Er is een beweging gaande, letterlijk. En het gaat over elk afzonderlijk organisme in het universum. Die beweging is in de algemene richting van expansie. Er is eigenlijk het zaad van een plan begraven in het hart van alle goddelijke substantie. En de ontwerpen vragen om voortdurende groei - voor uitbreiding - om te infiltreren in alles wat is.
Bevat in deze beweging zijn grenzeloze mogelijkheden om uit te drukken, te creëren en te zijn. Op hoeveel manieren kunnen we mogelijk vreugdevol, extatisch en wijs zijn? Serieus, we kunnen het antwoord niet in menselijke taal kaderen, zo groot is het. En als de expansiemuziek stopt, vallen we op de grond en breken. Of om minder dramatisch te zijn, er zal een tijdelijke breuk zijn in ons bewustzijn en energie continuüm.
Een voorbeeld hiervan is de dood. OK, misschien klinkt dat meer dramatisch. Maar in werkelijkheid is de dood niets meer dan een pauze. Op een ander niveau pikken ons bewustzijn en onze energie het ritme op en gaan als het ware weer verder. Het is niet anders dan de manier waarop slaap een breuk in het bewustzijn is op dit niveau. Maar we reizen verder, op een ander niveau. Dus dit idee van een pauze is een illusie - hoewel het ons echt genoeg lijkt vanaf waar we zitten.
Geïmpliceerd in de beweging van expansie is de bereidheid om te veranderen. Of misschien zijn we meer bekend met de tegenbeweging die we in onze ziel voelen - de angst voor verandering. Dit staat haaks op de natuurlijke expansiebeweging. Want expansie is wat er moet gebeuren als we ons in de wereld willen uitdrukken. Een vollere zelfexpressie staat dan gelijk aan verandering. Andersom gezegd: als we niet veranderen, kunnen we ons niet uiten. Wauw! Opnieuw binden we onze eigen handen met de weegschaal van gerechtigheid.
Laten we dit allemaal op fysiek niveau bekijken. Elk soort organisme doorloopt groeifasen die in het begin misschien zo subtiel zijn dat ze moeilijk op te merken zijn. Cumulatief in de loop van de tijd zijn ze echter onmogelijk te missen - zoals een baby die opgroeit in de kindertijd, de adolescentie bereikt en uiteindelijk volwassen wordt. De organen, het lichaam, het uiterlijk - de hele kreng - verandert van kleutertijd naar ouderdom, en verandert dan verder dan wat mensen kunnen zien gebeuren.
Als we de cycli van verandering onderweg zouden belemmeren, door op de een of andere manier de ruimte voor fysieke expansie te beperken, zou atrofie en uiteindelijk de dood optreden. We zouden het leven vernietigen. De onzichtbare aspecten van een organisme - het psychische, spirituele, mentale en emotionele niveau - zijn niet anders. Toch dragen mensen een massabeeld - of een collectief verborgen geloof - met zich mee dat zegt dat we bang moeten zijn voor verandering.
Deze angst voor uitbreiding in ons innerlijk heeft een soortgelijk effect als een fysieke beperking - het voorkomt de natuurlijke beweging van onze ziel door een nauwe ruimte te creëren waarin we onze psyche moeten vastzetten. Het idee dat door deze wijdverbreide overtuiging wordt bestendigd, is dat er zekerheid schuilt in niet veranderen. Dit is geen namby pamby-ding; met name deze overtuiging is verantwoordelijk voor het ontstaan van de dood. Want onze levenservaring wordt gevormd door onze overtuigingen.
Maar mensen zijn een gekke menigte, en we hebben de neiging om de dingen andersom te bekijken. We beschouwen een bepaald fenomeen als onvermijdelijk, en dan beschouwen we de oorzaak als het gevolg. Zo zien we de dood als een onvermijdelijk feit in het leven dat onbekend is, en we concluderen dat onze angst voor de dood voortkomt uit zijn onbekende status. In werkelijkheid komt onze angst voor de dood voort uit de overtuiging dat verandering ons naar het onbekende leidt - iets dat we moeten vrezen - en daarom moeten we bang zijn voor verandering.
Als we bang zijn voor verandering, zullen we de spirituele spier die we moeten ontwikkelen om uit te breiden, atrofiëren; we zullen onszelf in een niet-bewegende toestand brengen en nauwelijks ademen in een poging om verandering te dwarsbomen. Dat verklaart in een notendop de menselijke conditie.
