Alle ervaringen beginnen met gedachten, omdat in het denken de intentie ligt. Gedachten en overtuigingen creëren gevoelens, die leiden tot houdingen en gedragingen, en dit is wat resulteert in levensomstandigheden. Dus bij het aanbrengen van veranderingen moeten we altijd beginnen met onze gedachten. Het probleem ligt in het feit dat we niet echt weten wat we echt denken en geloven.
Als we uitkijken over de oceaan, zien we de golven en de vogels en de boten en zwemmers en de eilanden. Maar voor het grootste deel kunnen we niet zien wat er onder de oppervlakte ligt. Zo is het ook met onze gedachten die in ons onbewuste zijn terechtgekomen. Ze zijn uit het oog, maar niet uit het hart.
Als een kind een pijnlijke ervaring heeft, voelt het als leven en dood. Om de dood te voorkomen, zal het kind conclusies trekken over het leven waarvan het denkt dat het zal helpen om het veilig te houden. De Gids noemt onze vele verkeerde conclusies 'beelden'. Het zijn generalisaties over het leven die primitief, onwetend en onlogisch zijn, hoewel ze een bepaalde eigen logica volgen.
Naarmate het kind ouder wordt, zijn deze onbewuste gedachten niet bestand tegen het daglicht. Dus zinken ze in het onbewuste waar ze een grote kracht hebben om schade aan te richten. Want ze trekken teleurstellende levenservaringen aan die vaak precies het tegenovergestelde zijn van wat een persoon bewust wenst. Deze beelden zijn wat we nodig hebben om naar boven te komen als we de wortel willen begrijpen van eventuele onvervulde patronen in ons leven.
Beelden ontstaan als een kind nog vrij jong is. Dus maken we ze met behulp van de woordenschat van een kind. "Mensen willen gemeen tegen me zijn" is een voorbeeld. Dit is een algemene conclusie die een kind van een agressieve wilstype-ouder voor iedereen zou kunnen geloven.
Deze persoon gaat dan onbewust door het leven in de overtuiging dat iedereen een potentiële vijand is. Bewust willen ze gewoon dat mensen aardig voor ze zijn. Maar door dit beeld verschijnt de persoon verdedigd achter een masker. Dan, als de ander vanwege zijn eigen problemen - of misschien als reactie op het feit dat we hem een ondoordringbaar masker voorschotelen - onvriendelijk is, zal het voelen als de dreiging van de dood. Dit lijkt het beeld en de noodzaak van de verdediging te bevestigen.
Deze ondergrondse dynamiek zorgt ervoor dat een mens door het leven gaat in een trance die onze perceptie van de werkelijkheid vernauwt. Omdat we niet de hele waarheid zien, interpreteren we levenssituaties verkeerd; we denken dat anderen opzettelijk kwetsen, en we reageren dienovereenkomstig.
Dit verklaart hoe we in onze blindheid voortdurend levenservaringen herscheppen die onze misvattingen lijken te bevestigen. Wanneer deze overtuigingen aan de oppervlakte komen, zal er een herkenning zijn die zegt: "Ja, dit is wat ik altijd heb geloofd dat waar was." We zijn dus niet op zoek naar een idee dat ons volkomen vreemd lijkt. Maar totdat we het aan de oppervlakte brengen, zal het net buiten ons bereik blijven.
Meer informatie in Bones, Hoofdstuk 9: Afbeeldingen en de diepe, diepe schade die ze aanrichten, en in Lijden? Dit is waarom. Beter nog, hier is hoe het op te lossen.
Beelden creëren een onbuigzame, starre massa in de zielsubstantie die bij ons zal blijven totdat we dit werk van zelfinzicht beginnen te doen. Alleen door dit allemaal aan de oppervlakte te brengen, kunnen we zien hoe onze onbewuste verlangens in strijd zijn met wat we denken te willen.
Dus waarom zouden we er niet allemaal meteen induiken en ontdekken wat zich onder de waterlijn schuilhoudt? Trots - dat is wat ons tegenhoudt. We willen niet ongelijk hebben, want in de dualistische manier van denken is ongelijk hebben slecht. En voor het kind lijkt dat te bevestigen dat het waardeloos is.
Verrassend genoeg weerhoudt het zien van deze verborgen overtuigingen hen er niet van om te werken. We moeten bereid zijn om de bijbehorende begraven gevoelens te voelen, zodat we kunnen stoppen met ons te verdedigen tegen de dreiging van pijn. En we moeten ons gezonde ego gebruiken om toegang te krijgen tot ons innerlijke zelf om de waarheid te vinden.
