Nadat de mensheid het concept van "straffende godheid" had opgegeven, begonnen we ons in een andere richting te begeven voor een doctrine die ons zou bevrijden van elke schuld in onze eigen drama's. Oh, hier is het. En het wee-is-mij-slachtoffer werd geboren.

Wanneer we eindelijk stoppen met rechtvaardigen en rationaliseren, zullen we zien hoe we haten in plaats van liefde, en waar we onszelf afscheiden door onze verdediging in plaats van openlijk te vertrouwen. We zullen onze neiging beseffen om weg te kijken in plaats van onszelf onder ogen te zien, om eerder te ontkennen dan te bevestigen, en de waarheid te verdraaien in plaats van de waarheid te zijn ... Op een bepaald moment zullen we de dingen niet anders kunnen zien. Omdat, de waarheid is, het niet anders is. En toch proberen we ...

Op een bepaald punt op ons pad naar spirituele vrijheid zullen we te maken krijgen met deze vreemde situatie waarin we niet willen loslaten wat onze eigen vernietiging en lijden veroorzaakt. En in onze angst dat we deze negatieve kern zullen vinden en deze niet willen laten gaan - of we zullen het niet kunnen - blijven we wegkijken ... Dit is een veel voorkomende valstrik en we moeten ervoor uitkijken, dus het zal onze weg niet barricaderen. We hebben zelfs wat krachtigere tools nodig om deze hindernis te overwinnen ...

We zien geloof vaak als een blind geloof in iets dat we niet kunnen weten ... En inderdaad, als dat is waar het geloof over gaat, zou het goed zijn om het te verwerpen. Want wie wil dom zijn en geloven in iets dat geen enkele realiteit heeft en nooit als waarheid kan worden ervaren? ...

Dit perspectief houdt ons op een platform van waaruit de enige dingen die echt zijn, zijn wat we kunnen zien, aanraken, weten en bewijzen. Vanaf hier hoeven we nooit meer het onbekende in te springen. Maar hier is het probleem: de enige manier om uit te breiden en te veranderen is door te springen, te slikken, in het onbekende ...

Echt geloof omvat verschillende stappen, of stadia, elk sterk geworteld in intelligentie en realiteit ... Dus stap één bij het verwerven van geloof is te overwegen dat er nieuwe mogelijkheden bestaan ​​waarvan we momenteel niets weten ... Vanaf hier kunnen we mediteren over ons openen voor het goddelijke van binnen om te laten zien ons hoe we betere manieren van functioneren kunnen vinden. Er is niets onrealistisch aan deze benadering. Er is geen blind geloof nodig ...

De tweede stap in het geloof vereist meer een sprong. Hier moeten we onszelf openstellen voor de goddelijke grond binnenin, zodat het ons de kennis kan brengen waar ons intellect naar op jacht is. Dus eerst hebben we wat ruimte gemaakt, en nu vinden we enkele oplossingen ... Dat brengt ons bij de derde stap, namelijk dat we in feite iets nieuws hebben ervaren, maar we kunnen het nog niet vasthouden. Om het onze permanente grond te maken, moeten we ons blijven overgeven aan de grotere realiteit ...

Door dit consequent te doen, komen we bij de vierde stap, waar geloof een feit wordt dat zo stevig van binnen verankerd is dat niemand het kan wegnemen ... Deze nieuwe realiteit bestaat buiten de enge grenzen van onze kleine egoïsche geest ... Om hier te komen, moeten we overwinnen die tijdelijke angst wanneer we in het onbekende moeten springen. We moeten dit doen ter wille van waarheid en liefde. Of eigenlijk, in het belang van God - onze eigen innerlijke God Zelf.

Volgende hoofdstuk van Notendoppen

Keer terug naar Notendoppen Inhoud

Keer terug naar Gems Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 221 Geloof en twijfel in waarheid of verdraaiing