Onder ons gewone, neurotische, onbewuste verkeerde denken ligt een moeilijk conflict dat in de hele mensheid is ingebed: we hebben een diepgeworteld verlangen om gelukkig te zijn en tegelijkertijd zijn we bang voor geluk. En deze angst houdt rechtstreeks verband met onze angst om los te laten. Op dezelfde manier moet ons verlangen om gelukkig te zijn ook een verlangen zijn om uit de klauwen van ons kleine ego te worden bevrijd. De twee zijn met elkaar verbonden. Laten we nu naar een dieper niveau van dit onderwerp gaan, zodat we tot een nieuw begrip kunnen komen.

Alles bestaat zowel in een juist begrip als in vervorming. Het loslaten van het uiterlijke ego is geen uitzondering. Het is dan mogelijk om op een onevenwichtige, vervormde manier los te laten, wat ongezond is. Ten eerste, waar hebben we het over als we zeggen "laat het ego los?" Dit zijn de vermogens waartoe we directe toegang hebben: ons wilsdenken en onze wil die we kunnen sturen.

Hier is een eenvoudig voorbeeld van het verschil tussen directe wil en indirecte wil op het niveau van het fysieke lichaam. Met onze directe wil kunnen we besluiten om onze hand te bewegen, om te bepalen hoe deze beweegt en wat we ermee gaan oppikken. Maar voor onze hartslag of bloedsomloop hebben we geen directe controle. We kunnen echter onze hartslag en bloedsomloop reguleren door de beweging van ons lichaam te sturen.

Onze wil werkt ook op dezelfde manier op mentaal en emotioneel niveau. Wij do hebben het vermogen om onaangename gevoelens te veranderen, maar het heeft geen zin om dit direct of snel te doen. Wat meer is, als we onze wil op de verkeerde manier richten, kunnen we onze psyche in een staat van wanorde brengen.

Als we onze wil overbelasten, door te proberen die uit te oefenen op gebieden die we niet direct kunnen controleren, verspillen we energie en verzwakken we onszelf. Het is het equivalent van alles in het werk stellen om onze hartslag te veranderen met behulp van onze pure uiterlijke wil. Als dit überhaupt werkt, wordt onze toestand alleen maar erger. In werkelijkheid hebben we veel manieren om onze bloedsomloop te verbeteren, maar dwingen - door gebruik te maken van onze uiterlijke wil - is daar niet een van.

Wij mensen doen dit vaak: we gebruiken de verkeerde benadering. We forceren onze wil waar het niet thuishoort en negeren het dan te gebruiken waar het veel goeds kan doen in onze persoonlijke ontwikkeling. Als we niet genoeg wil op de juiste manier gebruiken, wordt ons ego zwak. Als we teveel gebruiken, raakt ons ego zo uitgeput dat het zal proberen aan zichzelf te ontsnappen. Maar op deze manier loslaten - vanuit zwakke motieven in plaats van vanuit een plaats van innerlijke kracht - is een ontsnapping die behoorlijk gevaarlijk voor het zelf kan worden.

Het gezonde ego

Als we op de juiste manier willen loslaten, moeten we beginnen met een gezond, evenwichtig ego, niet één vol verkeerde ideeën, valse angsten en destructieve houdingen. Dit is de manier om onze te strakke directe controle op te geven. Dan is loslaten niet alleen mogelijk, maar ook wenselijk. Alle grote menselijke ervaringen komen tot op zekere hoogte voort uit het loslaten van onze te strakke controle, en diep van binnen weten we dit allemaal.

Alle creativiteit is een direct resultaat van een innerlijke wijsheid en intelligentie die ver overtreft wat beschikbaar is voor de ego-geest. Dus we willen onze bewuste ego-intelligentie gebruiken om opzettelijk de grotere innerlijke wijsheid te activeren, die een eigen geest lijkt te hebben. En in zekere zin ook. In het begin zijn we ons er vaak totaal niet van bewust dat er zelfs maar zo'n krachtige innerlijke intelligentie bestaat. Dan beginnen we het af en toe te ervaren als deze entiteit die niet eens verbonden is met ons bewuste zelf. Ten slotte zullen we deze twee delen van onszelf integreren.

