Een van mijn favoriete dingen over de leerstellingen van Padwerk is hoe ze onderwerpen vanuit veel verschillende hoeken belichten. Dit is ongelooflijk inzichtelijk, maar het kan dingen ook ingewikkeld laten lijken. Maar de realiteit is, mensen zijn ingewikkeld. En daarom zijn de oplossingen voor onze grotere problemen zelden eenvoudig. Laten we, met dat in gedachten, naar weerstand kijken en het vanuit een paar verschillende perspectieven bekijken.

We kunnen beginnen met wat wijsheid van een van de grootste denkers van onze tijd, Albert Einstein, die zogenaamd zei: "We kunnen problemen niet oplossen door hetzelfde soort denken te gebruiken dat we gebruikten toen we ze creëerden." [Noot van de redactie: dit citaat kan verkeerd worden toegeschreven aan Einstein. In dat geval zou een goede back-upbron de Pathwork Guide kunnen zijn, die ongeveer hetzelfde zei.]

Het soort denken dat over het algemeen tot conflicten leidt, komt vanuit het dualistische perspectief van het ego. Het zegt in het kort: “Of ik heb gelijk en jij hebt ongelijk, of jij hebt gelijk en ik heb ongelijk. En ik ga winnen." Dat is in feite het basisperspectief van het deel van ons dat naar de wereld is gericht.

Dit Uiterlijke Zelf, zo je wilt, is het deel van ons waartoe we directe toegang hebben. We zouden het kunnen vergelijken met onze handen en voeten: als we iets willen hebben of ergens willen komen, hoeven we ze alleen maar te verplaatsen en ta-da, probleem opgelost.

Hoe halve waarheden het ego doen struikelen

Het vasthouden van de hele waarheid vereist dus een grotere capaciteit dan het ego heeft. Niet alleen is het ego niet in staat om alle kanten van een situatie te ondersteunen, het heeft ook geen waarheidsverteller als onderdeel van zijn taakomschrijving. Dit betekent dat hoewel we misschien veel dingen weten die waar zijn, ons ego geen diep innerlijk weten heeft over wat de waarheid is. Daarom kan het gemakkelijk worden misleid door halve waarheden.

Halve waarheden zijn in feite het ergste. Ze zijn verwarrend, bedrieglijk en kunnen gemakkelijk worden misbruikt om onwaarheid effectief in stand te houden. Dus ze kunnen vrij gemakkelijk een ongebonden ego laten struikelen, vooral als ons ego niet actief op één lijn ligt met dat grotere deel van onszelf, ons Hogere Zelf.

Voer ... weerstand in.

Als we niet weten wat we moeten denken, wat we moeten geloven of wie we kunnen vertrouwen - als we niet weten wat de waarheid is - worden we gedwongen alleen aan onszelf te denken. Dan klampen we ons nog harder vast aan ons beperkte ego en proberen we complexe situaties te begrijpen zonder het voordeel van diepe innerlijke leiding. Uiteindelijk, overgelaten aan ons onvolledige en overweldigde ego-zelf, weten we het gewoon niet. Het resultaat? We vallen terug in het 'het is ik of jij'-denken, en we verzetten ons.

Onze scheve relatie met tegenstellingen

Een van de krachtigste leringen van de Padwerkgids is dat alles, hoe negatief ook, een originele essentie heeft die goed is. Hiermee samengaand is de overeenkomende realiteit dat al het goede - inclusief elke waarheid - verdraaid en vervormd kan worden. En omdat dit is wat wij mensen doen, is het dat meestal ook.

Wat zou bijvoorbeeld de positieve essentie van verzet of rebellie kunnen zijn? Hoe zit het met voor onszelf opkomen en bereid zijn te vechten om een ​​fout recht te zetten? We moeten diep in onszelf de plek vinden waar we het licht kiezen, waar we bereid zijn voor onszelf te vechten.

Sommigen noemen dit het claimen van onze 'innerlijke soevereiniteit'. En op een gegeven moment moeten we dit allemaal doen. Want het leven draait helemaal om het ontdekken en bevestigen van de waarheid over wie we zijn. Het gaat over stralen vanuit onze kern, waar we verlangen naar vrijheid en heelheid.

Maar wacht even, want soevereiniteit is slechts het halve verhaal. Als we ons willen afstemmen op de waarheid in het centrum van ons wezen, moeten we onze soevereiniteit naast het tegenovergestelde laten bestaan. Want op dit niveau van ons wezen kunnen we niets ervaren zonder ook vrede te sluiten met het tegenovergestelde.

"Het tegenovergestelde van een feit is onwaarheid, maar het tegenovergestelde van de ene diepe waarheid kan heel goed een andere diepe waarheid zijn."

- Niels Bohr

Wijd reiken om de hele waarheid vast te houden

Wat is het diepe tegenovergestelde van Innerlijke Soevereiniteit? Dat zouden dingen zijn als opoffering...overgave...naleving...gehoorzaamheid. Het is het vermogen om onszelf zo volledig te geven dat we ons afstemmen op iets dat groter is dan onszelf: we stemmen ons af op alles wat is. Omdat we op dit diepere niveau begrijpen dat we niet alleen zijn. In feite zijn we op dit niveau allemaal al in verbinding.

