Het heilsplan, zoals beschreven in Holy Moly: Het verhaal van dualiteit, duisternis en een gedurfde redding, verklaart de realiteit dat we allemaal uit eerdere helse sferen zijn gekomen. Daar leefden we in een gecondenseerde materie - veel dikker dan de materie op aarde. De natuur was totaal afwezig, niets leefde, niets had smaak. Onze innerlijke natuur was ook even ontoegankelijk. Op die sfeer is er geen geboorte en geen dood - dit is een vervorming van de eeuwigheid. Het is de hopeloosheid zelf en het bestaan ​​is volledig gemechaniseerd. Het principe van het kwaad dat daar heerst, is het materialisme.

In de vorige eeuw heeft dit aspect van het kwaad de aarde overgenomen. Als gevolg hiervan is de reddingslijn naar de ware realiteit verbroken. We hebben een vervreemdende realiteit gecreëerd waarin de mensheid trots is op haar geavanceerde staat. We werden een realiteit voor onszelf. Het goede nieuws is dat dit ertoe heeft geleid dat mensen weer hun eigen verantwoordelijkheid hebben genomen om naar binnen te zoeken. En het is niet toevallig dat de wetenschap van de psychologie is ontstaan. Het slechte nieuws is dat we een leven hebben voortgebracht dat niet veel verschilt van die donkere sfeer waar we vandaan kwamen.

Materialisme verschijnt op dit dualistische aardse vlak in de vorm van "hebben" en "niet hebben". Natuurlijk is er op het eenheidsvlak altijd een uitweg, namelijk deze: we moeten leren geven. Omdat de wet van geven en ontvangen stelt dat ontvangen onmogelijk is als de ziel haar aangeboren verlangen om te geven inhoudt. Het een kan niet bestaan ​​zonder het ander.

Wanneer we de illusie hebben dat we leeg en verarmd zijn, creëren we automatisch een vicieuze cirkel. Dit geloof zorgt ervoor dat we onszelf oppotten - onze rijkdommen en onze talenten. We houden in in plaats van uit te geven. Dit scheidt ons van de rijkdommen die ons omringen en doordringen, en bevestigt het geloof in onze armoede.

Daarentegen creëren we goedaardige kringen door het risico te lopen weg te geven; we moeten er bewust van uitgaan dat overvloed zal groeien. Als we in vertrouwen en met liefde aan God beginnen te geven, tillen we de hendel op die het mechanisme vergrendelde. Woorden kunnen nooit de grootsheid beschrijven van het besef dat genade overal is. En dat hoe meer we ontvangen, hoe meer we kunnen geven. En hoe meer we geven, hoe meer we kunnen ontvangen. Dan worden geven en ontvangen één.

Meer informatie in Verblind door angst, Hoofdstuk 1: De moeder van alle angsten: angst voor het zelf (Subkop: Geven en Ontvangen).

Valse foto's worden versterkt door onze overtuigingen, net zoals echte foto's dat zijn. Pas als we ze ondervragen, verliezen ze hun energie. We moeten onze valse overtuigingen opgraven en uitdagen, wat is als het verwijderen van giftig onkruid en het planten van nieuwe mooie zaailingen. Een van die obstakels is onze neiging om op tekorten voort te bouwen. Het sluit aan bij onze overtuiging dat we in een leeg, arm, meedogenloos universum leven waar slechts enkelen kunnen 'hebben'.

Wanneer we positieve overtuigingen en levenspatronen opbouwen bovenop verborgen negatieve overtuigingen, bouwen we voort op een tekort. Hetzelfde als we in het geheim geloven dat we een totaal onaanvaardbaar en onaanvaardbaar mens zijn. Of wanneer onze echte en valse schuld ons ervan weerhoudt onszelf volledig aan God over te geven. Wanneer we aannemen dat het universum vijandig is en we onszelf beschermen met destructieve verdedigingen, bouwen we voort op een tekort.

