Er stroomt een eindeloze kracht in ons, door ons en om ons heen. Als we in die stroom zitten, groeien en bewegen we in de richting van universele eenheid. Als we die stroom blokkeren, zullen we de effecten ervan nog steeds voelen, maar als pijn en lijden. Het handvest van deze stromende kracht is om negatieve dingen uit het leven te transformeren. Dat is de combinatie van energie en bewustzijn die verdraaid en geblokkeerd is geraakt. Door dit te doen, kunnen we ons vermogen tot grootsheid terugwinnen.

Maar voordat we ons transformatieve werk kunnen doen, moeten we precies zien wat het is - binnenin ons - dat een make-over nodig heeft. Dit betekent dat we onze negativiteiten naar boven moeten laten komen. We moeten dit doen zodat we ze kunnen zien, naar ze kunnen porren en vrede met ze kunnen sluiten. We moeten op dezelfde lijn komen met de realiteit, en het erover eens zijn dat, ja, dit is onze zaak.

Het is niet voldoende om een ​​vaag algemeen gevoel te hebben van onze destructieve bedoelingen. We moeten onze persoonlijke versie van het kwaad zien, in al zijn lelijke glorie. We zullen oog in oog moeten komen te staan ​​met onze schaamte en angst als we deze willen overwinnen; we zullen moeten stoppen met al ons witwassen en camoufleren van onze bedorven delen; we moeten uit onze schuilplaats komen; aan de overdreven zelfbeschuldiging moet een einde komen.

Kort en simpel, we moeten eerlijk toegeven aan de volle kracht van onze duivelse manieren. En dat moeten we tot in het kleinste detail doen. Alleen door dit te doen zullen we onszelf bevrijden. Maar - en dit kan als een verrassing komen - het is niet zo erg als het klinkt. Dit is geen make-me-out-to-be-een-monster-proces.

Waarom, oh waarom, vraagt ​​u zich misschien af, moeten we zoveel nadruk leggen op het slechte? Is dit echt nodig om een ​​oprecht-naar-god spiritueel persoon te zijn? Misschien hebben we andere benaderingen geprobeerd, in de hoop de onaangenaamheid van het werk dat we moeten doen te omzeilen. Maar sorry Charlie, zo werkt het niet. We kunnen alleen echte oplossingen en echte integratie vinden door deze ruwere weg te volgen.

We kunnen ons realiseren dat we op sommige gebieden van ons leven al volledig zijn gezuiverd - we zijn vrij en helder. Op andere gebieden zitten we echter nog steeds vast in ernstige verstoringen. We hoeven onszelf niet voor de gek te houden over wat wat is, kijken naar spirituele trots - denken dat we verder zijn dan we in werkelijkheid zijn - en wishful thinking dat we aan elke pijn ontsnappen door het simpelweg te vermijden.

Maar als we de bal aan het rollen krijgen, zullen we snel genoeg de vruchten van onze arbeid proeven. Als we ons zo inspannen, zullen we een prachtig soort bescherming krijgen. Omdat onze grotere moed en eerlijkheid, die geleidelijk aan een tweede natuur zullen worden, ons onmetelijk zullen helpen. We zullen intiemer en opmerkzamer worden met onszelf en leren onszelf te delen met anderen.

We kunnen onze vooruitgang voortdurend peilen door de rijkdom en volheid van ons leven op te merken. We kunnen onszelf eerlijk onderzoeken om te bepalen hoe we het doen in termen van leven in waarheid. Hoeveel gaan vreugde en overvloed open? Zijn we minder terughoudend om onze innerlijke tekortkomingen bloot te leggen? Zijn we bereid om elke disharmonie te onderzoeken om de wortels ervan te vinden, en ons dan vollediger te voelen? We moeten onze ogen spioneren als we vastzitten of onszelf bedriegen, in de hoop tegen de hoop in dat onaangename gevoelens vanzelf verdwijnen.

