We hebben meer bewustzijn nodig... van wat precies?

Het ontwikkelen van meer zelfbewustzijn is de sleutel tot spirituele ontwikkeling. En het eerste waar u zich van bewust moet worden? Dat het Zelf uit meer bestaat dan een lichaam en een brein. Ons hele wezen wordt in feite vastgehouden door onze psyche. Dus daar moeten we onze aandacht op richten.

Bewustzijn van schaamte

Wanneer we gemotiveerd raken om een ​​spiritueel pad te bewandelen, zoeken we vaak naar een betere manier om ongemakkelijke gevoelens te vermijden. Als het tot ons doordringt dat precies het tegenovergestelde waar is – dat zelfontwikkeling gepaard gaat met het onder ogen zien van moeilijke gevoelens – is het verleidelijk om dit pad te verlaten. Want we zijn gevallen voor de illusie dat we kunnen vermijden wat we in onszelf niet leuk vinden.

Het is belangrijk om te begrijpen dat zelfonderzoek – dat essentieel is voor het ontwikkelen van zelfbewustzijn – niet de oorzaak van onze problemen is. De echte oorzaak is onze onopgeloste innerlijke pijn die in onze psyche is begraven. Het is verborgen in onze gebieden van innerlijke blindheid.

Weet je, de dingen waar we liever niet naar kijken.

Als we dus tot de kern van onze diepste problemen willen doordringen en onze diepste wonden willen helen, zullen we naar plekken moeten gaan waar we niet wilden kijken. En de toegangsweg loopt via onze schaamte.

Onthaastende schaamte

Schaamte is de buitenste laag van ons masker. Dus als we een pad van zelfgenezing bewandelen, is schaamte het eerste waar we tegenaan lopen. Maar hier is goed nieuws over schaamte: zodra we de moed hebben verzameld om onszelf op een gepaste manier aan anderen te openbaren, verdwijnt de schaamte.

In essentie is schaamte het woord dat we gebruiken om het gevoel te beschrijven dat we de blinde vlekken die we niet durven te zien, of die we anderen willen laten zien, buiten ons bewustzijn moeten houden. Het is een truc die ons ego gebruikt om blootstelling te vermijden. En het werkt als een strak deksel dat ons waarschuwt om weg te blijven kijken.

We kunnen beginnen met genezen als we de aspecten toegeven die schaamte veroorzaken. Deze omvatten de angst om minder te lijken dan anderen, de angst voor kleinering en de angst voor vernedering. Wanneer we het risico nemen om deze angsten met anderen te delen, zullen we vaak zien dat we niet alleen zijn. Want onze angsten en fouten zijn in principe hetzelfde als die van ieder ander.

Totdat dat gebeurt, zal schaamte ons ervan weerhouden te weten of we ooit echt geliefd en gewaardeerd worden. Want dit stemmetje in ons zegt: ‘Als ze maar wisten hoe ik werkelijk ben en wat ik heb gedaan, zouden ze niet van me houden.’ Dan lijkt elke genegenheid die we ontvangen bestemd voor de persoon die we lijken te zijn, en niet voor de persoon die we zijn. Daardoor voelen we ons uiteindelijk onzeker en eenzaam.

Zodra we de eerste stappen zetten om moedig naar onze verborgen gebieden te kijken – en onszelf de kwetsbaarheid laten voelen die daarmee gepaard gaat – zullen we schaamte zien voor wat het is. Het maakt deel uit van een illusie die ons gescheiden houdt van onszelf, van anderen en van God.

Uiteindelijk is de echte illusie dat we alles wat in ons leeft kunnen vermijden.

Bewustzijn van onze verdediging

Net onder onze schaamte liggen onze strategieën om onszelf tegen pijn te beschermen. Het grootste probleem met deze defensieve strategieën is dat ze niet echt werken. In werkelijkheid brengen ze ons meer emotionele pijn toe.

Mensen zijn immers goed ontworpen om te reageren op een daadwerkelijke dreiging. Adrenaline treedt in werking en we hebben een instinctieve reactie die onze aandacht vernauwt en onze focus op overleven concentreert. Het probleem hier is dat emotionele pijn geen echte bedreiging vormt.

Pijnlijke gevoelens zullen ons niet doden.

Dus als de dreiging van emotionele pijn een illusie is, zijn de verdedigingen die zijn gecreëerd om deze dreiging te bestrijden even onwerkelijk.

Het komt erop neer: als we verdedigd worden, zijn we niet in waarheid. In plaats daarvan zullen we waarschijnlijk schuld, slachtofferschap en oordeel gebruiken om alles van onszelf af te leiden, terwijl we een valse pijn uiten die zegt: “Doe mij dit niet aan, leven!”

De echte pijn is onze blindheid die ons vervreemd houdt van ons eigen centrum. Dit is ons Hoger Zelf, dat bestaat uit alle dingen die goed zijn en de verbinding met het zelf, anderen en alles wat is dienen.

