Als we alle leringen van de Padwerkgids een jaar lang zouden laten sudderen, verminderen en verminderen en verminderen, zouden ze allemaal neerkomen op dit: eigen verantwoordelijkheid. Maar dit idee dat iets in ons is de kern van al onze verstoringen kunnen gemakkelijk zijwaarts gaan.

Een probleem ligt bij de kwestie van het bewustzijn. We zijn ons gewoon niet bewust van wat we niet weten. En zolang we ons niet bewust zijn van de oorsprong van onze conflicten in het leven, kunnen we niet zien hoe we er verantwoordelijk voor kunnen zijn. Hier ligt de kern van de uitdaging om mens te zijn.

In haar uitstekende boek Links verwaarloosd, vertelt neurowetenschapper Lisa Genova een verhaal over Sarah, een vrouw van in de dertig die hersenletsel oploopt. Wat fascinerend is, is dat de verwonding het bewustzijn van de vrouw van alles aan haar linkerkant steelt. Dus moet ze haar geest opnieuw trainen om de wereld als geheel waar te nemen.

Op een gegeven moment in het verhaal bezoekt haar man haar in het ziekenhuis. Ze vraagt ​​hem om haar alles te vertellen wat hij in de kamer ziet. Hij noemt het bed, de gootsteen, de stoel, de deur, het raam. Dan vraagt ​​ze hem te zeggen wat er aan de andere kant van de kamer is, de kant die hij niet kan zien. Hij is in de war. Er is geen andere kant. Maar dat is haar ervaring nu. Ze is zich niet bewust van één kant van het leven, en dat is alles aan de linkerkant.

Je zou kunnen zeggen dat ons onbewuste in feite alles aan de linkerkant is. Het is het deel van het leven dat we niet kunnen zien. Als zodanig weten we niet eens waar we moeten beginnen om ernaar te zoeken. De meeste mensen weten niet eens dat het bestaat.

Valkuilen om te beseffen dat we verantwoordelijk zijn

Als we dat doorhebben dat we zelf verantwoordelijk zijn, staan ​​we op een belangrijke mijlpaal. Toch is het ook mogelijk om dit verkeerd te begrijpen. Ten eerste denken velen aan het idee van eigen verantwoordelijkheid God elimineert. Dus of er is een God en die leidt ons leven, en als er lijden in het spel is, moeten we het gewoon op de kin nemen. Of we wenden ons tot atheïsme en geloven dat er geen God is.

Maar dit is een verkeerde keuze. In werkelijkheid zullen we zelfverantwoordelijkheid alleen een last vinden als we ons schuldig voelen elke keer dat we een innerlijke fout ontdekken. Maar als we hier eenmaal voorbij zijn door onszelf te accepteren zoals we nu zijn - zonder boos of opstandig te worden, of de verkeerde soort schaamte of schuldgevoel - dan wordt eigen verantwoordelijkheid een poort naar vrijheid.

Velen denken dat het idee van eigen verantwoordelijkheid God elimineert.

Er is geen valse zekerheid in de wereld die de ware kracht kan evenaren die we krijgen door te zien wat onze ontevredenheid, onze zorgen, ons ongeluk en onze problemen heeft veroorzaakt. Het maakt niet uit wat voor valse veiligheid we hebben geprobeerd: relaties met anderen, concepten, verwrongen ideeën over God. Ware kracht en vrijheid beginnen te komen op het moment dat we onze eigen oorzaken en hun gevolgen beginnen te begrijpen.

Maar hoe cruciaal eigen verantwoordelijkheid ook is voor onze ontwikkeling, de meesten van ons willen het op de een of andere manier vermijden. Ook al verzetten wij ons tegen het inperken van onze vrijheid! De enige manier om dit conflict op te lossen is om erachter te komen hoe en waarom we onze eigen vrijheid hebben beperkt. Hoe hebben we de eigen verantwoordelijkheid opgegeven om te kiezen voor een gemakkelijkere manier om door het leven te gaan?

Hoewel het er voor iedereen anders uitziet - aangezien we bestaan ​​uit verschillende kwaliteiten, fouten en stromingen - heeft vrijwel iedereen de wens om aan zijn eigen verantwoordelijkheid te ontsnappen. En hoe meer we ervoor weglopen, hoe meer we worden geketend. Dan spannen we ons tegen de kettingen, schoppend en schreeuwend naar de wereld, en voelen dat het allemaal zo onrechtvaardig is. We zullen zelfs wentelen in zelfmedelijden, terwijl we stoppen met datgene te doen dat de ketenen verbreekt: zelfverantwoordelijkheid nemen.

Stappen naar vrijheid

De sleutel tot vrij worden ligt in eigen verantwoordelijkheid. Ten eerste moeten we erachter komen: a) "Waar laat ik mezelf lijden?" En dan b) “Hoe kan ik dit veranderen?”

Ten tweede moeten we onze angst om gekwetst te worden te weten komen. We moeten gaan zien hoe deze angst de oorzaak is van al onze ellende. Onze buitensporige angst zorgt ervoor dat we ons gedragen als iemand die zo bang is voor de dood dat hij zelfmoord pleegt. Dat is eigenlijk wat onze afbeeldingen doen. We zijn zo bang gekwetst te worden dat we deze starre vormen in onze ziel creëren. Deze vormen, en de verdediging die ze lanceren, brengen ons veel meer onnodige schade toe dan zonder hen zou gebeuren.

