Er is eigenlijk maar één sleutel tot geluk en overvloed. Het is dit: we moeten overgaan van een oude houding van mij, ik, ik waar we heen gaan, willen, eisen en niet willen geven, naar een nieuwe houding van liefhebben, geven, toewijding en oprechtheid. Makkelijker gezegd dan gedaan. En in feite heeft het geen zin om iemand zelfs maar deze glimmende sleutel te geven als ze zich niet eens bewust zijn van hun niet-gevende manieren. Maar dit is de doorgang waar we doorheen moeten.

Er zijn in wezen twee waardesystemen die ons allemaal beheersen. Waarden zijn is er een van, en uiterlijke waarden is de andere. Laten we eens kijken naar de gevolgen van elk.

De meesten van ons werken meestal op het niveau van de uiterlijke waarde. Er zijn serieuze investeringen in persoonlijk werk voor nodig voordat we beginnen te functioneren omwille van wat is, en niet omwille van hoe het eruit ziet in de ogen van anderen.

Als we opletten, kunnen we waarschijnlijk raden dat dit geen of / of-situatie is. Er zijn graden. We hebben misschien sommige gebieden van ons leven waar echte waarden de overhand hebben, en andere waar het allemaal om uiterlijk gaat. Zoals altijd is de overgang van de een naar de ander een geleidelijk proces.

Uiterlijkwaarden zijn bedoeld om indruk te maken. In hun meest lompe vorm gaan deze waarden over het hunkeren naar goedkeuring en het verkopen van onze waarheid om indruk te maken op iemand anders. We willen op dat voetstuk staan. We kunnen hier moedig over zijn, of subtiel en verborgen. Er is gewoon altijd een subtekst op de achtergrond: wat zullen ze van me denken?

Alleen al de gedachten aan negatieve reacties van anderen maken ons angstig. Dit is even verraderlijk als giftig. En het is een groot probleem. Het maakt ons los van ons eigen innerlijk, van ons Hogere Zelf en van de waarheid van de situatie. En hoe kunnen we dan oprecht betrokken willen raken bij anderen.

Door vanuit dit gezichtspunt op onszelf af te stemmen, beginnen we in te zien dat dit toch niet zo subtiel is. En het maakt het verschil in de wereld. Want hoe goed onze inspanningen en doelen ook mogen zijn, er is een onoprechtheid. Alles wordt gedaan om effect te sorteren, hetzij rechtstreeks, hetzij door middel van de kracht en het geld waarvan we hopen dat het onze waarde zal bewijzen. Cha Ching.

Anderzijds betekent handelen vanuit waarden, dat we doen wat we doen omwille van de waarheid - omwille van het zijn. Dus we doen ons best en laten de rest gaan. De meningen van anderen zijn niet het punt, dus de activiteit vervult zijn aangeboren doel. Het is gewoon zo.

Of misschien bieden we wat we doen aan God aan. We bieden liefde, schoonheid, welwillendheid, troost of iets anders dat constructief en goed is voor een ander. We doen dit of iemand de inspanning of het effect opmerkt. Het maakt niet uit of we het hier hebben over een liefdadigheidsactie, een kunstwerk, een wetenschappelijk project of een karwei zoals de was doen. Wat er wel toe doet, is dat we het doen in de geest van het zijn, niet omwille van de schijn.

Spirituele oprechtheid betekent handelen in het belang van wat de handeling zelf vertegenwoordigt. We proberen ons werk en onze prestaties niet te gebruiken als vervanging van onze eigenwaarde. We geven en ons geven verrijkt het leven. Wat we anderen geven, geven we onszelf. Het is wanneer we niet aan anderen geven dat we onszelf beroven, omdat dit ons niet in staat maakt om te ontvangen wat de wereld ons heeft en wil geven. Het is een overvloedig universum. Wij zijn degenen die de deur sluiten door niet te geven.

Werken op dit wezensniveau verandert de zaken behoorlijk drastisch. Er zijn bijproducten die voortkomen uit de integriteit van onze diepere motieven. Het ziet er zo uit. Als we ons aangevallen voelen door oordeel of kritiek, als we opereren vanuit uiterlijke waarden, zullen we er kapot van zijn. Hoe zouden we dat niet kunnen? Als we onze eigenwaarde hebben gehecht aan wat anderen van ons denken, moeten we worden vernietigd wanneer ze ons in een slecht daglicht zien - zelfs over iets kleins. Zo verliezen we onze innerlijke grond. We verliezen ons centrum omdat we niet in onszelf gecentreerd zijn.