Om deze integratie tot stand te brengen, zullen we moeten leren hoe we ons bewuste ego kunnen gebruiken om ons innerlijk wakker te maken. Om dit te doen, moeten we ook de fijne balans leren tussen wanneer we gas moeten geven en ons uiterlijke ego moeten gebruiken, en wanneer we de rem moeten gebruiken en ons ego de gelegenheid geven een stap opzij te zetten.

Alle scheppingsdaden, of het nu in de wetenschap of in de kunsten is, komen voort uit het innerlijke, niet-wilskrachtige zelf, nooit alleen uit het uiterlijke ego. Alle grote uitvindingen, alle blijvende waarden en alle diepe spirituele ervaringen komen van het geïntegreerde innerlijke zelf.

Verkeerde identificatie

Hoe vreemd het ook klinkt, mensen zijn bang om een ​​geweldige spirituele ervaring te hebben op dezelfde manier als we bang zijn voor de dood, waarvan we aannemen dat die verschrikkelijk is. We hebben ook onze angst voor de dood zo overdreven dat we er een schijnbaar rationele angst van hebben gemaakt. Verder zijn we bang voor de grote daad van liefde en het loslaten van het kleine zelf tijdens de extase van eenheid. Uiteindelijk zijn we bang om de moed te verzamelen die nodig is om ons innerlijk te laten manifesteren en zijn wijsheid en waarheid naar voren te brengen.

We hebben de misvatting dat we het leven alleen in stand kunnen houden als we het stevig bij elkaar houden. Daarom zijn we bang om los te laten. Wat betekent "leven" in die zin? Het betekent dat we onze identiteit niet willen verliezen. We willen niet stoppen een individu te zijn met een uniek bestaan, een apart leven. Helaas, waar we gewoonlijk aan denken als onze identiteit, is het vermogen van ons uiterlijke ego om ons denken en onze wil te sturen.

Deze verkeerde identificatie zorgt ervoor dat we bang zijn onszelf te verliezen. Voor wie zouden we zijn zonder onze vrijwillige gedachten en acties? Als we loslaten, verliezen we ons ego en dit betekent de dood, denken we, omdat we ons niet-bestaand zouden voelen. Geconfronteerd met 'ik ben het niet', zullen we ons stevig vasthouden, dank u, en proberen onszelf bij elkaar te houden.

Terwijl de mensheid spiritueel is geëvolueerd, zijn we in deze tijdelijke staat gekomen waarin we ons te stevig vasthouden aan ons ego. Nu is het tijd om te leren het evenwicht te herstellen. In onze recentere evolutie hebben we ons te veel geconcentreerd op het alleen gebruiken van onze ego-vermogens, zodat we niet voorbij de schijnbaar stevige muur van materie voor ons kunnen kijken. Zoals het ego het ziet, scheidt deze muur ons van het leven. Daarom associëren we onze fysieke afgescheidenheid met onze individualiteit.

Ja, het is waar dat het hebben van een zwak, ineffectief ego ons gevoel van onszelf als persoon vermindert. Ironisch genoeg is dat de reden waarom we ons ego moeten versterken: met als enig doel ze weer te ontspannen. Dan kunnen we ons ego zelf integreren met wat indirect toegankelijk is, maar dat dieper en wijzer is.

Als we ons uitsluitend met ons uiterlijke ego identificeren, moeten we bang zijn het los te laten. Omdat dit ons bestaan ​​bedreigt; het lijkt op vernietiging. Onze afgescheidenheid is eigenlijk het gevolg van deze dreiging. Het is de diepste wortel van onze angst om los te laten. Maar zolang we deze greep niet losmaken, kunnen we geen echt geluk hebben.

