Er zijn drie fundamentele fouten die perfectie verstoren en die op ieder van ons van toepassing zijn. Dit zijn eigenzinnigheid, trots en angst. Al sinds de herfst, dat uitvoerig wordt besproken in Holy Moly: Het verhaal van dualiteit, duisternis en een gedurfde redding, hebben deze drie vervormde attributen stoom opgebouwd. En ze zijn de fundamentele blokkades van ons essentiële licht.

Wanneer we dit pad van zuivering volgen, is ons belangrijkste doel om onszelf te ontlasten van alles wat ons licht blokkeert. We hebben dus twee missies. Een daarvan is om te voelen wat ons basislicht is. De andere is om te beseffen hoe deze drie buzzkills van eigen wil, trots en angst samenspannen om het te verdoezelen. Het is ons werk om ze steen voor steen te ontmantelen en voor eens en altijd neer te halen. Om dat te doen, moeten we inzicht krijgen in onze eigen donkere muren. Want dat is wat tussen ons en ons basislicht staat.

Voordat we in deze altijd aanwezige trojka van fouten duiken, laten we onze blik even naar het licht richten. In het grote geheel van dingen zijn er een aantal spirituele sferen. Ze beginnen bovenaan met het hoogste: “The Ineffable” of House of God, zoals de Spirit World het kent. Net daaronder is nog een bol genaamd "The Highest Lightworld".

De Hoogste Lichtwereld is een enorm reservoir dat bestaat uit een oneindig aantal lichtkrachten of lichtkwaliteiten. Deze kwaliteiten vertegenwoordigen elk goddelijk aspect - elke deugd of goede kwaliteit die we ons kunnen voorstellen - die in de hele schepping bestaat. Hier is een handvol mooie eigenschappen om te overwegen: moed, sereniteit, liefde, vertrouwen, geloof, betrouwbaarheid, duidelijkheid, creativiteit, hoop, mededogen, eerlijkheid en harmonie. Er is ook voorzichtigheid, discipline, ijver, rechtvaardigheid, wijsheid, standvastigheid, humor, vreugde, nederigheid, vriendelijkheid, geduld en vrijgevigheid. Je snapt de essentie.

Elk van deze kwaliteiten van licht wordt gepersonifieerd door een geest of engel. Dit is vergelijkbaar met de twaalf actieve en twaalf passieve krachten die elk worden gepersonifieerd door een engelachtig wezen. De emanaties van de krachten van het licht, wanneer gecondenseerd tot een spirituele vorm van extreem fijne textuur, creëert deze wezens. Elk straalt op zijn beurt hun respectieve lichtkwaliteit uit.

Als we al deze lichtkrachten samenbrengen in één gigantische poel van licht, zou alles één zijn; verenigd, vormen ze één harmonieus geheel. Toch heeft elke lichtkracht zijn eigen unieke kleur, evenals geur, toon en andere kenmerken. Het bereik en de complexiteit hiervan gaat veel verder dan wat onze menselijke geest kan bevatten. Maar we kunnen een algemeen beeld krijgen door te kijken naar de verschillende kleuren licht die we uit een prisma zien komen. Ze versmelten allemaal tot één enkel wit licht.

Dus deze geïndividualiseerde lichtkrachten komen voort uit de Hoogste Lichtwereld waar ze zijn geconcentreerd. Ze verspreiden zich vervolgens in een aaneengesloten reeks in lagere sferen van steeds minder kracht. In deze Middelste Lichtwereld komen deze kwaliteiten van licht weer samen in sferen. En hoewel ze op dezelfde manier geconcentreerd en gecondenseerd zijn, zijn ze iets grover van structuur. Toch zijn ze buitengewoon fijn vergeleken met wat we hier op planeet Aarde gewend zijn. Vanaf hier stromen deze emanaties van licht weer naar buiten, stromend naar alle andere werelden die God heeft geschapen.

Het is hier in deze Midden-Lichtwereld dat de geestelijke wezens die de Pistis Sophia worden genoemd, verblijven. De Geestenwereld noemt ze ook wel "The Orders". Voor elke lichtkwaliteit is er een Orde. En elk van deze Orden wordt geleid door een individuele geest wiens missie het is om het Heilsplan te dienen. Heilige Moly gaat dieper in op het Heilsplan. Een andere aanduiding voor deze Orden is 'Koren', elk met zijn eigen speciale markeringen, gewaden, enzovoort.

