Zichzelf in stand houdende pijncycli zijn het resultaat van het conflict dat ontstaat wanneer twee creatieve krachten binnenin ons in tegengestelde richtingen gaan ... Natuurlijk is ieders favoriete richting naar het licht toe ... Maar in werkelijkheid is dit een wereld waarin er krachten zijn die zich verzetten tegen de licht…
Neem bijvoorbeeld het fysieke niveau. Het hele fysieke wezen streeft naar gezondheid en heelheid. Als er een storing is die de andere kant op trekt, voelen we pijn ... Als we ons ervan bewust waren dat we naast ons verlangen naar gezondheid ook een verborgen verlangen naar niet-gezondheid hebben, zou de strijd verdwijnen. Want het zou moeilijk zijn om vast te houden aan een verlangen om ongezond te zijn als we ons er bewust van waren ...
Dus wat de werken echt verstopt, is het spul in ons onderbewustzijn; dit is wat de schijnbare kloof creëert tussen oorzaak en gevolg ... De oorzaak is dan de verborgen negatieve wens; het effect is dat er een storing is in ons systeem. Het eindresultaat? Zichzelf in stand houdende pijncycli ...
Er is een ander niveau van bestaan, het spirituele niveau… Aangezien het spirituele niveau is waar de positieve richting vandaan komt, bevat dit niveau geen negatieve richting. Het kan gewoon niet. Dit is het niveau van eenheid ... Als we vrij zijn van conflicten en pijn, zijn we in eenheid ...
De kicker hier is om te onthouden dat onder elke vervorming, wat echt is - wat oneindig positief is - nog steeds bestaat ... Dus elke keer dat we iets negatiefs in onze make-up hebben, is het nooit ons allemaal ... de richting van liefde. De anti-leven kant, aan de andere kant, is vastbesloten om te haten en te isoleren en in angst te blijven ...
We stappen op onze spirituele reis over een grote drempel als we ontdekken dat een deel van ons een negatief resultaat wenst ... Als we niet weten dat we een opzettelijke donkere streep hebben, lijden we veel erger. We voelen ons uitgekozen als slachtoffer en snappen niet dat we belang hebben bij de pijn die we hebben veroorzaakt ... We moeten inzien dat negativiteit slechts een tijdelijke realiteit is. Het zal uiteindelijk tot stilstand komen als het ons op onze knieën brengt ...
Elke keer dat we van anderen gescheiden zijn, zwemmen we in de sfeer van negativiteit. Dus hoezeer we dan ook eenheid en heelheid willen, er is een andere kant die de ommekeer van het verzet doet. Hoe meer we dit ontkennen, hoe meer het pijn doet. Vergeet niet dat het niet mogelijk is om 100% isolatie en scheiding te willen ...
Het deel van dit drama dat het zo meeslepend maakt, is dat we een onzeker genoegen krijgen als we ons overgeven aan onze destructieve manieren ... We willen ons plezier niet opgeven ... We hebben nu de tools in onze handen om andere keuzes te maken. Misschien kunnen we nu een manier zien om een leven te leiden dat vrij is van pijn.
Luister en leer meer.
Bones, Hoofdstuk 16: Hoe plezier verwikkeld raakt in zichzelf in stand houdende cycli van pijn
