Het idee dat we gemaakt zijn naar het beeld van God drukt de realiteit uit dat we, net als God, een vrije wil hebben om te creëren. Als scheppers kunnen we onze intentie gebruiken om onze levenskrachten te vormen zoals we willen. Maar als we een negatieve intentie hebben om niet op te geven en niet toe te geven, wordt onze energie - die voor creatieve doeleinden had kunnen worden gebruikt - gekanaliseerd in destructieve patronen die ons vast houden in wat de Gids vicieuze cirkels noemt.
Al onze vervormingen en blindheid creëren vicieuze cirkels. Een primaire vicieuze cirkel leeft in iedereen, verborgen (zie hieronder). Er zijn ook veel andere individuele vicieuze cirkels. Ze beginnen in de kindertijd, waar alle beelden worden gevormd. Om ze op te lossen, moeten we de hele vicieuze cirkel blootleggen. We beginnen met het vinden van een afrit, of een uitweg.
Een voorbeeld van een vicieuze cirkel kan zijn: ik wil liefde, ik krijg het niet 100% perfect door de onvolkomenheden van de ander, ik verdoezel me gekwetst, ik oordeel, ik verwerp, ik ben eenzaam en geïsoleerd, ik wil liefde, herhalen. Daaronder ligt misschien de overtuiging: "Ik ben niet genoeg en ik zal nooit genoeg zijn."
Het lijkt misschien dat de enige opties zijn om een oordeel te vellen - wat de trots ondersteunt om je beter te voelen dan - of de pijn van het afgewezen innerlijke kind te voelen - en te sterven aan de pijn van deze illusie. Dus blijven we de ander veroordelen - om te voorkomen dat we ons aangevallen voelen - of mogelijk in waardeloosheid vervallen en onszelf veroordelen.
Wat de onvervormde Lagere Zelf-energie eigenlijk wil zeggen, is: "Ik heb een behoefte!" In plaats daarvan zegt het Lagere Zelf: "Ik zal de eis gebruiken dat je komt opdagen zoals ik het wil rechtvaardigen om in afgescheidenheid te blijven." Het is de bedoeling om geen eigen verantwoordelijkheid te nemen. We moeten deze wond helen om het goddelijke verlangen te zien dat achter deze negativiteit zit.
Er is hier een fundamentele misvatting dat het niet OK is om behoeften te hebben. In deprivatie blijven zorgt voor acute pijn, wat de overtuiging bevestigt dat "ik het niet kan hebben." Dergelijke misvattingen worden door het Lagere Zelf gebruikt om zijn eisen te rechtvaardigen.
Meer informatie in Gems, Hoofdstuk 13: Onze verlangens bevredigen door onze eisen los te laten.
Op basis van ervaringen uit de vroege kindertijd is de energie gehecht geraakt aan een push-pull-dynamiek die nooit kan worden bevredigd: "Ik verwerp wat ik wil - liefde - omdat het pijn doet zoals ik het krijg." Ofwel maken we de ander fout, of we hebben ongelijk. Trots zegt: "Ik moet de ander ongelijk geven."
Angst zegt: "Ik ben bang dat ze me pijn zullen doen." Eigen wil zegt: "Ik kies ervoor om geïsoleerd te blijven om mijn kwetsbaarheid te beschermen." Merk op dat uitspraken die uit het masker komen, zoals: "Het is niet veilig om een relatie te hebben", een gevolg zijn, geen oorzaak, en niet op het niveau van een negatieve intentie.
Als we geen uitweg kunnen vinden, komt dat door onze eigen keuze - onze negatieve intentie - om vast te blijven zitten. Het is zowel een verdediging als een manier om anderen te straffen: "Ik vind het niet leuk, dus ik wil je straffen." Het is een manier om niets te geven en alles te eisen. Ons onthouden van liefde, zelfs als het te wijten is aan angst, is net zo kwetsend als actieve wreedheid.
Als we emotioneel volwassen zijn, zouden we in staat zijn om liefde te geven en te ontvangen, zelfs als het niet perfect is, en om aan onze behoeften te voldoen. In plaats daarvan worden nu negatieve creaties bestendigd waarin er een vraag is naar 100% perfecte liefde, die op aarde niet bestaat.
Als we een probleem hebben dat we niet lijken op te lossen, is er waarschijnlijk een negatieve intentie die nog steeds verborgen is. Negatieve intentie in één gebied sijpelt over vele gebieden. Maar we zullen geen uitweg vinden als we een spel spelen van hulpeloosheid, afhankelijkheid en slachtofferschap. Eigen verantwoordelijkheid is dé manier om nieuwe oplossingen te vinden.
Om een negatieve intentie te genezen, moeten we geven. Afritten voor dit voorbeeld zijn onder meer: het herkennen van de woede van een emotionele reactie; het voelen van de gevoelens onder de woede; je waarheid spreken over je gekwetst voelen; nieuwsgierig zijn naar de ander; mededogen hebben voor de ander; accepteren dat anderen niet perfect zijn.
Mensen in programma's voor verslavingsherstel worden vaak aangemoedigd om "buiten zichzelf te treden", wat betekent dat ze een manier moeten vinden om van zichzelf te geven. Voor sommigen betekent dit samenwerken met anderen, voor anderen betekent het koffiezetten. Het belangrijkste is om te geven vanuit het centrum van onszelf.
Dit breekt een persoon uit zijn naar binnen gerichte oriëntatie. Door ons te heroriënteren op geven, gaan ook deuren open voor ontvangen - omdat geven en ontvangen één zijn. Dit geeft de mogelijkheid om het respect, de genegenheid, de waardering - kortom de liefde - te ontvangen waar de ziel naar verlangt.
