In onze oorspronkelijke vorm, zoals we voor het eerst werden gemaakt, waren mannelijk en vrouwelijk allemaal opgerold tot één. En wanneer alle gevallen wezens eindigen met deze fantastische mysterietour, zullen man en vrouw weer één zijn. Ondertussen, als een bijproduct van de zondeval, zijn man en vrouw gescheiden en gesplitst.
In het algemeen geldt: hoe lager we in onze ontwikkeling zijn, hoe meer we in een groter aantal delen zijn opgesplitst. Tegen de tijd dat we hier als menselijke wezens op planeet Aarde aankomen, is onze splitsing tweeledig. En zo is het dat we rondkijken en ons tussen twee geslachten bevinden: man en vrouw.
Het doel van spirituele ontwikkeling is om onze weg terug te vinden naar de oorspronkelijke eenheid - de Eenheid. Dus het koppelen van de seksen - de vereniging van mannen en vrouwen - heeft een veel diepere betekenis dan alleen het maken van baby's. Het is in de relatie tussen mannen en vrouwen dat we zoveel kunnen overwinnen. We kunnen zoveel leren; onze ontwikkeling kan beter verlopen dan op welke andere manier dan ook. Liefde kan, wanneer ze wordt ontstoken door eros en de seksuele impuls, gemakkelijker bloeien dan in welke andere relatie dan ook. En liefde - nou ja, dat is altijd het uiteindelijke doel.
En toch is het niet zo dat relaties tussen mannen en vrouwen meer hindernissen en meer wrijving bieden dan zo ongeveer al het andere? Dit komt doordat onze persoonlijke emoties er meer bij betrokken zijn. Als gevolg hiervan missen we objectiviteit en onthechting. Daarom is het huwelijk tegelijk de moeilijkste van alle relaties en de meest vruchtbare, de belangrijkste en de meest gelukzalige.
Sinds mensen op het toneel verschenen, zijn bepaalde misvattingen en massabeelden - collectieve verkeerde overtuigingen - opgedoken. We lijken bijvoorbeeld oppervlakkig te denken dat er zoveel verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. In werkelijkheid is het lang niet zoveel als we denken. Omdat elke man de vrouwelijke component van zijn natuur in zijn ziel draagt en vrouwen de mannelijke kant van die van hen. Het is alsof we allemaal een afdruk hebben van onze andere helft die ergens in het universum ronddwaalt.
Deze afdruk is niet alleen een foto of een reproductie, het is een echt, levend onderdeel van de aard van onze persoonlijkheid. Het is de andere kant van de medaille, maar het is niet helemaal verborgen. Het is meer een schijf die af en toe meer naar de ene kant kantelt dan naar de andere.
En het is die levende afdruk van de andere helft in elk van onze zielen die ons doet verlangen en zoeken naar eenheid, naar kameraadschap, naar liefde met iemand van het andere geslacht. Het is de oorsprong van onze drang naar seksuele verbinding. Het verklaart ook de zogenaamde mannelijke eigenschappen die bij vrouwen voorkomen, en de vrouwelijke eigenschappen bij mannen. Hoe flexibeler de schijf, hoe meer we deze tegengestelde eigenschappen zullen zien; hoe stijver, hoe minder. Maar dit betekent niet dat ze er niet zijn.
Hoe gezonder we zijn in onze zielssubstantie, hoe minder we zullen worden beïnvloed door massabeelden die ons vertellen "mannen zijn zo" en "vrouwen zijn zo". Dus dan zullen de meer tegengestelde eigenschappen zich op een constructieve manier ontvouwen. Onze twee kanten zullen harmoniseren in plaats van tegen de stroom in te gaan van de geaccepteerde typische eigenschappen.
Als er één collectieve overtuiging is die we het meest koppig vasthouden met betrekking tot mannelijkheid en vrouwelijkheid, zou het deze zijn: een man wordt verondersteld sterk te zijn en een vrouw wordt verondersteld zwak te zijn. En deze: een man hoort intellectueel en creatief te zijn, terwijl een vrouw meer moet resoneren met haar emoties en niet zo intellectueel. Een man: niet intuïtief of gevoelig; een vrouw: zowel intuïtief als gevoelig. Een man: actief; een vrouw: passief. Deze concepten en de vele soortgelijke variaties die ermee gepaard gaan, zijn al sinds mensenheugenis bij ons.