Want alle werkelijk mooie en zinvolle ervaringen komen voort uit een perfecte balans tussen ons wilskrachtige uiterlijke ego en ons niet-wilskrachtige innerlijke zelf. Geldige en constructieve ervaringen zullen zich alleen spontaan manifesteren zolang er geen overmatige inspanning van het ego is. En dit zijn de ervaringen waardoor we ons één voelen met de wereld.

Het feit dat we constant naar deze eenheid verlangen - en of we ons nu bewust zijn van dit verlangen, het is er - is volkomen begrijpelijk. Daar gaan we namelijk allemaal naar toe. Het is onze natuurlijke staat. Evolutie duwt ons allemaal in de richting van eenheid. Dit is waar we heen moeten. Maar we kunnen daar niet komen als we ons aan ons ego vastklampen en weigeren om in verbinding en integratie met ons diepere zelf te vervallen.

Wanneer we onszelf onbewust blokkeren van onze bestemming door te proberen te ontsnappen aan het leven en door onze angsten en misvattingen te laten leiden tot zelfvervreemding, creëren we een conflict diep in onze psyche. Dan wordt ons grootste verlangen - om de vervulling van eenzijn te bereiken - onze diepste angst. Deze dichotomie tussen verlangen en angst zal het sterkst zijn in de gebieden van ons leven waar onze strikte controle ons ego niet toestaat een stap opzij te zetten en ons innerlijke zelf naar boven te laten komen.

In de gebieden waar zo'n overbeheersing al een tijdje aan de gang is, raken we uitgeput. Dat is wanneer we onze toevlucht nemen tot valse middelen om onszelf te bevrijden. We kunnen er niet tegen dat de last van onze te strakke controle onze vermogens heeft overbelast en ons heeft afgesneden van ons innerlijk - dat oneindig beter is toegerust om ons te dienen - dus gaan we op zoek naar verlichting.

In een poging om het wonder en de rijkdom van het universum te ervaren, zullen we alle valse middelen grijpen - zelfs gevaarlijke - die ons zullen helpen onze overfunctionerende ego's te ontvluchten. Er zijn talloze manieren waarop we onbewust aan onszelf proberen te ontsnappen. Alcoholisme en drugsverslaving zijn extremere vormen van wat vaak voorkomt; dissociëren is een minder extreme vorm. Wanneer deze vervolgens onaangename resultaten opleveren, raken we er des te meer van overtuigd hoe gevaarlijk het is om los te laten. Dus vallen we terug in het andere uiterste, namelijk te stevig vasthouden aan het ego, wat in de eerste plaats de onbalans veroorzaakte.

Alleen een gezond, robuust ego kan het zich veroorloven zichzelf los te laten. Zo'n sterk ego kan zichzelf opgeven en in het grotere zelf passen. Loslaten is dus het verhaal van het menselijke ego dat een happy end heeft.

Zichzelf in stand houdende processen

Als we het verhaal van ons leven beschouwen, ontdekken we misschien dat er gebieden zijn die perfect functioneren. Misschien zijn we in dit leven aangekomen dat in bepaalde aspecten gezond en vrij functioneert. Of misschien hebben we genoeg spiritueel genezingswerk gedaan in een bepaald gebied om gezonde patronen te ontwikkelen. Hoe we er ook zijn, het positieve, zichzelf in stand houdende principe werkt.

Alle zichzelf in stand houdende processen zijn als magnetische velden, waarbij voortdurend nieuwe energie uit hun kern komt. Dus elke houding die we koesteren over een bepaald gebied van ons leven - bestaande uit al onze indrukken en handelingen - vormt een kern van energie die reacties en interacties creëert. Voor ieder van ons worden een aantal fundamentele levenservaringen gecombineerd om zulke krachtvelden te vormen.

