Wanneer we ons op een spiritueel pad begeven, stuwen onze groei en expansie ons naar nieuwe ervaringen en hogere staten van bewustzijn. Naarmate we de staat van eenheid naderen, maken we voortdurend meer en meer creatieve dingen voor het leven vrij. Hiermee kunnen we steeds meer gewenste ervaringen creëren. Dit is een overvloedige sneeuwbal die smileygezichten blijkt te zijn.
Een essentieel aspect van ons creatieve proces is visualisatie. Want als we ons de staat waarin we willen groeien niet kunnen voorstellen, zullen we het moeilijk hebben om daar ooit te komen. We moeten het prototype zien van iemand die ons voor is gegaan. We hebben een kaart nodig van waar we heen gaan, of een blauwdruk van wat we proberen te bouwen. Zonder een eerste idee kunnen we niet creëren.
Mensen zijn doorgaans erg goede emulators. We kijken om ons heen, vooral degenen met attitudes en gedragspatronen waarmee we ons identificeren - die zowel positief als negatief kunnen zijn - en het is alsof hun manier van zijn besmettelijk is. We kunnen iemand anders nadoen, hun mening overnemen of hun gevoelens oppikken. Dit alles gebeurt zowel opzettelijk en bewust als subliminaal en onvrijwillig. Ze worden ons prototype voor de nieuwe staat van eenheid waarin we groeien.
Hoe vrijer onze zielesubstantie is, hoe minder we gebukt gaan onder vervormingen, misvattingen, negativiteit en de neiging om ons destructief te gedragen. Als zodanig worden onze keuzes betrouwbaarder. Het moeilijkste is dan om te beginnen. Onze vervormingen kunnen ertoe leiden dat we valse helden kiezen. Tegelijkertijd sluiten we een oogje dicht voor de wenselijke aspecten van iemand die ons zou kunnen leiden. Het kost tijd om de eigenschappen te herkennen die echt wenselijk zijn.
Terwijl we van de ene incarnatie naar de volgende evolueren, helpt dit principe ons vooruit. We ontmoeten precies de juiste figuur die een herkenning in onze geest opwekt en we volgen hun ware voorbeeld. Dit betekent niet dat we onze eigen uniciteit opgeven en ze gewoon gaan apen. In plaats daarvan passen we de universele aspecten van hun eigenschappen en manieren van zijn aan onze eigen zelfexpressie aan. Pas als we een negatieve houding nabootsen door ons te identificeren met negatieve rolmodellen, gaan we een weg naar zelfverraad in.
Voor alle kinderen zijn hun ouders een prototypische figuur. Als we uiteindelijk een ouder of een aspect van hen sterk afwijzen, kunnen we er zeker van zijn dat er een negatieve identificatie heeft plaatsgevonden. We hebben iets nagebootst dat we nu blindelings in onszelf bestrijden.
In welke mate de ouders en het kind ook gezonde, gezuiverde zielen zijn, het kind zal zich identificeren met de positieve aspecten van de ouder en deze gebruiken in hun levensplan. Ze zullen de andere, minder wenselijke eigenschappen niet overnemen. Dit kan alleen gebeuren voor zover het kind in staat is om de dingen duidelijk te zien en in waarheid te zijn.
Negatieve identificatie leidt tot de ontwikkeling van 'beelden'. Deze term 'beelden' verwijst naar de generalisaties en verkeerde conclusies die we als kinderen maken. Als zo'n overtuiging aanwezig is, hebben we een beperkte visie op het leven en zijn we niet in staat om al onze beschikbare opties correct te zien. Veel belangrijke factoren worden buiten ons bewustzijn gelaten. En dit laat de weinige overgebleven alternatieven over, zodat onze hele perceptie van het leven en onze reactie erop in het linker veld staan.
Positieve identificatie leidt daarentegen nooit tot beeldvorming. In plaats daarvan leidt het tot visualisatie. In tegenstelling tot de gesloten systemen die door afbeeldingen worden gegenereerd, is visualisatie een wijd open systeem dat zowel realistisch als flexibel is. Vanaf hier zijn er veel manieren waarop ons bewustzijn oplossingen kan creëren.
