• Hoe zit het met overdracht?
• Wat is helperbewustzijn?
• Het belang van aarding
• Werken met groepen

De houding die we tegenover de Werker innemen zal in de loop van onze werkrelatie evolueren naarmate de Werker volwassen wordt van het presenteren van voornamelijk hun veeleisende, egocentrische innerlijke kind, tot het omarmen van de wreedheid van hun zeer geladen Lagere Zelf, tot het loskomen van hun overdracht met ons en in de volheid van hun werkelijke zelf en leven in werkelijkheid. Hoewel we altijd goede grenzen en zelfzorg weerspiegelen en hen oproepen om steeds meer zelfverantwoordelijkheid te nemen voor hun innerlijke vervormingen en het leven dat ze hebben gecreëerd, moeten we erkennen dat dit een reis is, en soms is het een langzame. Het is ook zelden een lineair pad rechtstreeks naar vrijheid.

Dus net zoals we de Werker altijd moeten aanmoedigen om geen stappen over te slaan, moeten we elke neiging bij onszelf in de gaten houden om te willen dat de Werker ergens anders is dan waar ze zijn. Hun werk zal zich ontvouwen en zich ontwikkelen naarmate de Worker groeit, en we moeten voortdurend controleren waar ze zijn in termen van hun voortgang. We willen een ruimte van acceptatie voor de Werker houden om 100% precies te zijn waar ze zijn, wat de sleutel is om verder te gaan naar waar ze willen zijn, zelfs als we misschien hun voeten bij het vuur moeten houden als ze in apathie afdrijven. of weerstand.

Hoe zit het met overdracht?

Het vreemdste aan overdracht is misschien dat het woord zelf geen wortels heeft met het woord 'trance'. Omdat wanneer we in overdracht zijn, we in trance door het leven wandelen. En mensen doen dit de hele tijd. Overdracht, evenals tegenoverdracht, is iets dat tegenwoordig uit vele, vele bronnen kan worden geleerd (lees meer in Weten wanneer je moet doorverwijzen) maar als Helper zullen we van dit fenomeen op de hoogte zijn van ons eigen werk met onze Helper, maar ook van de talloze manieren en plaatsen waar we hebben ontdekt dat het tijdens ons leven aan het licht kwam.

Zoals de Gids het beschrijft, is het een illusie die plaatsvindt bij echtgenoten en kinderen, bij vrienden en collega's en bazen, en natuurlijk bij Helpers. In zijn meest basale vorm is het het overlappen van de reactie die we op onze ouders hadden op andere mensen zonder te beseffen dat we dit doen. Het maakt deel uit van het recreëren van pijn uit de kindertijd.

We zien de persoon die voor ons staat niet voor wie ze zijn, we zien ze gewoon als iemand die tegenover ons zal handelen zoals onze ouders deden. Deze illusie zorgt ervoor dat we ons gedragen op een manier die de ander dwingt om daadwerkelijk aan onze verwachtingen te voldoen - wat niet zou zijn gebeurd als we niet de hele scène hadden opgezet zoals we deden. Dit alles gebeurt natuurlijk onbewust, en dus de trance. Als we in overdracht zijn, zijn we dat niet in werkelijkheid.

Een cruciaal onderdeel voor ons om naar te zoeken in de ervaring van de overdracht van de Werknemer is hun fundamentele dualistische splitsing. Ieder mens heeft zo'n splitsing, en het bestaan ​​ervan is de fundamentele reden waarom we ons een weg door het leven moeten banen op dit dualistische bestaansniveau. Terwijl bij sommige mensen een kloof is die meer uitgesproken is dan bij anderen - wat resulteert in een relatie met de ouders die evenredig problematischer is - heeft elk wezen dat hier op planeet Aarde incarneert (behalve de zeldzame verlichte wezens die ons komen helpen) een splitsen.