Ieder mens is in wezen een geestelijk wezen dat tot een van deze orden of koren behoort. Als we een bepaalde graad van ontwikkeling hebben bereikt, kunnen we misschien in diepe meditatie zitten en de primaire grondkwaliteit van ons wezen voelen. Dit betekent niet dat we niet ook andere deugden hebben. En het spreekt voor zich, ook tal van ondeugden. Maar er is één fundamentele kwaliteit die het kernelement vormt van wie we zijn. Deze uitstekende basiskwaliteit die we bezitten, zal al onze andere goddelijke kwaliteiten versterken en ze nooit verzwakken of uitsluiten.

Als we de leringen over schepping en zondeval begrijpen, zoals uitgelegd in Heilige Moly, kunnen we begrijpen dat elk wezen dat ooit is geschapen, in werkelijkheid op een bepaalde manier perfect is. En als de zondeval nooit had plaatsgevonden, zouden we onze taak hebben volbracht om perfectie aan te vullen met onze eigen inherente, unieke volmaaktheid, terwijl we onze weg baanden om echt goddelijk te worden.

Maar hier is iets dat we moeten beseffen. Dat totdat we werkelijk zo'n staat kunnen bereiken, ons vermogen om goddelijk te zijn slechts gedeeltelijk kan zijn. De huidige gang van zaken is om ons een weg te banen door het Heilsplan. We moeten dit deel van onze taak vervullen voordat verdere expansie in de richting van perfectie kan doorgaan.

Dus terug naar die Orders, die elk op één manier perfect zijn. Dit betekent dat ieder van ons in feite en inderdaad gevallen engelen is. En we hebben een kern van perfectie - onze oorspronkelijke natuur - in wezen intact gehouden in onze kernessentie. Hoewel het Lagere Zelf het nu bedekt met laag na laag onvolkomenheden. Dit pad van zuivering heeft dus alles te maken met het onszelf bevrijden van de fouten van eigen wil, trots en angst. Want ze zijn als onkruid dat onze grond van volmaaktheid bedekt.

We moeten gaan inzien hoe deze specifieke vervormingen het ronduit onwaarschijnlijke Lagere Zelf omvatten en routinematig onze levenservaringen kleuren. En op een gegeven moment moeten we ook de speciale Hogere Zelf-kwaliteit ontdekken die eronder begraven ligt. Want als we onze gaven niet kennen, kunnen we ons eigen potentieel niet volledig realiseren.

Het is misschien niet gemakkelijk om te zien hoe eigenzinnigheid, trots en angst met elkaar verbonden zijn. Waarom is het waar dat je misschien een grotere mond hebt, maar het is nooit mogelijk om er maar twee te hebben, gezien hun Three Musketeers-manier om altijd in drievoud te verschijnen? Waarom wordt de ene als ondenkbaar beschouwd zonder de andere?

Als we dit spirituele pad van zuivering willen bewandelen, is het essentieel dat we deze drie in onszelf uitzoeken. We moeten de rol zien die elk van hen speelt. En we moeten geen minuut het idee koesteren dat dit trio van toepassing is op 'iedereen behalve ik'. Sommigen hebben misschien meer en anderen hebben misschien minder, maar dit onderwerp is belangrijk voor iedereen, dus luister goed.

Laten we beginnen met het uitzoeken van wat semantiek tussen eigen wil en vrije wil. Omdat ze niet hetzelfde zijn. Een belangrijke onderscheidende factor is dat we de vrije wil voor slechte of goede doeleinden kunnen gebruiken. Dus hoewel we onze vrije wil kunnen gebruiken om het kwaad in stand te houden, is het ook een noodzakelijk ingrediënt voor zelfontwikkeling. We kunnen gewoon Gods wil niet vervullen zonder onze vrije wil toe te passen om het te accepteren en ervoor te kiezen. Op de lijst met geweldige geschenken staat de vrije wil bovenaan de hitlijsten. God heeft ons met vrije wil begiftigd, en zonder die hebben we geen kans om goddelijker te worden. Dus dan, vrije wil: dikke duim omhoog.

Vergelijk en vergelijk dit, zo je wilt, met eigen wil, dat is de wil van het kleine zelf - het kleine ego. De eigen wil wil wat hij wil, wanneer hij het wil. Hij zal ernaar streven zijn zin te krijgen, ongeacht wie of wat hij moet maaien om hem te krijgen. Het maakt niet eens uit of het tijdens het proces ontberingen en gevangenschap over het zelf brengt. Als we gevangen zitten in eigenzinnigheid, zijn we te blind om te zien welke schade we aanrichten.