Er waren bepaalde oude culturen waar de schaal omkeerde, waarbij alles naar het andere uiterste slingerde; dit flip-flopping gebeurt in sommige opzichten nog steeds. Maar beweging van het ene uiterste naar het andere komt voort uit rebellie en misverstanden, dus het is net zo verstrikt in de modder - even in de war en onwaar. Als zodanig leidt het ons precies terug naar waar we begonnen, vastzittend in het oorspronkelijke alternatief waartegen we rebelleerden. Het is slechts een kwestie van tijd.
Dus laten we teruggaan naar de oorspronkelijke waarheid, namelijk dat al deze zogenaamd mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten in ieder van ons aanwezig zijn. Elk heeft het recht om daar te zijn, en het hebben van beide doet niets af aan onze mannelijkheid of vrouwelijkheid in het minst. Neen, het tegendeel is waar.
Als je met een brede kwast schildert, zijn er twee effecten van deze verkeerde opvattingen. Ten eerste onderdrukken zowel mannen als vrouwen de tegengestelde eigenschappen in zichzelf, waardoor ze zich schuldig en ontoereikend voelen, wat buitengewoon schadelijk is. Ten tweede hebben de misvattingen ervoor gezorgd dat iedereen opzettelijk de eigenschappen heeft benadrukt die bij elk geslacht horen te passen.
Eeuwenlang hebben mannen gewerkt aan het ontwikkelen van hun fysieke vaardigheden en hun intellectuele capaciteiten. Ze hebben hun actieve kant verzorgd. Tegelijkertijd hebben mannen hun emoties onderdrukt en hun intuïtieve aard ontmoedigd om zich te ontvouwen. Bij de vrouw is het tegenovergestelde gebeurd. De verliezer in dit alles is de mensheid als geheel.
Individuen worden opgezadeld met onbalans en disharmonie, en hele samenlevingen zijn ook getroffen. Technische vooruitgang en een te grote nadruk op wetenschap en de geest zijn het resultaat van de mannenwereld. Maar de bijbehorende zielskwaliteiten zijn verwaarloosd. Het resultaat? Oorlogen en wanbeheer van de rijkdommen van de wereld. Niet goed. En niet zo eenvoudig te verhelpen. Hoe slim we ook zijn, er zijn geen uiterlijke maatregelen die de wereldsituatie kunnen herstellen en gerechtigheid op de planeet kunnen scheppen, tenzij we een evenwicht tussen deze krachten in individuele zielen bewerkstelligen.
Vele millennia lang werden vrouwen gedwongen hun intelligentie en creativiteit te onderdrukken. Wat jammer, gezien wat ze hadden kunnen doen als deze waren ontwikkeld en geïntegreerd met haar intuïtie en emoties. Maar telkens wanneer deze verboden zielekwaliteiten zich aandienden, sloeg ze ze snel uit schuldgevoel terug. Ze had ook het gevoel dat ze haar eigen belangen beschermde. Immers, zo onvrouwelijk handelen zou haar de liefde van een man kunnen kosten. Na een lange tijd, zei ze eindelijk Genoegen kwamen in opstand. Dit is wat we 'emancipatie' noemen.
Verandering bewerkstelligen door middel van rebellie is echter niet de meest gezonde of constructieve manier om dingen aan te pakken. Rebellie is revolutie, en revolutie is altijd in tegenstelling tot evolutie - wat echte groei betekent. Bij echte groei ontvouwen we ons langzaam terwijl we een diepgaand begrip krijgen van het zelf en wat het probleem ook is. Maar rebellie, of revolutie, verbergt altijd een niet-herkende woede die we op de wereld projecteren. Dus de verandering die een revolutie of rebellie teweegbrengt, negeert iets essentieel aan het zelf. Deze onwetendheid verhindert dus een gezonde groei. Doh.
Ja, er was enige echte groei in de emancipatie van vrouwen. Maar het was grotendeels gebouwd op rebellie. Dus dan krabben we ons achter de oren en vragen ons af waarom het geen groot succes is geweest. Sindsdien, in feite, wanneer vrouwen hun gelijkheid met mannen laten gelden door meer 'mannelijke' eigenschappen aan te nemen, verminderen ze feitelijk hun vrouwelijkheid, waardoor het lijkt alsof degenen die nog steeds de verkeerde overtuigingen hooghouden, gelijk hebben. De uitweg hieruit is om de persoonlijke innerlijke kwestie volledig te begrijpen. Dan zullen rebellie en wrok automatisch stoppen. We zullen de geest geven.
Wat historisch is gebeurd, is dat vrouwen deze innerlijke boodschap ontvingen om die sluimerende eigenschappen te ontplooien die ze eeuwenlang had onderdrukt. Ze ging ermee door, maar reageerde opstandig omdat ze de boodschap niet helemaal goed begreep. Ze ontplooide haar intelligentie en kracht, haar creativiteit en haar activiteit niet, ze kwam gewoon in opstand. Dus werd ze uiteindelijk minder vrouw.
