Genesteld in het Onze Vader is alles wat we ooit nodig hebben; het bevat het allemaal. Hier zijn de leringen van de Gids over hoe we het op een persoonlijke manier kunnen toepassen om elk probleem op te lossen.
ONZE VADER
Deze korte zin roept misschien een beeld op van God als een letterlijke vader voor de mensheid. Dus als we deze woorden zachtjes in onszelf zeggen, kunnen we mediteren over hoe dit voor iedereen moet gelden, zelfs voor degenen die we toevallig niet leuk vinden. We kunnen de diavoorstelling laten draaien van al die mensen met wie we enige disharmonie hebben, inclusief degenen waar we een hekel aan hebben en degenen bij wie we slechts een kleine weerstand of irritatie voelen. Als we in stilte vallen, kunnen we pauzeren en bedenken dat ook deze mensen kinderen van God zijn.
In feite kunnen we onszelf alleen kinderen van God noemen als we bereid zijn de poorten te openen voor alle engerds en crapheads in onze wereld. Ofwel niemand is in deze kudde of iedereen is, zelfs degenen die onaangename gevoelens bij ons naar boven brengen. Het zo wijd openen van onze armen heeft het subtiele effect dat onze houding en daardoor onze gevoelens, zelfs al is het maar een klein beetje, verandert. We zullen meer vrij en ontspannen worden.
Onze eerste reactie op openstelling voor inclusie kan weerstand zijn; onze gevoelens zijn niet altijd zo bereid om te veranderen. Sterker nog, het vasthouden aan sterke negatieve gevoelens zorgt voor hechte innerlijke knopen in ons, en ze laten niet zo snel los. Dus beschouw elke weerstand als rode vlaggen die zeggen: "Ding, ding, ding, er is hier een knoop die wacht om te worden opgelost". Belangrijke tip: probeer rode vlaggen niet te negeren.
Elke keer dat we angst hebben over een ander, is er iets in ons dat aandacht nodig heeft, hoe fout de ander ook is. Dit inzicht opent de grendel voor alles wat we nodig hebben om in onszelf recht te trekken, waardoor we klaar zijn voor nieuwe erkenningen, leringen of inspiraties. Dan kunnen er echte, praktische middelen opduiken om ons te helpen onszelf te bevrijden uit onze vastzittende, stinkende toestand.
Vraag erom. Wil het. En dan plotseling, terwijl we in meditatie zitten en diep nadenken over deze woorden en hoe we ze kunnen toepassen, zal er een druk van onze borst stijgen. Het slot gaat los en we voelen ons bevrijd van een zware last.
Hier is een andere manier om hiermee te werken. We kunnen alles wat ons irriteert aan iemand overslaan en visualiseren hoe perfect ze zijn. Waar is die goddelijke vonk in hen? Hoe laat het zich zien? Vergeet nooit dat iedereen die zoekt, zal vinden. We kunnen actief zoeken naar de kwaliteiten in hen die uit hun Hogere Zelf stromen - degenen die hen kwalificeren om ook kinderen van God te worden genoemd.
Het is belangrijk dat we leren een lijn te trekken tussen de kwaliteiten van het Hoger Zelf en die uit het Lagere Zelfdomein. We kunnen aanwijzen wat waar vandaan komt. Het Hoger Zelf is eeuwig en onsterfelijk - het is van God. Het Lagere Zelf is tijdelijk en gebaseerd op illusie. Laten we beginnen met naar het thuisteam te kijken voordat we anderen gaan beoordelen. Zodra we beide in onszelf kunnen onderscheiden, zal het niet zo moeilijk zijn om onze naaste lief te hebben; het zal zoveel gemakkelijker worden om iemand die we niet mogen als onze broer of zus te herkennen. Dan kan ons eigen Hogere Zelf naar voren stromen en verbinding maken met het Hogere Zelf in de ander. Namasté.
Dat is wat er in de eerste twee woorden van het Onze Vader staat: onze vader.
