Als je er helemaal klaar voor bent, komt er geen lijden naar ons, het komt door ons. Het komt voort uit de diepten van ons wezen, uit onze destructiviteit. Wat er gebeurt, is dat we allemaal bezige bijtjes worden, in een poging om uit te vinden hoe we ons lijden kunnen vermijden, verminderen of elimineren, en leven in ontkenning ervan. Maar aangezien we momenteel geketend zijn aan deze wereld van dualiteit, werken onze typische methoden niet.

De grotere problemen zijn gelegen in de manier waarop we onszelf automatisch beginnen te beschermen tegen het daadwerkelijk zien van wat er in ons destructief is. We ontkennen, we vermijden en we onderdrukken. We liegen ook tegen onszelf en tegen anderen. En we doen er alles aan om de echte oorzaak van ons lijden, dat in ons zit, niet te zien.

Omdat we ons niet bewust zijn van onze eigen destructiviteit, kunnen we niet zien hoe het verband houdt met wat er in ons leven gebeurt. Als zodanig handelen we onze innerlijke negativiteit uit zodat het zijwaarts naar buiten komt, wat tot zeer schadelijke resultaten leidt.

Dan beginnen onze schuldgevoelens te sneeuwballen terwijl we chaos en vernietiging om ons heen zien wervelen. Ironisch genoeg was dit precies wat we hoopten te vermijden door te doen alsof onze problemen zullen verdwijnen als we niet naar de bron van onze problemen kijken!

Het resultaat? We raken gespleten in onszelf. We verwerpen en snijden delen van onszelf af die in feite een bron van krachtige, creatieve energie zijn. En zonder toegang te hebben tot al onze essentie, kunnen we niet heel zijn.

Telkens wanneer we dit doen - als we ons bewustzijn dimmen als een manier om ongewenste delen van onszelf te onderdrukken - maken we onszelf zwakker, meer verward en kunnen we uiteindelijk dit pijnlijke raadsel van waarom we zo lijden niet oplossen.

Alle leringen uit de Gids zijn primair erop gericht ons te helpen deze afgesneden delen te vinden en onder ogen te zien, zodat we uit onze zelfopgelegde blindheid kunnen komen.

Verrassend genoeg gaan we ontdekken dat als we bereid zijn onszelf te confronteren, dit geen verwoesting op ons hoofd zal brengen, zoals we vrezen. Nee, dit is eigenlijk de manier waarop we moeten gaan om de vitale energie te wekken waartoe we geen toegang meer hebben en die we nodig hebben om volledig geïntegreerde mensen te worden.

Twee veel voorkomende theorieën over het kwaad (Spoiler: beide hebben ongelijk)

Te vaak hebben religies de dualistische benadering gevolgd door het kwaad te presenteren als de antithese van de krachten van goedheid. (Let op, we kunnen het woord kwaad, duisternis, destructiviteit of negativiteit gebruiken; ze zijn allemaal hetzelfde.) Als ze dit doen, versterken ze zowel onze angst voor onszelf als onze schuld, waardoor de kloof in onze ziel nog groter wordt. , in plaats van ons te helpen het te sluiten en te genezen.

Deze energieën van angst en schuld worden vervolgens gebruikt om te proberen ons te dwingen goed te zijn. Het onbedoelde gevolg hiervan is het creëren van meer blindheid. Compulsies zetten zich samen met zichzelf in stand houdende patronen die ons uiteindelijk naar beneden in een put van negatieve resultaten brengen.

Als we de realiteit van het kwaad in deze dimensie ontkennen, belanden we in een vijver van wensdenken.

Aan de andere kant zijn er mensen die het idee hebben dat het kwaad gewoon niet bestaat. Het is een illusie! Deze filosofie is ongeveer net zo correct als haar religieuze tegendeel. In het geval van religies erkennen ze het gevaar om destructief te zijn en het lijden dat daaruit voortvloeit, maar ze leiden ons op een pad waarin we het kwaad willen vernietigen of het op zijn minst wegnemen. Alsof alles wat in het universum bestaat, kan verdwijnen.