Dit betekent dat we allemaal een positief model moeten vinden waarmee we ons kunnen identificeren. We moeten het vermogen ontwikkelen om voorbeeldige figuren te herkennen wanneer we ze tegenkomen. Na verloop van tijd zullen we uitgroeien tot zulke figuren voor anderen en hen inspireren op hun pad wanneer ze klaar zijn om de waarheid te zien en hun inherente potentieel verder te ontwikkelen.
Wanneer er innerlijke blokkades en mistig bewustzijn in ons zijn, zullen deze vervormingen in onszelf ons vermogen om echte voorbeeldige figuren te herkennen, kleuren. We zullen ofwel blind zijn voor de positieve eigenschappen ervan, of we zullen verkeerd interpreteren wat we zien. We kunnen alleen goedheid zien als we relatief open en vrij zijn. Dan klikt er iets.
Een automatisch verlangen om zich in dezelfde richting te ontwikkelen, zal opduiken. Het is niet zo dat we iets vreemds aan onze aard zullen imiteren. Integendeel, fundamentele universele eigenschappen zullen via ons tot uiting komen. Terwijl we doorgaan, zullen we intuïtief weten wat emulatie waard is en we zullen deze visie gebruiken om onszelf te voltooien.
Zoals bij alle ontwikkelingsgebieden, volgen we een schema met reeksen die de spirituele wetten volgen. Als we een blok hebben, hebben we tot nu toe geen goed voorbeeld gehad. Nu zullen we moeten leren - langzaam en realistisch - hoe we een positief rolmodel kunnen kiezen om te gebruiken als onze go-by. We zullen onze innerlijke visie moeten gebruiken om op te roepen hoe een persoon eruit zou zien die geïntegreerd en harmonieus is en in contact staat met zijn eigen innerlijke goddelijke zelf. Met zo'n concept in onze gedachten, zullen we in staat worden om een uiterlijke figuur te herkennen wanneer ze langskomt, die ons kan inspireren en ons kan helpen ons beste zelf te worden.
Daartoe zal de volgende informatie proberen een beeld te schetsen van waarnaar we moeten zoeken, zowel in termen van afstemming op een ander die ons kan leiden, als ook in het zien van onze eigen slapende mogelijkheden. Hoe ziet het eruit als iemand zich verenigt met zijn innerlijke goddelijke kern - als we de onuitputtelijke rijkdom in het centrum van onze ziel vinden? Hoe kunnen we dit bij anderen herkennen als we er voorheen blind voor waren?
Wanneer we op onze spirituele reis het punt bereiken waarop we klaar zijn om ons aan Gods wil over te geven, hebben we de basis gelegd voor bepaalde essentiële veranderingen die in ons leven kunnen plaatsvinden. Waar we ons echt aan hebben verbonden is De Ene - het grote enorme bewustzijn - dat in elk schepsel aanwezig is. We kunnen dit noemen wat we willen: God, het Godzelf, het innerlijke zelf, het ware zelf, het echte zelf, het universele bewustzijn, de grote kahuna. Het is alles wat groter is dan het kleine ego.
Zodra we overgaan op deze oprechte toewijding, zullen bepaalde dingen beginnen te gebeuren. Het zal natuurlijk een geleidelijk proces zijn om hier te komen. Het kan ook gebeuren dat we een dergelijke toezegging hebben gedaan op het uiterlijke bewuste niveau, maar buiten het medeweten van ons zijn niet al onze niveaus aan boord. We zijn misschien vol met tonnen goodwill - en we menen het echt - maar totdat we de tegenstrijdige lagere niveaus aan de oppervlakte brengen waar we het niet menen, waar het ego de daad van zelfovergave wil verslaan, zullen we terugslaan.
Dus zoals altijd moeten we er zeker van zijn dat al onze ongelijksoortige delen aan de oppervlakte komen, gezien hoe angst, trots en eigenzinnigheid onze toewijding kunnen blokkeren. Dit zal licht werpen op waarom bepaalde resultaten misschien ontbreken ondanks onze verklaarde toewijding aan God, liefde en de waarheid. Dit bewustzijn is cruciaal als we willen voorkomen dat we struikelen door de meest verraderlijke blokkade die er is: onszelf bedriegen.
