God zoeken is misschien wel het meest bevredigende wat we kunnen doen. Maar God vinden kost tijd. Toch zijn zoeken en vinden de enige manier om vrij te komen van onze innerlijke ketenen. En dus moeten we allemaal een spiritueel pad inslaan.

Wat betekent dit precies, om "op een spiritueel pad te zijn?"

Om te beginnen betekent het niet dat we langs een weg lopen die er al voor ons is. Nee, als we besluiten deze kant op te gaan, is er nog geen pad. We moeten het halen. Als zodanig zijn we dan echt een pionier die ons een weg baant door een onontgonnen jungle.

We moeten verder, ons een weg banen door wilde struikgewas en kreupelhout, de ene voet na de andere neerzetten en langzame, gestage vooruitgang boeken. We moeten eigenlijk onze weg banen door het verwarde landschap dat nu in onze psyche bestaat.

In deze zelf gecreëerde jungle bouwen we voortdurend nieuwe vormen door middel van ons gedrag en handelen, onze gedachten en gevoelens. Dus in elke typische menselijke ziel zal zo'n jungle zijn. Dat betekent niet dat we slechte mensen zijn. Het betekent alleen maar dat we vol verwarring, fouten en gebrek aan bewustzijn zijn. We zijn niet op één lijn met de goddelijke wet, en we weten het niet.

Het is deze onwetendheid die een wildernis creëert waar we ons een weg doorheen moeten banen. En het uiteindelijke doel van al deze inspanningen? Om God te vinden.

Onze persoonlijke heuvels en dalen

Omdat we koppig zijn en verschillende vooroordelen hebben, creëren we conflicten - zowel in ons als in ons uiterlijke leven. Op ons spirituele pad zullen deze verschijnen als rotsen en keien, evenals hoge bergen die we zullen moeten doorkruisen om op te lossen.

We zullen ons een weg moeten banen door onze fouten, die zullen verschijnen als doornstruiken en giftige planten. Nu, in plaats van er omheen te gaan of terug te keren, moeten we onze weg er doorheen zoeken.

We zullen over geulen moeten springen, wat onze levensangst is.

Er zullen ook rivieren zijn om over te steken, waar we woeste, woeste wateren opnieuw moeten kanaliseren. Dit zijn onze uit de hand gelopen emoties die op hol slaan omdat we niet begrijpen waar ze vandaan komen of waar ze echt over gaan. We zullen over geulen moeten springen, wat onze levensangst is, evenals onze angst voor pijn en teleurstelling.

In feite zullen we ontdekken dat om het leven volledig onder de knie te krijgen, we in het onbekende moeten springen. Want de enige manier om onze angsten kwijt te raken, is door ze heen te gaan. We kunnen ons niet blijven afwenden van onze zelfgemaakte geulen, die om te beginnen niet eens zouden bestaan ​​als we het leven zouden kunnen begrijpen en nemen zoals het komt. Inderdaad, pas nadat we bereid zijn te springen, zullen we ontdekken dat er niet echt een geul was.

Deze jungle is echt

Deze jungle-analogie is niet zomaar een analogie. Deze vormen bestaan ​​inderdaad in onze psyche. En wanneer we op ons spirituele pad gaan, zullen we onze weg door dergelijke moeilijkheden moeten vinden. Want ze bestaan ​​echt in ons, in onze subtiele materie.

Het is niet gemakkelijk om dit spirituele pad te gaan. Het is een lange klim langs de steile kant van een berg, waar de kliffen vaak verborgen zijn in de schaduw en gehuld in duisternis. Soms, als we een kleine overwinning hebben behaald en de zon schijnt, gaan we even uitrusten. Het landschap zal helderder en een beetje vriendelijker zijn.

Het is een lange klim langs de steile kant van een berg.

Dan gaan we weer, klaar om het volgende stukje aan te pakken. Soms kunnen we het doel heel lang niet zien. We weten misschien wat het is, maar we zullen er nog lang niet een directe glimp van opvangen.

In feite, gedurende een behoorlijk lange tijd, terwijl we aan het begin van ons pad staan, zal het waarschijnlijk voelen alsof we rond en rond in cirkels gaan. Omdat we steeds hetzelfde landschap blijven zien, alsof we niet zijn verhuisd van waar we begonnen.