In de alternatieve filosofie is het idee dat het kwaad een illusie is waar in die zin dat er in wezen maar één grote creatieve kracht is. En als we eenmaal de dualiteit hebben getranscendeerd, zullen we een voorproefje krijgen van dit verenigende bewustzijn waarin alles één is. Tot dan leidt zo'n perspectief tot onderdrukking.

Want als we de realiteit van het kwaad in deze dimensie ontkennen, belanden we in een vijver van wensdenken. Onze blindheid zal toenemen en we zullen minder in contact komen met ons hele zelf, afnemende ons bewustzijnsniveau in plaats van meer het.

Zoals zo vaak gebeurt, drukken deze twee tegengestelde overtuigingen elk een grote waarheid uit, maar hun beperkte begrip van de dingen maakt ze allebei onwaar.

De juiste benadering van het kwaad

Wanneer we beginnen te waden in het helende water van zelfonderzoek, beginnen we ons meestal erg ongemakkelijk te voelen op het moment dat we worden geconfronteerd met enkele van onze minder wenselijke kwaliteiten. De diepere betekenis van onze angstige gevoelens kan duidelijk worden uitgedrukt als: "Zo-en-dat hoort niet in mij te bestaan!"

We hebben in feite het grootste deel van ons leven nauwgezet verdedigingen opgericht om ons te beschermen, enigszins tegen de vernietiging van anderen, maar nog meer tegen onze eigen duisternis. Als we onze bezorgdheid goed bekijken, zullen we ontdekken dat dit waar is. Ongeacht hoe bedreigend iemand anders ook is, en hoe beangstigend een gebeurtenis in de buitenwereld ook voor ons mag lijken, uiteindelijk zijn wij degenen waar we zo ongerust over zijn.

We moeten nadenken over hoe we gewoonlijk wegrennen van alles wat zich van binnen afspeelt. Dit is de voedingsbodem voor onze emotionele ziekten, voor onze problemen en dus voor ons lijden. We moeten de lucht opvangen van de angstige innerlijke stem die zegt: "Ik zou niet zo moeten zijn." Want als we enige angst negeren, groeit deze.

We moeten nadenken over hoe we gewoonlijk wegrennen van alles wat zich van binnen afspeelt.

De volgende hindernis die we moeten nemen en aanpakken is deze: hoe gaan we om met dit ongewenste materiaal als we het eenmaal zien?

Meditatie wordt een essentieel element. Waarom? Omdat zonder toegang tot de grotere geest onze kleine geest niet in staat zal zijn verandering teweeg te brengen. Om te beginnen zullen we een aantal van onze foutieve mentale ideeën moeten rechttrekken en onszelf afstemmen op de grotere waarheid. Anders creëren onze valse concepten een blokkering.

Sommigen van ons hebben bijvoorbeeld de verkeerde overtuiging dat de grotere intelligentie in ons een magiër is die onze innerlijke destructiviteit kan doen verdwijnen. Als dat is wat we denken, staan ​​we voor een ruw ontwaken. In werkelijkheid is het resultaat van zo'n misleide visie dat onze hulpverzoeken schijnbaar onbeantwoord blijven. Maar het echte probleem waar we over struikelen, is ons misverstand over hoe het leven werkt.

Ons doel is dan om de duisternis die in ons op de loer ligt te kennen en te accepteren. Maar laten we goed letten op dit woord "acceptatie" en hoe we eraan moeten komen. Want alleen door op de juiste manier te aanvaarden, kan de kracht die mis is gegaan - het goede dat in het kwade is verwrongen - worden omgezet.

Accepteren betekent niet goedkeuren. We moeten leren onze ongewenste impulsen met een realistisch oog te beoordelen. We willen de valkuil vermijden door ze enerzijds op anderen te projecteren of onszelf te rechtvaardigen en vrij te pleiten met onze eigengerechtigheid, terwijl we anderzijds onze kleine ikken overgeven, onze ongunstige kwaliteiten ontkennen en vermijden om onszelf in waarheid te zien.

Wanneer we ongewenste delen accepteren, erkennen we deze volledig zonder excuses te vinden of iemand anders de schuld te geven. Tegelijkertijd vervallen we niet in een gevoel van hopeloosheid en zelfverwijzing.

Dit is een hele opgave. Maar als we ons oprecht inspannen en om hulp bidden, zal er leiding komen.