Terwijl we onze weg van persoonlijke genezing humpty dumptypen, zullen we steeds meer gaan geloven dat het mogelijk is om onze innerlijke problemen op te lossen; we kunnen onszelf weer in elkaar zetten. Terwijl ieder van ons gestaag door de stadia heen werkt, helpen we de energieën van mensen die zojuist een spiritueel pad betreden te transmuteren. Onze moed en ons geloof zijn besmettelijk, en ons momentum en onze overtuigingen zijn van invloed op iedereen die zich in onze omgeving baadt. We worden het levende bewijs dat genezing mogelijk is.

Onze eigen tot nu toe ongekende successen versterken ons met moed om nog dieper te gaan, het verkennen van innerlijke hoekjes en gaatjes waar het kwaad op de loer ligt. Niveau voor niveau gaan we, door een spiraalvormige configuratie totdat de cirkels zo klein worden dat ze samenkomen in een punt. Dan wordt de weg zo eenvoudig. We lopen gewoon uit de laatste bocht van de spiraal naar de eenvoud van liefde. Wanneer we volledig belichamen wat liefde werkelijk is, zullen we begrijpen hoe dat woord alles bevat.

Als de cirkels nog vrij groot zijn, betekent deze eenvoud niet voor ons spugen. Op dat punt wordt alles gecompliceerd door de machinaties van het ego dat gelooft dat het gescheiden is van de Eenheid. In die afgesplitste staat is het woord 'liefde', nou ja, gewoon een woord waar we over praten; het heeft geen enkel gevoeld besef van wat liefde betekent. Erger nog, we misbruiken het woord liefde in plaats van een aantal dingen die in feite weinig of niets met echte liefde te maken hebben.

Dus in het begin moeten we ons werk concentreren op het onder ogen zien van alle negativiteit in ons. Deze omvatten onze gebreken aan eigen wil, trots en angst, onze verkeerde conclusies over het leven en onze zelfzuchtige, destructieve houding. Langzaam en gestaag ontspannen we onze verstoringen van zowel energie als bewustzijn. Op die manier transformeren we onze levensspullen terug in zijn positieve, vrij stromende staat. Dit alles moet doorgaan terwijl we doorgaan naar de tweede fase van ons werk: het claimen van ons totale vermogen tot grootsheid. Dit is wat echt van ons is - ons volledig unieke zelf dat zich achter onze duisternis verbergt. Het is tijd om het terug te krijgen.

Het is een vreemd feit in het leven dat mensen vaak terughoudend zijn om alles te zijn wat ze kunnen zijn. Natuurlijk zullen onze overwoekerde ego's proberen om grootheid te claimen, maar dat is niet hetzelfde als onze echte grootheid. Als het op het voorlezen aankomt, worden we verlegen en geremd en houden we onszelf terug uit angst en schaamte. We leggen een deksel op wat we zouden kunnen zijn - op wat we voelen dat we al zijn.

Wat is dit vreemde fenomeen dat ons ervan weerhoudt te zijn wat en wie we werkelijk zijn, om onze grootste, wijste, beste versie van onszelf te zijn, gevuld met vrijgevigheid, liefdevolle vriendelijkheid, creativiteit en zelfverzekerdheid - onze beker loopt over van bewustzijn en moed , nederigheid en inherente waardigheid. We zijn dit allemaal en nog veel meer. We hebben onze eigen originele denkprocessen, talenten en genialiteit. En we hebben allemaal iets bijzonders om bij te dragen aan het geheel. God is niet in slechts enkelen van ons, God is in ons allemaal, en maakt ieder van ons op de een of andere belangrijke manier speciaal.

Dus wat zou ons dan doen ontkennen al deze grootsheid op te eisen? Hoe kan dat zo moeilijk zijn? Het probleem ligt in ons fundamenteel dualistische begrip dat we twee schijnbaar tegengestelde dingen tegelijk zijn. Dus als we ons beste zelf zijn - speciaal en uniek - zijn we tegelijkertijd helemaal niet speciaal, net als iedereen. Omdat elke stank van ons een manifestatie is van het goddelijke. En we hebben allemaal - ieder van ons - gebreken die ons licht belemmeren.

