Krachtige goddelijke energieën lenen zich om meer vervormd te raken dan mildere vormen van creativiteit. En zo is het dat de grote spirituele krachten die aanwezig zijn in de dynamiek van liefde worden gevreesd, weerstaan en belasterd - veel meer dan een lauwe stroom. Dit is de reden waarom er zulke sterke taboes rond seksuele liefde wervelen. Simpel gezegd, het loslaten van deze spirituele krachten lijkt de meest bedreigende en gevaarlijke ervaring die er is.
Deze krachten zijn in geen geval slechts etherisch; ze consumeren de hele persoon, inclusief het fysieke lichaam. En we willen er allemaal een stukje van. Maar hier is het ding: spirituele krachten zijn zo sterk, als we niet het werk hebben gedaan om onszelf te zuiveren - onze blokkades op te ruimen en onze negativiteit te transformeren - kunnen we ze niet verdragen. Deze krachtige stromingen zullen in plaats daarvan crisis, pijn en gevaar veroorzaken. Nou, drat.
Vul in: de instelling van het huwelijk. Het is belangrijk vanuit dit oogpunt. Als we een dieper inzicht hebben in de betekenis van het huwelijk, zal het ons helpen te verwoorden wat we willen - waar we naar verlangen. Dit is de eerste stap die we moeten zetten als we verwachten ooit over te steken naar waar ons verlangen onze levende realiteit is.
Wij mensen zwerven al vele, vele eeuwen rond op de planeet Aarde. En gaandeweg hebben we ons op vele, vele gebieden ontwikkeld. Het huwelijk is een voorbeeld. Door te kijken naar hoe het tot nu toe is geëvolueerd, krijgen we een breder perspectief op het huwelijk. In feite is het alleen door de spirituele betekenis van aardse gebeurtenissen te begrijpen, dat we de geschiedenis goed kunnen begrijpen.
Dus als we teruggaan naar het niet zo verre verleden, weten we dat het huwelijk verschillende doelen diende. Maar de minste hiervan was liefde. Delen en genieten van wederkerigheid op alle niveaus stond bij niemand op de shortlist. Meer nog, wederzijdse seksuele overgave werd ronduit verworpen en veroordeeld. Het huwelijk was een financieel en sociaal contract, meer niet. Het bevredigde meer lagere motieven dan de diepgaande uitwisseling van energie op meerdere niveaus.
Naast het hebben van financiële en sociale voordelen als belangrijkste gebeurtenis van het huwelijk, waren mensen er absoluut van overtuigd dat deze motieven zeer solide waren. Daarom was het moreel juist en deugdzaam voor een man om te trouwen met een vrouw die een goede bruidsschat had meegebracht; het werd beschouwd als een goede combinatie die zijn sociale imago verhoogde. Dit verheerlijkte effectief hebzucht en trots, bedekt met een gezonde slak van gerechtigheid.
Houd er rekening mee dat mannen zich vroeger beschouwden als de superieuren van vrouwen. Trouwen was dus niet zo heel anders dan het verwerven van een slaaf die de heer des huizes zou gehoorzamen. Het was haar taak ervoor te zorgen dat de echtgenoot alle comfort en gemak kreeg. Maar ze mocht geen eisen aan zichzelf stellen. En natuurlijk moest zij het voorwerp zijn van de lust van de man, die meestal onpersoonlijk was. In ruil voor deze fantastische diensten zou ze materiële zekerheid krijgen. Het enige wat ze hoefde te doen was een geschikt object voor hem zijn.
Maar zo eenvoudig is het natuurlijk nooit. De verantwoordelijkheid van een getrouwde man reikte eigenlijk verder dan alleen financiële zekerheid. Omdat, aangezien de vrouw niet als zijn volwaardige gelijke werd beschouwd, ze nauwelijks verantwoordelijk kon worden gehouden voor veel van wat dan ook. Het concept van emotionele en mentale verantwoordelijkheid binnen een huwelijk bestond in die eeuwen nog niet. Maar deze bestonden natuurlijk als een feit. Mannen erkenden toen alleen deze verantwoordelijkheid jegens andere mannen. In de omgang met vrouwen is het nooit bij hen opgekomen.
Iedereen had wat huid in dit spel. Dus hoewel de mannen duidelijk hun eigen verdraaiingen en negativiteit hadden, zouden ze, als de vrouwen niet hadden geweigerd zelfverantwoordelijkheid - op alle niveaus, voor een lange tijd - niet de ongelijke relatie tussen de seksen mede gecreëerd.
