Wat betekent het om jezelf te vinden? Wat betekent het om God te vinden? Blijkt dat dit de beste Buy-One-Get-One-deal ooit is. Want volgens de Pathwork Guide zijn dit in principe hetzelfde. Met andere woorden, als we naar binnen kijken en erin slagen onszelf te vinden - en daarom het verhaal van ons leven beginnen te begrijpen - zullen we met succes hebben ontdekt hoe we God kunnen vinden.

De reden dat we naar binnen moeten kijken en 'onszelf vinden', is dat we gaandeweg onze verbinding met onze eigen innerlijke goddelijke natuur zijn kwijtgeraakt. Dit is ons innerlijke licht, dat de Padwerkgids ons Hogere Zelf noemt. Om ons Hogere Zelf te herontdekken en opnieuw te verbinden, moeten we alle innerlijke obstakels die ons innerlijke licht blokkeren, opruimen.

Deze tijdelijke innerlijke obstakels - die de oorzaak zijn van zoveel ongelukkige eindes in het leven - vormen onze eigen innerlijke duisternis. Ze maken deel uit van wat de Gids ons Lagere Zelf noemt. En ze creëren niets anders dan conflict en disharmonie in het leven. Want ze zijn altijd gebouwd op verborgen onwaarheden.

De enige manier waarop we deze aspecten van het Lagere Zelf kunnen vinden en transformeren, is door naar binnen te kijken. Als we dit doen – als we het harde werk doen om onze duistere aspecten van het Lagere Zelf terug te transformeren naar hun oorspronkelijke heldere, glanzende Hogere Zelf-toestand – zullen onze vele levensverhalen steeds beter eindigen.

Weet je, het was niet altijd zo. We hebben deze lagen van duisternis niet altijd gehad. Er was een tijd - lang voor de schepping van dit tijdgebonden universum - dat we allemaal vrij stromende lichtwezens waren. En we leefden allemaal samen in vrijheid en vrede, in waarheid en verbinding, in vreugde en tevredenheid.

Dus wat gebeurde er?

Het verhaal van de schepping

Ten eerste moeten we een lange, lange weg afleggen om dit verhaal te vertellen, dat begint met te praten over God en de schepping. En ten tweede, weet dat een dergelijke uitleg noodzakelijkerwijs een verhaal moet zijn. Want anders zouden we het niet kunnen begrijpen.

Er is een geheel van spirituele leringen gegeven door een Zwitserse vrouw genaamd Beatrice Brunner, waarin een spiritueel wezen genaamd Lene vaak sprak. Over het wezen dat we God noemen, zei Lene: “Ik kan je geen enkele oriëntatie geven, omdat jullie mensen de concepten missen om het te begrijpen. Zelfs geestelijke wezens in de wereld daarbuiten hebben moeilijkheden om de persoon van God te begrijpen en te begrijpen.”

De Padwerkgids zegt dat we God dichter bij het begrijpen zijn als we erkennen dat we God echt niet begrijpen. Misschien kunnen we ons aansluiten bij de beschrijving van God in de Gids als zijnde 'leven en levenskracht'. Het is een beetje vaag, maar dan ook breed genoeg om de essentie te vangen van degene die alle dingen verlevendigt en bestuurt.

Laten we voor nu eens overwegen dat er een tijd was dat God het enige was dat bestond. En dat Gods bestaan ​​de grenzen van ons bevattingsvermogen ver overschreed - en dat doet het nog steeds.

God leefde in een spectaculaire etherische wereld en genoot van een prachtig huis omgeven door de natuur. Er waren bergen en beken, dieren en mineralen. Echt, God had het allemaal -God was het allemaal- en alles diende God. Bovendien had God het vermogen om het meer te ontwikkelen.

Het verhaal van de eerstgeborene

Op een gegeven moment, na een eeuwigheid alleen te zijn geweest, ontstond bij God een verlangen om zich verder te ontvouwen. Kortom, God had een verlangen om een ​​gelijkenis te creëren - een beeld, zo je wilt - van Gods eigen zelf. Iemand met wie God kon praten en liefhebben. En zo ontstond er een wezen dat we kennen onder de naam Christus. God kon dit doen omdat in God elke substantie en elke kwaliteit al bestond.