Perfectionisme loslaten

Vaak blijven we niet bereid om kwetsbaar en zelfonthulling te worden, maar kiezen we in plaats daarvan voor een masker van perfectie. De Padwerkgids noemt dit ons geïdealiseerde zelfbeeld. De bedoeling hier is om ons ontbrekende zelfvertrouwen te vergroten door de wereld een geïdealiseerde versie van onszelf te laten zien. Wij denken dat dit ons gemoedsrust en groot plezier zal brengen.

Het probleem is dat mensen niet perfect zijn.

Onvolmaakt zijn is een onderdeel van de menselijke conditie. En toch kan het behoorlijk nederig zijn om naar delen van onszelf te kijken die niet ideaal zijn.

Gelukkig vereist de weg naar zelfrespect niet dat we vrij zijn van onze fouten, dat we perfect moeten zijn. Zelfrespect ontstaat door het aannemen van een realistische en constructieve houding tegenover onze onvolkomenheden.

Dit is de reden waarom de basisvereiste om dit pad te bewandelen is eerlijk te zijn tegenover onszelf, en niet de wens te hebben beter over te komen dan we zijn.

Bewustwording van onze negativiteit

Spirituele wetten zijn met de genade van God geschapen, zodat elke keuze die ons van God afhoudt – door ons af te stemmen op het negatieve in plaats van op het positieve – uiteindelijk pijn veroorzaakt. Pijn wordt dan zowel het medicijn als de routekaart die ons helpt de weg terug naar huis te vinden.

Alle negativiteit komt voort uit de kruising van plezier en pijn. Dit is feitelijk de oorsprong van het Lagere Zelf. Want elke waarheid kan verdraaid worden. En dat is eigenlijk wat het Lagere Zelf is: een vervorming van plezier in pijn.

Omdat het Lagere Zelf plezier bevat, kunnen we er pas vanaf komen als we het plezier vinden in onze destructiviteit. Dan kunnen we die vervormde energie weer omzetten in haar liefdevolle, vloeiende vorm. Om dit te doen, moeten we ook de daarmee samenhangende verkeerde denkbeelden begrijpen en corrigeren.

Bewustzijn van spirituele wetten

Het is een spirituele wet dat we het leven niet kunnen bedriegen. Dus als we ons hele leven het gevoel van pijn hebben vermeden, zullen we er vroeg of laat mee te maken krijgen. Het goede nieuws is dat de pijn waar we bang voor zijn lang niet zo erg is als onze angst ervoor. Met andere woorden: de angst voor de pijn is oneindig veel erger dan de pijn zelf.

Het is ook een spirituele wet dat we geen stappen mogen overslaan. Dit betekent dat er geen spirituele bypass bestaat die ons in staat zal stellen het werk van het nauwgezet ontdekken van wat we momenteel denken, voelen en geloven te overstijgen.

We hebben allemaal talloze manieren waarop we onszelf afleiden van het weten en voelen wat er werkelijk van binnen gebeurt. We zijn ons half bewust van de overtuiging dat het slechtste in ons is wie we werkelijk zijn. En we geloven dat we alleen zijn in onze ellende en pijn.

Op een gegeven moment moeten we ons realiseren dat het tijd is om te stoppen met rennen.

Bewustzijn van onze innerlijke verbinding

Het is eigenlijk een diep bevrijdend besef om te ontdekken dat wij verantwoordelijk zijn – op een manier die we misschien nog niet begrijpen – voor onze pijn. Als we eenmaal onze verantwoordelijkheid nemen, betekent dit dat er een uitweg is.

Het is mogelijk om onszelf te bevrijden.

En het deel van ons dat deze inspanning leidt? Ons Hogere Zelf.

Ironisch genoeg doen we dit werk door onszelf te zien zoals we momenteel zijn bouwt zelfrespect op. Het leidt ook tot echte tolerantie en echte acceptatie van anderen. Dit is geen ‘masker van tolerantie’ gebaseerd op het niet zien van een ander. Integendeel, het komt wanneer we duidelijk de fouten of verschillen van iemand anders zien en ze daardoor niet minder liefhebben of respecteren.

Deze spirituele leringen van Phoenesse leiden ons er allemaal toe om deze waarheid van het goddelijke in ons te ontdekken. Ze doen dit door ons te laten zien hoe we de delen die nog in de duisternis verloren zijn, kunnen transformeren. Want alleen dan kunnen we leren volledig vanuit ons innerlijke licht te leven.

Om dit te bereiken moeten we een dieper bewustzijn ontwikkelen van wie we werkelijk zijn.

Er is niets dat we moeten geloven om dit te kunnen doen.

– Jill Loree

Aangepast uit Het script verspillen: een beknopte gids voor zelfkennis, Deel II: Ontmoeting met jezelf

Meer informatie in Bones, Hoofdstuk 6: De oorsprong en het resultaat van het geïdealiseerde zelfbeeld