WIE KUNST IN DE HEMEL
De hemel is in ons, niet erbuiten. We moeten dus zoeken naar wat we zoeken - om onze eigen perfectie te vinden - van binnen, waar het al bestaat. Het kan echter bedekt zijn en moeilijk te vinden zijn. We moeten ook de hemel zoeken, wat hetzelfde is als God zoeken, in de ziel van onze broeders en zusters - zelfs van degenen die we afwijzen. Dat is waar we de eeuwige, levende God kunnen vinden.
GEKOZEN ZIJN UW NAAM
De manier om de naam van God, de vader, te heiligen, is door te proberen zijn wetten te doorgronden en ze na te leven. En er zijn er een heleboel spirituele wetten—Een voor elk aspect van het leven. Elke keer dat we in een levenssituatie staan, betekent dit dat we de specifieke wet die we overtreden niet hebben gevonden.
Dus als we zeggen dat we uw naam willen heiligen, vragen we in feite: "Waar worstel ik? Wat zijn mijn problemen? Ergens houd ik me niet aan een spirituele wet, ook al ben ik me er niet van bewust - en ik wil dit niet meer doen. Laat het me zien."
Door God te vragen om ons te helpen begrijpen welke geestelijke wet we overtreden, leren we een persoonlijke band met God tot stand te brengen, en op die manier heiligen we zijn naam echt. Als we bereid zijn om in waarheid over onze problemen te zijn en om hulp te vragen met een oprecht hart, zullen we een antwoord krijgen. Het komt misschien niet op precies hetzelfde moment waarop we het vragen, maar als we onze ogen openen en kijken, zal het leven ons antwoorden geven.
UW KONINKRIJK KOMEN
Als we ons aan geestelijke wetten houden en Gods naam heiligen, brengen we ons ook dichter bij zijn koninkrijk. Omdat het van binnen is. Maar als we moesten nadenken over waar Gods koninkrijk is, zouden de meesten van ons het "ergens daarbuiten" plaatsen. We denken dat het naar de aarde zal afdalen en we hoeven alleen maar naar waar Gods koninkrijk is te gaan en binnen te lopen. Velen van ons hebben een soort vaag verzonnen idee in onze verbeelding.
Ons werk is echter om Gods koninkrijk in onszelf te creëren. En dat kan alleen gebeuren als we met succes onze weg door de aardse school navigeren, spirituele wetten leren kennen en ze op de juiste manier toepassen.
UW ZULLEN WORDEN GEDAAN
Eenvoudig maar niet gemakkelijk, deze. Wij maken het zo moeilijk. We beweren dat we niet weten wat Gods wil is, maar als we het wisten, zouden we het zeker volgen. We vergeten dat gedeelte waar onze gebeden om hulp nooit met een steen worden beantwoord. Dus als we proberen contact te maken met Spirit World of God, vragen om zijn wil te weten en die willen vervullen, zullen we een antwoord krijgen. Zelfs als we nog twijfelen. We hoeven onze hersens niet pijn te doen en ons af te vragen 'wat, oh wat, zou God willen dat ik doe?' Als we het niet zeker weten, hoeven we ons alleen te wenden tot de gebieden waar we nog geen antwoord nodig hebben. De antwoorden zullen dan duidelijk worden, zodra we gaan nadenken.
Hier is een no-brainer: Gods wil is dat ieder van ons een pad volgt - op wat voor manier dan ook - naar zuivering van onze ziel. We kunnen er ook op wedden dat het Gods wil is dat we onszelf eerlijk onder ogen zien, in plaats van te doen wat we normaal doen, namelijk alles wegduwen dat ons ongemakkelijk maakt. Dan geven we de omstandigheden of andere mensen de schuld, in de hoop een zondebok te vinden, zodat we niet naar binnen hoeven te kijken voor wat er aan de hand is.
Neem elke innerlijke weerstand, denk even na over de oorzaak ervan, en Shazam, we kunnen er zeker van zijn dat we een goddelijke wet hebben overtreden. Het kwaaddoen of de fout van niemand anders heeft de kracht om ons innerlijk disharmonisch te laten voelen, tenzij er ook iets mis is in ons. Uiteindelijk geeft elk van onze innerlijke gevoelens van disharmonie - zwaarte, woede, weerstand, angst - aan dat we op de een of andere manier de wil van God niet hebben vervuld.
