Zoals alle psychologieën en filosofieën het erover eens zijn, is liefde de sleutel tot vervulling; het biedt zekerheid en voedt onze groei. Waar geen liefde is, zullen we disharmonie vinden, een gevolg van het niet leven in de werkelijkheid. Toch kan liefde geen gebod zijn. Het is een vrije, spontane zielenbeweging, geen plicht. Hoe meer mensen proberen lief te hebben om gehoorzaam te zijn of omdat hun geweten het vereist, hoe minder ze liefhebben; de vicieuze cirkel wordt gesloten. Waar liefde echter bestaat, zal er vervulling zijn. Anders gezegd, wanneer we een gebrek aan vervulling ervaren, is dat een zeker teken dat onze ziel nog niet heeft geleerd lief te hebben. Dit is een eenvoudige vergelijking die we vaak over het hoofd zien.
Laten we dit onderwerp nader bekijken en zien hoe we deze grootste sleutel tot het leven kunnen verkrijgen - niet door marsorders van ons intellect aan te nemen die ons vertellen kunstmatige, opgelegde bevelen te volgen, maar door ons hart te volgen.
We moeten op de substantiële bodem van de realiteit en moed staan om liefde te laten bloeien. We moeten dus zonder angst, wantrouwen of illusie zijn om daartoe in staat te zijn. Alleen dan zullen we succesvolle relaties hebben. Alleen wanneer we aanwezig zijn met wat is - in overeenstemming met de realiteit - zullen we intuïtief weten wanneer het gepast is om te vertrouwen en wanneer niet. We zullen onze dierbaren kunnen accepteren zoals ze zijn, en onze eigen gevoelens aanpassen aan wat de realiteit ook is. We hoeven niet in het duister te tasten, half vertrouwend en half wantrouwend, heen en weer geslingerd tussen onze angsten en onze behoeften.
Waar liefde ontbreekt, zijn we in verwarring, en omgekeerd, waar we in de war zijn, kunnen we niet liefhebben. De liefde slaagt er echter in om alle conflicten glad te strijken. We zullen stevig kunnen wandelen op de grens tussen agressie en zelfbewustzijn. We zullen niet in de war raken door het verschil tussen onderdanigheid en opzettelijke overheersing.
We zullen onze rechten doen gelden tegen ongerechtvaardigde eisen, zonder onze toevlucht te nemen tot vijandigheid. En we zullen naleving vermijden als het destructief zou zijn, maar niet tot koppige rebellie zou worden gedreven. Concessie hoeft niet vernederend te lijken of toe te geven.
Alleen door liefde kunnen we precies het juiste evenwicht vinden tussen de onzekerheid van tegengestelde extremen. Het liefdevolle hart weet hoe dit te doen, maar wanneer we ernaar streven om de gulden middenweg te bereiken door louter intellectueel begrip, ontgaat het ons. Hoe hard we ook proberen.
Luister en leer meer.
The Pull, Hoofdstuk 19: Liefde: geen gebod