Het wezen van Christus was dus Gods enige directe schepping. God schiep Christus met elke goddelijke kwaliteit en eigenschap compleet in totale perfectie. En voor een hele lange tijd - zoals weer een hele eeuwigheid - waren het gewoon God en Christus die in geluk en vrede samenleefden.

Hoewel we het ons moeilijk kunnen voorstellen, heeft God wel een vorm. En het wezen dat God eerst schiep heeft in wezen dezelfde vorm, dezelfde figuur. Geloof het of niet, aangezien ze allebei vorm hebben, droegen ze allebei ook kleding.

En zo gebeurde het dat het wezen dat door God, Christus, geschapen was, ook bekleed was met Gods eigen klederen. Die kledingstukken waren - en zijn nog steeds - gemaakt van het hoogste spirituele materiaal dat maar kan bestaan. Het straalt puur licht en straalt een prachtige verscheidenheid aan schitterende kleuren uit. Een mens kan niet naar deze gewaden kijken zonder blind te worden. Zo vol leven zijn ze.

Het was Gods wens om slechts één wezen naar Gods eigen beeld te scheppen. En daarom was het Gods wil om er maar één van God te noemen. Als resultaat werd de liefde van Christus volledig verenigd met God, en God betekende alles voor Christus. Toch zou dit niet het einde zijn van het verhaal van Gods schepping.

Want God wilde ook dat de schepping zou doorgaan en zei tegen Christus: “Je zult broers en zussen hebben! En deze broers en zussen zullen allemaal uit jou voortkomen.” Dus net zoals Christus uit God was ontstaan, zo zouden ook al deze broeders en zusters uit Christus voortkomen.

Houd in gedachten dat God en Christus samen over dit alles spraken voor een oneindig lange tijd (waarbij tijd natuurlijk een uitgesproken menselijk concept is). Eeuwenlang spraken de twee samen over hoe de schepping zich verder zou ontvouwen en hoe ze zich zou uitbreiden.

Terwijl God en Christus ideeën uitwisselden, bleef God Christus aanmoedigen door te zeggen: “Je zult alles kunnen. Ik zal je macht en kracht geven. En alles wat tot stand komt, zal door jou komen. U zult dit in mijn plaats doen." Per slot van rekening had God Christus een gezond deel van Gods kostbare kennis gegeven.

Het verhaal van de Lichtdrager

En zo gebeurde het dat in de loop van de tijd verschillende prinselijke broeders en zusters - gewoonlijk aartsengelen genoemd - ontstonden. Het eerste wezen dat van Christus kwam, kreeg een naam die 'lichtdrager' of 'brenger van licht' betekent. Want dit wezen zou de meest ongelooflijke uitstraling, glorie en creatieve kracht van Christus erven.

Als zodanig waren er gedurende een zeer lange tijd - ja, nog een eeuwigheid - in wezen drie wezens die samenleven in een etherische natuurlijke wereld. In die tijd was er ook een plantenrijk en een dierenrijk, zij het beide in wat beperkte mate.

Veel, veel meer levensvormen zouden later door Christus worden ontworpen en gevormd. En dan zou elk leven door God worden gegeven. Want God bleef altijd degene die de levensadem zou schenken. God maakt het leven mogelijk door de hele schepping Gods licht te geven.

Er gingen lange tijdsperioden voorbij terwijl God, Christus en de Lichtdrager bij wijze van spreken in volmaakte vrede onder één dak samenleefden. Gods huis was groot en toen Christus langskwam, werd het uitgebreid zodat Christus zijn eigen vertrekken kon hebben. Later ontstond de Lichtdrager en werden nieuwe ruimtes gecreëerd.

Het is net als hier, met onze families. We hebben een huis en als er kinderen komen, blijven ze bij ons thuis. Totdat op een dag de tijd komt voor meer zelfstandigheid, en dan is het tijd voor de kinderen om te vertrekken. Al dat gepraat over tijd is natuurlijk behoorlijk misleidend. Want voor God voelen duizend jaar als een dag.

