Elke persoon op aarde heeft tot op zekere hoogte een schijnbaar onzinnige angst voor gelukzaligheid. Ook al slaat het nergens op, het is er, en deze angst bestaat zij aan zij met ons verlangen naar gelukzaligheid. Toch is gelukzaligheid ons geboorterecht. We hebben het volste recht om in een staat van opperste gelukzaligheid en sublieme vreugde te leven, kwaliteiten die we in welke taal dan ook maar moeilijk kunnen beschrijven.

Hoe ongelukkig we ook zijn, ergens diep van binnen zijn we niet vergeten dat deze angst niet natuurlijk is. Inderdaad, als dit niet het geval was, zou het veel gemakkelijker zijn om onze frustraties in het leven te accepteren. Want wat betekent het om ongelukkig te zijn als we niet gefrustreerd zijn omdat we niet hebben wat we willen? Ingebed in ons ongeluk is dan ook de belofte dat het tegenovergestelde waar zou kunnen zijn: we zouden gelukkig kunnen zijn. Omdat beide aanwezig zijn, voelen we ons ambivalent over hoe we het leven zouden moeten ervaren. Hieruit volgt een andere ambivalentie: is het oké om naar plezier te verlangen, of moeten we er bang voor zijn?

Wat betekent het om ongelukkig te zijn als we niet gefrustreerd zijn omdat we niet hebben wat we willen?
Wat betekent het om ongelukkig te zijn als we niet gefrustreerd zijn omdat we niet hebben wat we willen?

Voor sommigen van ons hebben we veel minder angst dan verlangen. Als wij dit zijn, voelen we ons relatief vervuld en is ons leven rijk en vreugdevol. We hebben een diep vermogen om plezier te ervaren, en we hebben een vertrouwende houding ten opzichte van het leven. Omdat ons levensconcept positief is, breidt het leven zich uit. Voor ons is het niet zo moeilijk om onze resterende verdedigingen en angsten te overwinnen die ons afsluiten en verder uitbreiden naar gelukzaligheid. 

De meeste mensen zijn echter meer bang voor geluk dan dat ze ernaar verlangen. Als wij dit zijn, zullen we in feite ongelukkig zijn, het gevoel dat het leven aan ons voorbijgaat. Het leven zal zinloos lijken en alsof we het op de een of andere manier hebben gemist. Ons vermogen om plezier te ervaren zal zeer beperkt zijn. We zullen verdoofd en verstrikt zijn in apathie. In onze levenloze toestand zullen we niet vertrouwen en zullen we uit het leven worden teruggetrokken, en we zullen ons verzetten tegen het zoeken in onszelf naar de oorzaak van ons lijden.

Als we een zware angst-tot-verlangen-verhouding hebben, lijkt ons negatieve levensconcept onze verdediging te rechtvaardigen en zijn we bang om uit te breiden naar een andere bewustzijnsstaat. Onze angsten zorgen ervoor dat we wanhopig vasthouden aan de staat die verantwoordelijk is voor onze benarde situatie in het leven. Dit is de erbarmelijke situatie waarin velen van ons zich bevinden.

Er is nog een andere groep mensen die een evenwichtige balans hebben tussen angst en verlangen naar geluk. Als wij dit zijn, hebben we delen van ons leven die overvloedig, succesvol en bevredigend zijn. Maar we hebben ook gebieden waar we het tegenovergestelde ervaren. Hoe meer we in onze psyche rondneuzen, hoe duidelijker het wordt dat waar we gelukkig, onbevreesd en vrij zijn, we ons vervuld voelen. En waar we bang zijn voor het beste wat het leven te bieden heeft, zijn we niet vervuld. Dit is een wiskundige vergelijking die uiteindelijk altijd goed uitkomt.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden

Awareness

Natuurlijk zijn we ons er meestal niet van bewust dat we bang zijn voor wat we het meest willen. Bovendien, hoe verder weg het ding is dat we willen, hoe gemakkelijker het is om onze angst ervoor over het hoofd te zien. Maar als het dichterbij komt, en als we onze reacties oprecht in twijfel trekken, zullen we merken dat we van binnen de deuren sluiten. Ons terugdeinzen kan zo subtiel zijn dat het gemakkelijk te missen is. Maar dit is precies wat we naar buiten moeten brengen.