Iets in ons is dus niet in overeenstemming met de wereld. Anders zou er in sommige van onze levenssituaties niet zoveel duisternis zijn. Nogmaals, als we van ganser harte willen weten waar het over gaat en hoe we Gods wil kunnen vervullen, hoeven we het alleen maar te vragen. Het antwoord kan even duren, maar vroeg of laat moet het komen.
Wees niet bang. Gods wil is niet iets om bang voor te zijn. Het is altijd wijs en liefdevol en leidt ons naar geluk, zelfs als dit betekent dat we door een lastige overgang moeten worstelen. We kunnen ons afvragen: "Ben ik klaar om me aan te melden voor het doen van Gods wil, ook al ben ik er in het begin niet gek op?"
OP AARDE ZOALS HET IN DE HEMEL IS
OK, wat betekent dit in hemelsnaam? Bidden we echt dat Gods wil in de hemel geschiedt - weet je, dat mysterieuze "ergens" ergens "daarbuiten"? Meer dan dat, als zo'n plek zou bestaan, zouden we dan onze gebeden nodig hebben dat Gods wil daar gedaan wordt? Denken we dat we hier iets over te zeggen zouden hebben? Zeker niet.
In werkelijkheid hebben we tot op zekere hoogte wel wat te zeggen, hier op aarde, als we een spiritueel pad van zelfontplooiing volgen als een manier om meer licht in de wereld te verspreiden, door te werken namens Gods koninkrijk hier op de thuisplaneet.
Maar onthoud dat de hemel van binnen is. Dat is waar onze geest rondhangt in al zijn oorspronkelijke perfectie, wachtend tot we door de muren van ons Lagere Zelf breken om het te vinden. In hoeverre manifesteert deze innerlijke God - de essentie van wie we zijn - zich al in onze aardse werkelijkheid? Waar schijnt God nog niet door in onze handelingen, onze gedachten en onze gevoelens? Probeer dit eens voor de maat: waar houden we een sterke overtuiging of mening aan waar we ons aan vastklampen, in de overtuiging dat het Gods wil is? Zouden we bereid zijn om onze doodsgreep los te laten en los te laten, gezien de mogelijkheid dat het misschien niet zo is? Of zouden we liever volhouden, onszelf ervan overtuigen dat het zo moet zijn?
Probeer echt een gebied in het leven te vinden waar je je aan iets vastklampt. Wees nu eerlijk: is het belangrijker om de waarheid te kennen of om vast te houden aan een sterke overtuiging? Als we gelijk hebben, vertrouwen we er dan op dat we het kunnen loslaten en dat God het zal bevestigen? Elke keer dat we een verstrakking van starheid voelen - ongeacht of onze mening werkelijk juist is - verhinderen we dat het hemelse koninkrijk zich binnenin manifesteert. Als we het mis hebben, blokkeren we natuurlijk al de waarheid en blijft Gods koninkrijk opgesloten.
GEEF ONS VANDAAG ONS DAGELIJKS BROOD
We hebben de neiging om dit deel als een mantra te herhalen, zonder er al te veel over na te denken. We gaan ervan uit, hoewel vaak zonder de gedachte duidelijk te formuleren, dat het verdienen van onze kost niet veel met God te maken heeft. Maar echt, we kunnen niets goeds doen zonder Gods zegen. Zonder Gods hulp en leiding zijn we dood in het water, hoe hard we het ook keer op keer proberen.
Als we zelfs maar een klein beetje zelfontwikkelingswerk hebben gedaan, hebben we genoeg bewustzijn om over ons leven na te denken en te zien welke delen Gods zegen hadden en welke niet. Voel het verschil? Hoe zit het met het kijken naar gebieden waar we herhaaldelijk falen - onze probleemplekken. Wat is de echte reden hiervoor? Waar gingen we de fout in? Waar is onze houding afwijkend? Deze vragen zijn stof tot nadenken. Kunnen we ons helemaal aan God overgeven?