Eigenzinnigheid is dus zowel blind als onvolwassen, en werkt zowel in strijd met de spirituele wet als in strijd met menselijke wetten. En het kan me echt niet schelen. Eigenzinnigheid is alleen uitkijken naar nummer één en zoekt alleen wat het meest voordelig lijkt 'voor mij, mij, mij.'

Voor de gemiddelde persoon zijn we niet bezig met het plegen van misdaden en het vertonen van grof antisociaal gedrag, omdat we eigenlijk beter weten. Ongeacht onze religieuze aanleg houden we ons aan een gevoel van ethiek dat weerstand biedt om het Lagere Zelf ruw over ons leven te laten lopen. Bovendien zijn we bang dat ze ons pakken. We willen dus geen ruzie maken met onze omgeving.

Maar als we kijken naar de meer subtiele emotionele stromingen van onze eigen wil, zullen we zien dat, ja hoor, dit geldt ook echt voor ons. Op de gladde helling van onze ongezuiverde stukjes willen we in feite dingen die tegen de geest van de geestelijke wet ingaan. Dit is misschien helemaal niet bewust voor ons, en juist in die kloof tussen wat we bewust beweren te willen en wat we onbewust werkelijk verlangen, lopen we het meest vast in onze ontwikkeling.

Dit, vrienden, is waarom het van vitaal belang is dat we de moed leren verzamelen om erachter te komen wat we werkelijk voelen, door duidelijke en beknopte woorden te vinden om uit te drukken wat alle delen van ons verlangen. 'Wat komt er van mijn kleine ego en is daarom een ​​egocentrische eis van mijn eigenzinnigheid die niet past bij de rest van mijn aard, die net zo echt is?'

Hoe verbindt onze eigen wil dan met angst? Welnu, als we een vrachtwagen vol eigen wil beschermen - vaak extra krachtig omdat het in ons onbewuste op de loer ligt - zullen we in voortdurende angst leven dat we onze zin niet zullen krijgen. Dus onze opzettelijke wens om altijd bevredigd te worden, maakt ons altijd bang. Want diep van binnen weten we dat het niet mogelijk is om al onze wensen te vervullen.

Heck, voor het grootste deel weten we zelfs dat onze wensen onredelijk, zo niet ronduit onmogelijk zijn. Ten eerste is er karma, dus hebben we zelf onze vleugels geknipt door onze acties in vorige levens. En tenzij we ontdekken hoe we onze eigen pas belemmeren en leren om recht in de wereld te lopen, zullen we blijven struikelen over onze eigen twee voeten.

Hier is het ding - we hebben deze innerlijke stromen van binnen die in verschillende richtingen lopen. Onze eigenzinnigheid wordt helemaal opgekrikt door te willen wat er verkeerd, onmogelijk of tegenstrijdig is met wat echt het beste is voor alle betrokkenen. Ondertussen, dieper in ons wezen, weet ons Hogere Zelf heel goed dat dergelijke wensen niet vervuld kunnen worden. En dat is wat ons bang maakt.

Vanuit het oogpunt van ons ego zijn we bang dat we nooit onze zin zullen krijgen. Het probleem is niet dat dit waar is; het probleem is ons verwrongen perspectief dat dit nodig is. Dit is iets om bij te zitten tijdens meditatie, onszelf open te stellen voor inzicht in hoe dit onze ziel en onze huidige levenssituaties doordringt.

We moeten binnenin zoeken naar de bron van onze onvervulbare wensen. Dan zullen we in staat zijn om de manier waarop angst automatisch samengaat met de verlangens van onze eigen wil te verbinden. Als we dit zien, zullen we een trede op de ladder van zelfkennis komen. Om daar te komen, moeten we het lef hebben om op zoek te gaan naar onze eigen verstoringen. Daarin ligt de kans op bevrijding van onze persoonlijk handgesmede innerlijke kettingen.

Laten we nu overgaan tot trots. Laten we eerst duidelijk zijn over wat we bedoelen met trots. We zitten vast aan trots als ons ego denkt dat we belangrijker zijn dan andere mensen, dus we willen voordelen voor onszelf. Kortom, we zijn ijdel en denken alleen aan onszelf. Als we vinden dat de vernedering van een ander minder telt dan die van onszelf, zijn we te trots. En wie van ons heeft niet iemand anders onder de bus gegooid om onze eigen huid te redden?

