De Padwerkgids biedt nuttige inzichten, waarbij vier van de tien geboden verder worden uitgelegd. Hier zijn alle tien geboden, in het kort:

1Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben. 
2 Gij zult u geen gesneden beeld maken.
3 Gij zult de naam van de Here, uw God, niet ijdel gebruiken.
4 Denk aan de sabbatdag, om die te heiligen.
5 Eer uw vader en uw moeder.
6 Gij zult niet doden.
7 Pleeg geen overspel.
8 U zult niet stelen.
9 Gij zult geen valse getuigenis afleggen tegen uw naaste.
10 Gij zult niet begeren.

2. Gij zult u geen gesneden beeld maken.

In zijn leringen gebruikt de Gids het woord 'beeld'. Hij koos dit woord als een symbool, zo u wilt, van iets dat op een afbeelding lijkt. Zowel een foto als een afbeelding duiden op iets dat nogal dood is - een imitatie van het leven. Hoewel een foto op kunst lijkt, is het toch niet echt, zoals iets in de natuur zou zijn.

De beelden die in mensen leven, zijn niet zo verschillend. Het zijn pseudo-verdedigingen, conclusies die op jonge leeftijd zijn getrokken over hoe de wereld werkt, waar we onbewust aan vasthouden als een manier om de wereld te begrijpen en veilig te blijven. Het is onze bedoeling dat ze geluk brengen - schoonheid. Maar zo werkt het eigenlijk nooit. Precies het tegenovergestelde eigenlijk, omdat ze gebaseerd zijn op onwerkelijke aannames.

In het tweede gebod staat: "Gij zult u geen gesneden beeld maken." In feite kunnen mensen geen beeld van God creëren. Het is onmogelijk. Het menselijk brein heeft niet de bandbreedte om zich zoiets voor te stellen. Punt. En toch proberen we. Ondanks dit gebod hebben mensen een beeld van God gemaakt en het is tragisch schadelijk gebleken. We hebben God vermenselijkt tot een persoon die willekeurig straf oplegt - jij, je doet mee; jij, ga naar het zuiden. Dat is wat er gebeurt als we proberen een beeld van God te maken.

Na verloop van tijd en volwassenheid kunnen we gaan beseffen hoe beperkt we zijn in het begrijpen van de grootheid van God, de schepper. Dat is het ontzag en het respect dat bij wijsheid hoort. Maar dit is geen ongezonde houding waarin we onszelf tot een kleine zondaar maken en onze eigen waarde verminderen. Als je dat doet, wordt de waarde van God verminderd.

Alleen het onvolwassen, spirituele kind zal zichzelf in elkaar slaan omdat ze niet begrijpen wat wij niet kunnen bevatten. God is de grote universele geest, en ons weten is wijsheid. Naarmate we groeien, worden we ons misschien bewust - slechts een paar momenten in ons leven - van hoe onbekwaam we zijn om God te begrijpen. Op dat moment zijn we veel groter dan voorheen. Net een beetje meer zoals God.

4. Denk aan de sabbatdag om die te heiligen.

Zoals altijd heeft deze verklaring betekenis op veel niveaus. Op het uiterlijke niveau had het een heel andere betekenis toen het oorspronkelijk werd gezegd dan het tegenwoordig mogelijk zou kunnen hebben. Mensen waren in die tijd vrij grof in hun ontwikkeling. Als ze niet in de richting van God waren gewezen, aan wie onze gedachten en gevoelens tenminste tot op zekere hoogte zouden moeten worden gewijd, zouden hun lagere aard meer uit de hand zijn gelopen dan ze al waren. Ja, door middel van een uiterlijke wet een "must" op ons leggen is niet echt waar het bij spiritualiteit om draait. Maar toen primitieve instincten nog steeds hoogtij vierden, was er echt een uiterlijke wet nodig.

Dit gebod gaat naar een dieper niveau en gaat over het vinden van balans in onze activiteiten. We zouden een deel van ons leven moeten wijden aan onze plichten, levensonderhoud en verantwoordelijkheden, wat die ook zijn. We zouden een ander deel moeten wijden aan onze spirituele ontplooiing. En nog een ander deel zou naar plezier en levensvreugde moeten gaan. We moeten ontspannen. En we willen harmonieus zijn in de manier waarop we al onze activiteiten verdelen, zodat we niet eenzijdig worden. We willen gezond zijn in ons lichaam en onze ziel, en balans is een belangrijk aspect van onze gezondheid.