De reden dat we pijn moeten accepteren, is niet omdat God het ons geeft. Het is omdat we het onszelf hebben gegeven. En dat betekent niet dat we nu in opstand moeten komen tegen onszelf of de wijze goddelijke wetten die het leven op deze manier structureren. Wat we moeten accepteren is dat we onvolmaakt zijn, en afhankelijk van de omvang van onze onvolmaaktheden, zullen we lijden. En hoe meer we bereid zijn te werken om onszelf te zuiveren, hoe minder lijden we zullen ervaren.

Het is door naar beneden te gaan, in de diepten van onze ziel, dat we opstaan.

Er zijn veel vereisten om dit zelfgenezende werk te doen, en een daarvan is om niet van de ene op de andere dag wonderen te verwachten. We kunnen veel leren door onze pijn onder ogen te zien en deze te accepteren zolang we ons in deze fase van onze ontwikkeling bevinden. Hoe meer we ons kunnen ontspannen in het proces van het vinden en elimineren van de oorzaken in ons, hoe sneller we over deze obstakels heen zullen komen.

Door het proces op een langzame en aanhoudende manier te doorlopen, krijgen we de juiste houding ten opzichte van pijn. Zodra we pijn accepteren - wat we op een gezonde manier kunnen doen, en niet door ertegen te vechten of door er masochistisch meer van te maken dan nodig is - zal de pijn eindelijk ophouden. Want als we pijn accepteren, gaan we er doorheen en lost het op. En alleen door ergens doorheen te gaan, kunnen we verder reiken. Het is door naar beneden te gaan, in de diepten van onze ziel, dat we opstaan.

Zelfverantwoordelijkheid is geen zelfoordeel

Terug naar eigen verantwoordelijkheid, de enige manier om onze moeilijkheden in het leven echt te ontspannen, is te zoeken naar waar ze echt vandaan komen. En altijd is die plaats in ons. De weg vooruit is dan om onze verborgen onwaarheid los te laten en de oude, ongevoelde pijn die ermee gepaard gaat los te laten. Dit is waar we al eeuwen voor op de vlucht zijn. Het wordt tijd dat we de hele waarheid gaan zien.

Maar dit is precies waar dingen lastig worden. Op het moment dat we beseffen dat we verantwoordelijk zijn voor onze problemen, keren we ons tegen onszelf en beginnen onszelf te beoordelen als slecht of fout. We worden tenslotte gedwongen door de illusie van dualiteit om alles op te splitsen in goed of slecht, goed of fout.

Maar zoals de Padwerkgids leert, reageert het onbewuste niet goed op een moraliserende houding. Dus als we hopen de leugenachtige geheimen achter onze worstelingen op te geven, zullen we een andere aanpak moeten vinden.

Wat is een betere aanpak?

De beste manier om vooruit te komen is door nieuwsgierig te worden. Wat zou ik in godsnaam kunnen verbergen dat ik niet wilde zien? We moeten zien waar we verkeerd zijn geweest, waar we vanuit onze fouten hebben gehandeld, en dan onze koers corrigeren. We moeten onszelf toestaan ​​spijt te voelen voor alle pijn die we hebben veroorzaakt door wat we hebben gedaan of niet hebben gedaan vanwege een fout.

Maar als we onze eigen verantwoordelijkheid nemen, mogen we niet afglijden naar moraliserende schuld of schaamte. Want we zullen veel meer licht ontdekken door nieuwsgierigheid dan door onszelf of anderen te veroordelen.

“Echt berouw heeft niets te maken met schuld of schaamte. Met spijt erkennen we gewoon waar we tekortschieten. Dit zijn onze fouten en onzuiverheden, onze tekortkomingen en beperkingen. We geven toe dat er delen van ons zijn die de spirituele wet overtreden. We hebben spijt en zijn bereid de waarheid over onze destructiviteit toe te geven. We erkennen dat het een nutteloze verspilling van energie is en anderen en onszelf pijn doet. En we willen oprecht veranderen.”
-Parels, Hoofdstuk 17: De sleutel ontdekken tot loslaten en God loslaten

Waarheid is een solide basis

Als we ons huis op zand bouwen, kan het een tijdje meegaan. Maar uiteindelijk zullen de dingen beginnen af ​​​​te brokkelen en in te storten. We zijn misschien zelfs vergeten dat we lang geleden hebben besloten om op zand te bouwen. Maar dat verandert niets aan de realiteit van de situatie.

Uiteindelijk zal alles wat niet op een solide fundament van waarheid is gebouwd, uiteindelijk instorten. Het moet. Zodat het op de juiste manier kan worden herbouwd.

Het tijdperk dat nu aanbreekt, zal alles wat niet deugdelijk is, alles wat op zand is gebouwd, verder doen wankelen. We moeten collectief tot het besef komen dat de enige manier om aan de andere kant van onze uitdagingen te komen, is door de deur naar eigen verantwoordelijkheid te nemen. En dat is precies wat de Padwerkgids ons laat zien hoe we het moeten doen.

- Jill Loree

Manieren om meer te leren
Terug naar overzicht van essays in Krijg een betere boot
Lees het volgende spirituele essay