Diep van binnen waren beide geslachten bang - en vrezen ze nog steeds - voor de krachten van liefde, eros en seks. Dit zijn natuurlijk de prachtige spirituele energieën die tussen een man en een vrouw ontstaan. Deze stroom van kracht is de stroom waardoor elk geschapen ding wordt gemaakt. Het is de kracht achter het samensmelten van de mannelijke en vrouwelijke krachtstromen in een persoon. En het verbindt ook een man met een vrouw.
De ongezuiverde ziel kan dit niet uitstaan. In welke mate we ook een oogje dichtknijpen voor ongezuiverde delen van onszelf, we gaan deze krachtstroom ontkennen, onderdrukken en splitsen. Dit resulteert bijvoorbeeld in seksualiteit die wordt afgesplitst van gevoelens van liefde, toewijding en respect. Als we denken dat promiscue of pornografische seks aangenamer is dan openhartige seks met iemand van wie we houden, dan kunnen we niet meer verkeerd zijn. Maar de kracht van seksualiteit die voortkomt uit een verenigde heelheid, waar liefde en fysiek genot gecombineerd worden in een spirituele eenheid, is zo sterk dat een ziel die gedeeltelijk in duisternis leeft, het niet kan tolereren.
Trouw kunnen blijven in een huwelijk is geen garantie dat een paar voorbij dit stadium van afgesplitste seksualiteit is geëvolueerd. Een dergelijke afsplitsing was zeker wijdverbreid in het typische huwelijk van vroeger, waar de seksuele machtsstroom werd onderdrukt en ontkend. Voor de man resulteerde deze ontkenning vaak in het onvermogen om seksuele aantrekkingskracht te voelen voor een vrouw van wie hij hield, die hij vereerde en respecteerde. Dit kan zich manifesteren tussen verschillende vrouwen - seksueel aangetrokken zijn tot de een en van de ander houden - of met dezelfde vrouw. Dan kan de man een bepaald niveau van liefde en eer voor zijn vrouw hebben. Maar hij wist haar realiteit tijdens seks uit, omdat hij haar minderwaardig acht. In feite kan seksuele vereniging dan alleen plaatsvinden wanneer de vrouw een laag object in zijn geest wordt. Dit verklaart de reden waarom het sociaal aanvaardbaar is geworden voor respectabele getrouwde mannen om pornografische seks te hebben.
Voor de vrouw ontkende ze de realiteit van de seksuele krachtstroom in haar eigen lichaam. Dus telkens als het zich voordeed, voelde ze, ondanks haar inspanningen om het te ontkennen, schuldgevoelens en schaamte erover - genoeg om een vrouw flauw te laten vallen.
De samenleving is misschien geëvolueerd in de algemene acceptatie van het aanpakken van seksualiteit, maar dergelijke misverstanden over het onderdrukken van seksualiteit - en het schuldgevoel dat daarmee gepaard gaat - zijn tegenwoordig springlevend. Ze komen voort uit ons onvermogen om de volledige kracht van een verenigde liefdes-seksstroom te dragen. Dit komt omdat we onze angsten, twijfels en destructiviteit niet hebben losgelaten.
De kracht van eros werkt om deze stroom te verenigen door ons naar een toegewijde relatie te leiden waarin we wederkerigheid ervaren en voortdurende kansen om onszelf verder te zuiveren. Als we in plaats daarvan kiezen voor promiscuïteit en passerende partners kiezen zonder een hartsverband te vormen, dan zijn we niet zo veel anders dan een moralist die trouw blijft aan een vrouw met wie hij seks heeft uit huwelijksplicht.
Onze historische opvattingen over het huwelijk kwamen rechtstreeks voort uit onze angst voor de seks tussen liefde en seks. Mensen waren toen niet van plan zichzelf te vinden, behalve tot op zekere hoogte in kerken. Maar zelfs daar werd de volledige kracht van deze stroom teruggeslagen door het edict van het celibaat.
Het is bekend dat spiritueel gevorderde mensen speciale gaven gebruiken om deze spirituele kracht op te roepen. Zo'n mystieke extase is niets meer dan het vrijkomen van de spirituele krachtstroom. Het is de ervaring van God in volle levende kleur. Dit is hetzelfde wat idealiter gebeurt wanneer twee mensen samenkomen die voldoende vrij zijn van angst en bereid zijn om samen een pad van zelfzuivering te volgen. Hun vereniging zal deze innerlijke stroom ontketenen, zodat ze God in elkaar en ook in zichzelf zullen ervaren.