Bij het opzeggen van dit deel van het Onze Vader vragen we om begeleiding bij het verkrijgen van zowel ons aardse brood als onze geestelijke voeding. Meestal wordt ons geestelijke brood vreselijk verwaarloosd; we denken dat het zoveel minder uitmaakt dan ons materiële brood. Nee mensen, het is andersom. Ons geestelijke brood voedt onze ziel en is veel, veel, veel belangrijker. We moeten het willen - verlangen om geestelijk gevoed te worden. Dit is de poort waardoor al onze aardse problemen worden opgelost, en niet andersom. Als we eenmaal naar geestelijk brood gaan verlangen, maken we mooie vorderingen op ons spirituele pad.
VERGEEF ONS ONZE TRESPASSES
Het operatieve woord hier is 'wij'. We vragen het God vergeef ons, ik niet alleen. Dat betekent iedereen, ook degenen die ons pijn hebben gedaan en voor wie we misschien nog steeds moeite hebben om te vergeven. Als we oprecht kunnen wensen dat God hen vergeeft, bevrijden we ons van een duistere spirituele vorm in ons die schadelijke energieën en andere duistere invloeden aantrekt. Wauw, dat zegt echt iets.
Dus we vragen God echt niet alleen ons en degenen van wie we houden te vergeven, maar ook degenen tegen wie we nog steeds wrok koesteren. Dat is waar we ons echt schuldig aan maken en waarvoor we kunnen vragen om vergeving.
Laten we het even over deze schuld hebben, want vaak zijn we niet duidelijk over onze eigen werkelijke schuld. In plaats daarvan produceren we overdreven schuldgevoelens die niet gerechtvaardigd zijn; ze zijn vals en ongezond. Hier is hoe het innerlijke proces werkt. We willen niet toegeven op de terreinen waar onze schuld gerechtvaardigd is, waar een oprecht, constructief berouw een lange weg zou gaan zonder ons naar beneden te halen of ons te ontmoedigen. We zouden God kunnen vragen om ons te vergeven, en als we echt willen veranderen, zullen we ons bevrijd voelen door de vergeving die we ontvangen. Een last zal van onze schouders komen als we doorgaan met onze oprechte, goede bedoelingen.
Maar nee, te vaak zullen we onze echte schuld niet onder ogen zien. In onze trots willen we onszelf zien als beter dan we zijn. Daarnaast weten we dat innerlijke verandering niet gemakkelijk is; het zal niet van de ene op de andere dag gebeuren en er zal een inspanning voor nodig zijn.
Vanuit de kern van ons wezen komen signalen naar voren die ons aansporen om onze schuld te erkennen - waar we het bij het verkeerde eind hebben. Maar ons Lagere Zelf, met zijn trots en luiheid, raakt in de mix, dus we nemen een schuldgevoel aan dat niet echt is. Het is alsof we zeggen: "Weet je, het spijt me echt van alles, maar ik ben niet degene die hier echt schuldig is." Dit verborgen idee moet in het daglicht worden gebracht. Als we het zien, zal dit ons helpen om van het lijden van valse schuldgevoelens af te komen tot echte vergeving.
Hier is een leuke bonus: zodra we onze echte schuld erkennen, verliezen we automatisch alle valse schuldcomplexen die ons naar beneden halen; we zullen vrede kennen. De strijd is om onszelf wijd open te stellen zodat we onze eigen weerstand kunnen overwinnen. We zijn bang om onze echte schuld toe te geven - waar we op de een of andere manier iemand anders hebben gekwetst - en geven er de voorkeur aan onze fouten te verbergen. Op dat moment willen we beter zijn dan we zijn en kunnen we dat niet accepteren, op dit moment zijn we niet erg perfect. Het onder ogen zien van onze echte schuld voor deze waarheid zal tot bevrijding leiden; zitten met valse schuldcomplexen zal dat niet doen. De waarheid is misschien een bittere pil om door te slikken, maar dat is ons medicijn dat ons zal helpen genezen. Valse schuldgevoelens leiden alleen maar tot meer van hetzelfde, met zwaarte en verdriet bovenop.