Hoewel onze fouten misschien niet allemaal hetzelfde zijn, en van persoon tot persoon, ons niveau van openheid en bereidheid om de waarheid te zijn zeker kan variëren, is er één ding dat we allemaal gemeen hebben: een ego. Iedereen moet dezelfde basisstrijd doormaken om het ego te transcenderen, door gedisciplineerd genoeg te worden om te werken aan het verwijderen van innerlijke belemmeringen. Dan kunnen we onze specifieke smaak van grootsheid - onze door God gegeven wonderbaarheid - laten uitstromen. Dan zal ons genie doorschijnen. Want nogmaals, iedereen is God.

Dit is geen welkom nieuws in de oren van het kleine ego - het ego dat superioriteit claimt over alle anderen; laten we duidelijk zijn, de ware God Zelf doet zulke proclamaties niet. De lichtblokker is dus het kleine ego dat boven alle anderen wil uittorenen en bewondering eist; een ongezond ego vergelijkt voortdurend en concurreert, en onderwerpt zo nodig anderen om zijn verheven positie te bewijzen. Het juiste woord voor dit gedrag is slecht, en we moeten het uitroeien. Dit soort kwaad is als een doos van Pandora vol met een hele reeks andere schaamte-opwekkende houdingen en andere destructieve patronen; het is de oorzaak van groot lijden.

In zijn eigen verdediging pijpt het ego zich op en zegt: "Ik zou niet meer willen zijn dan anderen als ik me niet minder dan niets voelde." Misschien, maar wat als we dit zouden omdraaien: zouden we ons minder dan niets voelen als we niet altijd probeerden superieur te zijn? Waarschijnlijk niet. Zouden we vervuld zijn van boosaardigheid, jaloezie, jaloezie en wrok - kortom liefdeloos - als we niet zo druk bezig waren anderen hun eigen rechtmatige Godzelf te ontzeggen, onszelf boven hen te stellen?

Het is niet mogelijk dat ons Godsbewustzijn ooit in conflict is met het Godbewustzijn van iemand anders. Het is gewoon het ego, in zijn beperkte, blinde en afgescheiden staat, dat in conflict is. Het ego is niet en zal nooit de Eenheid zijn omdat het verdeeld is - in conflict en in tegenspraak. Het Godbewustzijn in ons is het Ene. Dus het God-zelf hoeft niet naar erkenning te streven; het is blij met zijn eigen herkenning en is voor zichzelf voldoende.

Hier is nog iets dat ons vermogen belemmert om ons eigen intrinsieke genialiteit en grootheid te realiseren: onze angst voor het kwaad dat nog steeds in ons leeft. Als we alle angsten samenvatten, zijn ze daar uiteindelijk een angst voor. Wanneer we doen wat we normaal doen, namelijk de echte aard van deze angst ontkennen en naar buiten toe projecteren, komen mensen en situaties in ons leven op een rij die onze angsten lijken te rechtvaardigen.

Je zou denken dat het kwaad het moeilijkst is om mee te worstelen, maar in werkelijkheid is het deze angst voor het kwaad. Hoe dichter we bij het transcenderen van de angst komen, hoe meer we onszelf in waarheid onder ogen moeten zien - wat betekent dat we onze onwil om dat te doen moeten overwinnen. Maar deze angst werpt een geweldige muur op die een veel groter obstakel is dan het kwaad zelf.

Deze angst zorgt ervoor dat we willen opstaan ​​en stralen, glorieus zijn in de ogen van andere mensen. Het is alsof het kleine ego het uitschreeuwt: “Zie me, ik ben beter dan jij. Houd er van mij. " En dat is natuurlijk de grote dwaasheid.

Wanneer we alle draden ontwarren, realiseren we ons dat al het kwaad, in zijn ongedraaide kern, bestaat uit schoonheid en liefde. Het is dus voor ons overbodig om het kwaad te vrezen. De duivel in ieder van ons was oorspronkelijk een engel. We kunnen onze innerlijke duivel confronteren door het toe te geven, te onthullen en er meer verantwoordelijkheid voor te nemen. Dan kan transformatie plaatsvinden met een steeds grotere frequentie.

