Het is niet gemakkelijk om op dit driedimensionale niveau over oorzaak en gevolg te praten. Maar laten we het proberen. We kunnen beginnen met te zeggen dat er op het laagste ontwikkelingsniveau - op de schaal van bewustzijn - geen oorzaak en gevolg is. Of in ieder geval lijkt er geen te zijn. Naarmate we ons bewustzijnsniveau verhogen, kunnen we nieuwe horizonten zien. Vanuit ons nieuwe perspectief kunnen we zien hoe effecten verband houden met oorzaken waarvan we voorheen niet eens wisten dat ze bestonden. Wanneer we de heuvel beklimmen en het punt bereiken waarop het bewustzijn volledig door God doordrenkt raakt, zullen oorzaak en gevolg niet langer bestaan.

Hier zien we dat, nogmaals, de laagste vormen van bewustzijn iets gemeen hebben met de hoogste vormen. Maar er is een enorm verschil in wat ze vasthouden, in termen van attitudes en onderliggende gevoelens en gedachten. We kunnen gemakkelijk begrijpen dat het primitieve bewustzijn de wereld ziet als een niet-verbonden reeks gebeurtenissen die geen verband houden met oorzaak en gevolg. Het is misschien moeilijker voor ons om te begrijpen dat het in de hoogste rijken helemaal niet bestaat. En deze realiteit is bijna onmogelijk over te brengen met menselijke woorden.

Hier op aarde heeft elke handeling zijn consequenties. Dat is niet zo moeilijk te realiseren. Het is niet zo gemakkelijk in te zien dat er dezelfde relatie bestaat tussen onze gedachten of onze subtiele innerlijke attitudes en de algemene omstandigheden van ons leven. Maar hoe meer ontwikkeld we worden, hoe meer we oorzaak en gevolg zullen kunnen waarnemen op deze minder voor de hand liggende bewustzijnsniveaus. Op dit spirituele pad worden dergelijke waarnemingen geleidelijk acuter, en in feite wordt dit heel sterk benadrukt.

Als we een openlijke daad begaan - laten we zeggen dat we iemand anders doden - zullen de gevolgen duidelijk zijn. Maar we vermoorden ook een andere persoon als we hen belasteren. We doen dit door onze twijfelachtige beschuldigingen, blindheid, koppigheid of slechte wil; wanneer we weigeren een ander het voordeel van de twijfel te geven; wanneer we geen eerlijke communicatie of openheid proberen te gebruiken om een ​​andere realiteit te creëren. Een dergelijke geheime "moord" heeft gevolgen die net zo ernstig zijn als fysieke moord.

In het begin zijn de effecten van dit soort acties voor ons misschien moeilijk waar te nemen. Maar als we ons bewustzijn verhogen, zullen we gaan zien dat er een duidelijk verband bestaat tussen oorzaak en gevolg. Dit bestaat zelfs als de oorzaak geen overt was, maar een verborgen gedachte die we eerder hadden genegeerd.

In onze huidige bewustzijnsstaat, levend in deze driedimensionale wereld, merken we vaak dat we in veel opzichten halverwege zijn. Onze wereld is niet allemaal slecht, maar ook niet allemaal goed. Ook onze persoonlijkheden zijn niet allemaal slecht, maar ook niet allemaal goed. We leven niet in de hemel, maar we leven ook niet in de hel. Ons leven vertegenwoordigt beide uitersten.

Velen van ons geloven niet dat er andere rijken zijn - andere werelden - en daarom betwijfelen we ook of er andere bewustzijnstoestanden zijn. Maar omdat we zo halverwege zijn, is dit een duidelijke aanwijzing dat onze sfeer onmogelijk de enige realiteit kan zijn die er is. Als er iets goeds in ons en in onze wereld is, dan moeten er grotere graden van goedheid bestaan. Het is dus alleen maar logisch dat er een vliegtuig bestaat dat helemaal uit goedheid bestaat. Hetzelfde geldt natuurlijk voor het slechte. Als er een beetje kwaad in ons en in onze wereld is, dan moeten er bewustzijnssferen bestaan ​​waar er meer slecht is en uiteindelijk waar alles slecht is.

We zijn ook halverwege oorzaak en gevolg, of beter gezegd, in onze perceptie van oorzaak en gevolg. Wat verandert als we ons ontwikkelen, is niet het object van onze waarneming. Wat verandert als we groeien, is onze visie.