Voortbouwen op een tekort kan een tijdje lijken te lukken. Dat is het probleem. Het is als het bouwen van een huis op zandgrond. Het houdt misschien een tijdje stand, maar als het begint af te brokkelen, zijn we misschien vergeten dat we ervoor hebben gekozen om op zo'n zwak fundament te bouwen.

Dit pad is direct ontworpen om een ​​innerlijke orde te scheppen, hoe pijnlijk dit in het begin ook kan zijn. Op deze manier kunnen we beginnen te bouwen op echte activa en nooit toestaan ​​dat onze "innerlijke economie" frauduleus en ondeugdelijk wordt. Alle persoonlijke crises - alle storingen - zijn niets anders dan faillissementen aan het licht.

We moeten ophouden boven onze stand te leven en een gat afdekken met een nieuw gecreëerd gat. Dit geldt zowel voor individuen als voor overheden. Telkens wanneer een land een ernstige crisis doormaakt - rellen, oorlogen of financiële ineenstorting - is het een gevolg van te lang wachten om op een gecontroleerde manier orde te scheppen. Het komt voort uit het niet willen blootleggen van de tekorten zodat echte overvloed kan volgen.

Deze stap is alleen mogelijk door geloof in God. Het risico lopen om geloof te hebben, kan geloof creëren. Een evenwichtige, harmonieuze, overvloedige wereldorde vereist directe communicatie met de goddelijke wereld en de Christus in en om ons heen. Als we zijn bestaan ​​negeren, kunnen we zijn aanwezigheid niet waarnemen. Ook kunnen we zijn leiding niet horen.

We moeten ons innerlijk met Christus verbinden om de moed op te roepen die we nodig hebben om tijdelijk innerlijk bankroet – wat een uitwendig bankroet weerspiegelt – voor zowel mensen als landen aan de kaak te stellen. Dan zullen we ook kunnen onderzoeken wanneer het individu meer moet geven aan de collectieve entiteit, en wanneer het proces kan worden omgekeerd. De wet zal zichzelf vervullen, zodat niemand zal worden beroofd van hun geven - integendeel, er zal meer overvloed voor hen groeien.

Meer informatie in Parels, Hoofdstuk 7: Koesteren in genade en niet voortbouwen op tekort.

Veel spirituele leringen spreken over de noodzaak om in het huidige moment te zijn - in het Nu. De Gids pleit ervoor dat we een Dagelijks Overzicht gebruiken als een van de beste middelen om elke dag en elk uur volledig te leven. Als we dit werk niet dagelijks doen, zijn we niet helemaal op deze weg.

Na verloop van tijd, nadat we in al zijn diepte een vervorming of een negatieve houding in onszelf hebben herkend, zullen we een bijzondere vrede ervaren die vol is van de vonk van levendigheid. Dat de herkenning zelf erg weinig vleiend en ontgoochelend over jezelf kan zijn, en soms zelfs pijnlijk, zal deze geweldige ervaring niet verminderen als de herkenning eenmaal voltooid is.

Dat is alleen zo omdat we op dat moment volledig gebruik maken van wat ons wordt gegeven - het fragment van de tijd dat tot onze beschikking staat. We zitten er maar al te vaak in, maar zijn er blind voor. We proberen alleen maar uit het Nu te komen zonder het te gebruiken.

Tradities zijn een voorbeeld van waar we dualiteit kunnen ervaren die verband houdt met tijd. Ze komen tot stand wanneer een grote, mooie waarheid doorbreekt in onze fysieke wereld, en we willen een uitdrukking ervan blijven ervaren.

Sommige mensen kunnen vastlopen in het idee dat alle dingen uit het verleden waarde hebben, en daarom verwerpen ze verandering. Maar verandering was nodig om een ​​traditie te inspireren om mee te beginnen. Anderen zwaaien naar de andere kant en zeggen dat alleen nieuwe dingen waarde hebben en verwerpen alle tradities.

Beide kunnen waar zijn. Ware tradities kunnen zeer dynamisch en levendig zijn; anderen zijn lege gebaren geworden en moeten worden losgelaten.

Meer informatie in Parels, Hoofdstuk 6: De relatie van de mensheid met de tijd tot rust brengen.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Het script morsen Inhoud