Waar we op moeten letten, is dat deel van onszelf dat zegt: "Ik zal het niet doen." Er is wat moed, eerlijkheid en nederigheid voor nodig om dit naar voren te brengen. Het zegt vaak: “Ik hou ervan om weerstand te bieden. Ik wil hatelijk zijn. Het moet mijn manier zijn. " Alleen wanneer onze psyche de geest opgeeft en deze gebieden onthult, kunnen we dit uber-negatieve niveau beginnen te veranderen. Zolang dit duistere deel van onze persoonlijkheid verborgen blijft, blijven we gespleten. En we zullen niet begrijpen waarom al onze inspanningen om positieve veranderingen aan te brengen door de wc gaan.
Wanneer we deze strijd hebben overwonnen, hebben we het punt bereikt waarop we vertrouwen op overgave aan het goddelijke binnenin. Maar nogmaals, dit zal niet in één klap gebeuren. We zullen veel kleine minigevechten moeten voeren, waarbij we meer zullen winnen dan verliezen. En we zullen wat zelfdiscipline moeten hebben. Die pushback op onderbuikniveau is misschien verdwenen, maar onze ego-geest zal nog steeds op de automatische piloot draaien. We zullen nieuwe gewoonten moeten aanleren, en dit kost tijd.
In een moment van crisis, wanneer we echt in de problemen zitten, zullen we eraan denken om los te laten en God toe te laten. Maar in het gewone leven van alledag, terwijl we de afwas doen, komt dit niet in ons op. Misschien doen we het beter in de gebieden waar onze ziel redelijk vrij is, maar waar de kreeftachtigen nog steeds vasthouden, onze oude koppigheid en wantrouwen zullen toeslaan. We zullen het vergeten; problemen zullen blijven bestaan. Zo boeken we vooruitgang.
Beetje bij beetje zullen we doorgaan met het creëren van nieuwe patronen waarbij de daad van zelfovergave alles doordringt. Onze gedachten en waarnemingen kunnen dan opengaan, samen met onze beslissingen en acties. Onze gevoelens en reacties zullen vloeiend zijn in plaats van bevroren. Hierover later meer.
Laten we eerst eens kijken hoe ons innerlijke en uiterlijke leven met elkaar samenhangen. Sommigen beweren dat alleen het innerlijke leven ertoe doet. Maar ze zien een simpel feit over het hoofd: zo werkt het niet. Deze overtuiging zorgt ervoor dat dingen niet van binnen naar buiten gaan, wat de natuurlijke stroom is. Om verenigd te zijn en in verbinding met ons goddelijke centrum, moet de innerlijke inhoud zich uiten in ons uiterlijke leven. Dan passen onze buitenkanten bij onze binnenkant.
Maar als we deze waarheid negeren, stoppen we met werken. Dan kunnen stralende energetische stromen hun weg vinden door de grovere materie van buitenaf, en deze verfijnen. Deze vergeestelijking van materie is een van de taken die op de reisagenda voor alle mensen staat als we naar de aarde komen. Het is jammer als we ons deel niet doen.
Dit verkeerde idee dat het uiterlijke niveau er niet toe doet, omhult waarheid en schoonheid achter een muur en houdt het gescheiden van de materiële wereld. Denkrichtingen die ascese leren, dragen bij aan het creëren van een tweedeling tussen twee dingen die in feite één zijn. Het uiterlijke leven ontkennen is dus geen pad om ons innerlijke spirituele leven te verrijken en de staat van eenheid te vinden.
Zo'n vertekende reactie ontstaat natuurlijk vaak als reactie op het even vervormde tegenovergestelde uiterste, dat stelt dat 'het beter is om er goed uit te zien dan om je goed te voelen'. Een dergelijke benadering ontkent het belang van de innerlijke realiteit, en ontkent mogelijk zelfs dat deze bestaat.
Beide tegenstromen zijn in vervorming; elk probeert de ander te elimineren, maar kijkt niet in de spiegel. Dit kan op zowat elk onderwerp gebeuren, zolang we gevangen blijven in de illusie van dualiteit. Gedurende decennia en eeuwen slingert de slinger van de ene naar de andere kant, in de hoop ooit het midden te vinden waar een verenigd en zelfactualiseerd persoon onvermijdelijk zichzelf uitdrukt in overeenstemming met zijn innerlijke inhoud.