Iemand kan bijvoorbeeld een ouder hebben gehad die als kind weinig aandacht aan hem besteedde, waardoor hij zich door die ouder afgewezen voelde - hij voelde zich niet gezien en dat was pijnlijk. Van de andere ouder leek het kind alsof ze voortdurend werden aangevallen - elke keer dat ze werden gezien, werden ze geraakt met een soort verbale of energetische pijl die pijn deed. De basissplitsing zou dus zijn dat "het pijnlijk is om niet gezien te worden en het is pijnlijk om gezien te worden". In dit geval kunnen we zien hoe de tegenovergestelde polen van deze dualistische splitsing resulteren in een constante vlucht van de ene pijnlijke ervaring naar de tegenovergestelde, wat ook pijnlijk is. Dit is de reden waarom we moeten werken om een ​​andere waarheid te vinden die alleen kan zegevieren op het verenigende bestaansniveau.

Als Helper kunnen we zoeken naar bewijs dat de Werker een of beide helften van hun breuk met ons doormaakt. Aan de ene kant kunnen ze hun strategie uitwerken om liefde en acceptatie te krijgen van de ouder voor wie ze de meeste liefde voelden. Dan zullen we een kunstmatige 'goedheid' onder ogen zien die de Werker ervan weerhoudt ons hun minder goede kanten te laten zien. Aan de andere kant kunnen we een volledige dosis van hun wrok, verwijten en harde gevoelens krijgen die oorspronkelijk gericht waren op de ouder voor wie ze weinig of geen liefde hadden. We moeten ofwel openlijke ofwel verborgen vijandigheid aanpakken die het moeilijk maken om vooruitgang te boeken in het werk, als het werk überhaupt doorgaat.

Arbeider: (raakt een pijnlijk blok en houdt haar adem in)
Helper: Haal gewoon adem.
Arbeider: (later) Ik waardeerde het niet dat je zei dat ik alleen maar hoefde te ademen, alsof mijn gevoelens er helemaal niet toe deden.

In deze situatie heeft de Werker de coaching van de Helper om haar ademhaling te openen en haar gevoelens te voelen geïnterpreteerd als afwijzend tegenover haar gevoelens en ongevoelig voor haar innerlijke ervaring. Dit is een illusie, aangezien precies het tegenovergestelde gebeurt. Dus niet alleen moet de Werker zich ervan bewust worden dat er een dergelijke splitsing in hen bestaat, we zullen hen willen helpen inzien hoe het hun interpretatie van de wereld om hen heen kleurt.

Dan kunnen we ze helpen de twee helften van hun splitsing te leren kennen. In het gegeven voorbeeld zal de Werker de woorden, daden of gedragingen van hun Helpers interpreteren als zowel aanvallend als afwijzend, of ze dat nu echt zijn of niet. De Werker moet gaan inzien dat dit een illusie is, en als hun Helper moeten we uitkijken hoe ze ons in de val zullen lokken. Dan kunnen we dit voorzichtig bekijken met de Werker, als onderdeel van onze inspanningen om hen te helpen hun splitsing af te bakenen en onschadelijk te maken.

In dit voorbeeld was het waar voor het kind dat deze situatie pijnlijk was. Maar het bestond alleen omdat deze splitsing aanwezig was in deze persoon voorafgaand aan deze incarnatie. Verder is het als volwassene niet waar dat het altijd pijnlijk zal zijn om gezien te worden, noch zal het altijd pijnlijk zijn om niet gezien te worden. Natuurlijk kunnen mensen ons soms niet zien en dat kan pijn doen - maar we zijn nu volwassen en de waarheid is dat zo'n pijn ons niet zal doden.

Het blijkt beter te zijn om dit gekwetst te voelen dan voortdurend weg te rennen en alles te interpreteren wat er wel of niet gebeurt, met betrekking tot ons gezien worden in de wereld als een pijnlijke belediging van ons bestaan. Soms kunnen mensen ons zien en soms niet. Dit zou de nieuwe realistische waarheid zijn die de Werker kan gaan beseffen, en zo'n verenigende waarheid kan hun dualistische splitsing genezen.