Het verhaal van verdwalen

Uiteindelijk kwamen er ook meer broers en zussen. En God zegende dit alles, waarbij alles zich ontvouwde volgens een grote goddelijke orde. Op deze manier zou de spirituele natuur zich blijven ontvouwen en uitbreiden, en er werden steeds meer engelen gecreëerd. Later werden de vele echtparen die door Christus waren ontstaan, uitgezonden om hemelse naties te scheppen.

Houd in gedachten dat elk wezen dat Christus schiep volmaakt was in ten minste één goddelijke eigenschap, of goddelijke lichtstraal. Dus het Scheppingsplan was - en is nog steeds - dat de hele schepping zou blijven groeien en uitbreiden. Elk geschapen wezen zou zich dan naar steeds grotere perfectie blijven bewegen door alle goddelijke eigenschappen in zichzelf te ontwikkelen.

Stel je de vreugde voor die Christus ervoer door zijn eerste schepping. Bedenk hoe groot de liefde zou zijn geweest. Om nog maar te zwijgen van alle andere broers en zussen die ontstonden, die de mogelijkheid gaven tot een eindeloze ontplooiing. En dit alles gebeurde in overeenstemming met Gods wil.

Er was leven, leven, leven en niets dan meer verbazingwekkend leven.

Tot op een dag de Lichtdrager besloot he wilde de leider van dit alles worden. Ondanks alles wat hem was gegeven en ondanks al zijn verwondering, straalde Christus zelfs nog groter in perfectie. Na verloop van tijd werd de Lichtdrager jaloers op Christus, zijn broer en maker, en wilde hij Koning worden.

Daarom begon de Lichtdrager aan een missie om Christus - het enige echte kind van God - door zichzelf te vervangen.

Het verhaal van de duisternis

Nogmaals, we moeten de dingen in termen van tijd denken. En dus ging de Lichtdrager gedurende een ongelooflijk lange tijd aan het werk om vele andere geschapen wezens – in dat rijk engelen genoemd – te overtuigen om hem te steunen in zijn poging om hun Koning te worden. Als we hier zijn en een menselijke ervaring hebben, dan hebben we ergens in het verleden zijn punt begrepen en waren we het met hem eens, althans tot op zekere hoogte.

Blijkbaar was de Lichtdrager belachelijk charismatisch. Het was dus niet gemakkelijk om zijn charmes te weerstaan. Maar door onze steun aan de Lichtdrager aan te bieden, keerden we niet alleen Christus, de geboren Koning, de rug toe, maar keerden we ons ook tegen de wil van God. Want we wisten wat Gods wil was - dat Christus gemaakt was om Koning te zijn - en we kozen ervoor om een ​​andere weg in te slaan.

Uiteindelijk was het deze realiteit – dat we vrijwillig tegen de wil van God ingingen – die ertoe leidde dat we in de zondeval werden opgenomen. En waar zijn we gevallen? We vielen in de duisternis. Dit, vrienden, is hoe we tot duisternis in ons eigen wezen zijn gekomen.

De realiteit van Gods wil

Oké, waar gaan we hiermee naartoe? Laten we teruggaan naar het onderwerp hoe het vinden van God ongeveer gelijk staat aan naar binnen kijken en onszelf vinden. Want zoals we nu kunnen begrijpen, is God de bron van al het leven. En God is ook de bron van ons innerlijke licht.

Maar toen ging ieder van ons door de val, waarin ons innerlijk licht werd bedekt met lagen duisternis. En nu, elke keer dat we ervoor kiezen om ons af te stemmen op onze innerlijke duisternis in plaats van op ons innerlijke licht, vallen we een beetje meer. Want door dat te doen, blijven we ervoor kiezen om tegen de wil van God in te gaan.

Dit idee dat we moeten leren om onze wil in overeenstemming te brengen met die van God, schrikt veel mensen af. Zoals, echt af. Hoe komt dat?

Om te beginnen denken we dat we beter dan God weten wat het beste voor ons is. Maar laten we nu eens nadenken over waar we allemaal vandaan komen - wonen in een plaats van eeuwige harmonie, oogverblindende lichtshows en echt geweldige kledingkasten - naar het land waarin we nu leven. Weten we echt wat het beste is?

