De Wet van zelfverantwoordelijkheid legt de verantwoordelijkheid op ons om onze eigen problemen op te lossen, wat ze ook mogen zijn. Het neemt de overtuiging weg dat we op de een of andere manier zijn verslagen - door onze kindertijd, door andere mensen of door het leven. Het veegt ook elk overgebleven kinderachtig idee weg dat we, om gelukkig te zijn, de koning van de heuvel moeten zijn. Want de illusie dat we passieve slachtoffers zijn, is net zo onrealistisch als het idee dat we almachtige heersers zijn.

Paradoxaal genoeg zullen we, zodra we doorgaan met het accepteren van onze eigen beperkingen en de manieren waarop onze tekortkomingen bijdragen aan onze onbevredigende levenservaringen, de krachtstoot ontdekken die we nodig hebben om ons leven om te zetten in iets dat zinvoller is. We zullen ook gaan zien dat anderen ook beperkingen hebben. En dat het de in elkaar grijpende combinatie van onze fouten is die onze conflicten co-creëert.

Het aanvaarden van eigen verantwoordelijkheid is dan de manier om zelfmedelijden te elimineren en berusting voorbij te gaan. Het helpt ons verder te gaan dan eindeloos uithoudingsvermogen en smeulende wrok tegen de onrechtvaardigheden van het leven los te laten. Het is ook de manier om te stoppen met hameren op de zaken die we tegen anderen hebben opgebouwd. Want dat is een spel van het Lagere Zelf dat we spelen en dat moet eindigen.

Als we daarentegen zelfverantwoordelijkheid weigeren, blijven we vastzitten in afhankelijk zijn van anderen. En het bijproduct hiervan is dat je je hulpeloos en machteloos voelt. Dit leidt onvermijdelijk tot wrok omdat het voor anderen niet mogelijk is om aan al onze verwachtingen te voldoen. We zullen leven in angst "we zullen het nooit krijgen". Daardoor verdedigen we ons nodeloos. Dit sluit ons verder af van de bron van leven die in ons leeft.

Al die tijd negeren we opzettelijk hoe wij degenen zijn die zo'n ellendige toestand voor onszelf creëren. We doen dit omdat het ons beter uitkomt om anderen de schuld te blijven geven van ons ellendige lot in het leven, en te wachten op een redding die nooit zal komen.

Over redding gesproken, laten we duidelijk zijn, Christus deed (en doet) zo ongelooflijk veel voor ons. Maar het heeft geen zin dat Christus aan het kruis is gestorven voor de zonden van iemand anders. Nee, als we een zonde hebben begaan - afgeweken van spirituele wetten met behulp van onze eigen door God gegeven vrije wil - dan zijn wij degenen die het goed moeten maken. Niemand anders kan of mag ons werk voor ons doen.

Volgende Hoofdstuk
Keer terug naar Geestelijke wetten Inhoud