Deze wet kan vandaag de dag niet dezelfde betekenis hebben omdat "Ik moet de sabbat houden" een dwang zou creëren. Met zo'n onvrije daad zou je niets bereiken. Het is bijvoorbeeld mogelijk om een ​​workaholic te zijn en toch de sabbat te houden, wat ver achterblijft bij het hele punt van dit gebod. We moeten ons oordeel en gezond verstand gebruiken om de juiste balans voor ons te vinden zonder ons aan regels te houden, maar in plaats daarvan verstandig gebruik te maken van onze vrije keuze. Met starheid verliezen we de innerlijke betekenis.

Het is prima als mensen de sabbat - zaterdag of zondag - als hun enige dag in de week willen nemen om uit te rusten en te ontspannen. Maar wat betekent het om te rusten? Wat is de enige bron waar we ooit voor kracht kunnen komen? Dat is natuurlijk God. En God werkt niet alleen in het weekend.

God geeft ons kracht als we eraan werken om onszelf te leren kennen, zodat we onze zwakheden, onze misvattingen, onze beperkingen en onze blindheid kunnen overwinnen. De God in ieder van ons kan zich alleen manifesteren door zelfonderzoek, wanneer we eerlijk zijn tegen onszelf en werken om te groeien en te genezen. We kunnen dit niet in één dag per week doen. Maar we kunnen een bepaalde hoeveelheid tijd besteden aan ons innerlijke leven - aan contemplatie, reflectie en zelfobservatie. Dat is de enige manier waarop we ons kunnen afstemmen op de goddelijke krachten die anders buiten ons bereik zouden zijn.

Het woord "sabbat" betekent rust, en het betekent ook het getal zeven. Daarom is de zevende dag, volgens de Schrift, de rustdag. Er is ook een mystieke betekenis voor het getal zeven. Het is een heilig getal dat aangeeft dat iets ten einde komt - tot een geheel. Het is geen einde, want zoiets bestaat niet; er is altijd een nieuw begin. Het is dus als het sluiten van een cirkel of een cyclus. Als de cirkel rond is, is er een staat van vrede - van rust.

Op een spiritueel pad volgen we de beweging van een spiraal. Het lijkt misschien soms alsof we in cirkels gaan, maar na verloop van tijd zullen we zien dat dit niet zo is. In werkelijkheid, tenzij we vastzitten, vindt een soortgelijk ogende cyclus plaats op een dieper of hoger niveau.

Zeven geven de fase aan die het meest rustgevend is en van waaruit we een overzicht kunnen krijgen. We kunnen dan zien hoe bepaalde puzzelstukjes passen en op hun plaats vallen. Het hebben van die helderheid geeft ons een zekere rust. Dit is rustgevend. En dan komt de volgende opgaande cyclus, wanneer we weer van streek of rusteloos raken, wanneer dingen weer misplaatst lijken, en dan vragen we ons af of die vrede uit het verleden gewoon een illusie was. Deze verwarring zal ons echter naar dieper inzicht en vrede leiden op het volgende rustpunt wanneer de cyclus weer sluit, ervan uitgaande dat we het werk met enige diepgang en welwillendheid doen.

Hier op planeet Aarde gaan weken voorbij in deze zevendaagse cycli. Ze zijn een symbool van de kleinere cycli binnen de grotere. De timing en lengte van individuele cycli is feitelijk per persoon variabel. De ene kan lang zijn, de andere kort - er is geen regelmaat in. Op dit vlak is de tijdmeting volledig symbolisch. Maar in werkelijkheid kan er geen enkele starheid zijn. We kunnen de fasen niet kunstmatig forceren. Ze zullen voortkomen uit het persoonlijke werk dat we doen, uit onze eigen behoeften en problemen en persoonlijkheden. Ze ontstaan ​​op basis van onze eigen inspanningen.