Een handeling kan niet worden teruggedraaid. Wat de tijdelijke gevolgen ook zijn, ze zijn onomkeerbaar. Later kunnen we de handeling misschien wijzigen, misschien door te zien dat het een vergissing was en te proberen deze te corrigeren. We zouden de innerlijke stroom kunnen zien die ons ertoe bracht om de handeling uit te voeren. En we kunnen dit als materiaal gebruiken om ons bewustzijn te verhogen en onze waarneming en visie te verruimen. Door op deze manier te werken, kunnen we mogelijk de effecten van een negatieve handeling neutraliseren. Maar op het moment dat het gebeurt, is de handeling onomkeerbaar en kunnen de gevolgen niet worden vernietigd.

Als er op dat moment gevolgen zijn die voortvloeien uit de handeling, kunnen we deze wellicht elimineren op tijd, na enige tijd is verstreken. We kunnen dus geleidelijk de relatie beginnen te zien - het verband - tussen oorzaak en gevolg en tijd.

Onze staat van ontwikkeling creëert een realiteit die daarmee overeenkomt. Onze huidige realiteit bevat drie dimensies: tijd, beweging en ruimte. Wat we ook ervaren is een zekere mate van oorzaak en gevolg. Als we niet kunnen zien hoe onze daden tot specifieke consequenties leiden, zullen we ze niet kunnen gebruiken als de onmisbare instrumenten die ze kunnen zijn om ons te helpen onze ziel te ontwikkelen.

Als we bijvoorbeeld niet geloven dat een negatieve gedachte tot bepaalde, tastbare resultaten leidt, waarom zouden we dan gemotiveerd zijn om onze gedachte te corrigeren? Maar als we na verloop van tijd zien dat er een effect is, kunnen we de gedachte corrigeren zodat, nogmaals, op tijd we kunnen de effecten elimineren. Het is niet anders met onze positieve, waarheidsgetrouwe, levensbevestigende gedachten, acties en attitudes. Ze hebben allemaal overeenkomstige effecten die wenselijk zijn.

Als we ons niet bewust zijn van het verband tussen oorzaak en gevolg op alle gebieden van ons leven, in de overtuiging dat de effecten lukraak en toevallig zijn, zullen we niet werken om de oorzaken die we creëren te verbeteren. We zullen niet kunnen inzien dat de allerhoogste kracht in het universum goedheid en liefde is. En daarom zal de waarheid hiervan ons niet kunnen steunen en versterken.

Laten we nu zeggen dat we door onze innerlijke krachten worden gedwongen om impulsief iets destructiefs te doen. Dit kan onmiddellijke pijn en wroeging veroorzaken. We verlangen ernaar om in een staat van zijn te zijn waarin we deze handeling ongedaan kunnen maken. We willen leven alsof het nooit is gebeurd. Toch weten we dat in deze wereld waarin we leven, dat onmogelijk is.

Hoe kan het dan zijn dat er geen oorzaak en gevolg is in hogere rijken? Misschien kunnen we diep in onszelf de mogelijkheid voelen dat er "onder" dit huidige niveau van oorzaak en gevolg een ander niveau bestaat. Daar zijn we totaal onaangetast door zowel de oorzaak die we in gang hebben gezet als het effect dat we teweeg hebben gebracht. Welk onderdeel wordt niet beïnvloed? Dit is ons Hogere Zelf, het goddelijke deel van onszelf dat niet deelneemt aan onze negatieve gedachten. Het maakt ook geen deel uit van onze destructieve acties en attitudes.

Maar de lagen van onze persoonlijkheid die nog steeds verwikkeld zijn in valse waarnemingen - en die daarom een ​​onwaarachtige, liefdeloze houding hebben en destructieve daden verrichten - moeten zichzelf uit dit moeras werken. En dit kan alleen gebeuren in niet de tijd of. Tijd en oorzaak en gevolg zijn dus verschillende manifestaties van dezelfde realiteit en zijn intrinsiek met elkaar verbonden. De twee kunnen niet uit elkaar worden getrokken.

De verbinding maken

Misschien beginnen we in te zien dat deze driedimensionale wereld - met zijn oorzaak en gevolg, met zijn dualiteit, met zijn beperking van tijd, ruimte en beweging - rechtstreeks verband houdt met de vervormingen, onzuiverheden en beperkingen van onze waarneming en onze visie . Onze driedimensionale waarneming is op zichzelf een onwaarachtige kijk op de wereld. We kunnen aan deze onwaarachtige vergelijking de beperking van tijd, ruimte en beweging toevoegen, samen met de strijd die met dualiteit gepaard gaat, samen met de wet van oorzaak en gevolg.