De terugkeer naar heelheid

De meesten van ons zijn deze simpele waarheid vergeten: het ergste in ons was oorspronkelijk het beste in ons. Onze destructiviteit bevat in feite een zeer wenselijke creatieve kracht en we moeten het terugbrengen naar zijn essentiële goedheid. Zodra we dit beseffen, zullen we in staat zijn om met alle delen van onszelf om te gaan, zelfs die waar we momenteel niet van houden.

De meeste mensen hebben, op enkele uitzonderingen na, te maken met een klein deel van hun totale persoonlijkheid. We willen maar een klein deel van onszelf kennen - en zijn bereid dit te accepteren. Wat een verschrikkelijk verlies! Want als we afsluiten wat ongewenst is, zijn we ons ook niet bewust van onderdelen die al vrij en helder, puur en goed zijn.

Uiteindelijk betalen we een enorme prijs voor het niet accepteren van de destructiviteit die in ons leeft, wat veel hoger is dan de prijs van het kijken naar de negativiteit die er is.

We willen leren welke stappen we kunnen nemen om de kracht op een positieve manier op te nemen, in plaats van te blijven proberen het af te sluiten.

We zullen in het duister moeten tasten en door onze verwarring moeten waden totdat we een manier vinden om onze slechte impulsen te accepteren zonder ze te vergoelijken. We zullen ze willen begrijpen, maar ons er niet mee identificeren. Een dergelijk begrip vereist dat we de hogere krachten in ons blijven aanboren voor inspiratie, opzettelijk om hulp vragen bij het ontwaken en omgaan met wat we vinden.

Elke keer dat we ons in een onaangename bui, in een bedreigende situatie of verward en omgeven door duisternis bevinden, kunnen we er zeker van zijn dat er een innerlijk probleem opduikt, ongeacht wat er om ons heen gebeurt.

Toegegeven dat we bang zijn om te zien waar het over gaat en dat we liever onze kop in het zand blijven steken, zal in feite onmiddellijke verlichting brengen. Nu zijn we tenminste in waarheid en zien we wat meer van wat er aan de hand is. Nu komen we ergens. Een dergelijke benadering laat deze negatieve krachten onmiddellijk leeglopen.

Houd in gedachten dat we willen leren welke stappen we kunnen nemen om de kracht op een positieve manier op te nemen, in plaats van te blijven proberen om het uit te schakelen.

Als we stoppen onze lelijkheid te ontkennen, hoeven we onze schoonheid niet langer te ontkennen.

Dus wat is de eerste stap? We moeten een nieuwe theorie toepassen: Kwaad, of destructiviteit, is geen afzonderlijke uiteindelijke kracht. Ongeacht hoe onsmakelijk sommige van onze eigenschappen zijn – of het nu gaat om wreedheid, wrok, arrogantie, minachting, egoïsme, onverschilligheid, hebzucht, bedrog of iets anders – we moeten beginnen in te zien dat deze eigenschappen in feite sterke energiestromen zijn die oorspronkelijk goed waren. Ze hebben nog steeds het potentieel om schoonheid te creëren en het leven beter te maken.

Pas wanneer we stoppen met het ontkennen van onze lelijkheid, hoeven we onze schoonheid niet langer te ontkennen. En er zit zoveel moois in ons dat al gratis is! We hebben eigenlijk al dit moois dat we negeren.

We kunnen bidden om onze schoonheid te zien, terwijl we tegelijkertijd bidden om het lelijke te zien. Wanneer we beide kunnen waarnemen, hebben we een grote sprong gemaakt in de richting van de integratie van wat ons momenteel naar beneden trekt.

En wanneer we zowel de schoonheid als de lelijkheid in onszelf kunnen zien, zullen we beide kanten in anderen gaan zien. Tot die tijd zullen we mensen blijven afwijzen als we hun duisternis waarnemen, alleen wijzen we de lelijke delen van onszelf af. Of dat, of we zullen alleen hun goedheid zien en we zullen hun destructiviteit over het hoofd zien. Alleen door beide te zien, beginnen we de dualiteit te transcenderen.

Onze beste en onze slechtste aspecten zijn één

Ons werk is om te zoeken naar hoe een bepaalde vijandige impuls - in ons - eigenlijk, ondanks alle wreedheid, oorspronkelijk een kracht ten goede is. Zo'n bewustzijn zal ons een heel eind brengen in het veranderen van deze wereld.