Hoe zit het met de mannen? Ze kregen ook een innerlijke boodschap. Maar hij had niet zoveel reden om op de kar te springen als de vrouwen. Hij bevond zich in een goede positie om te blijven voldoen aan het heerschappijprincipe van het kind dat in de menselijke psyche leeft. Dus de harmoniserende stromingen die probeerden het evenwicht op aarde tot stand te brengen, raakten ook de mannen. Of hij het leuk vond of niet, hij werd meegesleept in de beweging, maar was er halfhartig over omdat hij niet echt begreep wat er aan de hand was.
Eeuwenlang ontwikkelden mannen zich op een eenzijdige manier, waarbij ze hun intellect, vindingrijkheid en fysieke kracht benadrukten. Maar ze dwarsboomden hun emoties en intuïtieve aard. Omdat we geen echte innerlijke kracht kunnen hebben zonder deze tweede helft in de mix te betrekken, hebben mannen zichzelf in hun kern verzwakt. Door eigenschappen te ontkennen die ze als onmannelijk beschouwden, werden mannen minder een man. En dus lijkt het er tegenwoordig vaak op dat vrouwen emotioneel sterker zijn dan mannen. En vaak zijn ze dat ook.
Goed nieuws: de laatste tijd lijken we de goede kant op te gaan. Die richting is harmonisatie en het ontvouwen van onze verborgen en verboden kanten. Maar we zijn nog steeds een beetje losjes over waar we mee proberen te gaan. En onze persoonlijke zijdelingse problemen zijn er nog steeds mee vermengd. Als zodanig gebruiken we het grote doel van gelijkheid als een scherm om verkeerde motieven te verbergen en te koesteren. Voor vrouwen bevordert dit haar gebruik van agressie en vijandigheid. Voor mannen gaat hij naar zwakte en afhankelijkheid. Telkens wanneer we goede motieven door elkaar halen met duistere - en we zien niet dat dit het geval is - is de uitkomst twijfelachtig. Dit gebeurt zowel persoonlijk als collectief.
De groeiende populatie van homoseksuele mensen, in beide geslachten, is een gevolg van het verkeerd begrijpen van de boodschap van de ziel om haar totale aard te ontvouwen - om de andere kant te ontwikkelen. De richting die we moeten gaan, wordt ons altijd gegeven, zodat we in overeenstemming kunnen zijn met de universele spirituele wetten met betrekking tot liefde, waarheid en gerechtigheid. Maar soms lezen we de theebladeren verkeerd over hoe we alles in onszelf kunnen vinden dat afwijkt van goddelijke principes.
Dus we kunnen de innerlijke afwijking voelen, maar we proberen de juiste manier om verder te gaan over elkaar heen te leggen. Dit kan niet werken. Want wanneer we dit doen, worden we gedreven door dwang en een verlangen om te rebelleren, zelfs als we denken dat we de dingen op de juiste manier aanpakken. Maar onze ontwikkeling glijdt dan in het verkeerde kanaal in plaats van echt evenwichtige groei te produceren. Als mannen eigenschappen zoals zachtheid ontwikkelen, zullen ze mannelijker worden, op voorwaarde dat ze dat niet doen met onvolwassen afhankelijkheid. Als vrouwen gezonde kracht, activiteit en creatieve vermogens ontwikkelen, zullen ze vrouwelijker worden. Op voorwaarde dat ze dat niet doen door middel van agressie, vijandigheid en rebellie.
De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn niet zo groot. Zelfs anatomisch kunnen we worden gezien als het negatief van een foto in combinatie met het positieve. Wat in de ene als zwart wordt weergegeven, wordt in de andere als wit weergegeven, en omgekeerd.
Deze collectieve ladingen van misplaatst denken, ook wel massabeelden genoemd, zijn altijd gebaseerd op de individueel ingepakte verkeerde conclusies in onze eigen noggins. Onszelf bevrijden van massabeelden kan dan niet gebeuren door de samenleving te ontslaan; we moeten ze van binnen vinden. Dat is de enige manier om het hele systeem - het jouwe, het mijne en het onze - weer in harmonie te brengen. Als we onze hele natuur in beeld brengen door verborgen verkeerde conclusies aan het licht te brengen, zullen we eenheid op de hele planeet kunnen vinden. Geen andere manier dan dit. Het voordeel van dit genezingswerk is dat het ons ook in staat stelt om succesvolle relaties te hebben met intieme partners. We zullen in staat zijn om van het huwelijk de bevredigende en zinvolle onderneming te maken die het kan zijn.