Als alles is gezegd en gedaan, moet echte innerlijke groei in onze wereld verschijnen. Maar het kan even duren om aan te komen; als we onmiddellijke verandering verwachten, moet ons oordeel over hoe dingen werken, worden gekalibreerd.
Natuurlijk is het altijd mogelijk om onze uiterlijke vorm aan te passen zonder dat er een verbinding is met onze innerlijke inhoud. Zulke dingen beoordelen is altijd een lastige zaak. Wanneer we de uiterlijke attributen uitdrukken zonder de innerlijke inhoud, moet deze tijdelijke omhulling uiteindelijk afbreken, zelfs als het lijkt op de prachtige perfectie van de goddelijke werkelijkheid. Het is inderdaad een spirituele wet dat alle valse dekmantels uiteindelijk moeten barsten en afbrokkelen. Wat we ook bouwen op de foutieve premisse dat het uiterlijk is wat de dag draagt, moet naar beneden komen. Het uiterlijke moet uiteenvallen zodat het innerlijke het kan herbouwen door middel van een organische expressie.
Dus uiterlijk moeten we misschien crashen en verbranden. En innerlijk kunnen er serieuze opruimingsinspanningen nodig zijn om de chaos bloot te leggen en te elimineren. Dan kan innerlijke schoonheid uiterlijke schoonheid opbouwen; innerlijke harmonie kan aan de oppervlakte zingen; innerlijke overvloed kan stromen met blijde tijdingen.
Laten we nu wat dieper kijken naar hoe het eruit ziet als een persoon al stevig verankerd is in het proces van integratie van zijn egobewustzijn in zijn innerlijke goddelijke licht. Hoe komt dat tot uiting in de wereld? In deze situatie worden alle beslissingen - groot en klein - genomen door het kleine zelf over te geven aan de wil van het Godzelf. Het ego stapt opzij en laat de innerlijke wijsheid doorschijnen. De persoonlijkheid beseft dat niets niet belangrijk is. Elke afzonderlijke mening, waarneming en reactie gaat door de molen van het grotere bewustzijn.
In dit stadium verzet men zich niet langer om aandacht te schenken aan alles wat er gebeurt; niets wordt onder het tapijt geveegd. Het proces van voortdurende bewuste overgave heeft aan gewoontekracht gewonnen en houdt nu zichzelf in stand. Het werkt nu zelfs als de persoon vergeet contact te leggen, zoals wanneer een oud ruw gebied oplaait en de persoon in de verkeerde richting duwt.
Het innerlijke zelf is nu voldoende vrij om advies, waarschuwingen of andere aanwijzingen te geven om te overwegen, en staat dan toe dat de uiterlijke persoonlijkheid de beslissing neemt welke koers moet worden gevolgd. Deze persoon leeft in een staat van genade. Het herhaalde bewijs dat het goddelijke waarheid, wijsheid en vreugde naar voren brengt, heeft vertrouwen en vertrouwen in het individu gevestigd.
Wanneer we ons voor het eerst verbinden met het goddelijke van binnen, vertrouwen we het niet. We verwarren het met een ouderlijk gezag dat ons misschien heeft verteld dat iets goed voor ons was dat niet bleek te zijn. Maar nu zijn we daar voorbij. We zijn ons er volledig van bewust dat de goddelijke wil betrouwbaar is en werkt in overeenstemming met alles wat ons hartje begeert. Elke keer dat we weer een kruimel van weerstand overwinnen, winnen we meer vertrouwen totdat we ons halsoverkop in een schijnbare afgrond van overgave bevinden en onze bekrompen eigenzinnigheid volledig opgeven.
Wanneer een persoon zich in deze fase van het spel bevindt, aangesloten op deze zelf-eeuwigdurende machine van goddelijke beweging, vindt er een vitale en revolutionaire verandering plaats in de persoon. Waarheidsgedachten zullen in ons worden gezonden, ook al volgen we af en toe oude beperkende ideeën. We zullen een innerlijke stem horen die ons instrueert met een wijsheid die boven de hoofden van ons ego zou zijn om te produceren. Deze wijsheid bevordert een verenigende geest die elke behoefte aan haat, zelfverwerping of ontkenning van anderen teniet doet. Er zullen antwoorden komen die de eenheid van dit alles onthullen, waardoor angst en bezorgdheid, wrijving en wanhoop worden weggenomen.