Overdracht is zeker iets waar elke Helper zich bewust van moet zijn en moet ingaan, maar het is niet iets waarover we moeten nadenken over aanmoediging. Omdat het gewoon gebeurt. We moeten ons hier bewust van zijn, wetende dat dit elk contact dat we hebben met onze Werkers zal kleuren, ook sociaal binnen onze spirituele gemeenschap. Overdracht komt en gaat niet, komt alleen opdagen in de sessie en gaat dan terug naar de plank terwijl we allebei een feest bijwonen.

Als zodanig moeten we in gedachten houden dat ons gedrag jegens onze Werknemer altijd wordt beoordeeld door de lens van overdracht, totdat de Werknemer genoeg werk heeft verzet om de dia's van ons en die van hun ouders uit elkaar te halen. Merk op, zelfs nadat deze twee dia's zijn geïdentificeerd, duurt het enige tijd voordat een Werker in de realiteit belandt dat we een volledig gescheiden persoon zijn van hun ouders.

We moeten zorgvuldig nadenken over alles wat we doen, wetende dat het wordt geanalyseerd door de Arbeider met overgevoeligheid. Dit omvat onze communicatie over het plannen van sessies en het aanpassen van tarieven, en onze behandeling van onze Werknemer ten opzichte van andere Werknemers - bijvoorbeeld door geen vriendjespolitiek te tonen bij een evenement door tijd door te brengen met een Werknemer. Dat gezegd hebbende, als we onze werknemers in een openbare omgeving negeren, zijn we ook geneigd om een ​​reactie te veroorzaken.

Het gaat er niet om om op eierschalen te lopen, maar om er rekening mee te houden dat we niet zomaar onze helperhoed af kunnen gooien en een van de bende met onze arbeiders kunnen zijn. Wat er ook gebeurt, het is allemaal voer voor verdere verkenning en ontdekking, maar we kunnen de zaak helpen door onze consciëntieusheid buiten de sessies om. We kunnen altijd vriendelijk zijn, maar we kunnen niet onze arbeidersvrienden zijn.

Zelfonthulling kan een lastige zaak zijn voor een Helper, en overdracht is zeker een van de redenen waarom we ervoor moeten kiezen om voorzichtig te zijn. Over het algemeen is minder meer. In de Helper-Worker-relatie creëren we een kans voor de Worker om hun emotionele reacties op hun ouders opnieuw te ervaren, maar dit keer met de helende bedoeling om de Worker uit hun overdracht of illusie te leiden. Maar ze zullen niet uit de overdracht komen omdat, oh wauw, ze beseffen dat we individuen zijn met een compleet leven waar ze niets vanaf wisten. Nee, ze zullen uit de overdracht komen door oude gevoelens op te lossen en onwaarheden op te ruimen; dat is wat ze in realiteit zal brengen.

Wat we ook met een Werker over onszelf kunnen delen terwijl ze in overdracht zijn, zal vertekend worden door hun verwrongen waarnemingen, en we zijn geneigd te worden verteerd door wat ze later met deze informatie zouden kunnen doen. We kunnen onmogelijk een Helper worden tenzij we zelf een substantiële hoeveelheid genezingswerk hebben gedaan, maar om ons eigen werk te delen als manier om een ​​Werker aan te moedigen of misschien om schaamte te verlichten, is misplaatst. Dat is niet het soort hulp dat echt helpt.

Mensen die geroepen zijn om dit diepe spirituele werk te doen, hebben in hun leven vaak uitgebreide verwondingen meegemaakt en kunnen daarom hyper alert zijn op wat er met anderen aan de hand is. Als we vertellen over onze persoonlijke worstelingen, vooral het werk waarmee we momenteel actief zijn - omdat een goede Helper altijd ook een goede Werker is - kunnen de verzorgende neigingen van de Werknemer geactiveerd worden. Als gevolg hiervan kunnen ze nu het gevoel hebben dat ze aan ons en onze behoeften moeten voldoen, in plaats van zich tijdens hun sessie alleen op zichzelf en hun genezing te concentreren. Het zou niet eens op hun radar moeten staan ​​dat we onze eigen problemen zouden kunnen hebben, wat betekent dat we zelfonthulling tot een minimum moeten beperken.