Maar als we dit allemaal op de juiste manier bij elkaar optellen, hebben we precies de gereedschappen die onze ziel nodig heeft om dit hele rijk van bewustzijn te transcenderen. Nu beginnen we te zien dat onze perceptie is de oorzaak van bepaalde acties, die onvermijdelijk tot bepaalde effecten leiden. Maar deze effecten kunnen het medicijn zijn dat we nodig hebben om onze vervormde percepties te overwinnen ... die de oorzaken creëren ... die op hun beurt de effecten creëren.

Er zijn staten van bewustzijn - de hoogste staten - waar alleen de hoogste, beste, mooiste en creatiefste oorzaken in gang worden gezet. Hier, in deze verlichte staat van bewustzijn, worden oorzaak en gevolg onmiddellijk - bijna gelijktijdig - onderscheiden. Op zo'n gebied is er geen tijdsverschil tussen oorzaak en gevolg. Dus de oorzaak is het effect. De gedachte is de daad.

Zelfs de meest geheime, subtiele houding heeft onmiddellijke gevolgen. Er is geen ruimte tussen een gevolg en zijn oorzaak. Als alles één wordt, worden oorzaak en gevolg op dit niveau echt één.

Dit is de reden waarom we tijdens bepaalde momenten van genade het rijk diep van binnen kunnen voelen waarin we, wat er ook gebeurt, onaangeroerd blijven. Wat er ook gebeurt, we zijn onveranderlijk puur. Wat er ook gebeurt, we zijn goddelijk. We zijn goed in onze essentie. Voor onze essentie is de essentie van alles. Het is God.

Aan de andere kant bestaat er een primitieve bewustzijnsstaat waarin zelfs de meest voor de hand liggende handeling geïsoleerd lijkt te zijn, zonder gevolgen of verband, zonder oorzaak en zonder gevolg. Wanneer een primitief persoon iemand vermoordt, kunnen ze echt geloven dat hun daad geen verdere gevolgen zal hebben, noch voor het slachtoffer, noch voor henzelf. Het komt dus niet bij deze persoon op om de oorzaak van binnen te zoeken. Ze zullen niet proberen erachter te komen waardoor hun verlangen om de daad te plegen, ontstond. Als zodanig wordt de handeling nooit het medicijn dat na verloop van tijd de ziekte van het kwaad zou kunnen genezen.

Totale overgave aan God

Overgave aan God is een aangeboren beweging van onze ziel. Dit is ons uiteindelijke lot. Als we dit niet doen, kunnen we onze taak niet vervullen en kunnen we onszelf niet vervullen. De vraag is: moeten we ons echt aan God overgeven? We vechten allemaal met deze centrale vraag. En toch is onze weerstand tegen het volgen van deze roep van onze ziel precies datgene dat al ons ongemak veroorzaakt: onze pijn, ons lijden, onze angst en onze ontevredenheid.

Dus hoe verhoudt dit onderwerp zich tot oorzaak en gevolg? Het is zo: overgave aan God, of onze onwil om ons over te geven, heeft invloed op elk denkbaar deel van ons leven, innerlijk en uiterlijk. Laten we wat meer licht toevoegen aan hoe dit zo zou kunnen zijn.

Wat zijn enkele van de natuurlijke gevolgen van volledige overgave aan God? Sinds dit is onze natuurlijke zielsbeweging, dus ons overgeven aan God is onze eigen bestemming vervullen. Dit zal ons leven in balans brengen en harmonie in ons hele wezen brengen.

In ons mentale lichaam zullen we worden geregeerd door de waarheid, met een realistisch begrip en een duidelijke visie en waarneming. In onze geest zullen we vrede hebben. Verwarringen zullen verdwijnen en tegenstrijdige percepties zullen oplossen. Frustratie zal dan verdwijnen. Met dit soort verlichting zullen we inzicht hebben in schijnbare conflicten. En deze inzichten zullen ervoor zorgen dat alle stukjes van de grote puzzels in ons leven op hun plaats vallen.

Op het niveau van onze emoties zal onze mentale verzoening van tegenstellingen een geheel nieuwe manier van zijn, voelen en reageren creëren. Het zal bijvoorbeeld niet langer voorkomen dat liefde ons verzwakt of vernedert. Integendeel, we zullen ontdekken dat liefhebben waardigheid en een gezond gevoel van trots schept.