De uitweg uit ons bestaan ter grootte van een poppenhuis is om een nieuw innerlijk bewustzijn te creëren dat niet bang is voor verandering - dat vertrouwt op verandering als een natuurlijke en wenselijke manier van leven. We moeten de blinde reactie van binnen ontdekken die gelooft dat we veilig zijn als we niet bewegen. In werkelijkheid is het precies het tegenovergestelde; we zijn alleen veilig als we vertrouwen hebben in het leven en zijn natuurlijke neiging tot verandering.
Er is weloverwogen hersenactiviteit nodig om het tij te keren. We moeten gaan inzien dat verandering zowel een wenselijke als vreugdevolle beweging is die tot steeds vreugdevollere ervaringen leidt. We moeten deze waarheid op onze zielsubstantie inprenten, zodat we niet langer de natuurlijke beweging van ons hele wezen stoppen die in de richting van eenheid wil stromen.
De illusie van tijd is een bijwerking van de voortdurende beweging van alles wat leeft. Tijd komt ook voort uit de misleide overtuiging dat we de toekomst moeten vermijden en ons aan het verleden moeten vasthouden als we hopen te blijven bestaan. De hele mensheid struikelt over dit verkeerde idee. Er is moed en geloof voor nodig om deze overtuiging uit te dagen.
Het is zelfs vreemd hoeveel moed het vereist om het schijnbare risico te nemen om in iets nieuws en positiefs te geloven. Maar dit is wat er moet gebeuren als we de vloeiende beweging van het leven willen volgen. We moeten de strijd aangaan en het vertrouwen winnen dat wanneer iets mysterieus lijkt - simpelweg omdat het onbekend is - dat niet betekent dat het een bedreiging is.
Stel je voor hoe het zou zijn om zonder angst voor de dood te leven. Voor de persoon die God uitdrukt, die hoogontwikkeld en overwegend bewust is, zou het hebben van geen angst voor de dood gelijk staan aan oneindige vreugde; we zouden uitrukken met al ons goddelijk potentieel in vol ornaat. Maar als we nog half in slaap zijn, kan het hebben van geen angst voor de dood ons lui maken dan we al zijn, en minder gemotiveerd om onze weg te vinden uit de papieren zak waarin we verdwaald zijn.
Vat dit niet verkeerd op: we hebben geen angst voor de dood om ons te manipuleren om initiatief te nemen (ook al zou dat geen slecht idee zijn). Nee, nee, onze angst voor de dood is iets dat we zelf creëren door onze angst om te bewegen en te veranderen. Maar dankzij de zoete manier waarop goddelijke wetten werken, kan onze angst voor de dood dan het medicijn worden dat geneest wat ons scheelt. We worden dan een zelfgenezer.
Het begrijpen van dit concept is een deuropening naar de goedaardige aard van de hele schepping. Het is een opmerkelijk voorbeeld van hoe elk kwaad dat we creëren, opzettelijk of niet, juist het middel kan zijn dat we kunnen gebruiken om het kwaad te genezen. Dit geldt voor elk lijden, angst of negativiteit - alle zelfgemaakte fouten; als we willen, kunnen we ze gebruiken als middel om onszelf uit deze onaangename toestanden te halen.
In dit specifieke geval moeten we ons wantrouwen jegens verandering overwinnen, voortkomend uit deze neiging om te voorkomen dat we veranderen en uitbreiden. Dat is de manier om te ontdekken dat de wereld toch niet zo'n slechte plek is: het is intens wenselijk, betrouwbaar en veilig.
Achter het zogenaamde gordijn van de dood zullen we voelen dat er niets te vrezen is, ook al blijft het onbekend. Al onze levenservaringen die in een onbekende toekomst lagen, zullen dan als vreugdevol in het heden worden gevoeld. Om dit te bereiken, moeten we leren om met ontspannen vertrouwen om te gaan in een staat van niet-weten. Op deze manier zal alles waarvan we vreesden dat het morgen zou gebeuren, vandaag een vreugdevolle gebeurtenis worden. Daarom vertrouwen we nu op een onbekende toekomst.
Naarmate we spiritueel groeien en meer geheel worden, zullen we organisch onze angst voor verandering verliezen. We zullen verandering gaan visualiseren als de meest wenselijke staat die mogelijk is. We weten misschien niet wat morgen zal brengen, maar we zullen een vertrouwende houding kennen tegenover een nieuwe en andere dag die levendiger en boeiender is.