In een van de vraag-en-antwoordsessies met de gids stelde John Pierrakos vragen over hoe het mogelijk was dat de gemeenschap in wezen tegen hem en Eva in opstand was gekomen tijdens een moeilijke periode van chaos in het centrum. Per slot van rekening, zei hij eigenlijk, hebben we altijd zo hard gewerkt om over alles zo transparant te zijn met iedereen. De Gids antwoordde dat dit inderdaad een deel van het probleem was. Als leiders - en vergis u niet, als we in Helpership stappen, stappen we in leiderschap - moeten we ervoor zorgen dat we een veilige omgeving voor genezing creëren waarin leidinggeven, samen met planning en operaties, wordt afgehandeld door degenen die de leiding hebben.

Dit is een delicate dans die we moeten leren onderhandelen, waarbij we ons oprechte zelf de kans geven om aanwezig te zijn zonder elke gedachte zo openlijk uit te spuien dat we onbedoeld een gebrek aan vertrouwen in ons als leiders creëren. Dit is vooral belangrijk om mensen in staat te stellen hun problemen met autoriteit af te handelen. Als helpers houden we de ruimte voor dit werk om uit te komen, wetende dat we in staat zijn om niet overrompeld te worden door de arbeider. Om dat te laten gebeuren, moeten ze erop vertrouwen dat we in staat zijn om een ​​duidelijke lijn met hen te houden.

Dit alles wijst op de noodzaak van schone grenzen. Als we duidelijk zijn over onze rol en als we langzaamaan ervaring hebben opgedaan als Helper zonder stappen over te slaan, zullen we onszelf niet overslaan of proberen te veel hoeden te dragen met onze Werknemers. We willen een voorbeeld zijn voor onze Werker door tegelijkertijd standvastig en liefdevol te zijn, door het soort ouderschap te bieden dat veel Werknemers nooit hebben gehad.

Ons doel is om volledig aanwezig en toch gepast te zijn in wat we onthullen. Als er iets moet worden onthuld dat op een bepaald moment voor een werknemer bijzonder nuttig zou zijn, kunnen we naar onze intuïtie luisteren. Maar we moeten altijd onze beweegredenen controleren en opnieuw controleren en in supervisie de hand reiken voor begeleiding en grove correctie als dat nodig is.

Wat is helperbewustzijn?

Het is niet onze taak om goed te doen. Maar goed is wat er door ons heen kan gebeuren als we in het Helperbewustzijn stappen. Dit betekent meer dan alleen iemand zijn die graag helpt. Het betekent de taak belichamen om aan anderen te geven wat we hebben ontvangen door de wijsheid van de Gids en onze eigen leiding in en door ons heen te laten stromen.

Als Helper kunnen we elke les vergeten die we ooit hebben geleerd; we kunnen elke lezing die we ooit hebben gelezen vergeten; we kunnen al het werk dat we hebben gedaan vergeten. Omdat het de geest van het ego is die deze herinneringen en stukjes kennis opslaat die nu op een meer holistische manier door ons heen moeten komen. En wanneer dit gebeurt, stappen we in het Helperbewustzijn. Als we ervoor openstaan, ontmoet het ons en leidt het ons; dan wordt ons alles gegeven wat we moeten weten, zeggen en doen.

Vanuit het standpunt van ons ego klinkt dit ontmoedigend. Het ego weet alleen wat het eerder heeft gedaan, gedacht en gezien. Dus hoewel hij misschien veel weet, weet hij niet hoe hij een goede Helper moet zijn. Het goede nieuws is dat we hier niet zo hard aan hoeven te werken. Als we ons eigen werk hebben gedaan, belichamen we de leringen al; we hebben het Lagere Zelf ontmoet en we hebben een verbinding met ons Hogere Zelf. Ja, onze gereedschapskist zit volop, als we ons eigen werk hebben gedaan.