Als we bereid worden ons aan God over te geven, vermijden we een van de grootste valkuilen van mens zijn. We vermijden de verleiding om ons over te geven aan grotere machtsstructuren die negatief zijn. Maar zodra we ons verzetten - onze natuurlijke zielsbeweging belemmeren om ons aan God over te geven, wat onze bestemming is - moeten we bezwijken voor een plaatsvervanger. We zullen eindigen in een valse overgave. Vrienden, het is erg belangrijk dat we dit begrijpen.

Als we bang zijn voor iemand met autoriteit - het maakt niet uit of deze autoriteit echt zijn macht misbruikt of we stellen het ons alleen voor - is omdat we afhankelijk zijn van deze autoriteitsfiguur op manieren die zowel tastbaar als ongrijpbaar zijn. Vanwege onze afhankelijkheid en angst reageren we door ons te onderwerpen en onszelf te verkopen en onszelf hiervoor te haten, of door blindelings te rebelleren tegen de autoriteit in een poging onszelf niet te haten. We proberen onze waardigheid te behouden.

Maar in deze situatie is dit geen echte waardigheid. Dit is niets meer dan een blinde reactie op basis van emotionele reflexen en opgewekte turbulente gevoelens waarvan we ons amper bewust zijn. Het is in ieder geval niet duidelijk wat er aan de hand is. En omdat we geen echt inzicht hebben, kunnen we niet zeggen of de autoriteit echt beledigend is of dat we ons gewoon als een kind gedragen.

Als we ons op alle gebieden van ons leven oprecht aan God overgeven, zullen we gemakkelijk een onwaardige autoriteit zien voor wat het is: iemand die ons wil onderwerpen, misbruiken, uitbuiten en onze waardigheid wil vertrappen. Het maakt niet uit of deze persoon onze baas is of een partner van wie we financieel afhankelijk zijn en wiens liefde we nodig hebben en waarnaar we verlangen. Als onze overgave aan God onze sleutelpositie is - onze belangrijkste nadruk en onze primaire houding - zullen we God vertrouwen en zullen we weten dat vertrouwen in God volledig gerechtvaardigd is.

Van hieruit kunnen we de moed vinden om het risico te lopen degene te verliezen die we nodig hebben. Als we God boven alles stellen, hebben we de duidelijke visie om te zien wanneer een menselijke autoriteit misbruik maakt. En dan kunnen we de keuze maken om de prijs te betalen die nodig is om onze vrijheid te verwerven. Het kan zijn dat we moeten opgeven wat deze autoriteit ons te bieden heeft. Maar we zullen dit kunnen doen als onze waardigheid belangrijker is. Onze autonomie kan alleen groeien vanuit de rijke grond van totale innerlijke overgave aan God.

Onszelf aan God overgeven heeft dan nog een gevolg. We zullen iets moeten veranderen. Want we zullen onze situatie moeten veranderen als we in onze werkelijke behoeften willen voorzien zonder onszelf tot slaaf te maken zoals we hebben gedaan. Dit kan betekenen dat u een nieuwe functie, een nieuwe baas of een nieuwe partner krijgt. Maar de nieuwe autoriteiten die we in het leven aantrekken, zullen, net als wij, autonome mensen zijn die hun roeping volgen om God boven alles te stellen.

Ze hoeven hun macht niet te misbruiken. Want ze zullen geen macht uitoefenen die op de rug van behoeftige mensen is gebouwd. Het is ook mogelijk dat we nu ontdekken dat dezelfde mensen - onze baas of onze partner - anders op ons reageren met onze nieuwe en verbeterde houding. De verandering in ons kan een verandering in hen teweegbrengen. Omdat ook zij mogelijk ook een conflict hebben gehad tussen hun Hogere Zelf en Lagere Zelf. Bij het oplossen van hun innerlijke conflict kunnen ze een nieuw respect voor onze waardigheid ontdekken en ons bevrijden, waardoor de relatie een wederzijds geven en ontvangen wordt.

In het geval dat het onze eigen waarneming is die wordt vervormd - ervan uitgaande dat alle autoriteit erop uit is ons te vernederen en te misbruiken - dan zal onze totale overgave aan God onze misvatting aan de oppervlakte brengen. Dan kunnen we onze waarneming aanpassen aan de werkelijkheid. Dit is hoe we elke dwang die we hebben om in opstand te komen tegen de rechtmatige autoriteit, die ons alleen maar vraagt ​​om ons rechtmatige aandeel bij te dragen aan een wederzijdse onderneming, kunnen verminderen.