De boog van een spiritueel pad

Als we niet begrijpen wat er aan de hand is, kan dit erg ontmoedigend zijn. Wat er gebeurt, is dat we ons op een spiritueel pad voortbewegen op een spiraal. En het is onvermijdelijk dat we op deze manier moeten beginnen. Want al onze fouten en onwetendheden, fouten en verkeerde conclusies stapelen zich op om een ​​gigantische vicieuze cirkel in onze ziel te creëren.

Op een spiritueel pad bewegen we ons voort in een spiraal.

Wat er gebeurt, is dat elk van onze individuele fouten een wisselwerking heeft met al onze andere fouten, waardoor een warboel van kettingreacties ontstaat. Om eruit te komen, moeten we onze fouten in afzonderlijke emmers scheiden. Door ons op de een na de ander te concentreren, kunnen we de verbanden tussen oorzaak en gevolg in onze persoonlijke vicieuze cirkel vinden. We kunnen onmogelijk de hele ingewikkelde cirkel volledig begrijpen na slechts één doorgang.

Omhoog gaan?

Na de eerste ronde moeten we opnieuw beginnen. Maar elke keer dat we beginnen, zullen we een beetje meer grip krijgen op het begrijpen hoe onze negatieve eigenschappen samenwerken. Dan zullen we onze fouten niet langer als eenmalige gebeurtenissen ervaren, en ze in onze geest als een hele cirkel gaan zien. Totdat we dit bredere perspectief hebben, moeten we de rondes blijven herhalen.

In het begin lijkt dit misschien onzin, alsof we nergens komen. Maar dat is niet waar! En in feite, zonder door dit noodzakelijke deel op het pad te gaan, kunnen we het licht niet bereiken en vrij worden. Dus de cirkel waar we omheen draaien is eigenlijk een spiraal die ons geleidelijk naar boven leidt.

Naar boven gaan voelt beter dan naar beneden gaan

Het pad naar zelfbewustzijn volgt dus geen rechte lijn. Niet eens een beetje. Het gaat eigenlijk in spiralen op en neer. Het kan voorkomen dat we op een neerwaartse curve zitten, maar in werkelijkheid een stap hoger zijn dan tijdens onze laatste opwaartse curve. Het is zo maf.

En hoewel het omhoog gaan tijdens onze laatste achtbaanrit voor zelfontwikkeling over het algemeen lager was dan onze huidige neerwaartse beweging, voelde het waarschijnlijk beter. Omdat naar boven gaan beter voelt dan naar beneden. Er is een zekere opgetogenheid en vrijheid die we voelen als we omhoog gaan - "O, nu zie ik wat er aan de hand is!" - die is er niet op de neerwaartse curve.

We duiken de duisternis in waar verwarring en dwaling in overvloed aanwezig zijn.

Maar het werk dat we al op ons spirituele pad hebben gedaan, heeft ons geholpen ons op te werken naar een nieuw niveau. Dan gaan we weer naar beneden, waarbij we alle conflicten tegenkomen die we nog niet hebben opgelost. Deze conflicten storen ons natuurlijk. We voelen ons onrustig, rusteloos en angstig, totdat we ze uitwerken en begrijpen.

Op dat moment hebben we ze ingepast in het grotere geheel, of in ieder geval zoveel als we nu kunnen zien. En vanaf hier zijn we op de opwaartse curve, genietend van de heldere lucht die van nature komt door de randen van de waarheid een beetje verder naar buiten te duwen.

En dan gaan we weer naar beneden, duikend in de duisternis waar verwarring en dwaling in overvloed aanwezig zijn. Dit is wat ons afsnijdt van de stroom van de goddelijke stroom. Maar in onze verwarring halen we dingen door elkaar en zeggen we dingen als: "Dit is deprimerend. Ik blijf dingen ervaren die ik niet leuk vind! En dat waarom ik ben afgesneden van de goddelijke stroom.”

Waarom onaangenaamheden goed voor ons zijn

Het grote probleem op dit moment is dat we half gelijk hebben, wat altijd een gevaarlijke situatie is. Ja, we ervaren onaangenaamheden. Maar dit is slechts een weerspiegeling van iets in ons dat wacht om uitgegraven te worden. De onaangenaamheid is een onvermijdelijk gevolg van een oorzaak die we zelf in gang hebben gezet.