Nu moeten we ons openstellen voor iets meer, iets dat groter is dan wijzelf. We moeten ervoor openstaan ​​om ons best te doen, naar begeleiding te luisteren en op ons gevoel te vertrouwen. We moeten ook actie ondernemen op basis van wat we van begeleiding horen, zelfs als dat betekent dat we het soms verkeerd hebben. We moeten ons eigen kanaal voor het goddelijke blijven openen en vrijmaken, zodat we de werker kunnen helpen op precies de manier waarop ze onze hulp moeten ontvangen. Als we niet weten wat we moeten doen of zeggen in een sessie, openen we onze armen verder en luisteren, wachten en vertrouwen erop dat we zullen worden getoond. In de tussentijd kunnen we altijd gewoon ademen. En bidden.

De slechtste plaats om als Helper te zijn, is de vertrouwde plek om te weten waar het werk naartoe gaat - omdat we het eerder hebben gezien of gedaan. We moeten altijd frisse ogen en nieuwe oren brengen naar elke ervaring die de Werker heeft. Tegelijkertijd moeten we de algemene ligging van het land kennen, belangrijke aanwijzingen herkennen en wegwijzers zien die ons vertellen waar de Werker zich bevindt op hun algemene genezingsreis. Maar zodra we terugkeren naar ons ego, in plaats van open te blijven voor het grote onbekende, beginnen we het leven van de sessie te verliezen. Wee de Helper die denkt dat ze alle bewegingen in de wacht hebben.

Een van de mooie dingen van het werken met de erekoorden is dat er voortdurend nieuwe en creatieve manieren zullen ontstaan ​​om ze te gebruiken. In mijn eigen ervaring als Helper, begin ik ze voor mijn geestesoog op de grond te zien liggen, totdat het voelt alsof we niet langer kunnen blijven zitten - we moeten door de ruimte gaan bewegen en met de koorden werken.

Waar komen deze ideeën voor het werken met de koorden vandaan? Helper Bewustzijn. Dus soms komt er een geheel nieuw idee om het werk te leiden naar boven - zoals voor mij met de erekoorden. We zijn nog steeds aan het onderhandelen over onze weg naar de vastzittende en bevroren plek van de Arbeider, maar er zijn heel veel wegen die naar Rome leiden.

Er zijn tijden geweest dat opeenvolgende sessies met verschillende werknemers allemaal wijzen op het gebruik van dezelfde aanpak. Net zoals het niet werkt om altijd dezelfde benadering te gebruiken, simpelweg omdat het bekend is bij ons ego, als begeleiding ons leidt om dezelfde weg te volgen als de vorige sessie, staan ​​we daarvoor open. Dit is allemaal vernederend voor het ego, dat voortdurend moet werken om vooropgezette ideeën los te laten. Het is niet zo dat we ons denkapparaat niet in een sessie hoeven te gebruiken, het is dat we het moeten gebruiken om de paden te volgen die we moeten doorkruisen.

Als we ervoor kiezen om de begeleiding die we tijdens een sessie krijgen niet te volgen, dan staan ​​we er echt alleen voor. De kraan van begeleiding blijft niet stromen als we niet uit de kraan drinken. Dit volgt de spirituele wet en is een buitengewoon belangrijke realiteit om in gedachten te houden.

Het belang van aarding

Het belang van geaard zijn is moeilijk te overschatten. Periode. Dit geldt zowel tijdens een sessie als tijdens onze dagelijkse wandeling door het leven. Westerse culturen zijn in het bijzonder gericht op het omarmen van hun redenerende geest, die gemakkelijk onze energie in ons hoofd kan duwen en kan bijdragen aan het ongegrond zijn. Geaard zijn is eigenlijk niets meer dan onze lichamen en energetische wezens met de aarde verbinden, maar dit is de sleutel om in het huidige moment te komen en in de werkelijkheid te leven.