Maar als we nog steeds bang zijn, houdt ons ego vast aan zijn trots, die verband houdt met het feit dat we de situatie met betrekking tot onze duivelse manieren niet helemaal begrijpen. We denken niet alleen dat deze duivel is wie we uiteindelijk zijn, maar we denken ook dat onze duivelse delen in wezen vreemd en oh-zo-niet-goddelijk zijn. Ik haat het om het te zeggen, maar dit is onwetendheid.

Laten we dus wat ruimte maken voor een ander perspectief. Stel je open voor het idee dat, als alles is gezegd en gedaan, dezelfde duivel - met al zijn wrede en koppige manieren, waaronder oneerlijkheid, kleinzieligheid, haat en angst - een engel is. Allegorisch gezien was Lucifer een engel des lichts, en toen veranderde hij in Satan. Onze missie, als we ervoor kiezen om het te accepteren, is om een ​​hertransformatie tot stand te brengen, Satan terug te keren naar Lucifer - de duisternis terug te keren naar het licht. Dat, mensen, is het proces dat plaatsvindt in onze psyche.

De duivel is onze angst. Het geeft ons een schuldgevoel voor de wrede en hatelijke werking van de geest, en voor onaangename gevoelens die naar voren komen in de manier waarop we ons gedragen. Alleen door rechtstreeks in de schijnwerpers van onze schuld en onze angst te staren - volledig door de ongemakkelijke gevoelens die van binnen smeulen, volledig door te reizen - zullen ze verdwijnen. Dan zal de engel zijn gezicht laten zien. We zullen doordrenkt zijn met warmte en vertrouwen, zachtjes vloeiend van vreugde en expanderen in creativiteit.

Keer op keer moeten we door moeilijke plaatsen navigeren totdat we alle kwade materie in ons hebben getransformeerd. Dan zal het niet lijken alsof ons wordt gevraagd iets op te geven, behalve onze strijd. En onze strijd is niets anders dan de geest die vasthoudt aan negatief zijn. We leven in de illusie dat we iets zullen verliezen. In werkelijkheid zit er zoveel van onze waardevolle levenskracht gevangen in het kwaad. Dit is energie waar we niet zonder willen blijven. Ook al doen we ons uiterste best om ons af te keren van onze slechtheid, elke dag opnieuw.

Als we eenmaal stoppen met het platdrukken en ontkennen van deze aspecten van onszelf, en het kwaad echt gaan transcenderen, zullen we elk grammetje vitaliteit terugwinnen dat we moesten inactiveren om te voorkomen dat we naar het kwaad moesten kijken. Uiteindelijk verliezen we niets; wat we winnen is gigantisch.

We moeten leren onze armen wijd genoeg te openen om de duivel in ons op te nemen. Door een beroep te doen op ons geloof en vertrouwen in de altijd aanwezige leiding van ons Hogere Zelf, zullen we in staat zijn om alle angst te verdrijven. Echt. We duiken niet onder de een of andere illusie dat we het leven kunnen bedriegen of aan iets kunnen ontsnappen. We proberen ook niets van onszelf te overwinnen of uit te werpen. We ontmoeten onze demonen in een donkere gang en doen het licht aan.

Dan zullen ze oplossen en hun oorspronkelijke aard onthullen. En weet dit: hoe sterker de duivel, hoe sterker de engel. Want kracht is kracht, in welke vorm dan ook. Als een bepaald aspect bijzonder moeilijk aan te pakken lijkt, bevat het een uitzonderlijke hoeveelheid licht. Door de dingen vanuit dit perspectief te zien, kunnen we minder geneigd zijn om de wol over onze eigen ogen te trekken, beven alleen al bij de gedachte aan een innerlijke demon.

Alleen door zo'n transformatieve benadering zullen we in staat zijn om tegenstellingen te verzoenen en daardoor dualiteit te overstijgen. Elke keer dat we tegen elkaar stuiten op schijnbaar elkaar uitsluitende tegenstellingen, hebben we een obstakel gevonden. Wah, wah, wah. Dit is een teken dat we nog steeds een verdeeld huis zijn. We zijn afgesplitst van ons diepere bewustzijn uit angst, trots en eigenzinnigheid, samen met onwetendheid, haat en hebzucht.