Periodiek kunnen we de voortgang van onze voortgang beoordelen. Yom Kippur wordt in de joodse religie aangeduid als de sabbat van de sabbat. Op deze bijzondere dag dient er een inventarisatie te worden gemaakt. Dit betekent natuurlijk niet dat dit alleen op deze ene dag moet gebeuren. Vanuit dit algemene gezichtspunt kunnen we zien waar we staan, hoever we zijn gekomen en wat er nog moet worden bereikt, zo goed als we kunnen voorzien.

Het hebben van rituelen hiervoor kan een uitnodiging zijn om na te denken over de innerlijke betekenis. Maar we moeten altijd verder kijken dan het ritueel voor de diepere betekenis. Rituelen zijn slechts wegwijzers of herinneringen en dienen op zichzelf geen enkel doel. Er zijn twee categorieën van verkeerde reacties die we vaak hebben op rituelen.

Sommige mensen zullen zich eraan houden om een ​​denkbeeldig gevoel van veiligheid te krijgen - om een ​​vakje aan te vinken. Wanneer we dit doen, hopen we dat het doorlopen van de bewegingen de betekenis erachter zal activeren. Dit is de luie manier en het is wensdenken. We willen de goodies, maar zijn niet bereid de prijs te betalen. Veel mensen behoren tot deze categorie, en niet alleen degenen in religieuze denominaties.

In de andere categorie zijn mensen die zeggen dat ritueel nada betekent. En tot op zekere hoogte hebben ze gelijk. Maar ze zijn ook een beetje verkeerd. Omdat het beoefenen van een ritueel iets wijs, waarachtig en flexibel kan zijn. Wanneer zulke mensen zichzelf sluiten voor de mogelijkheid van een dergelijke ervaring, denken ze niet vrijer of onafhankelijker dan de mensen die rituelen volgen als schapen.

Besnijdenis is een voorbeeld van een ritueel dat werd geïntroduceerd in een tijd dat de mensheid zich in een zeer primitieve staat bevond. Over de hele aarde werd bloedoffer gebruikt om de schuld van mensen te verzachten voor het verraden van God, het negeren van de waarheid en het toegeven aan de verleidingen van het Lagere Zelf. Het waren moeilijke tijden. Toen de joden uit de oudheid, die God aanbaden als de enige echte God, door de Heer werden opgedragen te stoppen met het offeren van mensenlevens, moesten ze een aangepaste versie van bloedoffers bedenken om hun overweldigende innerlijke schuld het hoofd te bieden. .

Deze wet had op geen enkele manier iets te maken met gezondheid of hygiëne. Dat was een oppervlakkige grondgedachte die het feit omvatte dat de ware betekenis niet kon worden begrepen. Omdat het echt nergens op sloeg. Naarmate de mensheid volwassener is geworden, is voortzetting van dit barbaarse ritueel nog minder logisch.

Tegenwoordig zijn mensen volwassen genoeg om onze schuldgevoelens direct onder ogen te zien. We moeten onze excuses aanbieden voor de pijn die we anderen bezorgen, wat de oorsprong is van gerechtvaardigde schuld. Ongerechtvaardigde en ontheemde schuldgevoelens moeten gewoon worden uitgewist. Ze serveren geen goed. Lijden, het gevolg van schuld dat niet langer verband houdt met de oorzaak ervan - gerechtvaardigde schuld - is ook niet nodig, passend of wenselijk. We moeten leren om dingen realistisch aan te pakken.

Daarover gesproken, besnijdenis veroorzaakt echt leed bij de mannelijke baby. Hoe zit het met de vrouwelijke mens? In feite schuilt er een betekenis achter het grote lijden dat vrouwen tot voor kort hebben moeten doorstaan ​​tijdens de bevalling. Dit is ook een verdrongen "bloedoffer" geweest, de vrouwelijke versie van boetedoening voor schuld in de ziel.

Toen de mensheid eenmaal klaar was om op een directere en effectievere manier met schuldgevoelens om te gaan, zijn er medicijnen en natuurlijke technieken op het toneel verschenen die het mogelijk hebben gemaakt om tijdens de bevalling geen lijden te verdragen. Er is een ongewenst effect op ons hele wezen als we gebruiken in stand houden die niet langer passen. Het blokkeert echt de harmonieuze stroom van evolutie.