We verliezen dit uit het oog wanneer we naar uiterlijke waarden leven - totdat iemand ons bekritiseert. Natuurlijk lijken we gecentreerd zolang we worden geprezen en bewonderd. Hoe verheugend, op dat moment. Maar zelfs op zulke momenten van schijnbaar succes, eet de angst ons weg. Waar we ons zorgen over maken, is hoe we onze ongecentreerde toestand kunnen versterken waarin we onze eigenwaarde van buiten onszelf halen. Het probleem is dat we in dit geval geen controle hebben over ons gevoel van eigenwaarde.

Leven vanuit een centrum van zijn waarden, daarentegen, brengt diepe innerlijke veiligheid. Dat betekent niet dat de vernederingen, oordelen of oneerlijke behandeling van mensen niet steken. Maar het zal onze basis niet doen wankelen. We ervaren de waarheid van onze kern. Bij het opereren vanuit uiterlijke waarden, trilt ons fundament en brokkelt het zelfs af als iemand ons zijdelings aankijkt.

Het waardesysteem dat we hanteren heeft een grote invloed op ons vermogen om de waarheid in anderen waar te nemen. Als we in onze manier van geven zijn, met een zeer oprechte geest, zullen we met ons hele hart investeren in alles wat we doen. Maar als ons hart er niet in zit, kunnen we vragen als deze niet beantwoorden: wie is hier, zij of ik? In hoeverre heb ik gelijk? In hoeverre zijn anderen? Op welke gebieden heb ik gelijk of ongelijk? Hoe zit het met iedereen?

We zouden kunnen proberen te ontkennen dat deze vragen ons teisteren, maar ze zullen er zijn als we handelen vanuit uiterlijke waarden. Onze ontkenningen zullen ons verder in verwarring brengen. Ze vertroebelen zowel de problemen als de vragen, net op het moment dat we moesten uitzoeken wie we zijn en waar we staan. Hierdoor zullen we botsen en tasten, maar niet op een gezonde manier.

Dit is een pijnlijke strijd die probeert een innerlijk gebrek aan veiligheid te verhullen. Dit is wat ons paranormale lef blijft eten, waardoor we twijfelen aan alles wat we doen en alles wat we denken. We zullen kunstmatige remedies proberen om de gaten in onze beveiliging te dichten, maar ze zullen niet gebaseerd zijn op gezond en diep zelfrespect.

Echte zekerheid kan alleen voortkomen uit oprechte toewijding en geven. Ook hier zullen we voor moeten prutsen, maar het zal totaal anders aanvoelen. We hoeven eerlijk zoeken niet te verbergen. Het is mooi en de strijd levert dan groei op. We juichen dit toe als we het bij anderen herkennen.

Een ander ding dat voortkomt uit deze twee waardesystemen is ons vermogen om te weten wat we willen. Als we niet in verbinding staan ​​met ons aangeboren innerlijke zelf en in plaats daarvan al onze energie naar buiten leiden, hoe kunnen we dan weten wat we willen? Alles wordt gekleurd door wat andere mensen denken. Verder kunnen we niet het risico nemen te weten wat we willen, want wat als dat in strijd is met wat iemand anders voor ons wil? Dus dan moeten we onszelf overhalen om hun versie te willen, of wat we ook denken dat ons de hoogste punten zal opleveren.

Met uiterlijke waarden investeren we in nietons beste leven leiden of ons potentieel waarmaken. We investeren in het naleven van de ideeën van iemand anders voor ons. Dit betekent dat er veel systemen van uiterlijkwaarden zijn. Maar er is maar één waarde wat betreft ons eigen Hogere Zelf, met een oneindige verscheidenheid aan manieren om zich uit te drukken. En onze zijnswaarde kan nooit de waarde van het Hoger Zelf-zijn van een andere persoon verstoren. Als er een conflict is, heeft iemand zijn waarden aan de verkeerde wagen gekoppeld.

De kwaliteit van de uiterlijke waarden is stijfheid, stijfheid, saaiheid en conformiteit. Ze lijken misschien individualistisch, maar ze missen de levensadem. Als we ons proberen te voeden met geleende waarden, zelfs als we daarin slagen, voelen we ons leeg. Maar succes hier zal een enorme inspanning vergen, omdat we leven in tegenstelling tot wie we werkelijk zijn. Uiteindelijk zeggen we zoiets als: 'Ik heb zoveel geïnvesteerd, zo hard gewerkt, zoveel moeite gedaan om de juiste dingen te doen - om je een plezier te doen. Maar ik voel me leeg. Ik weet niet eens meer wie ik ben. " Rinkelen er klokken?