Het lijkt erop dat die strategie om de dingen op Gods manier te zien en te doen - die leidt tot diepe tevredenheid, innerlijke vervulling en blijvende liefde - misschien niet zo slecht is.

De realiteit van spirituele wetten

Zich afstemmen op Gods wil betekent dat we ons afstemmen op Gods spirituele wetten. Want God en Gods wet zijn in feite hetzelfde. De spirituele wetten waar we het over hebben zijn de wetten van rechtvaardigheid die 2000 jaar geleden in werking zijn getreden. En ze helpen ons om betere keuzes te maken. Ze doen dit door de gevolgen van onze keuzes die tegen Gods wil ingaan onaangenaam, zo niet ronduit pijnlijk te maken.

Met andere woorden, als we ons afstemmen op Gods spirituele wetten, zullen we uiteindelijk tot gelukzaligheid komen. Als we tegen hen ingaan - en we hebben de vrije wil om dat te doen - zullen we meer strijd voor onszelf creëren. Uiteindelijk zullen - volgens deze wetten - onze eigen pijn en lijden ons motiveren om onze koers te corrigeren en dingen op een andere manier te proberen: op Gods manier.

De plek waar we vast komen te zitten is dat velen van ons...meest van ons? - een verward begrip over God hebben. Dit wordt gedeeltelijk veroorzaakt door wat de Padwerkgids ons Godbeeld noemt. Wat er gebeurt, is dat we onze negatieve reactie op een of beide ouders - onze grootste autoriteit als kind - ophangen aan God.

De meesten van ons leren immers opgroeiend dat God de ultieme autoriteit is. Dan leggen we onze strijd met onze ouders op God, waarbij we de twee door elkaar halen en verwarren. Wanneer dit het geval is - wanneer we een moeilijke menselijke reactie hebben die we onbewust op God werpen - hebben we de neiging om God te zien als een soort wraakzuchtige discipline. En dus komen we in opstand.

Als gevolg daarvan vertrouwen we God niet. Want hoe kunnen we? Vooral als we zo weinig en zo verkeerd aan God denken. Dit is een serieus probleem. Want we zullen er nooit toe komen om Gods wetten over te nemen zolang we denken dat Gods manier de verkeerde manier is.

Dus ons werk moet zijn om naar binnen te kijken en onszelf te ordenen. We moeten erachter komen waar we niet in waarheid zijn. En we moeten zelf ontdekken wat de waarheid werkelijk is. Zowel over onszelf als over God.

De realiteit van de vrije wil

Hier is nog een stukje van Hoe zijn we hier? puzzel om rekening mee te houden. En dat is vrije wil. Bedenk dat toen dat allereerste wezen werd geschapen, God Christus maakte naar Gods eigen beeld. Welnu, een belangrijk ding om te weten over God is dat God een vrije wil heeft. Om dan een wezen naar Gods beeld te maken, en door te gaan met het scheppen van alle andere wezens uit... dat zijn, betekent dat iedereen een vrije wil krijgt.

Om een ​​lang verhaal kort te maken, zonder vrije wil zouden we niet compatibel zijn met God. Daarom zal God ons nooit vragen iets tegen onze eigen wil te doen. Verder zouden we zonder vrije wil niet in het Koninkrijk van Christus kunnen leven. Bedenk dat we daar vóór de zondeval allemaal leefden. En daar proberen we naar terug te keren.

Tijdens de zondeval werden alle goddelijke eigenschappen in hun tegendeel verwrongen. Wat betreft de vrije wil, dit werd vervormd tot overheersing. We werden namelijk in de duisternis geworpen en stonden nu onder de volledige heerschappij van de Prins van de Duisternis, de voormalige Lichtdrager. Dus de belangrijkste reden voor Christus' missie om te incarneren als Jezus was om onze vrije wil te herstellen. (Je kunt er meer over lezen in….je raadt het al, Heilige Moly.)