In deze tijd is er veel advies en begeleiding beschikbaar om ons te ondersteunen in onze persoonlijke ontwikkeling. Maar als we deze fundamentele realiteit over mannen en vrouwen negeren, kan de hulp die we krijgen oppervlakkig zijn. In werkelijkheid kunnen we geen eenheid vinden als we ons scheef blijven ontwikkelen, waarbij we een van beide geslachten en hun karakteristieke eigenschappen tegenover elkaar plaatsen.
In werkelijkheid tonen zowel mannen als vrouwen activiteit en passiviteit. We belichten alleen verschillende aspecten. De activiteit van de vrouw zou haar ontvankelijkheid moeten verlevendigen, zodat ze niet passief en muf wordt. Ze zal vloeiend en vloeiend blijven. De activiteit van de man moet worden gebruikt om zijn passiviteit naar de voorgrond te brengen, zodat hij niet te agressief wordt. Dit zal de randen verwijderen, hem afronden en hem verzachten. Beiden doen uiteindelijk hetzelfde, alleen keert de andere kant als het ware binnenstebuiten.
Zonder de vrouwelijke kwaliteiten van liefde, vriendelijkheid en intuïtie zijn de mannelijke zielekwaliteiten van intelligentie, begrip en rede niets; ze zullen niets constructiefs opleveren. Maar liefde, vriendelijkheid en intuïtie zonder het voordeel van onderscheidingsvermogen, dat voortkomt uit rede en intelligentie, zullen op verkeerde kanalen verdwalen en destructief worden - mogelijk zelfvernietigend. Dus een reeks kwaliteiten zonder de bijbehorende tegenhanger zal resulteren in overdrijving of een patstelling. Maar samen kunnen ze een gelukkig, harmonieus geheel individu creëren dat klaar is om samen met een ander een ideale unie te vormen.
Vanaf waar we nu staan, is het huwelijk een moeilijke opgave om te schoffelen. Het zal nog een paar honderd jaar duren voordat de mensheid het punt heeft bereikt waarop de meeste huwelijken echt succesvol zijn. Maar is dat niet des te meer reden om te proberen - er het beste van te maken en te leren van waar we staan? Want er is zoveel dat we kunnen winnen.
We kunnen unie echter niet afdwingen. We kunnen een goede bedoeling niet over de top van onbewuste angsten en blokkades heen slaan en er maar het beste van hopen. Forceren zal ons niet tot nog lang en gelukkig brengen. Maar we kunnen proberen om zoveel mogelijk fouten aan het licht te brengen. We kunnen zoeken naar misplaatste begrippen zoals de overtuiging dat liefde verzwakkend en gevaarlijk is. Elk huwelijk zou een klap krijgen als dat geloof op de loer ligt.
Na verloop van tijd, in een huwelijk, moet elke persoon leren communiceren, wat moeilijk kan zijn als emotionele problemen de kop opsteken. Mannen kunnen het praten over dingen ontwijken vanwege hun neiging om emoties uit de weg te gaan. Veel mannen zijn bang voor emoties en denken dat ze gevaarlijk zijn. Ze zijn van mening dat als ze gevoelens niet kunnen vermijden, ze ze op zijn minst verborgen moeten houden in een kast, vooral als ze problemen veroorzaken. Misverstanden zijn problemen, wat mannen eraan herinnert om deze vervelende emoties onder de duim te houden.
Er kan ook een massabeeld zijn dat beweert dat het onder de waardigheid van een man ligt om een intellectueel gesprek te voeren met een vrouw die geacht wordt zijn ondergeschikte te zijn. Misschien zal hij het prettig vinden om neutrale onderwerpen te bespreken, maar wanneer persoonlijke tekortkomingen in beeld komen, wat onvermijdelijk gebeurt tijdens ruzies in een huwelijk, is hij bang dat hij niet met de vrouw kan omgaan. Ze brengt zijn mannelijkheid in gevaar.
Omdat vrouwen van nature de neiging hebben zich te concentreren op emotionele onderwerpen en in het bijzonder op alles wat persoonlijk is, zijn ze beter voorbereid en beter thuis in dit opzicht. De man is dan bang om van haar te verliezen. Voor hem gaat het om meer dan het verliezen van een argument; hij wordt geconfronteerd, denkt hij, een deel van zijn mannelijke waardigheid te verliezen. Dit alles, omdat hij ervoor heeft teruggeschrokken om zijn eigen rechtmatige emotionele aard onder ogen te zien.