Terwijl het in ons beperkte Uiterlijke Zelf "of ik of jij" is, in ons diepere wezen, of Hoger Zelf, is het: "Ik zal voor mezelf vechten, en ik zal net zo hard voor jou vechten." En het is ook: "Als ik jou pijn doe, doe ik mezelf pijn." We moeten ons dus beginnen te gedragen op een manier die voor alle betrokkenen zorgt. Want als we steeds meer vanuit ons Hoger Zelf gaan leven – als we spiritueel wakker worden – moeten we daarnaar handelen.

Elk conflict dat we op het uiterlijke niveau van ons wezen ervaren, kan dus alleen worden opgelost als we naar het diepere niveau van onszelf gaan. Dat is de schittering waar we allemaal naar op zoek zijn. En we zullen het nooit vinden als we alleen aan de oppervlakte blijven zoeken, werkend met hetzelfde beperkte deel van onszelf dat het conflict heeft veroorzaakt.

De perfecte mix creëren

Als we in vrede en vrijheid willen leven, moeten we een nieuw voertuig vinden, een die ons kan brengen waar we allemaal willen gaan. En het ego is gewoon niet uitgerust voor deze rit. wat het ego wel echter - en uiteindelijk moet doen - is wakker worden en leren je over te geven aan het diepere zelf binnenin. Dit is de manier om contact te maken met de bron van al wat is. En dat is de manier - de enige manier - waarop iedereen echt kan winnen.

"Want alle echt mooie en betekenisvolle ervaringen komen voort uit een perfecte balans tussen ons wilskrachtige uiterlijke ego en ons niet-willekeurige innerlijke zelf."

- Verblind door angst, Hoofdstuk 7: Hoe angst om het kleine ego los te laten geluk bederft

Maar onthoud dat er een enorm gebied is waar we doorheen moeten reizen voordat we ons Uiterlijke Zelf kunnen loslaten en vanuit ons Hoger Zelf kunnen leven. Want we moeten ons een weg banen door alle kronkels en kronkels van ons Lagere Zelf. We moeten al onze nutteloze weerstand het hoofd bieden door te leren vechten om meer heel te worden.

Voordat we het beloofde land kunnen bereiken, moeten we inderdaad de vele obstakels uit de weg ruimen die deze tussenruimte bezaaien. En een ding dat we allemaal moeten onderzoeken, is onze rebelse reactie op autoriteit. Want dit zorgt ervoor dat we ons verzetten, zelfs als verzet ons hoogste goed niet dient. En toch is het een diep ingebed onderdeel van de menselijke conditie.

Onze opstandige relatie met autoriteit

Dit spirituele pad, zoals geschetst door de Padwerkgids, laat ons zien hoe al onze uiterlijke problemen verbonden zijn met innerlijke conflicten. Zeker zoals een magneet een spijker naar zich toe trekt, zal ons verwarde emotionele landschap ons laten struikelen over uiterlijke gebeurtenissen die naar ons toe zijn getrokken door onze verborgen innerlijke onwaarheid. En een plek waar velen struikelen, heeft te maken met weerstand tegen autoriteit.

Onze problemen gaan terug tot de kindertijd, waar ons allereerste conflict in het leven te maken had met iemand - waarschijnlijk een ouder of voogd, en later een leraar - die "nee" tegen ons zei. Omdat ze ons altijd deze of die wens ontzegden, kwamen ze ons vijandig over. Hoeveel liefde en genegenheid we ook kregen, en hoe passend hun grenzen ook waren, dit was onze eerste hindernis in het leven. En we vonden het niet leuk.

Snel vooruit naar volwassenheid, en velen van ons koesteren nu nog steeds dezelfde verborgen reactie op autoriteit als toen. Voor sommigen is deze hindernis natuurlijk een springplank naar volwassenheid geworden. Maar voor anderen, waar sterke reacties in het onbewuste blijven hangen, zal de volwassen persoon een kinderlijke reactie op elke autoriteit behouden. In feite zal zo iemand negatief reageren op autoriteit, zelfs als het op een perfecte manier wordt toegediend!

Maar aangezien mensen vaak onvolmaakt zijn, wordt autoriteit natuurlijk vaak op een onvolmaakte manier uitgedeeld. En zo wordt er een barrière opgeworpen tussen het kind-nu-volwassene en de autoriteit, die wordt gezien als de vreselijke volwassene. Nogmaals, zelfs als het kind geliefd was, bestaat dit conflict. Want aan de ene kant wil het kind de liefde van de ouder, en aan de andere kant verzet het kind zich tegen de autoriteit die hem vertelt wat het niet mag of mag.