Dan kunnen we beginnen aan het geleidelijke proces van het heropvoeden en volwassen worden van het innerlijke kind: “Het is niet waar dat mensen gemeen tegen me willen zijn. Soms halen ze uit vanwege hun eigen problemen, maar dit betekent niet dat ze er persoonlijk op uit zijn om mij te pakken te krijgen. Ik kan mijn communicatieve vaardigheden gebruiken om vragen te stellen en de ander te begrijpen.”
Het gebed van Sint Franciscus
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Waar haat is, laat mij liefde zaaien;
En waar letsel is, vergiffenis;
Waar twijfel is, geloof;
En waar wanhoop is, hoop;
Waar duisternis is, licht;
En waar verdriet is, vreugde.
O goddelijke Meester, sta toe dat ik niet zo veel zoek
Te troosten als te troosten,
Om begrepen te worden om te begrijpen,
En om bemind te worden als om lief te hebben;
Want het is door te geven dat we ontvangen;
Het is door te vergeven dat we vergeven zijn;
Door aan onszelf te sterven, worden we geboren voor het eeuwige leven.
Ons Lagere Zelf wil altijd zijn zin hebben, zonder daarvoor ooit een prijs te hoeven betalen. Het is echter een spirituele wet dat om te hebben wat we willen in het leven, er een prijs is die we bereid moeten zijn te betalen. De prijs is zelfconfrontatie. Als alternatief is een leven leiden waarin emotionele reacties of negatieve gedragspatronen herhaaldelijk voorkomen, de prijs die we betalen voor onze overtuigingen die tegen de waarheid ingaan.
De spirituele Wet van Broederschap zegt dat we dit werk niet alleen hoeven te doen. En dat we meer hulp zullen krijgen als we contact opnemen met een ander. Om onze eigen blindheid te zien, hebben we vaak het geduld, de vaardigheid en de leidende hand van iemand anders nodig - misschien een therapeut of een getrainde spirituele genezer - die kan helpen de zaklamp vast te houden terwijl we in deze verborgen innerlijke ruimtes kijken.
Oorsprong van een afbeelding | Een proces van vier stappen
1. Pijn in de kindertijd veroorzaakt ongeluk en ontevredenheid, en het kind wil pijn vermijden.
2. Het kind concludeert dat elke soortgelijke situatie als de situatie die de pijn heeft veroorzaakt, dezelfde pijn zal veroorzaken. Dus wat ooit een realiteit was, is nu een illusie geworden omdat de generalisatie onjuist is.
3. De generalisatie bevriest in een rigide vooropgezet idee. Dit is het beeld: een bevroren verkeerde opvatting, een starre, starre massa in de zielsubstantie, die situaties aantrekt om haar voortbestaan te rechtvaardigen.
4. Zoals het beeld onwerkelijk is, zo moet ook de "remedie" of pseudo-oplossing die wordt aangenomen. Omdat het onrealistisch is, zijn de resultaten teleurstellend en produceren ze vaak precies het tegenovergestelde van wat gewenst is. Dus de omstandigheden blijven worden geproduceerd.
Een afbeelding ontmantelen | Een proces van vier stappen
1. Zoek de verklaring van de afbeelding en schrijf deze in zwart-wit op. Bijvoorbeeld: ik doe er niet toe; ik ben waardeloos; Ik bezorg andere mensen pijn; Mensen zullen altijd gemeen tegen me zijn; Niemand vindt me leuk; Ik moet mezelf bewijzen; Ik ben niet genoeg en ik zal nooit genoeg zijn.
2. Maak verbinding met de bereidheid om bewust de oorspronkelijke gebeurtenis te vinden waar de pijn werd gevoeld. Voel die oude pijn door de trots los te laten die de ervaring van het voelen van de pijn verhindert.
3. Wees bereid om de oorspronkelijke conclusie in twijfel te trekken en te zien wat de juiste conclusie zou kunnen zijn.
4. Bid dat de waarheid geopenbaard wordt. Laat de nieuwe conclusie geplant worden in de nieuw levende grond van onze geopende gevoelens.
Meer informatie in Genezing van de pijn: hoe u kunt helpen met spirituele begeleiding en Genezing door ons open te stellen: waarom vertellen we onze verhalen?
Keer terug naar Het script morsen Inhoud