Dit onderdeel is misschien niet gemakkelijk te vinden. Voor sommigen, vooral degenen die nog niet bekend zijn met de aard van het menselijke onbewuste, kan dit concept - dat we vrezen waar we het meest naar verlangen - moeilijk te slikken zijn. En toch is het waar: waar we het meest om huilen, is datgene waar we het meest bang voor zijn. Maar als we de plaatsen opmerken waar het nemen van het kleinste risico te veel lijkt, dan hebben we een idee. Want we hebben de neiging om ineenkrimpen van wat we willen, geven er de voorkeur aan om op veilig te spelen en vast te houden aan een grijs leven.

Zodra we deze neiging in onszelf hebben ontdekt, beginnen we vooruitgang te boeken in de richting van vrijheid. Nu merken we dat onze eigen verborgen gedachten, emoties en houdingen ons lot bepalen. Dat, en niets anders. Deze ontdekking heeft het potentieel om onze wereld op zijn kop te zetten. Vóór die tijd zullen onze spanning en ons lijden veel groter zijn, omdat we niet zullen begrijpen waardoor ze worden veroorzaakt.

Als we het gevoel hebben dat we het slachtoffer zijn van een gevaarlijke wereld, en we denken dat we ons moeten verdedigen, drijven we steeds verder weg van het centrum van de waarheid. Hoe meer van onszelf vervreemd raken, hoe meer we de wereld de schuld geven voor het veroorzaken van onze vervreemding, wat ons steeds minder opluchting brengt. Hoe fout de ander ook is, waardoor ze onze schuld verdienen, dit neemt nooit ons lijden weg. Hoezeer we anderen ook kunnen buigen om aan onze wensen te voldoen, dit verandert nooit de meter op onze gevoelens van leegte.

En we zullen blijven lijden zolang we ons er niet van bewust zijn dat de blokkades die ons afsluiten van wat we het meest willen, in ons zitten. Zo lang zullen we het gevoel hebben dat het leven zinloos is. We zullen ons hulpeloos voelen en niets wat we doen, zal onze pijn van ons onvervuld voelen verminderen. Daar zullen we wankelen tussen bitterheid en zelfmedelijden, tussen verwrongen zelfbeschuldiging en het projecteren van al onze tegenslagen op het leven en op anderen. We zullen op geen enkele manier voelen dat we het beste verdienen dat het leven te bieden heeft.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden
Degenen die moedig een spiritueel pad van zelfontdekking bewandelen, zijn bereid te zoeken naar waar we nee zeggen.
Degenen die moedig een spiritueel pad van zelfontdekking bewandelen, zijn bereid te zoeken naar waar we nee zeggen.

Ons innerlijke nr

Dus wat is de eerste stap die we kunnen nemen om de hendel op dit blok los te laten? We moeten echt onze eigen afwijzing van plezier kennen en ervaren. In het begin zijn we geneigd om deze waarheid met hand en tand te bestrijden. Voor velen van ons blijven we liever afhankelijk van uiterlijke omstandigheden, ook al is het aanvaarden van de grote waarheid dat we de sleutel tot vrijheid in handen hebben de meest vreugdevolle ontdekking die we ooit op dit pad zullen doen.

Zodra we de volledige impact van deze waarheid zien, zullen we zien dat er inderdaad maar één uitweg is. Maar we zullen de schoonheid van deze realiteit nooit zien als we er nog steeds tegen vechten. Ware onafhankelijkheid zal ons dus blijven ontgaan.

