13 De Almachtige versus de almachtige dollar: welke vertrouwen we?

Geld is vaak het instrument dat wordt gebruikt om ons in marionetten van de duistere krachten te veranderen.

Geld & politiek

Het kan soms lijken alsof het leven ons alle kanten op trekt. Maar er zijn eigenlijk maar twee kanten die altijd aan ons trekken: de lichte kant en de donkere kant. De Gids leert ons dat de duistere krachten in feite drie hoofdstrategieën gebruiken om onze geit te pakken te krijgen. Ze zijn: afscheiding, verwarring en materialisme.

Als we in de ban zijn van afscheiding, verdeelt de hele wereld zich in "ik tegen zij". Dus als we denken dat we het leven kunnen winnen door te nemen wat van ons is zonder ons zorgen te maken over iemand anders, zitten we gevangen in deze versie van het kwaad. Want in werkelijkheid zijn we allemaal met elkaar verbonden. Het is dus niet mogelijk iemand anders af te snijden zonder onszelf te kwetsen.

De tweede bron van ellende komt voort uit ons gebruik van verwarring, verdraaiing en halve waarheden. Door de waarheid vakkundig te gebruiken waar ze niet thuishoort, verdraaien we haar op subtiele wijze in een leugen en presenteren we haar alsof het een bloem is. Dit zorgt voor onnoemelijke verwarring en laat ons, denken we, ruiken naar een roos. (Ondertussen houdt de hele geestenwereld zijn neus dicht bij ons gedrag.) We zien deze vorm van kwaad de laatste tijd als paddestoelen uit de grond schieten; of misschien worden we er gewoon verstandig van en zien we het daarom steeds vaker in actie.

Last but not least: we kunnen ons gemakkelijk om de as laten wikkelen als het om geld gaat. De Pathwork-lezing getiteld Drie principes van de Forces of Evil zegt dat het materialisme de afgelopen eeuwen sterk is toegenomen. Het heeft onze levenslijn naar de geestenwereld verbroken en een mondiale omgeving gecreëerd die geen zorg voor de natuur heeft. We hebben ons geïsoleerd in onze eigen beperkte realiteit. We denken dan ook maar al te vaak dat we in staat zijn om alles alleen te doen.

Deze verschuiving heeft een aantal voordelen gehad, inclusief onze technologische vooruitgang. Het heeft er ook voor gezorgd dat we oprechter in onszelf zijn gaan zoeken om te ontdekken hoe we ons eigen lot beïnvloeden. Niet toevallig is de studie van de menselijke psyche opgekomen. Met een beter begrip van de psychologie zijn we nu in feite beter in staat om onze innerlijke landschappen te verkennen.

Waar laat dit ons allemaal achter? Voor velen voelen we ons gestrand in een wereld die we zelf hebben gemaakt. En we voelen ons losgekoppeld van de grotere waarheid van een grotere realiteit. We voelen ons vaak geïsoleerd en onzeker over wie en wat we moeten geloven. Tegelijkertijd zitten we vast in een vicieuze race om de almachtige dollar. Zou het niet mooi zijn als we echt een glimp konden opvangen van wat hierachter ligt. Hoe is het werkelijk aan de andere kant van de sluier?

Geld doet ertoe, of toch niet?

Door veel gechannelde berichten te lezen die zijn ontvangen via Beatrice Brunner, een vrouw die de afgelopen eeuw in Duitsland woonde, krijgen we een heel duidelijk beeld van hoe het is voor mensen als ze na hun dood naar de andere kant oversteken. Blijkt dat het voor velen een echte eye-opener is. En de zielen die naar voren kwamen om hun verhaal te delen over "hoe ik was als persoon en hoe dat zich vertaalde in mijn leven in de geestenwereld", melden allemaal een gemeenschappelijke observatie: geld, in de grotere realiteit, is niet echt.

Wat? Hoe kan dat zijn? Het is wat de wereld doet draaien! Na het lezen van rekening na rekening van mensen - nu vrij zwevende geesten - die aan beide kanten hebben gestaan, is het inderdaad een ontwakend idee om te bedenken dat geld door mensen gemaakt kan zijn.

Dit maakt geld op zichzelf niet slecht. Het is een realiteit in deze realiteit, zelfs als het niet voorbij de parelwitte poorten komt. Wat belangrijk is om te overwegen, is dat, hoewel geld een noodzakelijk ingrediënt is voor een normaal leven, en hoewel meer geld meer voorzieningen toevoegt aan dat leven, als de almachtige dollar het einde van ons leven is, wij dat ook zijn. verloren. Want het zal niet het enige kopen dat de daadwerkelijke vervulling van een geldige spirituele taak ons zal opleveren: een bevredigend, diepgeworteld gevoel van succes.