Het geschilderde beeld van een historisch huwelijk is niet aantrekkelijk. Ironisch genoeg creëerde het een meer zondige staat dan de zonden die de heiliger-dan-jij-moralisten veroordeelden, namelijk promiscue en pornografische seks, ook al druisen deze daden in tegen de kern van ons door God gegeven verlangen om liefde en seksualiteit te verenigen.
Onze angst en ontkenning van de krachtstroom tussen liefde en seks is een symptoom van wat het betekent om een mens te zijn, of zo je wilt, een gevallen geest. We zijn allemaal - ieder van ons - hier om een taak te vervullen en, voor zover mogelijk, een haastige terugtocht te maken om één te zijn met God en alles wat is. Hiertegen is geen toekomst; het is volkomen zinloos. Degenen die dat wel doen, zien misschien over het hoofd dat ook zij werk te doen hebben, net als de rest van ons.
Het gepaste antwoord op onze angst voor deze liefdes-seksstroom is om het gewoon te accepteren. Wees bij wat is. Omdat we allemaal een zachte training nodig hebben om onszelf geleidelijk aan het voltage te wennen, zodat we het comfortabel kunnen verdragen. Extase kan en zal comfortabel worden naarmate we spiritueel uithoudingsvermogen ontwikkelen. Maar dit zal niet binnen een dag gebeuren; het kan en zal gebeuren door het ontwikkelingsproces dat gedurende vele, vele levens plaatsvindt.
De grootste zonde die voortkwam uit de houding ten opzichte van het huwelijk die tot voor kort heerste, is schuld. In plaats van toe te geven dat hij bang was om van een gelijke te houden, moest de man de vrouw neerleggen. Hij moest haar een voorwerp maken. In plaats van toe te geven dat ze bang was om van een gelijke te houden en het plezier van seksualiteit te ervaren, maakte de vrouw de man tot haar vijand. Ze maakte voor zichzelf een voorwerp en gaf de man er vervolgens de schuld van.
De schuld die we voelen is voor het ontkennen van de angst; dat is een schuld die iedereen deelt. Een deel van deze schuld voedt de energieën van het Lagere Zelf. Dus bijvoorbeeld geld verdienen, macht en sociale status als primaire motieven voor het selecteren van een partner bevorderde hebzucht. Het ging allemaal om uiterlijkheden, dus werden trots en ijdelheid ook tot deugden gemaakt.
We kunnen de kracht van deze schuld zien in de morele verontwaardiging en zelfingenomenheid die mannen en vrouwen adopteerden jegens iedereen die afwijkt van deze aanvaarde sociale normen. Mensen hielden vast aan de hoogste morele normen, terwijl ze zich ondertussen verschuilden achter een masker van hebzucht, berekend eigenbelang, trotse schijn en wederzijds gebruik van elkaar.
Zo'n hypocrisie, zo schadelijk en diep geworteld, vereiste een grote ontworteling. Anders zouden we niet ver komen op onze genezingsreizen. Als we vanuit dit perspectief naar de geschiedenis van het huwelijk kijken, zien we dat trouwen uit liefde de uitzondering op de regel was.
Het was de collectieve bewustzijnsstaat die de voorwaarden schiep die de meeste mensen in het huwelijk ervoeren. Ditzelfde collectieve bewustzijn creëerde de karmische omstandigheden voor individuen, aangezien het hele universum werkt als nestelende poppen, met het kleinere in het identieke grotere. Dit betekent dat de tegenstelling die tussen mannen en vrouwen in het algemeen bestond, ook bestond tussen echtgenoten en echtgenotes, en in veel grotere mate dan tegenwoordig.
Het was vaak voorbestemd dat twee mensen elkaar als huwelijkspartner zouden ontmoeten. Dit zou in elk van hen specifieke negatieve gevoelens naar voren brengen die, eenmaal bewust, de basis voor transformatie zouden kunnen worden. Dus hoewel dit een match made in heaven zou kunnen worden genoemd, zou het niet veel lang en gelukkig blijven. Toen de cirkel rond was, creëerden zulke vakbonden - die aan genegenheid, aantrekkingskracht en respect ontbraken - samenlevingen met minder dan liefdevolle normen voor het huwelijk.