Als we voelen dat er meer in het leven kan zijn dan we nu ervaren, worden we vaak cynisch en leggen we ons neer bij wat we hebben. Maar degenen die moedig een spiritueel pad van zelfontdekking bewandelen, hebben besloten om een ​​andere boeg te slaan: we zijn bereid te zoeken naar waar we nee zeggen. We beginnen te begrijpen dat hoe meer gespannen en dwangmatig we ons voelen, en hoe urgenter en Ongeduldig is ons streven naar vervulling, des te zekerder kunnen we zijn dat daaronder net zo rigide een nee is als aan de oppervlakte er een dringende ja is. 

De oppervlakkige drang helpt echt niets. In feite is het een even grote hindernis als ons ondergrondse Nee, omdat ons oppervlak Ja is gemaakt van angst en vervorming. Ons dringende ja wordt geboren uit de onbewuste wetenschap dat we van binnen een ja blokkeren. Dit betekent niet dat als er aan de oppervlakte geen dringende Ja is tot vervulling, er hieronder geen verborgen Nee is. Sommige mensen gedragen zich gewoon anders dan anderen. Of het kan gewoon betekenen dat we het hebben opgegeven. Wat de situatie ook is, we zullen een pijnlijke, angstige drang niet kunnen ontspannen totdat we persoonlijk en specifiek hebben ontdekt hoe we Nee zeggen tegen wat we het liefst willen.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden

In waarheid staan

Door al deze leringen van de Gids Padwerk, wordt ons onderwezen over de menselijke conditie. Als we bijvoorbeeld negeren hoe we onze eigen vervulling ontkennen, creëren we moeilijkheden voor onszelf. Wanneer we projecteren wat we missen als zijnde buiten onszelf - de schuld geven aan omstandigheden of andere mensen - creëren we meer wrijvingen en beperkingen voor onszelf. We creëren verwarring en meer verwikkelingen, en worden uiteindelijk afhankelijker.

Als we weg blijven kijken van onze innerlijke belemmeringen en er de voorkeur aan geven te geloven dat anderen of het lot de oorzaak zijn van al onze problemen, kunnen we niet anders dan in spanning en angst leven. We kunnen dus zien dat bewustzijn - van onze eigen belemmeringen - alles bepaalt. Met dit begrip kunnen we de ware betekenis van zelfverantwoordelijkheid begrijpen.

Laten we deze ideeën nu verbinden met een dieper begrip van dit allerbelangrijkste mysterie: waarom zeggen we nee tegen ons diepste verlangen naar de meest intense gelukzaligheid die je je kunt voorstellen? Wat maakt geluk gevaarlijk en daarom ongewenst? Laten we ons licht in deze richting richten.

In welke mate we onszelf ook afwijzen, in die mate zullen we geen geluk of plezier kunnen verdragen. En waarom verwerpen we onszelf? In feite valt alle zelfafwijzing in een van de twee kampen.

Ten eerste is er een soort zelfverwerping die is gebaseerd op een precisie-instrument in ons, als je wilt, dat kan meten waar en op welke manier we spirituele wetten hebben overtreden. Het weet waar we hebben geprobeerd het leven te bedriegen, in de hoop meer te krijgen dan we willen geven. Het weet alles van onze kleine verborgen misleidende spelletjes, en het ziet hoe we dramatiseren en doen alsof we beter zijn dan we zijn, niet durven te zijn wie en hoe we werkelijk zijn, op dit moment.

Als we dit doen, hebben we niet echt lief, we doen alsof we liefhebben, in de hoop er iets voor terug te krijgen. Maar de sleutel tot het universum is echte liefde, geen nepliefde, zoals de aanhoudende liefde die we vaak geven. Echte liefde leeft en laat anderen in vrijheid leven; er kan nee voor nodig zijn. Valse liefde werkt meer als een lasso die wil domineren en vasthouden. Het lijkt misschien alsof we anderen voor de gek kunnen houden met onze valse liefde, maar ons echte innerlijke zelf kan niet worden misleid.

