In welke vorm dan ook, de crisis probeert altijd oude structuren af ​​te breken die gebaseerd zijn op negativiteit en verkeerd denken. Het schudt diepgewortelde gewoonten los en doorbreekt bevroren energiepatronen zodat nieuwe groei kan plaatsvinden. Het afbraakproces is inderdaad pijnlijk, maar zonder dit is transformatie ondenkbaar ...

Verandering is een onvermijdelijk feit in het leven; waar leven is, is er nooit eindigende verandering. Punt. Maar als we in angst en negativiteit leven, verzetten we ons tegen verandering ... Dus dan komt de crisis als een middel om stagnerende negativiteit te doorbreken - zodat we het kunnen loslaten. Maar hoe pijnlijker de crisis is, hoe meer ons ego - dat wilgerichte deel van ons bewustzijn - probeert de verandering te blokkeren ... In de gebieden waar we dan geen weerstand bieden aan verandering, zal ons leven relatief crisisvrij zijn. Overal waar we ons verzetten tegen verandering, zal er zeker een crisis volgen ...

Onze stagnerende negativiteit creëert een structuur die is gebouwd op fouten en fouten en verkeerde conclusies over het leven; we leven in tegenspraak met de wetten van waarheid en liefde en schoonheid. Deze structuur moet naar beneden en de crisis is de sloopkogel die de vastzittende, bevroren gebieden in ons, die altijd negatief zijn, wakker zal schudden. Dit is de spirituele betekenis van crisis.

Onze angsten zijn altijd gebaseerd op illusies, en we zouden ze gemakkelijk kunnen overwinnen als we ze zouden uitdagen en de fundamenteel gebrekkige premisse waarop ze staan ​​bloot zouden leggen. In plaats daarvan maakt onze angst ons bang om onszelf onder ogen te zien, zodat we onze fouten kunnen overstijgen. We worden bang voor onze angst, en dan verbergen we onze angst achter woede of verhullen we die met depressie. De angst komt samen ...

De eerste ronde van een gevoel - of het nu angst of depressie is of een andere moeilijke emotie - is de eerste crisis waar we geen acht op hebben geslagen ... Dit lanceert ons in alle volgende ronden van angst voor onze angst of depressief voor onze depressie ... Eindelijk bereiken we een breekpunt. Dat is wanneer de perpetuum mobile die we hebben gemaakt een storing heeft ...

Goddelijke kwaliteiten zoals waarheid en liefde en schoonheid gaan oneindig door, maar vervormingen en negativiteit doen dat nooit. Ze houden abrupt op als de druk barst. Kom binnen, crisis ... Het uitbreken van een crisis definieert duidelijker onze opties: de betekenis achterhalen of blijven ontsnappen. We krijgen een middel om de rit te verlaten, of we kunnen doorgaan en er later pijnlijker vanaf worden geslingerd. Uiteindelijk is verzet echt zinloos ...

Net zoals een onweersbui dient om de lucht te zuiveren wanneer bepaalde omstandigheden in de atmosfeer botsen, zijn crises natuurlijke, evenwichtherstellende gebeurtenissen. Maar het is mogelijk om te groeien zonder “donkere nachten” voor onszelf te creëren. De prijs die we hiervoor moeten betalen, is eerlijkheid over jezelf ...

Dit geldt voor elke persoon in de wereld. Voor wie van ons heeft het niet meer dan een paar “donkere nachten” moeten verdragen? Maar als we leren om zelfs de kleinste schaduw te onderzoeken op zijn diepere betekenis, is er geen pijnlijke uitbarsting van crises nodig. Er zullen geen rotte structuren zijn die vernietigd moeten worden ... Dan zal de zon opkomen en zal onze donkere nacht de opvoeder - de therapeut - blijken te zijn die het leven kan zijn, als we het eenmaal proberen te begrijpen.

Volgende hoofdstuk van Notendoppen

Keer terug naar Notendoppen Inhoud

Keer terug naar Parels Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 183 De spirituele betekenis van crisis