Dit proces van overgave leidt tot ultieme vervulling. Het beperkte ego geeft zijn kennis over aan het kennen van het diepere zelf, waarbij we al onze energetische middelen - onze moed, eerlijkheid en zelfdiscipline - richten op het zelfbestendigend maken van de diepere kennis. Zonder deze basis zal elke vreugde of plezier die we ervaren van korte duur zijn.
Dus als we ons aandeel in onze negatieve reacties, onze koppige meningen en onze luie manieren opgeven die ons vast houden aan het scheiden van oude gewoonten, krijgen we echt leven. Dit is de manier om immense veiligheid aan te boren. We zullen de realiteit van de geestenwereld in en om ons heen ontdekken, en we zullen diepe vrede hebben over de zin van ons leven. Dit zal geen theorie zijn waarvan we hopen dat deze waar is of een overtuiging waaraan we ons vastklampen, maar een ervaringsfeit.
We zullen ontdekken dat er een uitweg is uit elke duisternis, dus nooit een reden voor wanhoop. We zullen beseffen dat er niets gebeurt zonder goede reden, en elke ervaring kan een springplank zijn voor het creëren van een zalig leven. Donkere vlekken verbergen altijd een licht dat we niet langer hoeven te vermijden, of het nu gaat om schuld of angst, pijn of wat dan ook.
Open systemen die ruimte maken voor alles - het goede en het slechte - staan wijd open voor creatie. Zodra we onze goddelijke bron aanboren, zullen we gebruik maken van onze eigen creatieve krachten en voelen we ons niet langer een pion op het schaakbord van het leven. Wat een gevoel van vrede om te beseffen dat ons leven onze eigen creatie is. Dit perspectief is nogal de deuropener die ons uit het tweedimensionale bestaan van of-of escorteert. Het leven is een realiteit met vele facetten en het staat tot onze beschikking.
Ons hervonden zelfvertrouwen en onze onbevreesdheid luiden een uitstorting van energie en vreugde in. Als we onze angst voor pijn hebben verloren omdat we het kunnen ervaren, zal pijn ophouden te bestaan. Hetzelfde geldt voor onze angst voor haat en woede; nu we ze kunnen ervaren, kunnen ze weggaan. Dit maakt onze energie vrij voor meer en betere uitdrukkingen. In plaats van eenzaamheid te creëren, kunnen we vervullende relaties creëren die zowel de gelukzaligheid van een partner liefhebben als de diepe voldoening van goede vrienden omvatten. We zullen niet bang zijn voor plezier, omdat we zullen weten dat we het verdienen. In elke cel van ons lichaam zullen we in lijn zijn met de Eenheid, met de staat van eenheid.
Totdat we ons volledig overgeven aan het Godsbewustzijn van binnen, zal het enige tijd duren om ons uithoudingsvermogen op te bouwen om al dit plezier te verdragen. Werkelijk. Onze angst is te wijten aan de nog resterende blokkades waaraan we ons vastklampen en die onze levenskracht uit ons zuigen. We willen rondhangen in de grijsheid van niet-helemaal-plezier, niet-helemaal-pijn. Deze grijsheid kan comfortabel aanvoelen, maar op de lange termijn zal het ons een leeg gevoel geven.
Misschien zou het nuttig zijn om een manier te hebben om te peilen waar we staan op het spectrum van zuivering en eenwording met het goddelijke. Deze moeten niet worden gebruikt om onszelf naar beneden te halen, maar eerder om ons te motiveren om onszelf op te heffen, innerlijke visualisaties te creëren over hoe het leven eruit zou kunnen zien en hoe we erin zouden kunnen kijken. Beschouw dit als een stimulans om alles wat in de weg staat te verwijderen.