Waar komen we tekort in termen van vrijgevigheid? Hebben we een andere maatstaf voor hoe anderen zich moeten meten ten opzichte van onszelf? Al deze schendingen gaan de hele tijd door en ons Ware Zelf houdt aantekeningen bij. Ondertussen is onze bewuste geest bezig met het uitwissen van de waarheid, en op deze manier begaan we de grootste overtreding van allemaal. Het is één ding dat we deze dingen doen, maar het is erger dat we innerlijk liegen om ze te verdoezelen.

Onze voorwendselen ontkennen en vervalsen het record, waardoor een dubbele overtreding ontstaat. En dit leidt tot de meest pijnlijke toestand, mentaal en emotioneel. We raken verstrikt in deze dubbele binding waaruit er geen uitgang lijkt te zijn. Totdat we beginnen te zien wat we hebben gedaan. We moeten onze schendingen aan het licht brengen, onze innerlijke leugens erkennen en alles loslaten.

Hoe ziet dat eruit, deze schoonmaak die we allemaal moeten doen? Laten we zeggen dat we egoïstisch zijn. Als we net doen alsof ons egoïsme eigenlijk alleen maar ons assertief zijn is, dan zijn we aan het rationaliseren, en dat creëert een laag van onwaarheid. Of misschien hebben we een wrede streak, of haten we. Als we alleen in het geheim wreedheid en haat voelen en het alleen indirect uitbeelden, zodat het op het tegenovergestelde lijkt, kunnen we hypocrisie toevoegen aan onze lijst van misdaden tegen de menselijkheid.

Onze hypocrisie kan voor iedereen zichtbaar zijn, of we kunnen het buitengewoon goed verbergen. Het is hoe dan ook net zo giftig. Maar als we aan de andere kant de moed hebben om toe te geven wat we van plan zijn, en onszelf vierkant en eerlijk kunnen bekijken, zullen we al grote stappen hebben gezet om onze overtreding te overwinnen. 

Door de waarheid over onszelf te aanvaarden, stappen we in een algemeen klimaat van waarheid. Nu staan ​​we op een platform van waaruit we onszelf misschien uit ons schadelijke gedrag kunnen halen. We zullen er zeker nog steeds mee worstelen. Maar nu kunnen we het gaan begrijpen. Door te mediteren voor hulp en begeleiding, kunnen onze gevoelens spontaan veranderen.

Want we kunnen een verandering van hart ondergaan nu we in overeenstemming met spirituele wetten werken. Bovendien, door onze huidige staat te accepteren, scheppen we innerlijke voorwaarden die compatibel zijn met gelukzaligheid. Misschien moeten we toegeven: "Ik kan het niet helpen dat ik me zo voel, ook al vind ik het niet leuk en weet ik dat het destructief is." Nu zijn we tenminste eerlijk en maken we ruimte voor verandering.

Alles in ons dat tegen de kern van waarheid en liefde ingaat, zorgt ervoor dat we niet in staat zijn om geluk te behouden, want geluk is een krachtige positieve energie. Er is meer kracht voor nodig om gelukkig te zijn dan om ongelukkig te zijn, en we verwerven deze kracht door de waarheid onder ogen te zien en onze illusies over het leven los te laten.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden
Perfectionisme, kortom, komt neer op ontrouw zijn aan onszelf uit hebzucht naar goedkeuring en bewondering.
Perfectionisme, kortom, komt neer op ontrouw zijn aan onszelf uit hebzucht naar goedkeuring en bewondering.

Perfectionisme

De tweede reden waarom we onszelf afwijzen, is vanwege onze denkbeeldige overtredingen wanneer we niet voldoen aan onze onrealistische normen van perfectie. Perfectionisme heeft, zoals we allemaal weten, extreem veeleisende en starre idealen. Onze pogingen om ons eraan te houden komen voort uit weer een schending van de spirituele wet, en niet omdat we een overdosis moraliteit hebben.