Enkele van de fundamentele zaken die op ons allemaal van toepassing zijn, zijn: onze houding ten opzichte van werk, onze relaties in het algemeen, onze waarden over materiële zaken, onze lichamelijke gezondheid en ons uiterlijk en onze activiteiten. Een magnetisch veld wordt ook gecreëerd door onze houding ten opzichte van de natuur, vrije tijd, kunst en plezier, en door onze kijk op spirituele realiteit, zelfontplooiing en het assimileren van nieuwe informatie. Deze vormen allemaal aparte energievelden die aantrekken.

In elk mensenleven zullen sommige van de zichzelf in stand houdende velden die we genereren positief zijn en sommige zullen negatief zijn. Waar ze positief zijn, gaan de dingen soepel. We worstelen niet en toch komen wenselijke resultaten op ons af, zonder problemen voor ons te creëren. Er is moeiteloosheid en harmonie. We ondernemen de juiste actie op het juiste moment, zowel innerlijk als uiterlijk. We zeggen en doen wat gepast is op het juiste moment. Niets staat ons in de weg. Dingen vallen op hun plaats.

We laten ons leiden door onze eigen inspiratie en vindingrijkheid, die goed functioneren. In dergelijke gebieden zijn we geneigd om soepel functioneren als vanzelfsprekend te beschouwen, niet op de hoogte van de mechanica van wat er achter de schermen gebeurt. Maar als we beginnen op te letten, zullen we zien dat ons ego zijn deel doet, maar niet exclusief de leiding heeft. Want het zou buiten zijn klasse zijn om zoveel factoren zo goed samen te laten werken. Dat is een typische beschrijving van een positief werkend magnetisch veld.

Hoe is onze levenservaring als er een negatief magnetisch veld in werking is? Het is niet alleen dat er mislukking en moeilijkheden zullen zijn, maar er zullen ook druk, verkeerde timing en frustratie zijn. Het komt niet goed. Als we beter kijken, zullen we zien dat het ego duwt, ervan uitgaande dat dat nodig is om de obstructie te overwinnen. In plaats daarvan volgt pijn en teleurstelling.

Het spijt me te melden, het werkt niet om het resultaat zelf rechtstreeks te beheren. We verspillen onze energie als we het proberen, denkend dat we een negatief veld in een positief veld kunnen veranderen. Want dat is niet wat we kunnen controleren. We hebben echter direct controle over alle dingen waaruit een negatief veld bestaat.

Dat wil zeggen, we kunnen onszelf onderzoeken. We kunnen onze verborgen gedachten, gevoelens en houdingen blootleggen. Als we ons er eenmaal van bewust zijn, kunnen we beslissen of we in dezelfde geest willen doorgaan, of willen veranderen. Wij hebben de leiding. Blijven we liever vastzitten in een klimaat van hulpeloosheid en hopeloosheid, of zijn we bereid ons innerlijk klimaat op te ruimen en vervolgens een nieuwe positieve houding te creëren? Het is onze beslissing.

Magnetische velden blootleggen

Niemand is fatalistischer dan een persoon die verblind is door de materiële wereld en de spirituele realiteiten negeert. Zulke mensen zijn vaak bijgelovig en geloven in 'veel geluk' en 'pech' omdat ze niet kunnen zien wat er onder de oppervlakte gebeurt van wat ze met hun ogen zien. In onze kortzichtigheid noemen we de resultaten van een positief energieveld geluk, en het negatieve, pech. Daardoor zien we voorbij aan het feit dat we invloed hebben op die ongelukkige gebieden.

Maar ongelukkige gebieden zullen niet veranderen zonder eerlijke zelfconfrontatie. En dit moet beginnen met het besef dat het mogelijk is dat er verandering komt. Maar we kunnen niet zomaar aandringen op verandering. We moeten onze wil gebruiken om de moeren en bouten te ontdekken van onze negatieve, zichzelf in stand houdende machinerie die we zelf hebben gecreëerd. We moeten ons best doen om ons te heroriënteren. Dan kunnen we nieuwe positieve velden in beweging zetten. Dat is de manier om dingen om te keren.