Wie reageert werkelijk hetzelfde op andermans vernedering als op die van henzelf? Als we eerlijk zijn, kunnen we toegeven dat vernedering veel pijnlijker aanvoelt als het ons overkomt dan wanneer we zien dat het iemand anders overkomt. We hebben misschien medelijden met hun situatie, maar de pijn zal compleet anders aanvoelen, ongeacht wat we onszelf het tegendeel zeggen.

Het is belangrijk om hier eerlijk te zijn bij het overdenken, want onze eerlijkheid alleen kan ons een wereld van goed doen - veel meer dan enig nietig zelfbedrog. Want we kunnen onze gevoelens niet veranderen door ze te forceren of door onszelf een verhaal te vertellen over hoe we ons zouden moeten voelen. Nee, ze passen zich indirect aan door het authentieke, geleidelijke werk van realistische zelfbeoordeling.

De weg vooruit is niet om gevoelens van gekwetste ijdelheid over het lijden van iemand anders te verzinnen. We moeten onszelf eerder niet zo serieus nemen. Onze trots doet er niet half zoveel toe als ons overdreven zelfingenomen kleine ego ons wil doen geloven. Door meer los te komen van deze kostbare ijdelheid van ons, zullen we het juiste gevoel voor verhoudingen hebben wanneer we onze ervaringen met die van anderen vergelijken.

Langzaam maar zeker zullen we in de richting van dezelfde reacties komen voor andermans tegenslagen als voor de onze. Dit wordt bedoeld met onze broeders en zusters lief te hebben zoals wij onszelf liefhebben. Iets anders doen dan dit is een overtreding van de geestelijke wet van gerechtigheid, om nog maar te zwijgen van een klap in het gezicht van de wet van broederschap.

Want hoewel we misschien op een rechtvaardige manier handelen, zijn onze innerlijke reacties vaak beslist niet rechtvaardig. Dat is misschien genoeg voor sommige mensen, maar misschien is het niet voor ons - wij die proberen dit smalle pad te betreden. We zijn ons ervan bewust dat onze onreine gedachten en gevoelens niet toestaan ​​dat ons innerlijk licht uitstraalt - gerechtigheid zal ons wezen niet doordringen en onze lichtkracht zal niet vrijuit schijnen als onze gevoelens niet in overeenstemming zijn met goddelijke wetten.

Dit zou dus onze gevoelens onrechtvaardig maken en onszelf boven onze broeders en zusters plaatsen. En nu worden we opnieuw bang. Want als we onszelf op een voetstuk plaatsen en denken dat we zo belangrijk zijn, zijn we bang dat de mensen om ons heen ons niet zullen geven wat we willen: gekwetst worden. Alleen als we bereid zijn om op gelijke voet met anderen te staan, zullen we vrij zijn van angst.

Het is dan ook niet moeilijk te zien hoe eigenzinnigheid en angst hand in hand gaan. Het is even eenvoudig om te zien hoe trots en eigenzinnigheid vogels van een veertje zijn. Elke dag hebben we allemaal volop gelegenheid om deze drie onder een hoedje te zien werken, precies zoals afgebeeld. Meestal laten we ze voorbij glippen. Een onaangenaam gevoel komt naar boven en we duiken erop, haastig om het opzij te zetten.

We zijn supersnel om de fouten en onvolkomenheden van anderen de schuld te geven, waardoor ze verantwoordelijk zijn voor onze eigen innerlijke disharmonie. Maar misschien zullen we op een dag beseffen dat niemand anders de schuld kan krijgen. We doen dit onszelf allemaal aan en verdoezelen het dan met korte uitleg. Het is gewoon een slecht humeur of vanwege het weer.

Laten we echt zijn. Telkens wanneer we ons zorgen maken, kunnen we onze zaklantaarn van de waarheid op deze drie boosdoeners richten. Zolang we verstrikt zijn in eigenzinnigheid, trots en angst, kunnen we nooit gelukkig zijn. Het is onmogelijk. We kunnen een aanval opzetten en doen wat we willen aan de buitenkant, maar van binnen is dit de bron van alle kwalen. Als we dit weten, hebben we een schat: we hebben de sleutel om al onze problemen op te lossen.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Bones Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 30 Eigen wil, trots en angst