Perfectionisme komt voort uit onze trots en ijdelheid, onze behoefte om de touwtjes in handen te hebben, onze pretentie en onze angst om voor onszelf op te komen. Kortom, het komt erop neer dat we onwaar zijn tegenover onszelf uit hebzucht naar goedkeuring en bewondering. Dus als we onze eigen menselijkheid niet kunnen accepteren, inclusief onze huidige beperkingen, schenden we de universele wet. Dan is het klimaat van onze psyche niet compatibel met die gelukzaligheid waar we allemaal naar verlangen.

Klinkt eenvoudig? Echt niet. Want als we ons op een pad van innerlijke verkenning begeven, kan zelfverwerping moeilijk te vinden zijn, en de redenen erachter nog onduidelijker. Meestal zijn we ons alleen bewust van wat we doen alsof voor onszelf zijn. Als we bijvoorbeeld bepaalde emoties hebben opgesloten omdat we ze niet kunnen verdragen, geloven we oprecht dat ze weg zijn. Dan houden we onszelf voor de gek dat we alles van onszelf al weten. 

Daarom is het niet zo eenvoudig om erachter te komen hoe we echt werken. We zullen onszelf in een nieuwe richting moeten wijzen om een ​​nieuw bewustzijn te ontwikkelen van de emotionele reacties die we gewoonlijk hebben vergeten. Maar ons besef van hoe we de spirituele wet overtreden, zal in gelijke mate een besef onthullen hoe we geluk afwijzen.

Of we nu net op een spiritueel pad zijn begonnen, nog niet zijn begonnen, of redelijk goede vorderingen hebben gemaakt, het advies is hetzelfde: zoek de plek in het leven waar iets lijkt te ontbreken, waar je wilt hebben meer gevoelens of intenser ervaren, en ga in die richting. Zoek in jezelf wat je niet accepteert. Sluit je ogen en kijk wat je niet leuk vindt. Zoek naar de obscure maar tastbare reactie die plezier wegduwt. Word bereid om te zien wat je nog niet eerder hebt gezien.

Met deze aanpak zullen we stap voor stap ervaren waar we een deel van onszelf wegduwen. Als we daarmee stoppen, zullen we na verloop van tijd beter toegerust worden om gelukkige gevoelens te hebben. Er is een fijn bewustzijn voor nodig om subtiele zielsbewegingen op te vangen die zich terugtrekken als er iets goeds langskomt. Wanneer we dit ontdekken, zal de woede die anderen, het leven of de omstandigheden de schuld geeft, afnemen.

Hiermee zullen de giftige wolken die door onze psyche zweven worden opgetild, waardoor ons innerlijke huis verenigbaar wordt met de gelukzaligheid waarvan we het volste recht hebben om te genieten. De waarheid in onszelf accepteren, is dus synoniem met het accepteren van geluk. We kunnen het een niet hebben zonder het ander.

Er zit een derde been op deze binnenkruk en het herkent de creatieve substantie die ons leven vormt. Want niets wat gebeurt is lukraak. Er is geen externe macht die bepaalt hoeveel vervulling we krijgen. Er is geen kracht die ons pijn of lijden stuurt. Er is geen frustratie die we moeten verdragen.

In feite is onvervulling niet zozeer zelfbestraffing als wel innerlijke vervuiling die gelukzaligheid en vreugde onderdrukt. We negeren de waarheid van wat we zijn en doen, en realiseren ons niet dat dit gevaren creëert. De enige manier om dergelijke belemmeringen uit de weg te ruimen, is eigen verantwoordelijkheid. We moeten onszelf onder ogen zien.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden

Vragen voor hulp

De waarheid is wat zorgt voor innerlijke zekerheid, vertrouwen en onbevreesdheid; onwetendheid is wat angst creëert. En angst zorgt ervoor dat we ons afsluiten. Dan zal onze geest de krachtige creatieve substantie - de dingen die we gebruiken om ons leven vorm te geven - niet gebruiken om expansie te creëren, en zullen we in plaats daarvan investeren in het aanscherpen van onze perimeter met verdedigingen.

