Hoe zit het met de zielsbeweging van verlangen - positief of negatief?… Oosterse filosofieën zijn grote fans van het idee dat verlangenloosheid ideaal is, en stellen dat het hebben van verlangens iemands spiritualiteit belemmert. En dit is waar. Maar het is maar half waar ... Omdat het onmogelijk is om te creëren als er geen verlangen is. Schepping vereist ons vermogen om een nieuwe staat van zijn te visualiseren, en daarvoor moeten we een verlangen hebben om die staat te hebben. Het komt allemaal neer op hoe we dit aanpakken ...
Als onze verlangens te sterk en te strak zijn, schuilt er een misvatting onder die zegt: 'Ik moet het hebben'. Het is dus niet echt een verlangen, maar een eis ... Als het leven ons dan niet onze zin geeft, is het slecht en oneerlijk. We zullen verder bewijzen hoe oneerlijk het leven is door de sombere resultaten die we creëren met onze oneerlijke vraag. Hond, ontmoet staart ...
Als we iets goeds willen creëren, moeten we beginnen met een blauwdruk: een positief, echt verlangen. En de bries die onze plannen voor positieve creatie voortbrengt, is een zacht stromende zielsbeweging - verlangen zonder een "must" ... Ingebed in het concept van verlangen is een paradox: het juiste soort verlangen moet zo ontspannen zijn, dat doen we niet. Het moet vervuld worden ... Met andere woorden, we hebben een verlangenloos verlangen nodig. Hoe is dit mogelijk? ...
We moeten in een staat komen waarin we klaar zijn om op te geven wat we verlangen. We kunnen ergens heel erg naar verlangen en dan ook de pijn accepteren om het niet te hebben. Klinkt als een grote opgave ... We willen geen pijn of een van de afgeleiden ervan voelen: frustratie, teleurstelling en afwijzing. We verzetten ons. En dat is wat ons van onszelf scheidt, ons bewustzijn fragmenteert in steeds kleinere stukjes. Maar als we onze armen rond acceptatie en niet-verzet kunnen krijgen op de juiste manier, we kunnen onszelf genezen en verzamelen ...
Uiteindelijk hangt alles af van onze reactie op pijn. We moeten leren dat pijn net zo betrouwbaar is als de rest van het universum. We kunnen bepaalde aspecten niet afsplitsen omdat ze pijnlijk zijn en al de rest blijven vertrouwen ... En toch kunnen we niet anders dan openstaan voor de schoonheid van ons eeuwige wezen als we bereid zijn om zowel de schoonheid als het beest te accepteren dat leeft nu in ons. Dan zullen we zien dat het goede voor altijd-ik is, en het slechte voor-nu-ik ...
Als we ons openstellen voor het verlangen om zowel het goede als het slechte in onszelf en in de ander te zien, ervaren we het verenigende principe. Zien hoe er veel negativiteit is om rond te gaan, en hoe er ook goedheid is aan beide kanten van elk hek, zal haat elimineren ... Kortom, een verlangen om de schuld te geven is altijd een verlangen om onszelf niet te zien ...
Om een verlangen naar een nieuwe innerlijke staat te creëren, moeten we alle "musts" voelen die vervulling verpletteren. Zelfs als ze op korte termijn resultaten opleveren, zijn "musts" niet onze vrienden ... Maar als we leren onze doodsgreep op onze verlangens los te laten, zullen beloningen bloeien als bloemen in de zon.
Luister en leer meer.
Gems, Hoofdstuk 13: Onze verlangens bevredigen door onze eisen los te laten
Lees origineel padwerk® Lezing: # 206 Verlangen: creatief of destructief