De afgelopen tijd hebben we een enorme sprong voorwaarts gemaakt. We zijn klaar om oude opvattingen af te werpen en nieuwe omstandigheden te creëren. We hebben nieuwe normen gesteld en hebben nieuwe morele waarden. Er zijn drastische veranderingen gaande. De bevrijding van vrouwen, seksuele vrijheid en een heel andere benadering van trouwen zijn duidelijke tekenen dat er een nieuw bewustzijn in de mix zit. Als we dit alles bekijken in de context van een algemene evolutionaire richting, kunnen we de innerlijke betekenis van deze veranderingen begrijpen.
In alle evolutionaire bewegingen zwaait de slinger van het ene uiterste naar het andere. Dit is meestal onvermijdelijk en vaak zelfs wenselijk, op voorwaarde dat het niet te gek wordt. Maar als fanatisme en blindheid de zaken wijd naar rechts doen slingeren, is er niets anders dan toen de zaken naar links kantelden.
Seksuele vrijheid is bijvoorbeeld een reactie op de ketenen uit het verleden. Een tijdlang was deze beweging nodig totdat er nieuwe wijsheid kwam, voortkomend uit een vollediger nieuw bewustzijn. Dan zal toewijding aan één partner worden ervaren als bevrijdender en wenselijker dan van bed naar bed springen. Dus de cyclus evolueerde van een gedwongen monogame toewijding - met een overeenkomstige beperking van persoonlijke groei - naar het libertinisme van polygamie. Van daaruit wordt de beweging vrijgemaakt om over te gaan naar een nieuwe basis in echte vrijheid, waar een persoon kiest voor toewijding aan een enkele partner omdat het oneindig veel meer voldoening geeft.
Een van de meest slechte aspecten van het oude huwelijksmodel was dat onze behoeften aan seks en gezelschap vervuild waren door opportunistische, materialistische en uitbuitende doeleinden. Erger nog, deze vervuiling werd als wenselijk beschouwd. Maar telkens wanneer een zielenstroom in het geheim in dienst wordt gesteld van het vervullen van een minder hoogstaande ziel, zinken beide naar het niveau van de laagste.
Dus om te ontsnappen aan de puinhoop die we hadden gecreëerd, was er een soort opschudding nodig als we willen dat liefde, eros en seks hun rechtmatige plaatsen vinden. Dan kunnen onze werkelijke behoeften aan materiële overvloed en respect in onze gemeenschappen functioneren op een manier van hoger zelf. Dus laat de seksuele revolutie maar komen. Het moest gebeuren en was alleen ongewenst als het buiten de context van de geschiedenis werd gezien.
Natuurlijk moeten we allemaal deze lessen voor onszelf leren. En we moeten de oude manieren dringend herzien. Er moet een nieuwe vreugdevolle acceptatie van onze door God gegeven geslachtsdrift ontstaan. Zowel mannen als vrouwen moeten gaan beseffen hoe enorm belangrijk het is om liefde, eros en seks tot één geheel te laten versmelten. We moeten leren respect en genegenheid te hebben, evenals passie en tederheid. Verder moeten we vertrouwen en wederkerigheid ontwikkelen door te delen en elkaar te helpen.
We moeten ons realiseren dat toewijding aan een relatie geen moreel edict is dat plezier berooft. Integendeel, de stroomcircuits die ons ter beschikking staan als we liefde en respect combineren met passie en seksualiteit zijn veel, veel, veel extatischer dan de relatieve melk-toast bevrediging van een informele hook-up.
Er zit zoveel sap in de liefde-seks-verbinding dat dezelfde autoriteiten waartegen mensen in opstand kwamen, het meer vreesden dan wie dan ook. Diezelfde angst zaaiende autoriteiten zijn niet zo verschillend van degenen met een sterke seksuele lust die hun seksualiteit op een afgesplitste manier hebben ervaren, afgesneden van het hart en met weinig intimiteit. Angst is angst en het is allemaal illusie; er is geen voorkeursras.
Het is belangrijk om te weten waar we heen gaan - wat is ons lot. Zonder zo'n navigatiekaart is het moeilijk om ons schip te besturen. Maar er is een gigantisch maar subtiel verschil tussen het gebruik van dit model voor koerscorrectie en proberen onszelf te dwingen te zijn wat we organisch nog niet zijn geworden. We moeten in het reine komen met onze eigen menselijkheid.
Op grond van het feit dat we hier zijn en een menselijk bestaan leiden, kunnen we niet meteen een ideaal, 100% gefuseerd persoon zijn. Het kost tijd, ervaring, heel veel lessen en veel vallen en opstaan. Onnoemelijke incarnaties zijn nodig om onze ziel volledig schoon uit de was te laten komen. Maar toch, het is handig om te weten dat die staat bestaat, ook al hebben we nog wat te poetsen.