Net zoals stagnatie en frustratie bij elkaar horen, zijn expansie en gelukzaligheid een match. Dit betekent dat we niet kunnen uitbreiden - we kunnen niet al ons potentieel de wereld in brengen - tenzij we in een staat van vreugde zijn. Simpel gezegd, gelukzaligheid is noodzakelijk voor uitbreiding.

Het expansieproces is zelfactiverend, en het combineert de mannelijke en vrouwelijke principes - ook wel activiteit en passiviteit genoemd - in perfecte harmonie. Maar als we bang zijn voor expansie - met andere woorden, we zijn bang voor gelukzaligheid - dan zijn we ook bang voor groei en verandering. Dus we zijn in feite bang voor onze eigen ingebouwde vermogens om te creëren.

Net als geluk vereisen de kwaliteiten van plezier, gelukzaligheid en vervulling veel innerlijke stevigheid en kracht. Onthoud dat ongelukkig zijn minder kracht vergt dan gelukkig zijn. Hoe wekken we deze kracht op? Door opzettelijk een beroep te doen op de goddelijke krachten in onszelf. Als reactie daarop zullen ze ons helpen gelukzaligheid in stand te houden en ons te begeleiden om niet per ongeluk het geluk te beëindigen.

Zulke gebeden om steun mogen niet bewaard worden als ons leven in een crisis verkeert. Want als we gelukkig zijn, bevinden we ons op een goede plek om nog meer compatibel te worden met de creatieve krachten die ons beter uitgerust zullen maken om gelukzaligheid in stand te houden. Als we dan ongelukkig zijn, is het belangrijk dat we het beschouwen als een zinvolle les die ons kan helpen om verder te groeien. Om dit te doen, is contact nodig met de aangeboren wijsheid die bij deze superieure krachten aanwezig is. Dus elke dag van de week is een goede dag om hulp en begeleiding te vragen. 

Misschien hebben we al toegang tot alle hulp, kracht en inspiratie die we kunnen krijgen door middel van meditatie. Misschien weten we al hoe effectief goddelijk contact is, hoe onfeilbaar de reactie ervan en hoe onvoorstelbaar de wijsheid ervan. Maar in tijden van onrust, als we betrokken zijn bij diepe conflicten, 'vergeten' we het gewoon. Maar er zal een moment komen dat het niet zo moeilijk zal zijn om te onthouden om contact te maken, en we zullen er vaardiger in worden in het gebruik ervan in moeilijke tijden. Dit is inderdaad een sleutel om deze machten altijd in te schakelen.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden
Wat betekent het om ongelukkig te zijn als we niet gefrustreerd zijn omdat we niet hebben wat we willen?
Wat betekent het om ongelukkig te zijn als we niet gefrustreerd zijn omdat we niet hebben wat we willen?

De energiecentra

Velen van ons zijn zich ervan bewust dat alle mensen bepaalde energiecentra of chakra's in ons wezen hebben. Elk van deze energiecentra is gerelateerd aan een mentale houding. Dus wanneer we veranderen van onwetend, angstig, van onszelf vervreemd, vijandig en wantrouwend, naar open, waarheidsgetrouw, betrouwbaar en liefdevol, zullen onze energiecentra zich openen.

Aangezien er een intieme verbinding is tussen onze geest, onze geest en ons lichaam, zal zo'n opening - of ontwaken - resulteren in een duidelijke ervaring in het lichaam. Daarom moet onze benadering van dit pad van zelfrealisatie de hele persoonlijkheid omvatten.