Als ons leven gezegend is met milddadigheid, worden we getest om te zien of we verbonden blijven met de geestenwereld van God.

Dus als we geld beschouwen als een middel om een doel te bereiken, zijn we in goede vorm. Het is op dezelfde manier met onze gezondheid. Het is waardevol om onze kwaliteit van leven te verbeteren en ons in staat te stellen meer dingen te doen, waarschijnlijk langer, maar als we er te veel op focussen, worden we waarschijnlijk een fanatiekeling.

Wat nog belangrijker is, is het niet waar dat we ons eerder tot God zullen wenden als we in een crisis verkeren? Vrij zijn van zorgen kan er dan voor zorgen dat we afdrijven van een spiritueel pad. Want als het goed gaat, wie heeft God dan nodig? Dit betekent niet dat als we materiële goederen hebben, we ze moeten weggeven. Maar vaker wel dan niet, als ons leven gezegend is met milddadigheid, worden we getest om te zien of we verbonden blijven met de geestenwereld van God, of dat we in plaats daarvan verslaafd raken aan de verleiding om te denken dat de wereld van materie is alles dat telt.

Ons werk is altijd om de middenweg te vinden met betrekking tot geld. De weg vooruit zal anders zijn voor iemand die naar hebzucht neigt dan voor iemand die onzorgvuldig uitgeeft. Vergeet niet dat er hier op aarde altijd twee krachten in het spel zijn. Dit betekent dat alles en nog wat oorspronkelijk positief is - aangenaam en fundamenteel niet schadelijk - kan verdraaien in zijn boze tweelingbroer. Het is dan ook geen verrassing dat geld vaak het hulpmiddel is dat ons in marionetten van de duistere krachten verandert.

En wat is de perfecte speeltuin voor op geld gerichte spellen? Politiek.

Hoe democratie en vervorming het hoofd bieden, van alle kanten

In de VS hebben we, net als in andere ontwikkelde landen, een regeringsvorm die de kapitalistische democratie wordt genoemd. Zoals aangegeven in de Pathwork-lezing genaamd De spirituele betekenis van politieke systemen, in tegenstelling tot eerdere regeringsvormen - zoals een monarchie, socialisme of communisme - geeft ons huidige systeem ons vrijheid van meningsuiting en het vermogen om door onze eigen inspanningen welvaart te creëren. Tegelijkertijd stelt het ons, door het beoogde ontwerp, in staat om te zorgen voor degenen die onderweg nog hulp nodig hebben, voor degenen die dat niet doen - om welke reden dan ook - maar toch volledig voor zichzelf kunnen zorgen.

Dit betekent niet dat degenen die zich in het laatste kamp bevinden, allemaal hetzelfde lekkers krijgen als degenen in het eerste. En tegelijkertijd betekent het ook niet dat degenen die meer van zichzelf in hun levensonderhoud investeren, degenen die dat niet zijn, kunnen uitbuiten. Democratie is niet bedoeld als een manier om iemands machtsdrift om heerser te zijn, te rechtvaardigen. Als dat is wat we willen, moeten we terug naar een monarchie, maar houd in gedachten hoe goed dat historisch is gegaan.

Wat is het addertje onder het gras? De democratie zal van al haar burgers om meer volwassenheid vragen.

Democratie brengt de mogelijkheid met zich mee om twee kanten van een dualiteit samen te smelten. Wauw, hier is iets dat ons echt een scheur in de eenheid geeft! Dit maakt democratie tot de meest volwassen regeringsvorm tot nu toe. Wat is het addertje onder het gras? Dit betekent ook dat de democratie van al haar burgers meer volwassenheid gaat vragen.

Het grootste risico op verstoring in een democratische regering is het misbruik van macht door een sterkere groep. Dat is wat er gebeurt als opzettelijke leiders nadelen creëren voor degenen die hun volgers zijn.

Om eerlijk te zijn, als de volgers weigeren voor zichzelf te zorgen, creëren ze natuurlijk nadelen voor zichzelf. Ze kunnen effectief parasieten worden die van de samenleving leven ten koste van anderen. Maar wanneer onze leiders zich omdraaien en deze mensen oneerlijk behandelen, ze uitbuiten door grote rijkdom te vergaren terwijl de lagere klasse van mensen ernstig worstelt, zijn de leiders zelf parasieten geworden. Ze gebruiken deze mensen voor eigen gewin en beschuldigen hen er vervolgens van de uitloogers te zijn.