Hoe komen we erachter of er destructief materiaal in ons zit dat negatieve krachtvelden genereert? Het is vrij eenvoudig: hoe vinden we het om onze egocontrole los te laten? Als dit angst oproept, hebben we werk te doen. Maar wacht even. Als onze destructiviteit wordt opgewekt door een negatief magnetisch veld dat het aanwakkert, zal het loslaten van de controle van buiten niet neerkomen op het overhandigen van de teugels aan deze onbeheerste kracht? Vanuit dit oogpunt is onze weigering om los te laten begrijpelijk. Het lijkt misschien zelfs een gezonde zelfbescherming.

Als we er klaar voor zijn om onze wilskracht te gebruiken om de wortel van onze problemen in het leven aan het licht te brengen, zal onze angst om los te laten komen. Het is gewoon zo. Dus hoe voorkomen we dat dit ons overweldigt? We moeten specifiek zijn: "Op welke specifieke gebieden van mijn leven werken negatieve krachtvelden?" We moeten ze duidelijk zien, misschien zelfs opschrijven. Wees exact. Maar laten we ook zeker de positieve velden bekijken. Leg ze naast elkaar. Dit is belangrijk. Niemand van ons heeft alleen negatieve magnetische velden.

Als we zien hoe beide modi werken, kunnen we ons ontspannen. Want de negatieve delen zijn nooit allemaal van ons. Dat is wat we vrezen om waar te zijn, maar dat is het niet. En die negatieve magnetische velden zullen al beginnen te verzwakken door er alleen maar naar te kijken en ze te begrijpen. Positieve zelfbestendigheid is dan net om de hoek.

Als positieve velden werken - of we ons er nu van bewust zijn of niet - zal er vertrouwen zijn. Hoe groter onze verhouding tussen positieve en negatieve velden in onze psyche, hoe meer we vertrouwen in de natuurlijke stroom van het leven. Hoe meer we vertrouwen, hoe meer loslaten geen probleem zal zijn. Dit is de enige manier om vertrouwen in het leven, vertrouwen in onszelf en vertrouwen in God te krijgen.

Iemand vertellen dat hij op een verre God moet vertrouwen, is een zinloos gebod dat maar al te vaak verandert in een onmogelijke eis. Door onze negatieve velden te corrigeren die eindeloos pijnlijke patronen produceren, zullen we ontdekken dat het leven - en daarom God - betrouwbaar is. Door te begrijpen hoe en waarom onze negatieve velden werken en waarom ze bestaan, wordt het vanzelfsprekend dat ze niet hoeven te bestaan. Dan is ons vertrouwen gerechtvaardigd, zelfs voordat al onze innerlijke vervormingen zijn getransformeerd.

Dus onder elk negatief magnetisch veld is iets dat kan worden vertrouwd en geactiveerd. Hoe meer we in contact komen met deze enorme maar nu verborgen kracht, hoe gemakkelijker het zal zijn om al onze circuits, op alle gebieden van ons leven, om te schakelen en destructieve kanalen om te zetten in constructieve.

We moeten de spieren van ons ego versterken, zodat ze sterk en gezond worden. Dat is de enige manier om ons te integreren met het uiterst betrouwbare deel van onszelf dat onafhankelijk opereert. We zijn geen passieve omstander die wacht tot er dingen gebeuren naar ons. Nee, ze moeten gebeuren door ons. We hebben een rol te spelen. Onszelf buiten dit proces laten is niet beter dan te veel controle over de teugels. Net zoals we ons ego niet willen overbelasten, willen we ze niet terzijde schuiven.

Vrienden, we zullen onze bestemming niet bereiken - namelijk het krachtige innerlijke wezen in de kern van ieder van ons activeren - door ons ego te belasten met taken die ze niet kunnen uitvoeren, of door aan onszelf te ontsnappen en ons af te snijden. mogelijkheid voor innerlijke verbinding. Inderdaad, alleen door ons innerlijk te activeren, kunnen we in harmonie met ons ego leven. Dan ontstaat vertrouwen, ontspanning en een wijdere wereld.