Om te beginnen leidt het proces van actualisering tot een ongelooflijke creativiteit die van binnenuit opbloeit. We zullen creatief zijn in onze ideeën, talenten, rijke gevoelens en ons vermogen om met anderen om te gaan. We zullen door onze leegte navigeren en de volheid van ons eigen wezen ontdekken. Dit vereist moed die we kunnen bidden en mediteren om te ontvangen. We moeten het willen. Onze creativiteit zal meerdere facetten van onze volheid tot uitdrukking brengen en elkaar niet uitsluiten tegenstellingen; de tijden dat we de moed verliezen zullen steeds schaarser worden.
Een ding dat we zullen creëren, is een meer intuïtief begrip van onszelf, anderen en het leven. We zullen ontspannen, niet de behoefte voelen om iets te verbergen of te ontsnappen aan iets van binnen. Dit zal leiden tot een diep besef van wat er met andere mensen aan de hand is. We zullen hun gedachten lezen en als we ze begrijpen, zullen we ze beter kunnen helpen en van ze houden. We hoeven ons niet tegen hen te verdedigen met behulp van onze destructieve en in ieder geval niet-effectieve ego-verdediging.
Uiterlijk zou het moeilijk zijn om ons innerlijke licht te missen. Onze wangen zullen gloeien en we zullen meer energie en vitaliteit hebben dan ooit tevoren. Welke energie we ook verbruiken, we zullen voortdurend worden vernieuwd. Onze fysieke systemen blijven allemaal in goede staat. Ons uiterlijk kan niet anders dan mooi zijn als we in zo'n levendige harmonie en gezondheid zijn. Het zal duidelijk zijn in de gratie van onze bewegingen, in ons evenwicht en onze algehele coördinatie, in de toon van onze stem, in de manier waarop onze ogen fonkelen, in de schittering van onze huid en in de soepelheid van ons lichaam.
De mate van verbetering zal variëren, maar dit is altijd mogelijk. We zijn elk in wezen al die persoon; we hoeven het alleen maar te materialiseren. Maar we kunnen het niet echt maken als we er belang bij hebben te geloven dat het niet mogelijk is. Of als we al deze vitaliteit, gezondheid en uitstraling willen dienen om ons ego of onze competitieve drijfveren te dienen. In dat geval zal ons innerlijke schuldgevoel alle zuurstof in de kamer opeten en het niet laten gebeuren. Verder, als we deze wenselijke eigenschappen alleen aan de buitenkant zoeken, zullen ze afbreken.
Als we de waarheid over de kracht van innerlijke eenheid kennen, weten we wat voor geweldige scheppers we werkelijk zijn. We kunnen zelfs de zelfdiscipline die we hebben geleerd toepassen om de eeuwige staat van eenheid te ervaren die na de dood bestaat. Dit zal alleen betrouwbaar zijn als we niet langer bang zijn voor de dood, omdat we weten dat we kunnen sterven, net zoals we nu weten dat we pijn kunnen overleven.
Dit is een ervaring die alleen kan ontstaan vanuit ons gevoel van onze volheid, maar nooit vanuit ons gevoel van nood en armoede. Om onze volheid te vinden, moeten we direct door de deur lopen van alles waar we bang voor zijn. In de tegenovergestelde richting gaan van wat we vrezen, is een ontsnapping die eerder tot een splitsing dan tot eenwording leidt.
Op dit moment moeten we elke dag sterven - we moeten een miljoen kleine ego-sterfgevallen overleven om het eeuwige leven te vinden. Dan zijn we klaar om onbevreesd te leven. Hoe doen we dit? Wij laten los. En we geven ons over. We geven de kleine meningen van ons kleine ego op, en alle negatieve reacties waarin we geïnvesteerd hebben. We moeten hieraan sterven. Het kleine ego met al zijn kleine investeringen moet sterven. Zo overstijgen we de dood en ervaren we intuïtief dat, klootzak, het leven doorgaat.
Als we eenmaal de dood genoeg hebben meegemaakt, beginnen we te leven zonder angst voor de dood, en dan weten we dat dit hetzelfde principe is dat de 'echte' dood regelt. Wanneer we het kleine zelf tijdelijk loslaten, merken we dat het grotere zelf wakker wordt, en dan komen de twee samen en verenigen zich. Uiteindelijk, na al die dood, beseffen we dat het kleine zelf van het ego zelfs nooit echt sterft - het verenigt zich met het grotere zelf. Niets wordt opgegeven.
