We hebben de verkeerde indruk dat als we open zijn, we ons niet kunnen beschermen tegen misbruik. We kunnen het niet meer bij het verkeerde eind hebben...Laten we denken aan het openstellen - van het verliezen van onze defensieve strategieën - niet als een handeling die naar buiten gericht is, maar belangrijker nog als een daad van ontvankelijkheid voor ons innerlijke zelf...

Als we ver genoeg op ons pad van persoonlijke ontwikkeling zijn om onszelf open te stellen voor het transformeren van ons Lagere Zelf, zijn we ook in staat om enorme vreugde en vervulling te ervaren - samen met echt leiderschap ... Wat houdt de kunst om in leiderschap te stappen in? oprechte zin? ..

Als het gaat om leiderschap, hebben we veel tegenstrijdige houdingen. Allereerst zijn we jaloers op leiderschap als we het bij anderen tegenkomen... We reactiveren onze sluimerende reacties op iemand met gezag. We slepen verouderde problemen uit de kast en maken een vijand van iedereen die een leider is in de ware zin van het woord... In onze afgunst op de leiders willen we de leider worden. Maar dit onontwikkelde, kinderachtige deel - dat de meer ontwikkelde delen overschaduwt - wil geen van de verantwoordelijkheden aanvaarden die gepaard gaan met het zijn van een leider ...

We hebben nog een gemeenschappelijk conflict met leiderschap: we willen een leider die ons persoonlijk ten goede komt ... Deze grotere leider - eigenlijk meer als een bevooroordeelde persoonlijke god - wordt verondersteld de wetten van het leven voor ons te veranderen, als bij toverslag ...

Zolang we weigeren zelf aan de natuurlijke vereisten voor leiderschap te voldoen - op welke manier we ook geroepen zijn om dat te doen - hebben we niet het recht om het leiderschap van anderen te kwalijk te nemen of er jaloers op te zijn. Toch doen we dat. Het woord dat dit fenomeen beschrijft is "overdracht" - we reageren op deze superkracht zoals we reageren op onze ouders ... De vergelijking is eenvoudig. Als we geen leiderschap over ons eigen leven op ons nemen, zullen we een leider moeten vinden die ons leven voor ons zal leiden. Want niemand kan leven zonder leiderschap; we worden een boot zonder roer...

We gaan om leiderschap vragen om ons leven te besturen op een manier die ons niet kan worden gegeven. We willen dat ze leiding geven wanneer het ons uitkomt, maar we zullen het ze kwalijk nemen dat ze het doen. We zullen alle vrijheid en privileges willen die ons worden gegeven, maar we zullen niet overgaan tot zelfleiderschap. We zijn in tweeën gescheurd door ons eigen verborgen conflict... We moeten kijken hoe we een hekel hebben aan degenen in een leiderschapspositie. Alsof ze ons iets ontnemen of ons iets oneerlijks opleggen. We moeten voorkomen dat we doen alsof we worden tegengehouden in het realiseren van ons eigen vermogen om een ​​echte leider te zijn...

Het is een spirituele wet dat er altijd een prijs moet worden betaald voor het hebben van wat we willen. Dus in sommige opzichten zou kunnen worden gezegd dat echt geven wordt geëist van een leider. Dat dit de prijs is die we moeten betalen als we de privileges van leiderschap willen hebben, waarvan er veel zijn... Geven is meer dan een simpele handeling; het is ook de gedachte en de bedoeling achter de handeling. De basisgedachte achter echt geven is: "Ik wil geven om de wereld te verrijken, niet om mijn ego te vergroten" ... Leiderschap, in deze zin, is gebouwd op liefde voor echt geven en het echte geven van liefde ...

Een andere kwaliteit die een voorwaarde is voor leiderschap is het vermogen om onpartijdig te zijn ... Hiervoor hebben we een aantal rigoureuze zelfredzaamheid nodig ... Dat is de enige manier waarop we anderen op geldige en objectieve wijze kunnen beoordelen ... Om een ​​goede leider te zijn, moeten we heb deze grootsheid. Als we dat niet doen en we hebben een leidende positie verworven, zullen we hierdoor worden omvergeworpen ...

Dit brengt ons bij een andere kwaliteit van leiderschap: de bereidheid om het risico te lopen onszelf bloot te stellen en open te staan ​​voor kritiek. Als we onszelf opsluiten in angst, terwijl we tegelijkertijd grijpen naar de koperen ring van leiderschap omdat we de voordelen van macht en prestige waarderen, verslaan we het doel ... Leider zijn betekent constant een risico nemen. We hebben een stevige basis nodig, zodat we het ongemak kunnen tolereren van bekritiseerd en verkeerd begrepen worden, zowel terecht als ten onrechte ...

Als leiders zullen de dingen niet altijd onze kant op gaan. Het zal dus ook van cruciaal belang zijn dat we ons vermogen ontwikkelen om frustratie te weerstaan. Meer nog, als we hele en echt verenigde mensen willen worden, zullen we de schijnbare tweedeling van deze twee tegenstellingen moeten verzoenen: frustratie en vervulling ... De laatste trede op de ladder zal ons naar een diepere en stralende wereld leiden als de punt van frustratie vernauwt… We zullen de goddelijkheid ontdekken van een deeltje frustratie. En het zal niet langer frustratie zijn. Het zal ons op wonderbaarlijke wijze de hoogst denkbare vervulling brengen.

Volgende hoofdstuk van Notendoppen

Keer terug naar Notendoppen Inhoud

Keer terug naar Parels Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 237 Leiderschap - De kunst van het overstijgen van frustratie