Maar we kunnen dezelfde aspecten in omgekeerde volgorde bekijken: angst zal weer in geloof en vertrouwen veranderen; trots in nederigheid; eigen wil in een soepele en veerkrachtige toegeeflijke en meegaande houding. We zullen weer flexibel genoeg worden om mee te stromen met het ritme van ons leven. Onze onwetendheid zal weer veranderen in bewustzijn en waarneming, samen met wijsheid en begrip; onze hebzucht zal een zeker vertrouwen worden dat als we de hand reiken, we op alle mogelijke manieren overvloed zullen vinden. Als zodanig zal overvloed stromen, zodat hebzuchtig zijn belachelijk zou zijn. Bovenal zal onze haat omslaan in wat het altijd in wezen is geweest: de kracht van liefde.

Overweeg ook dit: niemand onthult zijn innerlijke grootsheid die niet tegelijkertijd toegewijd is aan een zaak buiten hemzelf. Dit is geen therapeutische truc, dus probeer dit niet op een plichtsgetrouwe manier af te dwingen, in de hoop onbaatzuchtig en toegewijd te zijn in een poging om het goede van het leven te oogsten. We kunnen dit gewoon gebruiken als een wegwijzer met informatie over waar we werkelijk zijn op onze spirituele reis.

Zoals altijd is het ons werk om eerlijk toe te geven waar we ons op dit moment bevinden. Zien we vervulling als een eenzijdige onderneming waarin alles erop gericht is ons gelukkig te maken? Misschien willen we onze fantasieën vanuit dit perspectief verkennen om te zien wat ze onthullen. Het is belangrijk op te merken of we, met eerlijke introspectie, ontdekken dat we geen oprecht verlangen hebben om een ​​groter doel te dienen. Dan willen we misschien proberen ons kleine eigenbelang te vergeten, althans voor een tijdje, ter wille van iets groters.

Ook hier is ons ego de boosdoener en blokkeert het ons aangeboren vermogen om over onszelf heen te komen. Dit kan voortkomen uit de overtuiging dat we door onze giften zullen worden beroofd. Maar de schoen hoort aan de andere kant: alleen als we onze unieke bijdrage leveren aan de schepping, onze grootheid delen, zullen we overvloed op alle manieren kennen. Merk op dat we soms ons egoïsme kunnen verbergen achter een masker van weldoener geven, omdat we goed willen lijken in de ogen van anderen. Niet zo goed.

In werkelijkheid is het verlangen om ons aan een groter doel te wijden een organische ontwikkeling die zich ontwikkelt als we de ijdelheid van het kleine ego onder ogen zien. Naarmate we volwassener worden, zullen we van nature de vervulling voelen van het dienen van een spiritueel doel, waardoor ons geven steeds vrijer gaat stromen. Alleen wanneer we ons ineenkrimpen om ons voor ons innerlijke kwaad te verbergen, kunnen we de glorie van ons wonderbaarlijke egoloze zelf niet vangen. Dit verarmt ons nog meer, waardoor we bitter worden en meer terughoudend. De. Wreed. Cirkel. Maalt. Aan. Maar terwijl we de vicieuze cirkel transformeren in een goedaardige cirkel, omarmen we echt geven. En als we aan anderen geven, geven we tegelijkertijd aan onszelf. Want in werkelijkheid is alles één.

Er is dus een veeleisende correlatie: als we het beste van onszelf aan het leven geven en Gods wil volgen, kunnen we in precies dezelfde mate onze armen wijd openen en het beste van het leven ontvangen. Als we ons terughoudend maken uit bezorgdheid over onze nietige angsten en eigenbelang, kunnen we in die mate niet deelnemen aan de rijkdom van het leven. Er kunnen geen fouten worden gemaakt: dit volgt een fijn gekalibreerd mechanisme dat diep in onze psyche werkt en als een uurwerk loopt. Want het leven kan niet worden bedrogen, en ons leven spreekt boekdelen over de waarheid van wie we zijn.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Gems Inhoud

Lees origineel padwerk^® Lezing: # 212 De totale capaciteit voor grootheid claimen