Geen druk. Geen moraliseren. En geen ontmoediging. Deze voegen alleen maar meer fouten en destructiviteit toe aan een al zwaar genoeg proces. De meeste georganiseerde religies hebben helaas een poging gedaan om een ideale norm af te dwingen waar mensen op dit moment onmogelijk aan kunnen voldoen. En dat is in een notendop de reden waarom deelname aan de georganiseerde religie als een rots is gedaald.
Dit idee om heel te worden is niet iets om licht op te vatten; het is ook niet iets dat we zouden moeten gebruiken als een zweep. In plaats daarvan zouden we het moeten gebruiken als een herinnering aan waar we naartoe gaan - van wie we in wezen al zijn en ooit weer zullen worden.
Zich tot atheïsme wenden vanwege de dwalingen van religie is net zo dwaas als het huwelijk verwerpen omdat we in het verleden een aantal vervormingen tegenkwamen. Toen mensen begonnen te twijfelen aan de geldigheid van de instelling van het huwelijk, verschoof de houding naar mensen die er vrijwillig voor kozen om bij iemand te zijn van wie ze houden. Natuurlijk maakten mensen onderweg fouten. Mensen die te jong en onvolwassen waren om een zinvolle verbintenis te vormen, kozen iemand op basis van een oppervlakkige aantrekkingskracht, zonder veel kennis van het zelf of de partner. Niet schokkend, veel van deze huwelijken zijn mislukt. Dus denken we nog steeds dat dit een noodzakelijke stap was op weg naar volwassenheid? Verdorie tootin'.
We hebben de neiging om niet veel te leren - als individu of als groep - als we geen fouten maken. Onze onvolwassen zielen en samenlevingen moeten een aantal nieuwe manieren proberen om dingen te doen als we wijsheid willen verwerven en de waarheid willen weten. We zullen een beetje struikelen. We moeten onszelf genoeg speling geven om de vrijheid te hebben om het te verknoeien. We kunnen keuzes maken, seksueel en erotisch genot ervaren en ons een weg banen naar meer volwassen relaties zonder de minder volwassen stops die we onderweg hebben gemaakt te veroordelen. Ze helpen ons allemaal om de werkelijke betekenis van het huwelijk voor onszelf uit te zoeken.
Het huwelijk moet niet worden gezien als huisarrest. Wanneer gekozen wordt voor het grootste geschenk dat het is - het geschenk dat de meest wenselijke staat biedt die je je kunt voorstellen - schrijven we ons in voor het ontwikkelen van enige veerkracht. Gelukzaligheid en extase worden niet aangeboden op het opruimrek. Ze kunnen onmogelijk ooit goedkoop zijn. Ze kunnen alleen worden gedragen als we een voldoende niveau van duidelijkheid, veiligheid, vertrouwen en zelfkennis hebben bereikt.
Vluchtige one night stands zijn niet het allerbelangrijkste van het leven. Maar misschien moeten we er een paar doorlopen voordat verdere seksuele bevrijding kan komen. Soms zijn deze tussenstappen overdreven, maar dat maakt ze niet minder tijdelijk. Niemand die deze fase helemaal heeft doorlopen, heeft er ooit totale voldoening in gevonden. Zelfs niet op fysiek niveau.
We kunnen vastlopen met de gedachte dat dit het beste is wat we kunnen doen. Maar dat is het niet. We hoeven onszelf niet voor de gek te houden door een diepere vervulling van ons verlangen te ontkennen, alleen maar omdat we erin geslaagd zijn om de rand weg te nemen. We moeten doorgaan. Want we moeten verder gaan om te krijgen wat we willen en nodig hebben. En het is zeker ons geboorterecht om het te hebben.
De seksuele revolutie lijkt veel op de vrouwenbevrijdingsbeweging. Beiden moesten op weg naar het midden iets te extreem vliegen. Sommige vrouwen werden te hard, even onbuigzaam als de mannen met wie ze zich opgesloten voelden in een gevecht, om hun eigen ruggengraat te vinden. Zolang dit ook voorbij gaat, is het in orde. Maar wanneer dit de laatste grens lijkt, eindigen we net zo beschadigd als we begonnen.