Elke gezegende overwinning betekent weer een opwaartse curve.

Het zijn onze innerlijke problemen - die wachten om opgelost te worden - die ons afsnijden. Maar we worden omringd door deze wereld van manifestatie, en het maakt eerlijk gezegd een sterke indruk op ons. We hebben het gevoel van de echte realiteit eerder geproefd, maar nu is het weg. Of in ieder geval lijkt het weg te zijn omdat we er geen verbinding mee hebben.

Eigenlijk hebben we deze ontkoppeling nodig omdat het ons oproept om te strijden - om in onze fouten te leunen. Want dat is de enige manier om weer de overwinning te behalen. En elke gezegende overwinning betekent weer een opwaartse curve.

Maar terwijl we door de ruige stukken rijden, is het normaal dat we ons niet goed voelen, en we zullen God ook niet voelen. Want we zullen nog niet resoneren met de waarheid, en we kunnen dit niet dwingen om te gebeuren met onze wil. Wat we wel doen en moeten doen in moeilijke tijden, is helder nadenken over wat we ontdekken. We kunnen onze bevindingen ziften in het licht van wat we nu weten.

Want dit zijn de tijden dat het moeilijk is om te bidden. Het is moeilijk om het geloof te behouden.

Wie wil er gelukkig zijn?

Diep van binnen hebben we allemaal een verlangen om gelukkig te zijn en om anderen gelukkig te maken. Maar op momenten als deze, als we ons zo niet verbonden voelen, is het moeilijk om ons gelukkig te voelen. Want geluk is een bijproduct van je verenigd en verbonden voelen. Dus het idee van "afgelegen geluk" is niet echt mogelijk.

Geluk is een bijproduct van je verenigd en verbonden voelen.

Het zijn onze binnenmuren van afscheiding die moeten afbrokkelen, en dat is precies waar we zo bang voor zijn. Wat we ons niet realiseren, is dat wanneer we onze scheidingsmuren blijven versterken, we het doel van het leven teniet doen. Verder brengen we onze eigen zelfontwikkeling tot zinken, waar we ook naar verlangen en bang voor zijn. Kortom, gelukkig worden betekent onze afgescheidenheid verliezen.

Hoe gaat men over het verliezen van hun afgescheidenheid? Door juist datgene te doen dat het moeilijkste lijkt om te doen. Voor velen betekent dit het opgeven van trots en het doormaken van wat voelt als enorme schaamte. Ja, dit is wat er nodig is om onze muren los te laten en gelukkig te worden.

Waar voor te bidden?

En laten we duidelijk zijn, God wil dat we gelukkig zijn. We hebben een lange geschiedenis waarin we dit verkeerd begrijpen, en in plaats daarvan geloven we dat godvruchtig zijn ongelukkig en streng is. Op de een of andere manier is godsvrucht vermengd geraakt met martelaarschap. De hele mensheid heeft een dosis van dit verkeerde idee gekregen.

Godzaligheid is vermengd geraakt met martelaarschap.

Vrienden, je gelukkig voelen is geen reden om je schuldig te voelen. En toch werkt bidden om gelukkig te worden niet. Waar we voor moeten bidden, is de kracht en het vermogen om alle obstakels die we tussen onszelf en geluk hebben geplaatst, uit de weg te ruimen. Tussen onszelf en God.

Om te komen waar we heen willen, zullen we door de jungle van ons ongeluk moeten gaan dat we onszelf hebben aangedaan met ons verkeerde denken en onze fouten.

En wat krijgen we voor al deze moeite? Het heldere licht van vrede, de vreugde van harmonie, de schoonheid van leven in vrijheid. Het is in deze geest dat we onze gebeden aanbieden en God om hulp vragen om alle ups en downs van ons genezingswerk te doorstaan.

–De wijsheid van de Gids in de woorden van Jill Loree

Aangepast van Pathwork Guide Lezing #36: Gebed.

Manieren om meer te leren
Terug naar overzicht van essays in Krijg een betere boot
Lees het volgende spirituele essay