Er zijn veel mythen in het boek Genesis, waaronder de mythe van de toren van Babel. Om samen te vatten, uit Genesis 11: 1-9:
1: Oorspronkelijk was de hele aarde van één taal ... 2: En ... terwijl ze uit het oosten reisden ... vonden ze een vlakte ... en ze woonden daar. 3: En zij zeiden ... Laten we een stad en een toren bouwen waarvan de top tot aan de hemel reikt ... opdat we niet verspreid worden over de hele aarde. 4: En de Heer kwam ... om de stad en de toren te zien die de mensenkinderen hadden gebouwd. 5: En ... zei ... Dit begonnen ze te doen: en nu zal niets van hen worden weerhouden, wat ze zich hadden voorgesteld te doen ...
6: Laten we ... hun taal verwarren, zodat ze elkaar niet begrijpen ... 7: Dus de Heer verstrooide hen vandaar over de hele aarde: en ze stopten met het bouwen van de stad en de toren: 8: ... omdat de Heer ... verwarde de taal van de hele aarde.
In feite zouden hele boeken kunnen worden geschreven om deze passage over de mythe van de toren van Babel uit te leggen, zo veel staat er in. Voorlopig zullen we slechts één aspect ervan bekijken, te beginnen met de verwijzing naar 'van één taal'. Lang, lang geleden waren mensen hele wezens die volledig geïntegreerd waren en in harmonie met zichzelf leefden - geen conflicten en geen tegenstrijdigheden. Onze geesten waren niet deze gefragmenteerde, verspreide wezens, zoals we nu zijn. Het is een understatement om te zeggen dat onze huidige versie van onszelf geen eenpuntige focus heeft, gezien de overvloed aan tegenstrijdige krachten in ieder van ons.
We kunnen deze tegenstellingen zien als 'verschillende talen', een symbool dat aangeeft hoe we onszelf niet begrijpen. Aangezien dit is wat er in onze ziel bestaat, deze Toren van Babel, zal het ook uiterlijk in de wereld bestaan. Het moet. Ga chaos binnen, podium links. De wereldomstandigheden zijn de optelsom van wat er onder de motorkap gebeurt, en onze motoren zijn een warboel van verwarring, blindheid, verkeerde conclusies en tegenstrijdige doelen.
Dan brengen de uiterlijke verwarring en problemen ons in verwarring, omdat we negeren hoe ze worden geconditioneerd door onze innerlijke. Als gevolg hiervan kunnen we oorzaak en gevolg niet met elkaar verbinden, dus we kunnen dit 'Babel' niet begrijpen. De manier om dit allemaal op te helderen, is door de betekenis van onze emoties te onderzoeken, die we tot nu toe grotendeels niet begrepen hebben.
Verder, als we onszelf niet kunnen bevatten, hoe kunnen we dan mogelijk anderen begrijpen? Onze verwarring draagt bij aan ons slechte vermogen om te communiceren, dus we kunnen ze ons niet laten begrijpen, om op te starten. Dus moeilijk communiceren, dat is ook de toren van Babel.
De beweging van evolutie is er een van voortdurend sluitende cirkels. Het is evenzeer van toepassing op de hele evolutie van de kosmos als op onze individuele spirituele paden. We beginnen met een naar buiten gerichte beweging en gaan dan naar binnen, in een terugkeer naar perfectie.
Voor de mensheid beginnen we in het Oosten, dat een punt van de eeuwigheid symboliseert - hoewel dit een nogal paradoxale manier is om dit te zeggen. Het Westen is dus het doel. Ga naar het westen, jongeman. Dus het Oosten was de perfectie waarmee we begonnen en het Westen is de perfectie die we ooit zullen hebben herwonnen. Toch zijn ze echt één. Het is een lus. Alleen door onze menselijke ogen zien we twee verschillende richtingen.
Wanneer we op een spirituele reis beginnen, beginnen we met een spirituele nadruk, waar we dan van afdrijven. Later keren we ernaar terug, maar met een nieuw inzicht dat we tijdens onze afwezigheid hebben opgedaan. We zijn weer terug bij het begin, maar het is nu anders. We zijn rijker en wijzer geworden. Het is ook zo met perfectie. We komen erop terug en als we daar aankomen, zullen we perfecter zijn dan ooit. Wat natuurlijk een leuke oxymoron is.
We zijn omringd door symbolen die innerlijke problemen weerspiegelen. Dit geldt voor naties, religies, talen - zelfs atmosferische omstandigheden. Ze zijn allemaal symbolisch voor de innerlijke wereld van de betrokken individuen. Ze drukken allemaal zowel harmonie als disharmonie in de zielen uit. Dus de wereld die onze realiteit bepaalt, is onze innerlijke wereld. Dat is de oorzaak van alles. De wereld die we met onze ogen zien, is het effect. Voor het grootste deel hebben wij mensen dit zo totaal achterlijk.