Ook al weten we nog steeds niet wat morgen in petto heeft, we zullen ons er niet door bedreigd voelen. We zullen intuïtief de ware aard van God beseffen, en we zullen de verandering die wacht om God door ons heen te manifesteren niet blokkeren - zowel in de cellen van ons lichaam als in onze psychische substantie.
Ondanks het dubbele negatief van deze richtlijn, moeten we stoppen met het stoppen van de beweging van onze ziel - de uitdrukking van onszelf in het leven, dat volkomen betrouwbaar is. We moeten vertrouwen hebben in onze eigen ontplooiing, want het kan alleen tot het goede leiden zolang we ons voorstellen dat verandering ten goede is. Natuurlijk, als we plannen maken voor het ergste en verandering visualiseren als slecht, raad eens wat we zullen bewerkstelligen: kaka.
Als we verandering volledig kunnen verwelkomen, zullen we de dood beginnen te overwinnen. Dit geldt zowel in de zin van het niet langer vrezen van het onbekende van de dood, maar ook, in bepaalde gevallen, in het daadwerkelijk overstijgen van de behoefte om te sterven. In deze leringen wordt reïncarnatie vaak besproken en zelfs als vanzelfsprekend beschouwd. En hoewel discussie over vorige of toekomstige levens over het algemeen weinig oplevert dat praktisch of nuttig is, is er een interessant fenomeen dat voor sommige mensen nuttig kan zijn om te begrijpen: reïncarnatie binnen de huidige levensduur.
Voor iemand die een rigoureus pad van versnelde ontwikkeling volgt, zoals ons wordt getoond door middel van deze leringen, komt het vaak voor dat iemand kan reïncarneren zonder het lichaam te verlaten. Hier is hoe dit tot stand komt. We maakten allemaal plannen voor onze levenstaak - uiteraard in samenwerking met onze spirituele adviseurs - voordat we incarneerden. Maar veel mensen bekijken hun bezoek aan de Aarde voordat ze veel vooruitgang boeken. Dit resulteert in een ongelukkige behoefte aan een herinrichting, onder ietwat andere omstandigheden.
Maar soms gaan de dingen een heel andere weg, wanneer we onze taak vervullen en klaar zijn om meer op ons te nemen, wat normaal gesproken op een volgende incarnatie zou wachten. Als dit gebeurt, kunnen we ervoor kiezen - terwijl we tijdens de slaap onze spirituele adviseurs ontmoeten - om de trein op het spoor te houden. We kunnen het moeizame proces van het breken van ons bewustzijn - oftewel sterven en herboren worden - omzeilen als we echt toegewijd zijn om alles te geven aan onze eigen expansie en het aan te pakken wat er daarna in onze rij stond. We kunnen binnen dezelfde levensduur herboren worden.
Het is eigenlijk vrij zeldzaam dat iemand zijn spirituele pad op zo'n intense manier omarmt. Maar het gebeurt wel. En als dit proces van reïncarnatie-zonder-het-lichaam-verlaten zich voordoet, creëert dat een wonderbaarlijke verandering; de organische beweging wordt versneld. Gedurende deze periode, rond de eeuwwisseling, wanneer we een grote energetische instroom van Christusbewustzijn ervaren, stellen meer individuen zichzelf open voor deze mogelijkheid. Als we het vertrouwen en er niet voor terugdeinzen, kunnen we in één leven een tweede incarnatie bewerkstelligen.
In onze meditatie kunnen we verandering visualiseren als het meest briljante, vreugdevolle fenomeen; we kunnen met dit getij meegaan en er niet tegenin gaan. We kunnen ook het idee betwisten dat het veiliger is om bij het bekende te blijven. Maar soms is bekend terrein juist minder veilig. Toch beperken we ons tot de vier muren van wat we weten. Ons doel is echter om voorbij oude hekken te gaan en van nieuw terrein ons vertrouwd terrein te maken. Binnenkort zullen we ons net zo op ons gemak voelen als vroeger.
Om onszelf volledig te realiseren, voelen we ons op ons gemak in onze vel terwijl we een nieuwe zelfexpressie betreden. Als we het inkorten, is dat altijd onze taak. Het zijn pas de eerste paar ongemakkelijke stappen van een nieuwe ervaring die terechtkomen bij het onbehagen van het onbekende. Maar zodra we onze comfortzone uitbreiden, gaan we weer vollediger het leven in. Na verloop van tijd zullen alle bewustzijnstoestanden echt de onze worden en zullen we ons "thuis" voelen, waar we ook gaan. Dan zullen we één zijn met alles wat is.
Keer terug naar Gems Inhoud