Want lelijke eigenschappen die momenteel in destructieve banen lopen, of die bevroren en stagnerend zijn geworden, zijn krachten die kunnen worden gebruikt zoals mensen willen: ten goede of ten kwade.

Met andere woorden, exact dezelfde kracht die we nu uitoefenen in de vorm van vijandigheid, afgunst, haat, woede, verbittering, zelfmedelijden of verwijten, bezit de creatieve kracht om geluk, plezier en liefde op te bouwen, voor onszelf en de mensen. rond ons.

Wat we moeten begrijpen, is dat datgene waar we het meest een hekel aan hebben in onszelf, in wezen een zeer wenselijke en zeer creatieve kracht is. We vinden het niet leuk omdat het in zijn huidige vorm niet leuk is. We moeten dus eerst zien hoe we onze kracht op ongewenste manieren gebruiken, en dan onthouden dat de energie achter deze manifestatie inderdaad wenselijk is.

Het is gemaakt van de levensstof zelf en bevat zowel bewustzijn als creatieve energie. Dus als we niet het gevoel hebben dat we creatieve mensen zijn, komt dat doordat onze creatieve sappen zijn opgesloten achter een muur van onwetendheid. Daarin gevangen met hen is alle mogelijkheid om een ​​leven te creëren dat levendig en rijk is. Dit pakhuis bevat het beste van het leven, wat betekent dat het ook de mogelijkheid biedt voor het allerslechtste.

Wat we in onszelf het meest haten, is in wezen een zeer wenselijke en zeer creatieve kracht.

Maar niets in het leven is definitief, want het leven stroomt en beweegt altijd. Gefixeerd raken op wat vastzit, alsof het het einde is, creëert alleen maar meer fouten en verwarring, waardoor we verder verblind worden.

Dus laten we een risico nemen en beginnen te zien wat er nu echt is. Want het is door voortdurend weg te kijken en het kwaad binnenin te ontkennen dat we zo'n grote schade aanrichten. Door delen van onszelf te ontkennen, deactiveren we een essentieel aspect, waardoor het stagneert. En stagnatie zorgt ervoor dat deze energieën gaan rotten. Materie rot ook als het stagneert en stopt met bewegen. Idem voor bewustzijn. Het leven moet bewegen; het is een continu stromend proces.

Als het leven stilstaat, komt de dood binnen. Het leven op de lange termijn is eeuwig, dus de dood kan slechts tijdelijk zijn, wat net zo geldt voor mensen als voor energie. Maar zolang de energie niet kan stromen, vindt de dood plaats en die duurt totdat de energie vrijkomt en weer kan stromen.

Dus het werk van zelfbewustzijn doen, is onszelf weer tot leven brengen.

Ontkenning overtreft destructiviteit

We hebben een handvol slechte eigenschappen genoemd, zoals wrok, wreedheid, afgunst, vijandigheid en egoïsme, en deze zijn allemaal echt destructief. En toch, geloof het of niet, zijn er drie eigenschappen die meer verantwoordelijk zijn voor het kwaad dan deze. Dat zijn: trots, eigenzinnigheid en angst.

Hoe, vraag je je af, kunnen deze drie zoiets als bijvoorbeeld haat overtroeven? Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Onze openlijk negatieve houdingen zijn nooit het echte kwaad. Want als we ze gewoon erkennen, blijven we in de stroom. Als we ronduit en eerlijk toegeven dat zelfs onze grootste haat, onze meest hatelijke wraakzucht, onze ergste impulsen van wreedheid - niet door ze onverantwoord uit te voeren of te ontkennen, maar ze volledig accepteren - zullen ze niet schadelijk worden.

In welke mate we ze ook zien, onder ogen zien en toegeven, hun intensiteit zal afnemen en uiteindelijk overgaan in een stromende staat van levengevende energie. Haat zal veranderen in liefde, wreedheid zal veranderen in gezonde agressie en zelfbevestiging, en stagnatie zal veranderen in plezier en vreugde. Het is onvermijdelijk.