In plaats van de mensen te helpen die hulp nodig hebben, creëren zulke misleide - en vaak welvarende - leiders een geldige reden voor de minder productieve of financieel zekere mensen om wrokkig en niet meewerkend te zijn, wat leidt tot weerstand, luiheid, bedrog en een algemeen gevoel dat het leven oneerlijk is . Omdat het zo is! Zulke mensen worden het slachtoffer van de hebzuchtigen. Goede almachtige Heer.

Kortom, een democratisch systeem kan van beide kanten worden misbruikt. Degenen die schreeuwen om socialisme zouden graag meer parasitair willen worden en de machtsstructuur de schuld geven voor het onderdrukken van hen. Aan de andere kant kunnen degenen die sterk en ijverig zijn, die risico's nemen en investeren, hun hebzucht en drang naar macht rechtvaardigen door de parasitaire aard te beschuldigen van degenen van wie ze zeggen dat ze lui zijn.

Volwassenheid betekent dat we allemaal heel moeten worden

Al met al geeft de kapitalistische democratie een land de grootste vrijheid, maar het heeft een groter potentieel voor mensen om er misbruik van te maken. Dit betekent dat hoe meer ontwikkeld een natie wordt - en dus hoe vrijer - hoe meer kans het heeft om de hele zaak te verpesten.

Maar echt, is dat niet hetzelfde in ieder van ons?

We willen allemaal genoeg riem om ons eigen leven te leiden, maar het gevaar is dat we onszelf stikken. Zelfverantwoordelijkheid wordt dan de naam van de vlag die we allemaal moeten dragen; mededogen moet de stok zijn die het omhoog houdt. Of we nu een regering leiden of ons eigen leven leiden, om te slagen zullen we moeten leren om schijnbare tegenstellingen met elkaar te verweven. En om dat te laten gebeuren, zullen we een kanaal moeten openen naar de geestenwereld van waaruit leiding en steun overvloedig stroomt om ons te helpen leren om zelfverantwoordelijkheid te combineren met mededogen.

Uiteindelijk is de enige manier om onszelf uit het moeras te trekken, samen te trekken.

Het is niet gemakkelijk om op eigen benen te leren staan en te vermijden dat we onze medeburgers tot last worden. Voor sommigen is dit onze taak en dit is genoeg. Maar het is de moeite waard om met eigen ogen te zien dat we niet op de jassen van anderen kunnen rijden, waardoor we onszelf verlammen door ons niet langer vrij te voelen. We moeten misschien onze ogen openen voor hoe we dit onszelf aandoen.

Voor anderen die zich geroepen voelen om leiding te geven, kan het onze taak zijn om die verbinding met het goddelijke aan te boren, ons hart te openen voor onze broeders en zusters en verder te gaan dan het idee dat we geen hulp nodig hebben. De huidige omstandigheden geven in feite aan dat meer hulp hard nodig is.

Dit is geen kleinigheid. Het vergt moed van een leider om te erkennen dat ze regelmatig raad zoeken bij een veel almachtige God. Het vraagt ook veel van zulke leiders om toe te geven dat het niet gemakkelijk is om eigenbelang opzij te zetten.

Maar goede leiders moeten het goede voorbeeld geven. Voor het grootste deel nemen ze een taak op zich die velen die volgen, eerlijk gezegd niet zouden willen. Natuurlijk zijn er extraatjes die bij de functie horen, maar er wordt ook meer van zulke personen gevraagd.

Uiteindelijk is de enige manier om onszelf uit het moeras van het wijzen van de vingers, het vervagen van de waarheid en het afvuren van beledigingen te halen, samen te werken. Het werk voor ons allemaal is om onze binnenmuren onder ogen te zien, ze neer te halen door de onwaarheid te elimineren die ze op hun plaats houdt. Het zijn deze binnenmuren die ons kanaal naar het goddelijke blokkeren; ze dienen niet het grotere goed. We kunnen een uitbeelding zien van hoe hun ontmanteling eruitziet als mensen hard hebben aangedrongen op een betere manier van leven; enorme muren zijn gevallen terwijl samenlevingen zich langzaam ontwikkelden.

Dualiteit is een lekkende container die ons nooit bij elkaar kan houden. Eenheid, aan de andere kant, laat ons veel meer waarheid en wijsheid vasthouden dan we momenteel weten dat mogelijk is. Het roept ons op om ons betere zelf te zijn, maar het kan niet werken met slechts de helft. Het vereist dat we ons hele zelf in balans brengen, zodat we allemaal samen kunnen komen om nieuwe en bredere perspectieven te vinden. Er kunnen rijke beloningen zijn - zowel hier als aan de andere kant - als we bereid zijn op deze manier te werken.

- De wijsheid van de Gids in de woorden van Jill Loree