De beweging die de kloof tussen dualiteit en eenheid overbrugt, wordt wederkerigheid genoemd. En niets - absoluut niets - kan worden gecreëerd zonder mutualiteit. Dit is een spirituele wet. Kortom, wederkerigheid is het proces van twee schijnbaar tegengestelde dingen die naar elkaar toe bewegen met het doel zich te verenigen en te creëren. Samen vormen ze één compleet geheel. Als zodanig is deze beweging van wederkerigheid wat scheiding elimineert.

Tijdens het proces van wederkerigheid moeten twee dingen naar elkaar toe opengaan. Dan, door samen te werken en elkaar te beïnvloeden, kan er iets nieuws ontstaan. Het proces werkt hetzelfde voor het aangaan van een nieuwe relatie als voor het maken van een kunstwerk. Een nieuwe vorm van zelfexpressie kan bijvoorbeeld alleen ontstaan ​​als we ons beperkte ego laten versmelten met iets buiten onszelf.

Eerst vormen we het idee van wat we willen creëren in onze geest. Op deze manier voegt de geest zich samen met creatieve inspiratie en verbeeldingskracht om zichzelf verder te reiken dan waarvan hij eerder wist dat het kon bestaan. Zonder dit hebben we niet eens een plan. Vervolgens sluit dit eerste deel van creativiteit aan op het tweede deel, de uitvoering. Dit impliceert dat er nu inspanningen zullen moeten worden geleverd. Want als we iets willen creëren, zullen we zeker wat elleboogvet moeten toevoegen, samen met een beetje zelfdiscipline.

Dus de creatieve vonk moet in harmonie werken met de meer mechanische middelen van het ego om iets te creëren. Het eerste deel, de creativiteit, is spontaan en vrij stromend, terwijl het tweede deel, de uitvoering, een vrijwillige daad van onze wil is. Inspiratie alleen zonder transpiratie levert niets anders op dan een goed idee.

Deze beweging van wederkerigheid, die ons naar eenheid leidt, houdt een harmonieus geven en nemen in, een dosis wederzijdse samenwerking. Met andere woorden, een ja moet een ja ontmoeten om iets te laten gebeuren. Een van de eerste plaatsen waar we dit principe kunnen toepassen, is op de relatie die we met onszelf hebben. We moeten halverwege ons innerlijk ontmoeten.

Wanneer we dit doen, verbinden we ons met de bron van al wat is. Als we dat niet willen, maar in plaats daarvan ervoor kiezen om uitsluitend vanuit ons ego te opereren, sluiten we onszelf af van het ontvangen van de overvloed van universeel leven. Als zodanig blijven we arm. Want als we niet kunnen ontvangen, moeten we achterblijven. Daarom staat er in de Heilige Schrift dat de armen armer zullen worden en de rijken rijker. Dit is een van de wetten van het leven.

Dus hoe meer we groeien in de richting van het overstijgen van tegenstellingen door de beweging van wederkerigheid te volgen, hoe meer we zullen leren ons te verenigen met de innerlijke Eenheid en hoe meer onze beker zal worden gevuld.

Maar waar beginnen we eigenlijk? We moeten beginnen met waar we al toegang toe hebben: we moeten ons bestaande bewuste bewustzijn goed gebruiken om nieuwe inspiratie en wijsheid uit onze diepten te laten opwellen. In plaats daarvan dwalen we zo vaak langs het pad van de minste weerstand, blindelings genoegen nemen met een zogenaamd bestaan. We blijven steken in oude sleur en leven ons in dwangmatig, negatief en hopeloos circulair denken. We blijven reageren vanuit gewoonte en gaan dan door met het rechtvaardigen van ons minder dan geweldige gedrag.

Als gevolg hiervan is het moeilijk om verder te gaan dan de negatieve versie van onszelf waarmee we ons identificeren. Bovendien, als we de goede waarden die we al hebben ontwikkeld niet gebruiken, kunnen er onmogelijk extra positieve waarden worden gerealiseerd. Deze levenswet is over de hele linie van toepassing op alle niveaus van ons wezen. Het is erg belangrijk dat we ons dit gaan realiseren.

Want we hebben allemaal een taak te doen. We hebben allemaal een negatief aspect dat getransformeerd moet worden. Er zijn wetten die bepalen wat we hebben meegebracht, en deze verdraaiingen zijn nu aan ons om mee te werken. Dat is het doel om hier te komen: om iets negatiefs terug te integreren in Gods plooi, en ieder van ons gaat anders om met het verfijnen van onze ongepolijste stukjes. Wat iedereen gemeen heeft, is dat we de manier moeten vinden om ons opnieuw te verbinden met onze essentie, met onze kern. Dit brengt ons op één lijn met de waarheid.

Als we genezen en heel worden, zullen we het spirituele principe van ordelijkheid in ons leven zien opduiken. Als de volgorde niet duidelijk is, geeft dat ons veel informatie over waar we innerlijk aan toe zijn. Want de spiritueel verenigde persoon zal ook een ordelijk persoon zijn.

We zullen steeds meer gaan beseffen dat grenzen en structuur een integraal onderdeel zijn van een liefdevolle creatie, en dat ze aanwezig zijn in elk aspect van onze realiteit. Dus terwijl we eraan werken om voor onszelf een meer harmonieuze levenservaring op te bouwen, zullen we de waarde ontdekken van Gods wetten om ons te helpen evenwicht te creëren en te behouden. Bedenk eens dat als er geen wetten en geen grenzen waren, deze hele wereld zou uiteenvallen in een waanzinnige bal van chaos en vernietiging.

Volgende Hoofdstuk
Keer terug naar Geestelijke wetten Inhoud