Als we bereid zijn te blijven zoeken naar precies de juiste versmelting van zelfbewustzijn en zelfacceptatie, zal het een tweede natuur voor ons worden. Door het kwaad te erkennen, stoppen we met het uiten van kwaad. Het ontkennen van het kwaad is het echte probleem. En trots, eigenzinnigheid en angst zijn allemaal vormen van ontkenning. Als zodanig zijn deze drie gevaarlijker dan het kwaad dat ze ontkennen. Want ze maken genezing onmogelijk.

Door het kwaad te erkennen, houden we op met ons kwaad te gedragen.

Eigenzinnigheid werkt door ons zo vastbesloten te maken om vol te houden dat we gelijk hebben, dat we onwillig worden om de huidige realiteit te accepteren. Door onze eigen wil willen we al beter zijn dan we zijn. Maar het is onmogelijk om uit iets te groeien dat we te eigenzinnig zijn om toe te geven.

Eigenzinnigheid creëert rigiditeit en rigiditeit is het tegenovergestelde van in de flow zijn. Eigenzinnigheid zegt: “Ik accepteer de dingen niet zoals ze zijn. Het moet op mijn manier zijn. Ik sta erop." Zo'n houding zal het voor ons onmogelijk maken om de tijdelijke waarheid toe te geven, namelijk dat niet alles naar onze zin is.

Trots komt naar voren en zegt: "Ik wil niet zo'n lelijkheid in me hebben." In waarheid zijn vereist echter een gezonde innerlijke dosis flexibiliteit en nederigheid. O, en moed. We zullen moeten toegeven dat we op dit moment niet zo geweldig zijn.

Angst vertelt ons dat het erkennen en accepteren van onze lelijkheid overweldigend zal zijn. Als zodanig ontkennen we dat er enige reden is om vertrouwen te hebben in de goedaardige aard van de schepping. We zijn bang dat naar waarheid toegeven aan wat nu werkelijk bestaat, gevaar en onheil, chaos en vernietiging zal betekenen.

De logische uitbreiding van deze aanname is dat de wereld gebouwd moet zijn op bedrog en bedrog. "Deze plek is tegen mij gestapeld", zeggen we tegen onszelf.

Zulke gedachten klinken enigszins zinloos, en toch, als we diep genoeg graven, zullen we dit ontdekken in de diepten van sommige van onze psyches. Veel mensen bouwen onbewust hun hele leven op deze veronderstelling.

Wat is de waarheid van de zaak?

• Als we onze eigenzinnigheid opgeven, zullen we onze vrijheid of onze zelfexpressie niet verliezen.
• Als we de trots opgeven die onze innerlijke destructiviteit verbergt, zullen we onze echte waardigheid niet verliezen.
• Als we onze angst voor het kwaad opgeven, zal het kwaad ons niet overweldigen.

In alle opzichten is precies het tegenovergestelde waar. Onze ontkenning, dat is het kwaad, terwijl onze bereidheid om te zien wat destructief is, leidt tot zelfrespect en zelfliefde. Dit is dan wat we moeten leren.

Hoe meer we doen, hoe meer vreugde zich zal ontvouwen in ons leven en in onze wereld. We zullen de baas worden over ons eigen lot, niet door egocontrole maar door toegang te krijgen tot ons werkelijke vermogen om te creëren.

Nogmaals, wat is de sleutel? We moeten leren om de destructieve krachten binnenin het hoofd te bieden, zodat we ons leven kunnen terugnemen en de levensenergie die ons ter beschikking staat, kan terugbrengen naar zijn oorspronkelijke overvloedige aard. Wanneer we dit doen, zullen we onze beste delen in ons hele wezen opnemen.

Wat is de uitweg?

Laten we zeggen dat we de neiging hebben om te veel uit te geven. We weten dat het fout is, maar ach, we genieten ervan! Maar dan voelen we ons schuldig. Dus proberen we te doen alsof het niet is gebeurd, om ons gedrag te rechtvaardigen en te rationaliseren.

Wanneer dit gebeurt, ontkennen we alles rondom deze destructieve impuls. Dit brengt ons in de problemen. We denken dat we ofwel al het plezier moeten opgeven dat gepaard gaat met te veel geld uitgeven om fatsoenlijke mensen te worden die volwassen, verantwoordelijk en veilig zijn. Of we blijven plezier beleven aan deze negatieve eigenschap, maar ten koste van ons onzeker, schuldig en bang dat we echt niet in staat zijn om ons eigen leven te leiden.