Als we functioneren als waarden, maken we ons geen zorgen of anderen onze keuzes goedkeuren en toejuichen. We hebben de luxe om innerlijk te ontspannen en onze unieke vlag te laten wapperen. Dit kan ons moedig leiden naar de enorme rijkdom van echt weten wat we willen. Een zeldzame schat inderdaad.

Als we oprecht het beste van ons investeren in alles wat we doen, integer handelen en geven om te geven - wat hetzelfde is als geven ter wille van God - zal vroeg of laat dit ongelooflijke wonder gebeuren. Het verlangen van ons hart zal Gods wil zijn. Nooit meer spartelen in onzekerheid.

Maar we zullen niet meteen kunnen vertrouwen dat ons verlangen goed en juist is. Zelfs als onze waarden recht lopen, zijn onze verlangens nog steeds niet zo betrouwbaar. We zijn al zo lang vervuild - zoals heel veel eeuwen - dat we onszelf niet vertrouwen, ook al zouden we dat kunnen. Naarmate we stabieler en minder zwak worden in onze verbinding met onszelf, weten we niet zeker of we nog steeds de behoeften van een hebzuchtig kind uitdrukken, of de wil van God.

Vanuit een plaats van uiterlijke waarden lijkt de wil van God voor altijd in strijd met onze verlangens. Dat is vaak zo, omdat we niet echt kunnen genieten van dingen die we niet echt willen doen. Deze valse verlangens die we proberen te vervullen, schenken ons geen echt plezier en zijn vaak in strijd met Gods wil. En toch lijken deze verlangens soms aangenaam, vooral als ze ondeugend of rebels zijn. Of ze passen misschien bij Gods wil, maar we zouden dit niet weten omdat we de draad van verbinding met onze kern - met de waarheid - verloren hebben.

Hier is nog een aspect aan verbonden, en het betreft de creatie van ons leven. Het heeft te maken met de kracht van het woord. Er staat in de Bijbel: "In den beginne was het woord." Dit heeft een zeer diepe betekenis die nuttig zal zijn om te begrijpen.

Het woord is de eerste creatieve impuls. Het drukt een intentie uit en geeft vorm aan de intentie. Creatieve actie kan dan volgen. Maar het woord draagt ​​de blauwdruk of het plan. Of we het nu hardop of in stilte zeggen, er zit enorm veel kracht in het woord. Als het woord bevestigend en beslissend wordt uitgesproken, is het een beitel. Het is een hulpmiddel dat de substantie van onze ziel vormt en vorm geeft. Dit is het spul waarvan we zijn gemaakt, en tegelijkertijd wonen we erin. Het omringt ons en dringt ons zowel binnen.

Dus al onze gedachten en intenties hebben de kracht om te creëren. Het is met onze eenpuntigheid - onze conflictvrije houding - dat we een woord uiten, en daarin is onze creatieve kracht. Als we nadenken over wat er gebeurt als we functioneren met uiterlijke waarde, zullen we innerlijke conflicten krijgen. Omdat we niet zijn aangesloten op onze eigen innerlijke bron. Dit verzwakt de kracht van onze gedachten - onze woorden - die kracht, kracht en helderheid nodig hebben om te creëren. Het is alsof we in onszelf flikkerende lichten creëren waar de bedrading kortsluiting veroorzaakt. Verlangens heffen elkaar op. We zijn dood in het water.

Ware kracht komt van heelheid. Dan is de kracht van het woord enorm. En wat we ook willen creëren, het woord moet als creatief middel werken om vorm en vorm te creëren. Als we nog niet duidelijk zijn, vooral omdat we proberen om meer naar waarden te evolueren, kunnen we vragen en receptief wachten op een antwoord.

Als we werken vanuit uiterlijke waarden, denken we zo weinig aan onszelf dat we onszelf automatisch onderschatten. In deze ruimte kunnen we onmogelijk overwegen hoe krachtig we zijn. We realiseren ons niet dat onze emanaties - onze woorden - pijn kunnen doen of schaden, of ze kunnen genezen en helpen. Maar alles is een. Dus als we onszelf onderschatten, beledigen we onszelf echt. En in dat geval zullen we anderen schaden en beledigen.

Maar we raken in de war. We denken dat nederig en goed zijn betekent dat we onszelf devalueren. Eigenwaarde is dan gelijk aan trots en arrogantie. Niets is verder van de waarheid verwijderd. Als we onze eigen waarde kennen, zullen we anderen respecteren. Zoals we al zeiden, alles is één. Krachtige woorden, die.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Goud vinden Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 232 Waarden zijn versus uiterlijke waarden - Zelfidentificatie