We moeten onszelf nauwkeurig onderzoeken om dit allemaal te zien. Alleen door door al onze lagen van waanideeën heen te dringen, ontdekken we hoe we verantwoordelijk zijn voor het veroorzaken van pijn. In onze daden of emoties hebben we een aantal spirituele wetten overtreden en kunnen we God om vergeving vragen; we kunnen ook vragen om de fout van onze wegen te laten zien en hoe we kunnen veranderen. Pas nadat we ons op deze manier hebben bevrijd, kunnen we een ander volledig vergeven. Het verwachten van vergeving voor onszelf gaat dus hand in hand met bereid zijn om te vergeven. En als we eenmaal de balsem van Gods vergeving hebben ervaren, zullen we onszelf kunnen vergeven. Dit leidt ons naar de volgende regel in het gebed.
ZOALS WIJ DEGENEN VERGEVEN DIE TEGEN ONS OVERTREDEN
Hoe vaak hebben we het Onze Vader niet gezegd, wetende dat we niet van plan zijn iemand te vergeven? Dat heet zelfbedrog, oftewel, onszelf voor de gek houden. Hoewel we het punt van haat misschien voorbij zijn, ruikt wrok nog steeds en totdat we daar duidelijk van zijn, zijn we niet vrij genoeg om spirituele ervaringen te hebben. We missen het vermogen om volledig te vergeven omdat we niet het vermogen hebben om de ander te begrijpen. Hier kunnen we echter om hulp bij bidden - om het inzicht te krijgen dat we missen. Zolang we het echt willen en bereid zijn ons niet langer in onze wrok te wentelen - wat we graag doen, veel- dan wordt dit alles aan ons gegeven.
Waar we het meest dom van zijn om te begrijpen, is dat er dingen zijn die we niet alleen kunnen doen. Zoals vergeven. We hebben hier allemaal hulp bij nodig. Daarom is deze zin opgenomen in het Onze Vader. Als we alles in ons eentje konden vergeven door alleen de kracht van onze wil te gebruiken, zouden we niet om hulp hoeven te bidden, toch? We hoeven bijvoorbeeld geen hulp te vragen bij het verplaatsen van punt A naar punt B, omdat we benen hebben die we naar believen kunnen bewegen. Maar vergeving, waar we hulp bij moeten vragen. Dat, en het vermogen om onszelf in totale eerlijkheid onder ogen te zien - om onszelf te leren kennen zonder onze maskers. En om onze weerstand aan te pakken en echte innerlijke verandering door te voeren. Dus we moeten bidden.
Bedenk dat niet vergeven een last is die het licht blokkeert en ons hart ongelukkig maakt. Het schaadt ons veel meer dan degene die we niet zullen vergeven. We moeten bereid zijn om onszelf te confronteren: "Vergeef ik echt en echt zo-en-zo uit de grond van mijn hart?" Als we duidelijk kunnen zien dat we er nog niet helemaal alleen kunnen komen, kunnen we altijd om hulp vragen.
LEID ONS IN ONZE VERLEIDINGEN
Let op de nuance van de bewoording hier. Wat we meestal zeggen is "Leid ons niet in verzoeking", wat gemakkelijk een schadelijke misvatting kan veroorzaken. Want God leidt ons niet in verzoeking. Wat deze uitdrukking betekent, is dat we moeten bidden dat God ons zal leiden als we verzocht worden. We bidden dat God ons leidt zodat we verleiding kunnen weerstaan en ons de kracht geven om te overwinnen. Welke woorden we ook kiezen, het is belangrijk dat we het concept correct begrijpen.
Dus wat is verleiding precies? Om te beginnen zit het in ons; het komt niet van buitenaf naar ons toe. Zelfs als dat wel het geval was, zouden we er niet aan toegeven als het geen overeenkomende receptor-site in ons had. We moeten leren dat we verleid kunnen worden, en op welke manier. Kunnen we bijvoorbeeld in de verleiding komen om een moord te plegen? Natuurlijk niet. Maar we kunnen in de verleiding komen om toe te geven aan onze eigen fouten, wat die ook zijn. We moeten dus onze eigen fouten leren kennen. We moeten ze opsommen zodat we ze niet vergeten, en dan bidden om hulp om ze te overwinnen. Net als bij vergeving, kunnen we onze fouten niet alleen aanpakken. Maar merk op hoe verleidelijk het is om te denken dat we het kunnen - dat we geen hulp nodig hebben.