Het zelfontdekkingsproces dat in de leringen van Padwerk wordt geschetst, biedt een kaart voor het doen van dit integratiewerk. Het is een proces van herkenning, dat misschien gemakkelijk klinkt, maar vaak vrij moeilijk is. Want we zijn bedraad om onze impulsen en drijfveren op een vlotte manier weg te rationaliseren, zonder te pauzeren om hun ware aard te begrijpen. Onszelf diep herkennen is een lange weg die moed en de bereidheid om eerlijk te zijn vereist. Zonder deze dingen kunnen we er vanaf hier niet komen.

Als we voor het eerst proberen onszelf nauwkeurig te observeren, kunnen we ons angstig voelen; of we kunnen merken dat we ons ongeduldig of geïrriteerd voelen. In plaats van deze gevoelens weg te redeneren, helpt het om enkele sleutelwoorden op te schrijven. Anders glippen ze gemakkelijk weg. Wat zijn precies de momenten waarop we ons ongemakkelijk voelen? Wanneer is dit eerder gebeurd? Welke vluchtige gedachte ging net voorbij toen deze angst opkwam? Probeer het te lokaliseren. Houd het Vast. Na een periode van dagen of weken vormt zich een lijst met trefwoorden. Hieruit zal een duidelijk patroon of gemene deler naar boven komen. Dit kan een relatief gemakkelijke manier zijn om een ​​groter negatief energieveld te voelen dat nog niet eerder duidelijk was.

Onze uitvluchten veroorzaken zoveel onnodig lijden. We voelen angst opkomen en we rennen om te ontsnappen. Door onszelf echter onder ogen te zien, zijn opluchting en groei mogelijk. Misschien kunnen we zien dat wat we vrezen de waarheid is. Dan kunnen we tegen onszelf zeggen: 'Ik hoef niet bang te zijn voor de waarheid. Dit is geen rationele angst. Het is niet op de realiteit gebaseerd. Het is onlogisch. Ik zal niet toegeven aan deze angst. Op dit moment neem ik een beslissing om het hoofd te bieden aan wat het ook is. Ik wil de waarheid weten en ik vraag om alle beschikbare hulp om dat te doen.”

Angst in relaties

Laten we zeggen dat we net een nieuwe relatie beginnen en dat de dingen er veelbelovend uitzien. Hoe gaan we vooruit, wetende dat onze nog bestaande problemen de relatie kunnen belemmeren en uiteindelijk kapot kunnen maken? In werkelijkheid doen we dat niet. Maar bedenk hoeveel waarschijnlijker het is dat dit keer op keer kan gebeuren, terwijl we blind blijven voor wat er werkelijk aan de hand is, totdat we zo bitter worden dat we ons helemaal terugtrekken uit het leven.

Bedenk hoeveel pijnlijker het is om valse redenen de schuld te geven, en hoeveel constructiever het leven zou kunnen zijn als we leren van alles wat we ervaren. Want vergis je niet, absoluut iedereen vernietigt een aantal kansen terwijl ze door het leven gaan. Per slot van rekening heeft elke geïncarneerde ziel een aantal onopgeloste problemen en blokkades.

Weet dit ook: we kunnen ons niet aangetrokken voelen tot iemand die geen gelijke, aanvullende problemen heeft als de onze. Niet meer en niet minder. Dus beide partijen in een relatie zijn even verantwoordelijk als dingen niet lukken. Als we de verkeerde indruk hebben dat anderen niet kunnen blunderen, en als we ons schuldig voelen dat we niet "zoals anderen" zijn, zullen we ons overdreven angstig en dwangmatig voelen.