Vrouwen zijn nu klaar om onafhankelijkheid te combineren met zachtheid. Mannen zijn bereid hartgevoelens te combineren met kracht. De twee kunnen elkaar op prachtige manieren aanvullen, vooral wanneer ze een nieuw soort huwelijk aangaan. Dit zal niet vroeg in het leven ontstaan, tenzij een jongere aanzienlijk volwassen wordt door echt, intens werk te doen om zichzelf te leren kennen.
Dan kan er zo'n huwelijk ontstaan dat volledig open en transparant is. Geen enkel geheim; het zieleproces zal volledig worden gedeeld. Dergelijke openheid moet worden geleerd. Dit is wat relaties tot een pad binnen een pad maakt. We zullen worden uitgedaagd om onze moeilijkheid bloot te leggen in plaats van het te verbergen. Als we niet bereid zijn onze strijd om open te zijn aan de kaak stellen, zullen we onze onvervulling niet kunnen verlichten, hoe hard we ook proberen de schuld op de andere of uiterlijke omstandigheden te leggen.
Een deel van wat we moeten doen, is onze angst voor deze krachtstroom tussen liefde en seks - de krachten die vrijkomen wanneer we seksualiteit en het hart verenigen. Als we deze angst allebei met elkaar delen, kunnen we de obstakels misschien redelijk snel wegnemen. Dit soort delen kan goede vibraties opleveren.
Als in ons huwelijk de levendigheid is weggeëbd, moeten beide partners op jacht naar de zaak. Er kunnen een aantal redenen zijn, die niet per se slecht of beschamend zijn. Maar zodra alle niveaus van beide partijen opengaan, toetreden en uiteindelijk samensmelten, kijk uit. De intensiteit van de seksuele ontmoeting overtreft alles wat je maar kunt bedenken. Dit soort gigawatt-verbinding kan niet gemakkelijk tot stand komen. Het vergt oneindig veel geduld en groei om daar te komen. Maar dat is ons lot. En nergens anders zouden we liever gaan.
Om fusie van alle energielichamen te ervaren - niet alleen in het fysieke lichaam, maar op alle emotionele, mentale en spirituele niveaus - nou, dat is zelden het geval. Maar als het uiteindelijk toch gebeurt, versmelten we niet alleen met onze partner maar ook met God. We realiseren God in onze geliefde en God in onszelf. Dat is veel kracht. Dat vereist veel schrobben.
Maar als we eenmaal proeven van seksuele fusie die alle energieniveaus omvat, zal alles minder onvoldoende en oninteressant lijken. Onze hele benadering van de seksuele ontmoeting zal veranderen. Het zal niet zomaar of lukraak zijn - het zal een heilig ritueel worden. Het paar zal deze rituelen creëren die in de loop van de tijd kunnen veranderen, maar nooit zullen vervallen in saaie routines.
De mannelijke en vrouwelijke energiestromen worden bij elkaar gehouden door een enorme spanning die zowel positief als negatief kan zijn. Als het zich negatief manifesteert, zal seksualiteit gepaard gaan met ontkenningen zoals aseksualiteit, impotentie of frigiditeit. Seksualiteit kan ook negatief worden uitgedrukt door sadisme, masochisme of fetisjisme. Op weg naar genezing kan het nuttig zijn om zulke negatieve uitdrukkingen een touwtje te geven. Want als ze volledig worden ontkend, kan de spanning oplopen tot gewelddadig gedrag dat niet seksueel is, zoals gebeurt bij verkrachting. Wanneer uitdrukkingen zoals deze worden verkend in fantasie of in een situatie van wederzijdse instemming waarin niemand wordt gedwongen of geschaad, kunnen ze iemand helpen om een meer samenhangende en verbonden seksuele ervaring te krijgen. Dit geldt vooral als dit hele proces wordt begrepen en niet wordt gedaan om de vervorming te verheerlijken.
Als de spanning een positieve draai heeft, is dat een psychisch nucleair punt. Het nieuwe soort huwelijk dat we bespraken, is zo'n punt. Goddelijke seksualiteit zal dan erkend worden als een diep spirituele ervaring die nieuwe energieën vrijgeeft, creativiteit vrijmaakt en wederzijdse extase opwekt. Dit is niet terug te vinden in oude taboes, in moraliserende oordelen over deze kracht, of in afwijkingen die het gevolg zijn van onvolledige ontwikkeling.
De explosieve kracht die voortkomt uit het loslaten van de spanning tussen man en vrouw doordringt de hele persoon en overstijgt de bekende wereld van materie. Het vergeestelijkt het lichaam en materialiseert de geest. En dat, vrienden, is het hele punt van evolutie.
Keer terug naar The Pull Inhoud