Wat we moeten ontdekken, is dat achter onze dwang om te veel geld uit te geven en onverantwoordelijk te zijn, een legitiem verlangen naar plezier zit. We willen uitbreiden en nieuwe ervaringen opdoen! Zodra we zien dat dit is wat ons drijft, zal onze hachelijke situatie ophouden.

We moeten de essentie van de onderliggende wens vinden, zonder de destructiviteit ervan uit te beelden. Dan zal het niet zo moeilijk zijn om de wens op een realistische manier te activeren die ons uiteindelijk niet neerhaalt.

In de tussentijd zullen we dit typische of/of-probleem moeten bestrijden: hoe kunnen we het onverantwoordelijk zijn opgeven als verantwoordelijk zijn betekent dat we moeten overleven met een kleine marge van plezier en geen manier hebben om onszelf uit te drukken? Afgezien hiervan, aangezien we onze onverantwoordelijkheid niet echt willen opgeven, hoe gaan we om met onze schuld?

Hoe komen we in contact met het vitale deel van onszelf dat terecht verlangt naar plezier, maar nog niet weet hoe het ten volle moet leven zonder een parasiet te zijn of anderen uit te buiten?

We hebben het volste recht om zelfdiscipline te gebruiken met het goddelijke doel om ons plezier en onze zelfexpressie te vergroten.

Ten eerste kunnen we eraan werken om volledig te accepteren dat er een prachtige kracht in ons is die uit zijn voegen barst om volledig plezier te hebben, en het ligt net onder onze onverantwoordelijkheid. Wanneer we dit vinden, kunnen we het waarderen voor wat het is, er uitdrukking aan geven zonder inbreuk te maken op iemand anders en zonder de behoefte aan evenwicht in ons leven in de war te sturen.

Want om het leven goed te redden, is het niet nodig om deze hoge prijs van nodeloze zorgen, angst en schuldgevoelens te betalen. Dit is alleen wat we moeten betalen als we gemoedsrust opofferen voor een kortstondig plezier.

Als we kunnen opgaan in de rechtmatigheid van het hebben van zelfdiscipline, zullen we een dieper, langduriger plezier ontdekken dat vrij is van schuldgevoelens. Het is zelfs mogelijk om verlangen naar plezier te combineren met verantwoordelijkheid en zelfdiscipline, en een innerlijk centrum te activeren dat zegt: “Hé, ik wil van het leven genieten. Het universum is onbeperkt in overvloed. Er is geen limiet aan wat mogelijk is. Ik kan wonderlijke dingen meemaken. Ik kan mezelf op mooie manieren uitdrukken. Dit kan waar zijn voor mij als ik een andere manier kan vinden om mezelf uit te drukken en plezier te bereiken dat niet zelfdestructief is.”

Het zijn de diepgaande eigenschappen van zelfverantwoordelijkheid en zelfdiscipline die het mogelijk maken om meer vreugde te hebben en ons vrijer uit te drukken. Zonder hen blijven we in conflict en blijven we ons beroofd voelen. Onze bereidheid om discipline te ontwikkelen zal groeien als we weten dat we het volste recht hebben om zelfdiscipline te gebruiken voor het goddelijke doel om ons plezier en onze zelfexpressie te vergroten.

Als we ons hopeloos of ontmoedigd voelen, weet dan dit: we zitten gevangen in illusie en dwaling. We kunnen altijd om hulp bidden: "Beste [naam-invoegen-van-wie-we-bidden], help me de waarheid te zien."

Weet dit ook: moeilijke periodes zijn kansen om te zien wat we tot nu toe nog niet begrepen hebben. Het is een tijd om onze problemen als springplank te gebruiken, om ons lijden te volgen alsof het een baken is. Want lijden wijst naar waar we in onze duisternis moeten graven, en dit is de weg die we moeten gaan om meer licht te brengen.

Ontvang de liefde en zegeningen van dit onderwijs, vrienden, en wees in vrede.

- De wijsheid van de Gids in de woorden van Jill Loree

Volgende Hoofdstuk • Ga terug naar inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 184 De betekenis van het kwaad en zijn transcendentie