Als helpers willen we voor en tijdens een sessie bijzondere aandacht besteden aan ons eigen niveau van geaardheid. We kunnen taal naar voren brengen tijdens de afstemming die de Werker uitnodigt om in hun lichaam af te dalen en te voelen dat ze door de stoel worden vastgehouden. Visualisatieoefeningen waarbij wortels naar de aarde worden gestuurd, kunnen zeer effectief zijn. Voor sommige Werknemers die bijzonder verstrooid en in hun hoofd zitten, kunnen we overwegen om enkele Core Energetica-aardingsoefeningen te doen om onze sessie te beginnen, wetende dat deze stap de Werker kan helpen gemakkelijker toegang te krijgen tot de gevoelens die in hun energetische systeem zijn opgeslagen - die in het lichaam wordt aangetroffen.

Op een bepaald punt tijdens de uitzending van de lezingen, gaf de Gids instructies aan de mensen die luisterden om geaard te worden voordat de channeling begon om te helpen de leringen door te laten komen. De introductie van Core Energetica was een andere essentiële stap, omdat mensen in wezen op hun handen zaten tijdens de channeling, en dan niet in staat waren om de informatie op een zinvolle manier te assimileren.

Het is heel goed mogelijk dat iemand alle lezingen leest en heel weinig vooruitgang boekt op zijn spirituele pad. We moeten de leringen op onszelf en ons leven toepassen, en om dit te doen, moeten we naar ons lichaam gaan waar onze resterende pijn wordt opgeslagen. Raad eens welk deel van onszelf echt verrukt is als we ongegrond blijven: het Lagere Zelf. Het houdt ons los van de realiteit, zonder ons bewust te zijn van wat we voelen en geloven, en de wielen van pijn gaan rond en rond.

Om een ​​authentieke verbinding met ons echte echte zelf te hebben, moeten we geaard zijn. Wanneer geaard zijn onze nultoestand wordt, geeft alles wat ervoor zorgt dat we onze grond verliezen, ons reden om te pauzeren en verder te onderzoeken. Maar eerst moeten we leren aarden en dit in praktijk te brengen als de manier waarop we met God door het leven wandelen.

Er is een fenomeen dat spiritueel omzeilen wordt genoemd, waarbij iemand probeert te doen alsof hij verder op zijn spirituele pad is dan hij in werkelijkheid is. Ze zijn niet gegrondvest op de waarheid van zichzelf, maar hopen in plaats daarvan langs het zware werk van ontdekking en zuivering te zeilen. Voor zulke mensen is alles altijd in orde; ze hebben de uitdrukking "luchtige fee" de denigrerende reputatie gegeven die het verdient. Dit spreekt over de manier waarop anderen oppikken of we gegrond zijn of niet in de realiteit, en in de echte vleselijkheid van onze door God gegeven lichamen.

Werken met groepen

Net als bij het onderwerp overdracht, zijn er zoveel bronnen over het werken met groepen dat het weinig zin heeft om hier zelfs maar zo'n breed onderwerp aan te snijden. Maar de Gids gaf een paar punten over groepen die bijzonder de moeite waard zijn om te benadrukken.

Ten eerste is het voor mensen net zo waardevol om deel te nemen aan individuele sessies als voor hen om deel uit te maken van een genezingsgroep. Beide zijn echt essentieel voor de groei en genezing van de Werknemer. Bijna alles wat tot nu toe is besproken, ging over een-op-een-sessies. Dit is een goede startplaats voor een werknemer die vervolgens kan leren hoe hij in zijn gevoelens kan vervallen en in de realiteit aanwezig kan zijn, althans tot op zekere hoogte, voordat hij in een groep stapt. Houd er dus rekening mee dat de beste startplaats voor een werknemer in privésessies is, als een manier om klaar te zijn om lid te worden van een groep.