Maar als we ontdekken dat die perfectie hier niet bestaat, en dat iedereen gewoon zijn best doet, waar ze ook zijn op hun reis, dan kunnen we ontspannen. Wat belangrijk is, is dat we onszelf accepteren waar we nu zijn, met al onze huidige beperkingen en de consequenties die ze creëren. Dat is hoe je de beperking opheft en steeds meer plezier krijgt van elke ontmoeting.

Uiteindelijk zullen we bij elk nieuw contact minder bang worden voor mensen, liefde en onszelf. Door onze groeiende openheid zullen we meer bijdragen aan anderen, wat op zijn beurt onze eigen veiligheid zal vergroten. Met zo'n houding zullen we niet in illusie of vervorming leven. We zullen de realiteit zien en we zullen groeien van wat we zien. We kunnen niet verwachten dat al onze blokken in één keer verdwijnen.

Laten we niet betrapt worden door te denken dat aan de andere kant van het hek alle andere mensen zijn, en ze hebben geen problemen, alleen volledig functionele relaties. Laten we niet geloven dat niemand anders ooit iets vernietigt, terwijl we helemaal alleen aan deze kant van het hek zitten. Denk niet dat als we maar snel al onze blokkades konden opheffen, wij ook daar tussen de bevoorrechten zouden staan.

Alle mensen vernietigen onopzettelijk de hele tijd kansen. Dit maakt deel uit van de menselijke conditie. Maar fouten maken is niet het einde van de wereld. Als we niets anders leren dan dit, zijn we al niet meer zo bang.

Elke relatie die we aangaan, is een wederzijds voorstel. Als het geen goede relatie is, is dat aan alle betrokken partijen. Relaties zijn nooit een eenzijdige aangelegenheid. Als we dit weten, kunnen we onze kracht terugnemen. Het is het onvolwassen, egocentrische kind in ons dat de dingen als eenzijdig ziet en alleen verwacht te ontvangen. In een vreemde paradox: hoe zwakker en hulpelozer zo'n egocentrisch persoon is, hoe meer ze geneigd zijn zichzelf de schuld te geven als een relatie mislukt. Want als we alleen onze eigen behoeften en verlangens kunnen zien, denken we dat wij de enige zijn die tellen. Dus dan kunnen we de dupe van een mislukking niet delen als een relatie uit elkaar valt. Tegelijkertijd heeft zo iemand geen toegang tot zijn innerlijke kracht, zodat hij kan geven aan de ander. 

Aan de andere kant, als we volwassener worden en onze egocentrisme ontgroeien, kunnen we onszelf ervaren als zijnde op hetzelfde niveau als de ander. Dus dan moet onze zorg voor de ander groeien. We zullen beseffen dat we ook de macht hebben om iemand anders gelukkig of ongelukkig te maken, iets waarvan we eerder dachten dat alleen de ander dat zou kunnen. Hierdoor voelen we ons veel veiliger.

Terwijl deze verschuiving plaatsvindt, zullen we waarschijnlijk fluctueren tussen onszelf de schuld geven en de ander de schuld geven. Ons doel is om niet te verschijnen als een bedelend kind, zodat we onze eigen kracht en ons potentieel om te geven kunnen kennen. Onze intelligentie, observatie en intuïtie zullen allemaal belangrijk zijn, evenals ons vermogen om zowel onze actieve als passieve bijdragen aan de relatie in evenwicht te brengen.

Hoe bevrijdend zal het zijn om te beseffen dat beide mensen erbij betrokken zijn. Want als de ander geen problemen had, zou zijn gezonde toestand alle moeilijkheden in de relatie overwinnen. Dat is de kracht van echte geestelijke gezondheid. Vergeet nooit dat alle negatieve velden kunnen worden omgekeerd, als we dit echt verlangen en klaar zijn om het werk te doen.

“Wees gezegend, mijn geliefden. Wees in vrede. En wees in God.”

–De Wegwerkgids

Lees de originele Pathwork-lezing nr. 142: Het verlangen naar en de angst voor geluk - ook de angst om het kleine ego los te laten