Wanneer we ons in een slechte ruimte bevinden met een enorm gevoel van eigenwaarde, hebben we de neiging om de fout om ons onaanvaardbaar, destructief of negatief te voelen, te verergeren door te denken dat de dingen zijn opgelost -en dit is de manier waarop het altijd zal zijn. Maar in werkelijkheid is het leven vloeibaar. We leven ergo, we zijn vloeibaar. Maar door onze onwetendheid van deze waarheid, sluiten we onszelf op in starre omhulsels, gevangen in een doos waarin we denken dat we voor altijd moeten blijven. En we kunnen in feite heel lang in onze eigen gevangenis blijven.
Dus we moeten ons afvragen: waar voel ik me hopeloos? Waarom? Omdat ik denk dat de mogelijkheden van het leven te beperkt zijn? Omdat ik geen zinvollere levenservaring verdien? Deze laatste smeult vaak onder onze levensbeperkende overtuigingen.
Dus dan gaan we verder: ben ik hopeloos om meer te verdienen omdat ik, misschien terecht, een hekel heb aan bepaalde eigenschappen in mij? Kijk nu hoe we ook kunnen geloven dat deze eigenschappen ons definiëren. Hallo. We zijn ten onrechte gaan geloven dat wij het meest irritante aan ons zijn. En toch is dit tegelijkertijd wat we niet willen veranderen.
Omdat we in ons hart niet geloven dat we in wezen iets anders kunnen zijn dan datgene waar we niet van houden. Dus we houden ons aan deze dingen vast. Anders zouden we ophouden te bestaan. Dang. Dat is de kern van de zaak. Daarom houden we vast aan destructieve eigenschappen. En als we onszelf dit zien doen, kunnen we nog meer wanhopen. We kunnen er niets aan doen. We begrijpen niet wat ons motiveert om, bijna opzettelijk, vast te houden aan wat we in onszelf haten.
OK, dus dat is het antwoord op waarom we dit doen. We houden vast omdat we oprecht geloven dat we dat zijn. We identificeren de slechte eigenschappen niet - we identificeren Met hen. En we denken dat we ons in een vaste toestand bevinden, dus verandering is onmogelijk. We zijn vergeten dat alle mogelijkheden in ons bestaan. Van nature zijn we al datgene waarvan we denken dat het veel werk zou vergen om te produceren. We hebben onze fouten voor onze essentie aangezien.
Dit is een valstrik. Eigenwaarde kan alleen optreden als we ons vermogen om lief te hebben, te geven kunnen voelen. Maar we kunnen dit niet voelen als we het als vanzelfsprekend beschouwen dat zo'n capaciteit niet bestaat - als we geloven dat we gefixeerd zijn in de staat die we nu uitdrukken. Ons echte liefdevolle zelf lijkt ons dan vreemd.
Luister en leer meer.
Goud vinden, Hoofdstuk 11: Gevoel van eigenwaarde