Als we leren vast te stellen wanneer een centrum open is, zullen we zijn energie kunnen gebruiken om de mentale houding die ermee verbonden is te vinden. Evenzo zullen we zien dat er een verband bestaat tussen onze angst voor plezier en onze energiecentra. Want als we bang zijn, moeten deze centra noodzakelijkerwijs gesloten en benauwd zijn. Als zodanig kan de levenskracht niet binnenkomen.

Maar als we onszelf openstellen voor vreugde, plezier en geluk op alle niveaus van ons wezen, zal onze ontspannen houding van 'laten zijn' uiteindelijk deze centra openen. Ons werk om zelfbewustzijn te ontwikkelen, de waarheid onder ogen te zien en een innerlijke verbinding met de universele levenskrachten te creëren, zal ons hele wezen verlevendigen door deze centra te activeren.

De meeste mensen lopen rond in een voortdurend krappe toestand met gebalde energiecentra. Toch zijn we allemaal precies geïncarneerd om de waarheid van spirituele wetten te ontdekken en om te zien hoe we er niet op zijn afgestemd. Als we ophouden onszelf voor de gek te houden, zullen we ons diep ontspannen, en in deze onverdedigde staat zal onze hele persoonlijkheid tot leven komen en zoet op het leven afgestemd zijn.

Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden

Het universele zelf

We kunnen een functionerende persoonlijkheid vergelijken met een algemeen centrum, zoals een planeet. Stel je dan voor dat er een ander centrum is dat tijdloos en ruimteloos is. Dit is het centrum van absoluut alles dat ooit heeft geleefd, leeft en zal leven. Dit universele centrum is zo enorm, het is hetzelfde voor iedereen en alles.

Volledig zelfgerealiseerde persoonlijkheidsplaneten bevinden zich altijd in de baan van dit universele spirituele centrum. Ze staan ​​ervoor open en zijn er dus totaal aan blootgesteld. Ze zijn nooit uit het zicht en worden er altijd door beïnvloed. Hun bewegingen zijn er volledig mee in overeenstemming.

Maar de meeste persoonlijkheidsplaneten staan ​​min of meer niet in het midden. We zijn er op de een of andere manier in geslaagd om buiten het gezichtsveld van het universele centrum te komen, zodat we er niet aan worden blootgesteld. Hoewel het universele centrum nooit wankelt, sluiten we onze persoonlijkheden er soms voor af, als het ware uit zijn gezichtsveld.

Soms stappen we helemaal in het universele veld; op andere momenten verhuizen we. In of uit harmonie zijn met de universele bron bepaalt ons niveau van levendigheid en afstemming met de waarheid. Wanneer positieve attitudes de dag dragen - inclusief zelfbewustzijn en zelfacceptatie - stemmen we af op liefde en vertrouwen. Kortom, we worden meer het universele levenscentrum. We komen samen. Ons persoonlijkheidscentrum zal worden geladen en verlevendigd door het universele, totdat we erdoor worden opgezogen.

Als dit gebeurt, wordt onze persoonlijkheid niet vernietigd. Het zelf zal niet worden vernietigd. Want al het leven bestaat eigenlijk al in het spirituele centrum, dat alles verlevendigt. De dood betekent simpelweg dat we gescheiden zijn geraakt van het centrum, zodat het licht niet op onze persoonlijkheid kan schijnen en er geen energie in kan stromen.

Verlies nooit uit het oog dat het leven intrinsiek veilig is. Dit is een onveranderlijk feit dat geen enkele mate van scheiding van het spirituele centrum kan ontkennen. Zolang we doorgaan, zullen we uiteindelijk de waarheid van deze grotere realiteit gaan zien, en zullen we ons herenigen met alles dat is.

"Wees god!"

De Wegwijzer
Verblind door angst: inzichten uit de Pathwork®-gids over hoe we onze angsten het hoofd kunnen bieden

Lees de originele Pathwork-lezing nr. 170: Angst voor gelukzaligheid versus verlangen ernaar - de energiecentra