Wij mensen zijn een bijgelovig stel. Er is één verraderlijke vorm van bijgeloof, pessimisme, dat is de verborgen boosdoener achter veel van onze teleurstellingen in het leven ...

Het begint allemaal met een innerlijke houding die ongeveer zo gaat: “Als ik geloof dat er iets goeds kan gebeuren, zal ik teleurgesteld zijn omdat ik het wegjaag met mijn geloof erin. Misschien is het veiliger om te geloven dat mij niets goeds zal overkomen”. Dit is het spel dat we met onszelf spelen... 

Op een gegeven moment begint dit speelse spel zijwaarts te gaan. En dan gaat het plezier verloren in zijn tragisch pijnlijke effecten... Omdat er kracht in onze gedachten is, en er is geen spelen met die kracht zonder gekwetst te worden... 

Er is geen limiet aan de vele dingen waarop we dit in het leven kunnen toepassen. Misschien gaat het om de genezing van een ziekte... Misschien ontbreekt het ons aan geld of de voldoening van een bevredigend beroep of relatie. Dus we troosten onszelf door te zeggen: "Ik ga geloven dat het zo moet zijn, dus dan kan het misschien uit de lucht komen vallen"...

Na een tijdje komen we zo ver in het konijnenhol dat we beginnen te geloven dat de negatieve manifestatie realiteit is. Dus wat begon als een grappige kleine bijgelovige veiligheidsklep is veranderd in een overtuiging op een ander niveau van ons bewustzijn. Dit is wat nu realiteit creëert en ons op een slechte plek houdt. Meer en meer benieuwd…

We moeten onze gewoonte om onszelf voor de gek te houden, waar dan ook in ons, tegengaan door nieuwe wegen te vinden die onze geest kan volgen ... Deze volgende stap is de echte noot. Op het eerste gezicht klinkt het misschien simpel, maar het kan ook van ons vereisen dat we een flinke dosis moed verzamelen - de moed om in het goede te geloven ... Zonder enige zekerheid dat alles goed komt, zullen we het moeten wagen naar onbekend terrein waar we in het positieve geloven. Gleeps ...

We kunnen onze weg kiezen. De weg van somberheid, ontkenning en defaitisme in Eeyore-stijl. Of de weg van het geloof in de aangeboren aard van het leven om zich te ontvouwen met mooie mogelijkheden. Het anker dat ons ervan weerhoudt om geweldige mogelijkheden te manifesteren, ligt in onze eigen ziel. Er is niets dat we niet kunnen realiseren als we ons er echt aan overgeven... We hebben de macht om het anker te verwijderen...

Het leuke van ons oude bijgeloof is dat we alleen maar negatieve overtuigingen uitspreken en ze komen uit. Niet wachten ... Het is verleidelijk om daarop te steunen in plaats van te investeren in een zeer onzekere wachtperiode ... Want de reis naar vertrouwen in een positieve ontplooiing kost wat tijd om te rijpen ...

We hebben het geduld nodig van een tuinman die begrijpt dat een draagtijd vereist is. Met ervaring leert de tuinman dat men na het zaaien van zaden moet wachten tot de planten ontkiemen. Het zou moeilijk zijn om dit proces te vertrouwen totdat we het in actie hebben gezien ...

Er is een valkuil om op te letten: het is gemakkelijk om de moed waarover we spreken - een sterk vertrouwen in goede resultaten - te verwarren met wensdenken. Maar ze zijn niet hetzelfde ... Hoe maken we onderscheid tussen de twee? Met wishful thinking spinnen we fantastische dromen van vervulling zonder enige prijs te betalen ... In onze dagdromen komt geluk op magische wijze en onnodig op ons pad ... We denken dat we het systeem kunnen spelen ... Dagdromen zijn dus niets meer dan de keerzijde van het bijgeloof van pessimisme ...

Maar wat als we al die misleidende energie en creativiteit zouden nemen en die zouden verzinken in een toewijding aan het leven en onszelf? We zouden dan werkelijk datgene kunnen bereiken waarover we dagdromen ... We moeten de moed vinden om in onze eigen rijkdom te geloven en vertrouwen te hebben in het beste wat er kan zijn.

Volgende hoofdstuk van Notendoppen

Keer terug naar Notendoppen Inhoud

Keer terug naar Parels Inhoud

Lees de originele Pathwork®-lezing: # 236 The Superstition of Pessimism