Achter onze rebellie tegen autoriteit schuilen vaak onze eigen wens om macht over anderen te hebben. Stiekem willen wij degenen zijn die macht misbruiken. We hebben er misschien nog nooit zo over nagedacht. Maar dit is wat er gebeurt als we onszelf de show laten leiden. Vaak zijn in onze verwrongen eigen wil gevoelens van machteloosheid en vernedering ingebed wanneer onze eigen wil niet wordt vervuld. Dit brengt ons ertoe te geloven dat we twee opties hebben: de grootste macht ter wereld worden - God - of vernietigd worden.

In een poging totale vernietiging te voorkomen, kunnen we de neiging hebben om te buigen voor vervangende krachten in plaats van ons voor Gods wil te buigen. Dit is de reden waarom we ervoor kunnen kiezen om ons te onderwerpen aan een andere persoon die schijnbaar sterker is dan wij. Die persoon kan een baas, een partner of een dictator zijn. We hopen dat we door hen te dienen, zelf een superieure positie zullen verwerven.

Of misschien veranderen we geld of positie in de macht die we zoeken. Deze worden dan onze plaatsvervangende goden. Of misschien voelen we ons machtig als we ons afzijdig houden van andere mensen. Dus dan openen we ons hart altijd volledig, maar maken we onszelf altijd wenselijk. Dit speelt rechtstreeks in op de neurotische behoeften en misvattingen van andere mensen.

Beide dingen - onderwerping aan plaatsvervangende autoriteit en rebellie tegen alle autoriteit - zijn gevolgen. Ze zijn het resultaat van een zaak die we zelf in gang hebben gezet toen we onze natuurlijke zielsbeweging van overgave aan God ontkenden en belemmerden. Maar zodra we God erkennen als de hoogste autoriteit, valt alles op zijn plaats.

Anders, als we weigeren dit te doen, moeten we niet weten welke autoriteit we werkelijk nodig hebben en zouden moeten dienen. We zullen niet kunnen zeggen wanneer het gepast is om hun voorbeeld te volgen, en wanneer we onszelf moeten versterken, omdat zelfbevestiging vereist is.

Als ons primaire standpunt overgave aan God is, zijn we in staat om duidelijk te zien wat wat is. Met een juiste kijk op de dingen, kunnen we het voorbeeld volgen met een juiste actie die geen verband houdt met een innerlijk conflict. We zullen toegeven dat we behoeften hebben. We zullen ook toegeven dat we in bepaalde delen van ons leven een leider of autoriteit nodig hebben. Bovendien zullen we toegeven dat we een belangrijke rol te spelen hebben. En door ons deel te aanvaarden, zullen we een verhoogd gevoel van onszelf hebben. We zullen echte waardigheid voelen.

Vanaf deze plek zullen we onze ziel niet verliezen als we een leider volgen. Omdat onze ziel aan God zal toebehoren, en God haar schoner, sterker en met nog meer autonomie teruggeeft. Als we weigeren ons aan God en zijn wil over te geven, verzetten we ons tegen onze eigen bestemming. Door dat te doen, creëren we echte schuldgevoelens die ons wezen doordringen en ons verzwakken. Zoveel van onze zelfbestraffende patronen - twijfel aan onszelf, aarzeling, zwakte - vloeien hier rechtstreeks uit voort.

Het maakt niet uit hoeveel psychologische verklaringen we kunnen vinden - en op hun niveau kunnen ze volkomen waar zijn - we kunnen dit zelfvernietigende patroon nooit omkeren en transformeren tenzij we spiritueel genezen. En we kunnen dit alleen doen als we onszelf - op elk gebied van ons leven, op alle manieren - overgeven aan de grote schepper, God.

Wanneer we dit doen - en dit is natuurlijk geen eenmalige gebeurtenis, maar een gebeurtenis die we herhaaldelijk, dagelijks moeten doen, met betrekking tot alle kwesties in ons leven - zullen we een nieuwe kracht en een gevoel van eigenwaarde vinden waarvan we niet wisten dat we die eerder hadden. Dit lijkt bijna een paradox. Diep van binnen zijn we altijd bang geweest dat als we onszelf aan God zouden geven, we onszelf zouden verliezen. Nu ontdekken we dat - als een zeer reële en tastbare realiteit - Jezus 'woorden waar waren: we moeten onszelf verliezen in God om onszelf te vinden.