Zoals altijd is er een overeenkomstige hapering in de make-up van de vrouw. Ze kan haar agressie en vijandigheid verdoezelen en de man kwalijk nemen omdat hij een façade van een redelijke discussie opwerpt. Er kan zelfs enige positieve goodwill aanwezig zijn om dat te laten gebeuren, maar voor zover ze ook een negatief motief heeft, zal er een weerklank zijn in de diepere niveaus van het wezen van de man. Dus dan reageert hij negatief, waardoor de vrouw woedend wordt dat ze niet in staat is om dingen constructief aan te pakken.
De weg vooruit hier is om langzaam te gaan. Forceer niets en probeer elkaar nergens van te overtuigen; dat lost zelden veel op. In plaats daarvan moeten we binnenin zoeken naar wat we doen om een negatieve reactie te krijgen. Natuurlijk kan de ander het bij het verkeerde eind hebben. Maar zeker, denken we, er is niets mis met onszelf. Denk nog eens na. Dit keer zonder de overtuigende rationalisaties. Als we eenmaal onze verborgen emoties hebben gevonden, zal het niet zo'n mysterie zijn waarom anderen negatief op ons reageren terwijl we dachten dat we alleen de zuiverste motieven hadden. Het huwelijk biedt een prachtige spiegel voor dit soort zelfreflectie.
We kunnen de weerspiegeling van dit hele onderwerp zien in de fysieke lichamen van mannen en vrouwen. Beide geslachten hebben bijvoorbeeld beide soorten hormonen: testosteron en oestrogeen. Vrouwen kunnen niet leven zonder mannelijke hormonen, noch mannen zonder vrouwelijke hormonen. Dit is het bewijs - een fysiek symbool - van de manier waarop beide aspecten bij beide geslachten bestaan. Het is gewoon een kwestie van evenwicht en verdeling.
Velen van ons hebben de algemene indruk dat alleen vrouwen bepaalde cycli in hun leven doormaken: de cycli van menstruatie en de verandering van leven. Maar mannen maken ook soortgelijke cycli door. Ze manifesteren zich gewoon niet op dezelfde manier. Om deze cycli en de principes waarmee ze werken te ontdekken, moet de psychologische ontwikkeling van de mensheid gelijke tred houden met de spirituele en metafysische vooruitgang. Dan zal elke man zijn eigen cyclus kunnen vinden, die individueel werkt bij mannen in plaats van volgens vastgestelde biologische regels, zoals bij vrouwen.
Het principe van de cycli van mannen kan worden vergeleken met een astrologische kaart die voor elk individu afzonderlijk is opgesteld. De cyclus van een man is dus in principe vergelijkbaar met een horoscoop. De ritmes van de unieke individuele cycli van de mens hebben een diepgaande betekenis in het leven van een man.
Men kan ook rekening houden met de realiteit dat niet alleen vrouwen bevallen. Het is de vrouw die lichamelijk baart, maar mannen kunnen geestelijk baren, in hun ziel, om zo te zeggen. Dezelfde wetten die gelden voor fysieke geboorte zijn hier van toepassing. De gezondheid van zijn ziel zal bijvoorbeeld bepalen of de geestelijke geboorte gezond, onrustig of afgebroken is.
Geestelijke geboorte vindt plaats wanneer een man, door zijn creativiteit, een mooi, constructief idee baart. Zo'n zegen kan in alle rijken bruikbaar en werkbaar worden, niet alleen in het fysieke. Dit komt doordat gedachten en ideeën leven. We hebben de neiging om dit als een stijlfiguur te beschouwen, maar het proces dat een idee voortbrengt, is hetzelfde als het proces dat een baby de wereld inleidt.
Vrouwen zijn natuurlijk ook creatief, dus vrouwen kunnen ook geestelijk baren - en dat doen we. In feite is alleen de vrouwelijke kant van onze natuur in staat om te baren. Omdat bij vrouwen deze zijde op de kantelende mannelijk-vrouwelijke schijf meestal naar buiten draait, vindt fysieke geboorte plaats. Maar dat weerhoudt haar er niet van om ook op andere momenten mentaal en spiritueel te baren, wanneer dit gezicht van de schijf naar binnen is gekeerd. Mannen daarentegen hebben deze geboortegevende vrouwelijke kant van hun natuur altijd naar binnen gericht.
Deze woorden klinken misschien vreemd - misschien zelfs een beetje simplistisch - als een manier om de onderlinge relatie tussen mannen en vrouwen, of tussen mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten uit te leggen, maar als we ons ervoor openstellen, kunnen ze nieuwe vergezichten in ons openen en ons helpen om onszelf begrijpen en onze waarneming verruimen.
Keer terug naar The Pull Inhoud