Twee ongezonde reacties op autoriteit

Geen twijfel mogelijk, een kind vindt autoriteit slecht. Het is een vijandige macht - een vijand - die ons achter tralies opsluit en ons gefrustreerd laat voelen. Het kind heeft dan maar één wens: opgroeien en vrij zijn. Maar dan groeit het kind op en verandert het gezicht van autoriteit alleen maar. In plaats van een ouder of een leraar te zijn, is het nu een werkgever, een politieagent, de overheid of de samenleving. Van wie een persoon zich ook afhankelijk voelt, dat is nu de cipier.

Dus nu verschijnen de conflicten nog steeds, alleen in een andere vorm. En onze opties zijn: openlijk rebelleren tegen alle beperkingen, of de angst onder ogen zien om er niet bij te horen, niet geaccepteerd te worden, niet geliefd te worden. Dit is wat onopgelost zit in de onbewuste lagen van veel mensen. En het kan niet worden opgelost zolang we er niet nader naar willen kijken.

Er zijn in wezen twee manieren waarop mensen reageren op dit verborgen conflict. En de meeste mensen zijn een mix van deze twee tegengestelde reacties. De een zal in opstand komen en in opstand komen tegen het gezag, terwijl de ander zal proberen zich aan te sluiten bij het gezag. Maar aangezien geen van deze reacties waar is, zal geen van beide benaderingen tot vrede leiden. De enige manier om dit alles tot rust te laten komen, is door de oorspronkelijke reactie te vinden die nog steeds in onze oude, niet-gevoelde emoties zit.

Want inderdaad, er bestaat een echt en juist soort autoriteit, ook al is die onvolmaakt. De meesten zijn het er in onze logische geest zelfs over eens dat enige autoriteit nodig is. Maar zolang we blindelings reageren vanuit deze plek van innerlijke onrust, zullen we geen goed en gepast gezag kunnen herkennen, zelfs niet als het recht voor ons staat.

Welke autoriteit kunnen we vertrouwen?

Wat we ons moeten gaan realiseren, terwijl we het werk doen dat nodig is om onze innerlijke autoriteitskwesties af te wikkelen, is dat er een echte hogere autoriteit genesteld is in het centrum van ons wezen. En als we in staat zijn om contact te maken met onze kern – door onze innerlijke lagere zelf-obstakels uit de weg te ruimen en door ons gezonde redeneervermogen te gebruiken – dan kunnen we het vermogen ontwikkelen om te onderscheiden wat in ieders belang is. En we zullen dit intuïtief kunnen weten, niet intellectueel.

Waarom denk je dat Jezus zoveel gezagsdragers had die na hem kwamen? Omdat Jezus zich vaak associeerde met mensen die als nederig werden beschouwd, zoals gewone criminelen en prostituees. Wat die mensen voelden was dat Jezus hen begreep, dus kwamen ze niet in opstand tegen hem. Ze voelden niet alleen zijn oprechte goedheid, maar ook dat Jezus begreep waarom ze waren zoals ze waren.

Hij stond daar niet om ze te beoordelen. Hij was er eerder Met hen, ongeacht het feit dat hij het niet eens was met hun verkeerde houding of acties. Hij kon echt met ze lachen. En tegelijkertijd kon hij lachen om het pompeuze soort gezag dat zo trots was op zichzelf en zijn wetten.

Het soort autoriteit waarnaar we willen streven, is het soort autoriteit dat Jezus ons liet zien. Dat kunnen we zijn Met een persoon die in opstand komt, zich verzet of in opstand komt. En tegelijkertijd kunnen we ons ook realiseren dat ergens, op de een of andere manier, dezelfde strijd in ons gaande is. Hoe reageren wij ook op de een of andere manier tegen autoriteit? Want we kunnen de houding van een ander beter begrijpen als we ook die van onszelf beter begrijpen. Dan kunnen we een gemeenschappelijke basis opbouwen.

Bewegen van dualiteit naar eenheid

We hoeven niet de rechter en jury te zijn. In plaats daarvan kunnen we onze handen naar elkaar uitstrekken en een manier vinden om samen een frisse nieuwe wereld binnen te lopen waarin we allemaal op de een of andere manier ontdekken hoe we met elkaar om kunnen gaan. Als we deel willen uitmaken van de oplossing, moeten we bereid zijn om door moeilijke plaatsen te lopen.

Het eerste deel van ons helende werk omvat het oplossen van onze verborgen kinderconflicten. Maar het belangrijkste punt, dat het tweede deel van ons zelfontdekkingsproces is, is om van een staat van ontkoppeling en isolatie – van de egocentrische wereld van dualiteit – naar vereniging met al wat is te gaan.

Als we bereid zijn dieper in onszelf te gaan, moeten we dit uiteindelijk ontdekken: dat alle wonden kunnen worden genezen en alle conflicten kunnen worden opgelost, als we bereid zijn om dieper te kijken en te werken. Dit is voor ons allemaal de manier om samen te werken en in vrede te leren leven.

- Jill Loree

Gedeeltelijk overgenomen uit Pathwork Guide Lecture #46: Autoriteit.

Manieren om meer te leren
Terug naar overzicht van essays in Krijg een betere boot
Lees het volgende spirituele essay