Noem het hoe we het ook mogen noemen - de duivel, het kwaad, de satan of het bedelaar - niets slechts kan ons raken tenzij we iets in ons hebben dat reageert. Het is dus een fout om te denken dat we tot God kunnen bidden om slechte dingen weg te houden. Nee, de kiem van wat ons verleidt, leeft in ons eigen Lagere Zelf, de korst die ons perfecte innerlijke zelf omhult. De duistere krachten dienen slechts als instrumenten om het eruit te halen. Ze brengen onze negativiteiten rechtstreeks in ons bewustzijn, waar we ze, als we willen, kunnen bestrijden. Als die kiem van het kwaad sluimerend bleef, zonder de kans zich te manifesteren, zouden we geen enkele stap dichter bij perfectie en echte gelukzaligheid komen. (Heb je net een glimp opgevangen van het genie van Gods wetten?)
MAAR VERLOS ONS VAN HET KWADE
Hetzelfde idee - het kwaad is in ons. Als het alleen buiten ons was, zou het ons niet kunnen raken. We kunnen deze gedachte in onze gebeden laten vallen en Christus vragen om ons te helpen verleidingen te overwinnen, zodat we onszelf van het kwaad kunnen verlossen. Wij zijn de enigen die dit kunnen doen - met de hulp van God en Christus, zoals beloofd.
Probeer om hulp te vragen, maar probeer het niet alleen te doen. Daar zijn we niet sterk genoeg voor. Zelfs met al onze wilskracht en onophoudelijke inspanning zijn we zo machteloos als God - of Christus of welke geestelijke helper - dan ook zonder onze wil om onszelf te bevrijden. Dus beide zijn nodig: onze wilskracht en de hulp van God. We moeten de dingen vanuit beide invalshoeken benaderen, ons eigen werk doen en ook steeds weer om geestelijke hulp vragen.
VOOR DUN IS HET KONINKRIJK
Gods koninkrijk is binnen. Het is van God en van niemand anders.
DE KRACHT
Gods kracht maakt ons in staat tot liefde en begrip. Het heft het deksel op van de duisternis en onvolmaaktheid die we al zoveel levens met ons meedragen. Het reinigt ons en verlicht de waarheid, en brengt ons tot de uiteindelijke conclusie.
EN DE GLORIE
Dit kunnen we alleen bereiken door Gods wil te volgen.
Het Onze Vader is het mooiste van alle gebeden vanwege de manier waarop het alles bevat - ja, alles - wat we nodig hebben om een heerlijk leven te leiden. Er zou zoveel meer kunnen worden gezegd, maar we kunnen ook zelf toegang krijgen tot meer diepten van betekenis door er een levend gebed van te maken. Ga bij elke zin zitten en laat de betekenis van de woorden uitbreiden naarmate verdere interpretaties steeds duidelijker worden. Merk op hoe het gebed in sommige gebieden van uw leven al leeft, maar in andere sluimert. Breng het allemaal tot leven.
Als we ons leven op deze manier leiden, moeten we uiteindelijk gelukkig worden en zullen onze problemen verdwijnen. Voorlopig zijn onze problemen ons noodzakelijke medicijn. Later, wanneer we ons leven gaan beheersen, in plaats van andersom, belichamen we een geluk dat met anderen kan worden gedeeld. Maar als we ongelukkig zijn, kunnen we anderen niet gelukkig maken. Deze eenvoudige maatstaf van 'hoe gelukkig ben ik?' laat ons meten hoeveel geluk we kunnen geven. Als we er echt naar verlangen om anderen gelukkig te maken, zal God ons leiden bij het ontvangen van het medicijn dat ons in staat zal stellen te genezen, zodat het zo kan zijn, voor altijd en altijd. Amen.
Keer terug naar Parels Inhoud
Lees origineel padwerk® Lezing: # 9 Prayer and Meditation - The Lord's Prayer
Lees Bidden en mediteren
