhoudt om stil te worden en van binnen te luisteren.
Door onszelf in actie te blijven observeren, zullen we de nee-stroom loswrikken van zijn ankerplaatsen en uiteindelijk elimineren wat het meest destructieve in ons leven is. Meestal stormen we echter vooruit, terwijl we onze fantasievluchten vermaken en wachten op een verre doel van perfectie. Ondertussen zijn we bang voor onze onrealistische doelen en sluiten we een oogje dicht voor wat ons echt in de weg staat. Mensen zijn zo grappig.
Zodra we ja beginnen te zeggen om ons nee te vinden, zullen we een link leggen met ons onderbewustzijn, dat ook het diepere, wijzere deel van ons omvat. Dit is het deel dat we uiteindelijk willen overnemen om ons door elke fase van het leven te leiden, inclusief die gebieden waar succes ons ontwijkt. Dit deel van ons onderbewustzijn is het nuttige deel. Het zal ons voortdurend nieuwe kracht geven, met vruchtbare creatieve energie, vindingrijkheid en een gevoel van harmonie.
Wanneer deze communicatie begint te gebeuren, verbindt het ons niet alleen met het beste in onszelf. Het verbindt ons ook met de onbewuste delen van alle anderen. Onderschat niet wat dit kan betekenen. Omdat het deze onbewuste communicatie is - de uitwisselingen waarvan we ons niet bewust zijn - die het verloop van een relatie bepalen. Als we dit niet begrijpen, en vervolgens niet begrijpen wat er in onze relaties gebeurt, zullen we constant het gevoel hebben dat we in de lucht blijven hangen.
Maar als we het onbewuste van iemand anders kunnen ontcijferen, zullen we een revolutionaire vrijheid ervaren. Dit is echt een grote deur waar we doorheen stappen als dit gebeurt. Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden om dit fenomeen zelfs maar te beschrijven. Het is alsof een donker gordijn wegvalt, en we stoppen met alle misverstanden, pijn en angsten. We zullen in staat zijn om rustig bij anderen te observeren wat hen bedreigt en waardoor ze zich gespannen en defensief voelen - net zoals we hebben geleerd om met onszelf te doen.
We zullen weten hoe we hun gebaren moeten interpreteren, wat die nadruk of uitdrukking betekent, deze actie of die uiting of deze gespannen spier. Buiten het medeweten van de andere persoon, zullen we ze kunnen lezen als een boek. We zullen horen en zien en waarnemen wat ze werkelijk bedoelen, ondanks hun vermommingen. We zullen herkennen wat hen achter hun façades regeert. En we zullen weten wat hun onbewuste communiceert door naar hun gedrag te kijken. Op dit punt hebben we niets meer te vrezen. Maar niemand van ons kan dit in iemand anders begrijpen totdat we het met onszelf hebben gedaan.
Zolang we bang blijven, missen we de kalme observatievaardigheden om een ander in waarheid waar te nemen. Het maakt niet uit of we bang zijn voor wat ze zouden kunnen doen, of dat we bang zijn voor wat ons eigen onbewuste zelf zou kunnen doen. Hoewel het echt het laatste is dat onze nee-stroom zo herculisch maakt. Verlies deze angst en we kunnen leren luisteren naar de verborgen delen van de ziel. Op deze manier perfectioneren we onszelf met behulp van technieken die we kunnen gebruiken om mooie, onbevreesde relaties op te bouwen.
Keer terug naar Bones Inhoud
Lees origineel padwerk® Lezing: # 124 De taal van het onbewuste
