Hier is een korte samenvatting van enkele van de symptomen van zelfvervreemding: geen betrekking op onszelf of andere mensen zoals we werkelijk zijn; niet leven vanuit een kern van echte kracht; identificeren met een nepversie van wie we zijn; vertrouwen op de publieke opinie in plaats van onze eigen overtuigingen; opererend vanuit onze verdediging die we gedurende vele jaren van ijverige inspanning tot forten hebben gebouwd.
Het resultaat van dit alles is dat we uiteindelijk worden tegengehouden om te leven door het pure resultaat van ons moe en apathisch voelen. We voelen ons dan boos en schuldig over wat op luiheid lijkt. Deze luiheid, zie, is maar een ander symptoom van onze zelfvervreemding.
We denken dat lui zijn een fout is in de tuin. Maar we moeten dieper kijken. Het is niet iets dat we kunnen afdwingen met onze pure wil. Maar het kan worden aangepakt door zelfvervreemding op zich te nemen. Omdat wanneer we verankerd zijn in het centrum van ons wezen, we niet lui zullen zijn. We zullen niet apathisch zijn. We willen niet lui blijven. We genieten van onze rust en ontspanning, maar dat is niet hetzelfde als lui zijn. We zullen elke dag het enthousiasme hebben om de volledige stroom van het leven binnen te gaan. Energieën zullen zichzelf aanvullen en regenereren.
Dit is ook niet iets dat met de leeftijd te maken heeft. Nee, in werkelijkheid is het verliezen van energie niet natuurlijk. Het is waar dat jonge mensen een bepaalde energiereserve hebben die zichzelf uitgeeft, ongeacht talloze obstakels. Maar als dat eenmaal weg is, is het weg, en zelfvervreemding creëert dan wegversperringen voor het regenereren van meer energie. Dus inderdaad, onze energie lijkt af te nemen met de leeftijd, maar leeftijd is niet de oorzaak van dit probleem. Door op deze manier te denken, wordt de deur verder gesloten, misleid als velen door deze illusie.
Hoe zit het met dwangmatige overactiviteit? Hoe past dat? Het komt uit dezelfde wortel als energieverlies en is gewoon een andere kop. Het is een strijd tegen luiheid die het doel mist. Omdat we de oorzaak van het probleem niet begrijpen, keuren we een van de symptomen ervan, luiheid, af en vallen dat aan. Dit is een precaire remedie en het is geen schaduw beter dan lui zijn. De wortel is hier identiek. Overactieve mensen zullen in feite een nostalgisch verlangen hebben om niets te doen.
De enige echte manier om onze bestemming te ontvouwen, is door de activiteit te vinden die op zichzelf betekenisvol voor ons is, dus we zijn er één mee. Dit is iets om naar te streven, maar in werkelijkheid is er geen mens in leven die op een bepaald niveau niet vanuit pretenties opereert. Wanneer we ons bewust worden van hoe we dit zelf doen, hebben we een sleutel die we nodig hebben om ons bewust te worden van ons echte zelf.
Keer terug naar Goud vinden Inhoud