In een groep wordt de reactie van een persoon op de familie van herkomst geactiveerd. En daarin liggen enorme kansen voor de Werknemer om hun vervormingen te zien, en ook om feedback te krijgen over hoe hun gedrag anderen beïnvloedt. Maar vaak is het niet mogelijk of gepast om alle reacties van een persoon diepgaand te laten onderzoeken binnen de groepsomgeving. Daarom geven individuele sessies een werknemer de kans om helemaal in en door zijn persoonlijke werk te gaan.

Of iemands werk nu wordt geactiveerd in een opzettelijke genezingsgroep of in een werkomgeving, sociale omgeving of gezinssituatie, het is altijd raadzaam voor de Werker om zijn gezonde wil te gebruiken om te voorkomen dat hij zich tegen andere mensen gedraagt. Zodra we de emotionele reactie van de werknemer in een sessie hebben onderzocht en de opgekropte pijn van een oude wond hebben opgeruimd, zal de relatie van de werknemer met het probleem, de situatie of een andere persoon veranderen, zodat ze nu meer werkelijkheid kunnen worden bij het aanpakken problemen met anderen, indien van toepassing.

Dit verweven van wat er in de groep wordt ervaren met het werk dat in een privésessie wordt gedaan, kan de groei van de werknemer aanzienlijk versnellen, in plaats van alleen maar aan het een of het ander deel te nemen. Het komt echter vaak voor dat een groep wordt gevormd en de leden van de groep niet voldoende gemotiveerd zijn om ook persoonlijke sessies te houden. Het wordt aanbevolen dat Helpers van alle groepsleden eisen dat ze ook deelnemen aan regelmatige individuele sessies.

Weet ook dat de geestenwereld altijd achter de schermen werkt om de vorming van een groep te ondersteunen. Het is geen toeval dat in een groep die wordt gecreëerd, er één persoon zal zijn wiens ontwikkeling zo aanzienlijk achterloopt op die van andere groepsleden dat deze persoon iedereen voldoende wrijving zal bezorgen om hun emotionele reacties aan de oppervlakte te brengen.

Groepen zijn bedoeld om onze gezinsdynamiek opnieuw te creëren, zodat genezing sneller kan plaatsvinden. Ze zijn niet bedoeld als een voertuig voor een Helper om op een efficiëntere manier meer inkomen te verdienen, en ze zijn ook niet bedoeld om mensen een plek te geven waar ze de liefde kunnen vinden die ze altijd al wilden hebben, zoals ze die wilden - vredig en pijnloos. Groepen zijn een plek waar grote groei kan plaatsvinden, en daardoor kunnen echte, intieme relaties worden gevormd die veel verder gaan dan wat mensen in het verleden hebben meegemaakt of wisten dat mogelijk was.

Werken met groepen vereist een andere vaardigheidsreeks dan het geven van individuele sessies, en in veel opzichten betekent dit een meer geavanceerde vaardigheidsreeks. Er gebeurt veel dynamiek in een groep waar een Helper aandacht aan moet besteden en waarmee hij moet werken. Tegelijkertijd heeft een Helper die een groep leidt een ingebouwde medeleider: de groep zelf. Een van de belangrijkste doelen bij het leiden van een groep is het creëren van samenhang tussen de groepsleden, zodat ze voor elkaar gaan zorgen.

Goed gedaan, zal de Helper in staat zijn om zwaarder op de groep zelf te leunen om voor zichzelf te zorgen en de individuele leden van de groep te genezen. Als het slecht wordt gedaan, is er waarschijnlijk een muiterij. Dit spreekt de noodzaak aan voor een Helper om toezicht te zoeken dat specifiek betrekking heeft op het leiden van een groep. Er is veel te leren en een helper moet nederig lopen voordat hij rent.

Volgende Hoofdstuk
Keer terug naar Genezing van de pijn Inhoud