Meer informatie in Levend licht, Hoofdstuk 19: DE DRIE FASEN VAN ONTWIKKELING | De beweging naar geven, en in Bones, Hoofdstuk 17: Onze negatieve intentie overwinnen door ons te identificeren met ons spirituele zelf.
We werken met onze terughoudendheid door in te gaan op de weerstand die in het lichaam en in de adem wordt vastgehouden. We zullen eerst de woede blootleggen die een beschermend middel was en zei: "Nee, dit is niet wat ik wil!" Daaronder zal de pijn zijn van het niet ontvangen van perfecte liefde. We moeten onze eigen verantwoordelijkheid gebruiken om onze intentie te achterhalen: "Waarom zeg ik nee?"
We moeten het innerlijke kind opnieuw opvoeden om te beseffen dat, zoals in het gegeven voorbeeld, hij of zij genoeg is en dat er niets mis is met het hebben van een behoefte. Dan kunnen we visualisatie gebruiken om het waarheidszaad te planten dat vervulling van ons verlangen mogelijk is. En ten slotte accepteren we de realiteit dat de ander soms van ons zal kunnen houden, en soms niet.
| Onvolwassen poging om liefde te krijgen | Volwassen manier om liefde te krijgen | |
| Persoon eist liefde. • Niet bereid om het te geven. | Persoon wil liefde en is bereid het te geven. | |
| Gebruikt een dwingende stroom. • Openlijke en geheime controle. | Geen vaste ideeën over hoe het eruit moet zien. | |
| Anderen kunnen geen liefde geven vanwege Forcing Current en hun eigen problemen. | Flexibel | |
| Persoon voelt zich gekleineerd. | teleurstellingen vermoord je niet. | |
| Vijandigheid en agressie zijn verborgen achter terugtrekking, aanval of onderwerping. | Geen verborgen vijandigheid. | |
| Ander neemt vijandigheid waar en reageert. | Geen wrok. | |
| somberheid | Ander voelt openheid en spontane stroom. | |
| Ontsnap naar fantasie en ingebeelde situatie om goedkeuring, liefde te krijgen. | Krijg liefde en geef liefde. | |
| Wil onmiddellijke bevrediging. | ||
| Dramatiseren, zaken tegen de ander opbouwen, sympathie zoeken. | ||
| Voel teleurstelling. | ||
| Vraag liefde. | ||
De sleutel tot het leven is om Gods wil te vinden en ermee in overeenstemming te zijn. Om dat te doen, moeten we onze eigen wil vinden - onze eigen positieve intentie. En dat vraagt commitment. Alles minder dan 100% inzet zal ons niet de resultaten geven die we willen. Halve maatregelen baten ons niets.
We hebben een holistische benadering nodig, die ons denkvermogen, onze intuïtie en meditatie combineert. Het zal niet werken om gewoon het juiste te doen als onze motivatie verkeerd is. We zullen uiteindelijk het gevoel hebben dat we een vervolgd slachtoffer zijn in een lukrake wereld.
Als een vicieuze cirkel na veel werk nog steeds niet oplost, kan de oplossing worden gevonden in het kijken naar tegenstellingen. Als we bijvoorbeeld worstelen met veel angst, kan het goed zijn om te kijken hoe we anderen eigenlijk bang voor ons willen maken.
Meer informatie in Na het ego, Hoofdstuk 8: Toewijding: oorzaak en gevolg.
De primaire vicieuze cirkel
1. Minderwaardigheidsgevoelens hebben vanwege kunstmatig hoge normen.
2. Eis om geliefd/bewonderd te worden. "Ik heb gefaald. Ik ben inferieur. Als ik grote liefde/respect/bewondering zou kunnen krijgen, zal dat bewijzen dat ik niet waardeloos ben.”
3. Dualiteit: er bestaat perfecte liefde; als ik het niet begreep, hadden mijn ouders het mis.
4. Verlangen naar liefde wordt onvolwassen: Kind wil liefde van iedereen, maar heeft niet de intentie om lief te hebben.
5. Gevoel van afwijzing veroorzaakt haat, wrok, vijandigheid en agressie jegens degenen waar het kind het meest van houdt.
6. Dit conflict in de psyche veroorzaakt schaamte.
7. Schaamte wordt in het onbewuste geduwd.
8. Haat voor ouders creëert schuldgevoelens, wat de bron van conflicten wordt voor de volwassene.
9. Schuldgevoel creëert verlangen om gestraft te worden.
10. Er ontstaat onbewuste angst voor straf.
11. Dit verkort gevoelens van geluk, vreugde en plezier. Je voelt je onwaardig.
12. Kind is bang dat als deze goede dingen gebeuren, de straf groter zal zijn.
13. Kind vermijdt onbewust geluk door situaties en patronen te creëren die alles vernietigen waar het meest naar verlangd wordt.
14. Dualiteit: verlangen naar geluk; bang voor geluk.
15. Hoe sterker men naar geluk verlangt, hoe schuldiger men zich voelt.
16. Er worden beelden verzameld die deze vicieuze cirkel versterken.
17. Angst voor straf van anderen is groot. Besluit onbewust om zichzelf te straffen om vernedering, hulpeloosheid en degradatie te voorkomen.
18. Zelfstraffen omvatten lichamelijke ziekten, ongelukken, moeilijkheden, mislukkingen en conflicten, afhankelijk van afbeeldingen.
Split: Verlangen om niet gestraft te worden; koopje om in alles de beste te zijn om te boeten voor haat uit het verleden.
Truth: Niemand hoeft te worden gestraft. We zijn lief zoals we zijn.
Keer terug naar Het script morsen Inhoud