We denken dat de gebeurtenissen in de wereld ons gek maken. Nee. Wij zijn de gekke, verwarde. Als we onze reizen van groei en genezing volgen, zullen we zien dat dit waar is. We kunnen dit zelfs in onze omringende landschappen zien. Ze zijn een uitdrukking van alle zielen gezamenlijk: grootsheid aan de ene kant, vervuiling, grunge en somberheid aan de andere kant. Dit is niet zo'n groot mysterie als we erover nadenken.
De natuur en het weer geven in feite een zuiverder beeld van de toestand van onze ziel dan de betrekkingen tussen naties. Onze natuurlijke omgeving vertegenwoordigt onze denk-, mediterende en contemplatieve aspecten, waar we onze gedachten naar hogere dingen verheffen. Op dit moment zijn we in staat om alleen te zijn en goed met onszelf om te gaan. Het probleem doet zich voor wanneer andere mensen in beeld komen. Nu moeten we opschieten ondanks alle egocentrische onvolwassenheid die zich aandient. Zoveel gemakkelijker om gewoon alleen te zijn in de natuur.
Naast kijken naar hoe de natuur bepaalde aspecten van onze ziel symboliseert, kunnen we kunst en kunstmatigheid ook zien als andere uitbeelden. We kunnen alles in de materiële wereld zien als een symbool van innerlijke houdingen, als we gewoon door deze lens kijken. Het zijn niet echt talen die een barrière vormen tussen mensen. Deze zijn een symbool van iets diepers. Als we de innerlijke barrières neerhalen, zullen de buitenste vanzelf naar beneden komen.
Ja, we hebben nog een lange weg te gaan. Maar goed, we zijn ook een heel eind gekomen. Muren zijn gevallen. Dit weerspiegelt de manier waarop we enkele van onze innerlijke afweermechanismen hebben verwijderd, die zo destructief voor ons zijn. Uiterlijke vernietiging van muren in de wereld heeft ook de vernietiging van onze muren binnenin ondersteund. En hoe meer we doorgaan met het ontmantelen van deze innerlijke verdedigingsmechanismen - die zo verdomd veel schade aan een persoon toebrengen - hoe meer we op alle mogelijke manieren bijdragen aan betere wereldomstandigheden.
In de passage over de toren van Babel staat een verwijzing naar mensen die de toren zo hoog probeerden te bouwen dat hij de hemel zou bereiken. Natuurlijk geen geluk. Maar is dat niet precies wat we doen als we proberen zo perfect te zijn? Onze binnenkant is als slagvelden, maar desalniettemin denken we dat het een goed idee zou zijn om te proberen te lijken alsof we perfect zijn. Zo'n superioriteit is een complete mismatch met onze huidige innerlijke staat.
In de mythe proberen de mensen deze misleide onderneming uit trots. Ze willen grote hoogten bereiken, maar hun methoden en motieven kloppen niet. Het is interessant hoeveel dat is zoals wij en ons geïdealiseerde zelfbeeld waarin we proberen een perfecte façade te maken om ons verre van perfecte zelf te bedekken. Dit kan nooit lukken. Het ding zal ongetwijfeld afbrokkelen - net als onze trots wanneer we ons realiseren dat we deze belachelijke versie van onszelf onmogelijk kunnen waarmaken. De onrealistische doelen en eisen verpletteren ons en uiteindelijk voelen we ons verslagen.
Proberen naar de hemel te gaan - om perfectie te bereiken - door een kortere weg te nemen via materiële middelen, is gedoemd te mislukken. Het is niet realistisch. Het is net zo gek als het bouwen van een toren die tot aan de hemel reikt. Het kan niet worden gedaan. Groei en zelfontplooiing vragen om een meer nuchtere aanpak.
Het is deze perfecte versie van onszelf - onze eigen persoonlijke toren van Babel - die ons van binnen opsplitst. De resulterende vervreemding is een symbool van de innerlijke vreemde taal die we niet kunnen begrijpen. We weten niet waarom we doen wat we doen, of waarom we reageren zoals we reageren. We zijn een vreemde voor onszelf. Als klap op de vuurpijl hebben we een bewust verlangen om in één richting te gaan. We handelen hiernaar, maar realiseren ons niet dat er diepere stromingen in de tegenovergestelde richting stromen en ze alles in omgekeerde richting gooien. Dit komt ook naar voren in de mythe van de toren van Babel. Er zit zoveel waarheid in deze fantastische mythe.
Keer terug naar Bijbel me dit Inhoud