Het is nu ons werk - door het gebruik van onze eigen vrije wil - om ons innerlijke licht volledig te herstellen. We doen dit door onze verborgen duisternis bloot te leggen, die meestal verborgen is voor ons eigen bewustzijn, maar niet zo moeilijk voor anderen om te zien. Daarom hebben we de hulp van anderen nodig om door het moeizame proces te gaan om onze Lagere Zelf-aspecten terug te transformeren naar hun oorspronkelijke Hogere Zelf-vorm.

Dit is de enige manier om naar huis terug te keren. We moeten naar binnen. Want zoals Jezus ons leerde, daar is de hemel.

Onze wil afstemmen op die van God betekent dat we uiteindelijk ongelooflijk gelukkig zullen worden. Maar God dwingt ons niet om zo'n vreugdevol bestaan ​​te leiden. Bijvoorbeeld, als we onze wil op een andere manier willen blijven gebruiken, kunnen we hier blijven komen en in plaats daarvan op aarde leven.

Aarde, als je erover nadenkt, is geen straf. Het is een kans om te veranderen en te groeien. Tegen de tijd dat we hier aankomen, hebben we ons omhoog gewerkt vanuit het niveau van duisternis waarin we na de zondeval zijn beland. Want let op, niet iedereen viel op dezelfde diepte.

Als we eenmaal naar de aarde komen, hebben we al enige toegang gekregen tot ons innerlijke licht, of hogere zelf. Tegelijkertijd, als we hier zijn - tenzij we een heilige zijn - hebben we ook enkele aspecten van het Lagere Zelf om aan te werken. We hebben wat innerlijke schoonmaak te doen.

De realiteit van onze reacties

Een goede manier om te zien waar ons werk is, is door naar onze innerlijke reacties te kijken tijdens onze interacties met anderen. De Padwerkgids noemt dit onze emotionele reacties. Wat maakt ons af?

Een ding dat onze weerstand kan oproepen, is het noemen van woorden als "God" en "Christus". Omdat mensen - door onze onvermijdelijke menselijke natuur - zoveel verkeerde associaties met deze namen hebben geïntroduceerd.

Voor dit schrijven dacht ik er eigenlijk aan om "God" te veranderen in "Schepper". Maar dan kan dat misleidend zijn. Want is Christus niet ook een geweldige schepper? Wat dat betreft, zijn we niet allemaal?

Het antwoord op deze laatste vraag is cruciaal voor ons begrip van het verhaal van ons leven. Want ja - ja, ja, ja! - we zijn allemaal geweldige makers. We zijn tenslotte allemaal gemaakt naar het beeld van God. En dus moeten we allemaal, van nature, het vermogen hebben om te creëren.

Als de levensverhalen die we voor onszelf creëren niet plezierig zijn, moeten we de innerlijke duisternis - de aspecten van het Lagere Zelf - vinden die zich in onze eigen psyche verbergen. Dit is de reden waarom, als we een ander levensverhaal willen maken, we bereid moeten worden om naar binnen te kijken.

En hoe zit het met "Christus"? Waar beginnen we eigenlijk? Ik dacht erover om de naam "Christus" te veranderen in "Robin", een naam die in het Engels wordt gebruikt voor zowel mannen als vrouwen, maar ook voor een mooie vogel die in de natuur leeft. Want het is duidelijk dat Christus begiftigd moet zijn met zowel actieve als ontvankelijke principes om alles te scheppen. Omdat beide aspecten altijd nodig zijn in elke creatie. En Christus is ook een genie als het gaat om het scheppen van de natuur.

Uiteindelijk kunnen sommige dingen beter met rust worden gelaten.

Oh, en de Lichtdrager. Veel mensen kennen dit wezen onder verschillende andere namen, waaronder Lucifer, Satan en de Prins van de Duisternis. Dit zijn allemaal echte en correcte namen voor ons om hem te kennen. Maar wat ook belangrijk voor ons is om over hem te weten - om echt en diep te begrijpen - is dit: net als de rest van ons, onder al zijn lagen van vervorming en daarom duisternis, blijft het potentieel van de Lichtdrager om zijn grootsheid te herstellen.

