We kunnen af en toe de universele droom hebben om ofwel in een trein te rijden of op het punt te staan een trein te nemen, bang dat we die zullen missen, hebben gemist of van de trein afstappen. Volgen we dus de beweging van de trein of blijven we achter? We hebben keuzes.
We maken misschien niet altijd bewust keuzes, maar we kiezen wel altijd bewust. Als we er bijvoorbeeld voor kiezen om op een pad van zelfonderzoek te gaan, in de hoop meer zin in het leven te vinden, maken we een keuze. Net zoals we een keuze maken wanneer we ervoor kiezen om dit niet te doen ... Wanneer we elke dag leven alsof het er niet toe doet, maken we een even actieve keuze als wanneer we besluiten om naar binnen te luisteren en erachter te komen wat er aan de hand is ...
Keuzes, keuzes, keuzes. Willen we ons innerlijke evolutieproces volgen of achterblijven? We hebben opties ... Ben ik bereid om all-in te zijn? Van de ene kant van onze mond zeggen we misschien 'allemaal aan boord', maar toch houden we iets in reserve ...
Laten we hier realistisch zijn. Het is onmogelijk om altijd 100% van de tijd onze innerlijke beweging trouw te volgen. Als we ons zo bewust waren, zouden we hier niet op deze dualistische planeet zijn... Vasthouden aan de valse realiteit die we creëren met onze misvattingen over het leven, onze strategische verdediging en onze illusoire angsten, geeft ons op de een of andere manier een veilig gevoel... We zijn lui en gemakkelijk gelokt door de lijn van de minste weerstand. We genieten vooral van de illusie dat het niet nodig is om verder te gaan op onze evolutionaire reis...
Het idee van een 'illusoire realiteit' klinkt misschien als een contradictio in terminis, maar dat is het niet. We verzinnen constant verhalen over het leven die gewoon niet waar zijn. Dit zorgt ervoor dat we in deze tijdelijke staat van illusie leven... Hoe vreemd dit op het eerste gezicht ook mag lijken, er is niets dat we ervaren dat niet precies hoeft te gebeuren zoals het doet. Dit is niet omdat een God-in-de-lucht straffen en beloningen uitdeelt; dat soort denken slaat de plank volledig mis. Integendeel, onze ervaringen zijn het netto resultaat van waar we zijn op onze reis...
Boos, zelfverwerpend of ongeduldig zijn over waar we zijn in ons groeiproces is vergelijkbaar met het feit dat een kind van streek is omdat het nog geen volwassene is ... We belemmeren onze groei als we ongeduldig zijn over onze huidige toestand. Uiteindelijk haten we onszelf, ontkennen we dit, voelen we ons schuldig en projecteren we dit op anderen. Dat is hoe we onszelf verlammen door ons bewustzijn te verruimen - zo missen we onze trein.
Luister en leer meer.
Gems, Hoofdstuk 2: Het evolutieproces en waarom we het niet kunnen stoppen
Lees origineel padwerk® Lezing: # 218 The Evolutionary Process