Let wel, onderweg zal het voelen alsof we iets opgeven. En we moeten bereid zijn om de sprong te wagen. Maar als we dat doen, komt de hele eeuwigheid naar voren. Het zal zich niet alleen manifesteren door onze angst om dood te gaan weg te nemen, maar in meer praktische zin zal het ons jeugdig en vitaal houden. We krijgen een voorproefje van de tijdloosheid en tijdloosheid van het leven daarna.
Een andere graadmeter die we kunnen zoeken, is overvloed. Aangezien het spirituele leven werkelijk grenzeloos is, moet overvloed zich manifesteren wanneer we ons goddelijke zelf verwezenlijken. In ons bewustzijn kunnen we ruimte maken voor uiterlijke overvloed die universele overvloed weerspiegelt. We kunnen het creëren. Maar als we het willen, zodat we onze armoede niet hoeven te voelen, zullen we een splitsing creëren.
Overvloed creëren vanuit angst is niet leven in de realiteit. Dit is een kaartenhuis dat verpletterd moet worden zodat we onze illusie van armoede kunnen oplossen. Dan kan echte rijkdom groeien in de overvloedige bodem van eenheid. Als we onszelf kunnen toestaan om leeg te zijn - om arm te zijn - kunnen we onszelf toestaan om gevuld te worden - om rijk te zijn. Dan is onze rijkdom een uiterlijke uitdrukking van onze innerlijke inhoud. We zullen niet rijk willen zijn om macht of aanzien te krijgen in de ogen van anderen. Of uit angst of hebzucht. Maar als een ware uitdrukking van de natuurlijke overvloed die ons omringt en doordringt.
We kunnen onze verbinding met het goddelijke leven ook peilen door te kijken naar hoe goed we in balans zijn. We willen een goede balans vinden tussen toegeven en ons laten gelden. Het spontane weten wat gepast is, komt niet van ons ego. Of er is een juist evenwicht tussen juiste onbaatzuchtigheid en juist egoïsme, dat niet mag worden verward met verkeerde onbaatzuchtigheid en verkeerd egoïsme. Nogmaals, de intuïtieve kennis die in de juiste mate nodig is, waar en wanneer, kan niet met de geest worden bepaald. Dit kan alleen komen als een manifestatie van innerlijke waarheid en schoonheid die op de juiste manier tot uiting komt in de uiterlijke niveaus.
We zullen evenwicht hebben in ons gedrag, hoffelijkheid en ridderlijkheid uitstralen die nooit belachelijk zullen zijn of anderen zullen aanmoedigen om van ons te profiteren. Onze levens zullen in volledige orde zijn zonder een spoor van dwangmatigheid, en er zal vrijgevigheid zijn in ons geven en ontvangen die als één verenigde stroom zal stromen. We zullen het hele creatieve universum dankbaar en dankbaar zijn.
Ten slotte zal de eenzaamheid die het zelfgekozen lot van zoveel mensen is, vervagen. We zullen leren om echt te zijn en moeiteloos te functioneren zonder onze maskers of verdedigingen. We zullen ons meer en meer op ons gemak voelen bij intieme intimiteit. Terwijl we tegelijkertijd onze angst voor pijn en plezier overwinnen, zullen we op alle niveaus ware extase en diepe versmelting ervaren. We zullen het innerlijke universum verkennen in vereniging met een ander, nieuwe hoogten en grotere diepten ontdekken. We zullen niet langer worden gekweld door angst voor nabijheid.
De overvloed van het universum komt tot uiting in elk gebied van het leven. We zullen ervan genieten in onze intieme omgang met iemand anders, en de zekerheid van onze eigen gevoelens zal ons een zeker gevoel geven dat we van ons houden. We zullen de warme voldoening kennen van geven en helpen, en van toegewijd zijn aan het vervullen van onze taak.
Er is een grote reden om ons te verheugen over het voortdurende creatieve proces dat in ieder van ons leeft. We hoeven het alleen maar als realiteit te visualiseren en dan aan het werk te gaan om alles en nog wat op onze weg op te ruimen.
Keer terug naar Gems Inhoud
Lees origineel padwerk® Lezing: # 210 Visualisatieproces voor groei naar de eenheidsstaat