Positieve agressie

Met onze nieuwe kracht zullen we spontaan de wijsheid hebben om te weten wanneer we met gratie moeten toegeven en wanneer we positieve agressie moeten gebruiken. Uit ons ogenblikkelijke weten zal de juiste handeling vloeien. Energetische, positieve, agressieve bewegingen zullen ontkenning en kinderlijke, destructieve rebellie vervangen. We zullen intuïtief weten wanneer we gracieus moeten toegeven door ons over te geven, te stromen en te accepteren - zelfs als onze eigen wil er niet van houdt. Dit zal in de plaats komen van vernederende, zelfverloochende onderwerping gebaseerd op angst en een onvermogen om het leven te vertrouwen.

In beide gevallen zullen we op een geheel nieuwe manier nieuwe keuzes kunnen maken. Waar we in het verleden misschien zwak waren onderworpen, kunnen we nu toegeven or volgen. Hoe dan ook, we kunnen onze waardigheid behouden. Of misschien zullen we ontdekken dat positieve agressie aan de orde van de dag is. Dan zullen we voor onszelf kunnen opkomen, in plaats van blindelings en destructief in opstand te komen zoals voorheen.

Dit keer kunnen we handelen in een nieuwe geest, vanuit verschillende motieven en met een duidelijkere visie. Dus onze houding zal een heel ander effect hebben op anderen, want de toon van onze agressie zal veranderen. Het kan ook gebeuren dat we beseffen dat de situatie echt vraagt ​​om niet vechten, maar toegeven. We zien dat het eerlijk, gerechtvaardigd, noodzakelijk, goed en goed is voor alle betrokkenen. We begrijpen nu dat er toch geen sprake was van onrecht of misbruik, dus agressie is niet nodig.

Positieve agressie wordt echter niet alleen gebruikt om onrecht en misbruik aan de kaak te stellen. Het is niet alleen een actie die we ondernemen als reactie op iets, het is ook een initiërende actie. Of het nu in onszelf is of daarbuiten, dit soort actie - positieve agressie - is nodig om uit te breiden, naar buiten te gaan, te creëren, te verbeteren. Zonder deze energetische beweging die vooruitgaat, kunnen we ons negatieve materiaal niet transformeren.

Zo'n organische, gezonde stijgende beweging is niet uitputtend of moeizaam. Het is eerder een bevrijdende release die ons hele wezen energie geeft. Maar dit gebeurt alleen als onze organische, gepaste agressie overeenkomt met Gods wil. De positieve nieuwe realiteit waarnaar we streven, kan alleen plaatsvinden als we onszelf hebben bevrijd van de verwarring die gepaard gaat met onze ontkenning van onze zielsbewegingen - van onze innerlijke roeping om onszelf aan God over te geven.

Wanneer we de nieuwe realiteit binnenstappen, hoeven we niet te vragen of we moeten opstaan ​​en voor onszelf gelden of moeten toegeven en volgen. We twijfelen niet aan de aard van degenen die we nodig hebben en waarvan we afhankelijk zijn. En we zullen de motieven van autoriteit niet in twijfel trekken. We hoeven niet alleen met ons intellect te worstelen, wat ons nooit het inzicht zou kunnen geven dat we willen. We zullen genieten van spontaniteit. De kennis die we nodig hebben, zal in onze schoot belanden, sterk en duidelijk, zonder zeurende twijfel.

We zullen stromen vanuit het centrum van onszelf, waar God leeft en regeert, waar Christus koning is en waar alles goed is in onze wereld: in onze daden, in onze waarnemingen, in onze kennis, in onze reacties en in onze gevoelens. De rust en het enige focuspunt waarnaar we verlangen, ligt in deze sleutel: totale overgave aan God. Vrienden, gebruik deze sleutel.

'Mijn geliefde vrienden, de zegeningen die aan u allen worden verleend, zijn in deze tijd specifiek bedoeld om u te helpen over te geven aan Hem die u vasthoudt, die u bevat, die u veilig en zeker maakt, die zijn waarheid en zijn liefde in allen doordringt. uw wezen, zodat u een instrument voor Hem wordt. Maak het werkelijkheid. Gezegend worden."

–De Wegwerkgids

Volgende Hoofdstuk
Keer terug naar Na het ego Inhoud

Lees originele Pathwork Lecture # 245: Oorzaak en gevolg op verschillende niveaus van bewustzijn