De realiteit van thuiskomen

Gelukkig voor ons allemaal was de missie van Christus om naar de aarde te komen succesvol; het heeft onze vrije wil volledig hersteld. Dit geldt voor ieder mens die ooit heeft geleefd en ooit zal leven, ongeacht of we van Jezus hebben gehoord of in Christus geloven. Het was zo'n ongelooflijk groot probleem! (Je kunt er natuurlijk meer over lezen in Heilige Moly.)

Het opende de deuren naar de hemel, zodat als we ons persoonlijke genezingswerk doen - als we onszelf weer verenigbaar maken met Gods geestelijke wereld - we er weer naar terug kunnen. Maar dit is geen eenmalige deal. We kunnen niet zomaar zeggen dat we geloven en dat we thuis zijn.

Want het is gewoon niet mogelijk om verenigbaar te worden met God en Gods Geestenwereld zonder diep zielsreinigend werk te doen. Verder is het niet mogelijk om ons af te stemmen op iets dat we niet kunnen vertrouwen.

En hier komt alles weer thuis om naar binnen te kijken en onszelf te vinden. Want totdat we onze innerlijke duisternis - onze innerlijke obstakels in het Lagere Zelf - opruimen, zijn we geen betrouwbare mensen. Ons leven is immers gebouwd op onwaarheden. En zolang we onszelf niet kunnen vertrouwen, zullen we God niet vertrouwen.

In werkelijkheid zijn God en ons hoogste goed één. Want God en ons innerlijke licht zijn hetzelfde. Voor alle duidelijkheid, we zijn niet God, maar we zijn allemaal van God. En niemand wil meer goedheid voor ons dan God. Wat God echt wil, is dat we leren op eigen benen te staan.

En Christus? Christus is nooit opgehouden van ieder van ons te houden. Net zoals een ouder nog steeds houdt van een zich misdragend kind. Bovendien is Christus - met de hulp van de wezens die geen deel uitmaken van de zondeval - ons altijd blijven leiden bij onze terugkeer naar huis. In feite heeft Christus, door samen te werken met God, de schepping van deze wereld waarin we leven georkestreerd om onze terugkeer mogelijk te maken.

Bedenk ook dat het verhaal van de verloren zoon het verhaal vertelt van een passage waar Christus doorheen moest. Want Christus moest komen om te aanvaarden dat op een dag ook de geliefde broer van Christus, de Lichtdrager, zou terugkeren. En net als de rest van ons zal de Lichtdrager - nadat hij heeft geleerd zijn wil in overeenstemming te brengen met Gods wil - met grote vreugde thuis worden verwelkomd.

Het verhaal van ons leven

Uiteindelijk is het verhaal van ons leven altijd aan ons. Welke kant willen we op? Welke kant gaan we op? Wanneer leren we? Wie kunnen we vertrouwen? Waar moeten we actie ondernemen? Hoe moeten we handelen? Wat moeten we accepteren?

Want ons leven, zoals we het ervaren, is niets meer en niets minder dan een uitbeelding van wat er in ons omgaat. Anders gezegd, het verhaal van ons leven weerspiegelt altijd de toestand van onze psyche. En onze blindheid om te zien hoe we ons eigen levensverhaal creëren, is slechts een weerspiegeling van onze onwil om naar binnen te kijken en de innerlijke verbindingen te maken.

Elk conflict dat we met onze broeders en zusters hebben, wijst op ons innerlijke werk. Elke disharmonie signaleert een innerlijke onwaarheid. Alle slechte houdingen zijn knipperende pijlen. Elke dag is een kans om een ​​andere weg te kiezen.

Kijk naar het verhaal van je leven. En draai je dan om en kijk naar binnen.

– Jill Loree

Gedeeltelijk overgenomen uit een lezing van geest-leraar Lene, ontvangen in het Duits via het medium Beatrice Brunner tijdens de meditatieweek in Waldhaus Flims, Zwitserland, 19 september 1982: De spirituele wereld, nummer 3, mei/juni 2022 (in Engels)

Bijlage A: Vijf manieren om meer te weten te komen over de val en het heilsplan

Manieren om meer te leren
Terug naar overzicht van essays in Krijg een betere boot
Lees het volgende spirituele essay