5. Eer uw vader en uw moeder.

Deze is zo verkeerd begrepen, met veel schade als gevolg van oppervlakkige interpretaties. Omdat het kan zijn dat wat iemand observeert, zijn liefde en respect niet verdient. Toch zijn dwang en schuldgevoel twee eigenschappen die niet goed passen bij liefde en eer. Wanneer onze vroege indrukken worden platgedrukt en over elkaar heen worden gelegd met een richtlijn om kunstmatig of dwangmatig lief te hebben of te eren, worden we uiteindelijk verder gedreven van de mogelijkheden om werkelijk lief te hebben en echt respect te hebben.

Het leidt er ook toe dat mensen een ouder overdreven eren - in hun daden en daden - op een manier die zichzelf wegcijfert en zichzelf vernietigt. Dit is een dekmantel van de schuld voor de wrok, haat en vijandigheid die onder de oppervlakte smeulen. Alleen als we deze vijandelijkheden onder ogen zien en er vrede mee sluiten, kunnen we de tekortkomingen van onze ouders echt begrijpen en vergeven. Dit is geen afgedwongen of opgelegde remedie. Dan kunnen we de juiste middenweg vinden tussen doen wat het beste voor hen is en mogelijk ons ​​eigen voordeel een beetje opzij zetten, maar ook onszelf eren.

Een ander eren betekent niet dat we ons eigen leven opgeven. Nergens in de Bijbel, of in enige andere heilige Schrift, staat er dat we onszelf niet moeten eren. Maar velen van ons leven ons leven op een manier die voortdurend oneer jegens onszelf toont. We stellen alles en iedereen boven onszelf en eren onze ouders vaak omdat we onze eigen groei en het recht op leven negeren.

Wanneer dit gebeurt, kunnen we er zeker van zijn dat de tegenovergestelde gevoelens eronder smeulen en we durven er niet naar te kijken. Maar we kunnen niet geven wat we niet hebben. We kunnen een ouder - of wie dan ook - niet eren als we ons eigen leven veronachtzamen. Het werkt niet om vanuit blindheid te opereren en er maar het beste van te hopen. We moeten de waarheid zien. Als we dat doen, kunnen we de fundamentele menselijkheid in iedereen gaan respecteren, ongeacht hun eigen aberraties of blindheid.

Vanuit een spiritueel perspectief zal één persoon die innerlijke waarheid verwerft - zoals gebeurt wanneer men het werk van zelfkennis doet - een oneindig veel grotere invloed hebben op de ontwikkeling van de hele kosmos dan miljoenen mensen die het mis hebben. Geloof het of niet, vrienden, deze fantastische uitspraak is de absolute waarheid.

6. Gij zult niet doden.

We kunnen alle geboden toepassen op alle niveaus van onze persoonlijkheid. Dit gebod gaat dus niet alleen over het fysiek doden van iemand. De termen "leven" en "dood" zijn van toepassing op meer dan alleen het lichaam. Gedachten en emoties kunnen ook een ander uitdoven.

Er is ook een manier waarop we onszelf doden door onze eigen levenskracht te verduisteren. Al onze destructieve aspecten, inclusief onze beelden en onopgeloste problemen, hebben een negatieve invloed op ons en iedereen om ons heen en doden in wezen het leven. Hoe verder we komen, hoe meer we dit zullen zien.

Hier is een voorbeeld van hoe 'emotioneel doden' eruitziet. Als we ons afgewezen en onzeker voelen, hebben we de neiging om juist diegenen te plezieren wiens acceptatie we verlangen maar niet hebben. We doen dit vaak door iedereen te verachten waarvan we denken dat hij ook veracht wordt door degene wiens aandacht we zo graag willen. Dit is misschien subtiel, maar het is niet ongebruikelijk. Zo'n verraad doet pijn en wijst anderen af, terwijl het ons het tegenovergestelde brengt van wat we oorspronkelijk wilden. Dit manifesteert zich misschien niet door ons woord of onze daden, maar ligt eerder verborgen in een goed gecamoufleerde houding. We kunnen zelfs achterover buigen om het te verbergen. Toch zit het erin en veroorzaakt het schade.

Ons hele wezen kan niet gevuld worden met liefde en waarheid, tenzij we al deze gebieden ontdekken waar we niet echt liefdevol zijn en ook niet zozeer in waarheid zijn. Dat is de doorgang die naar echte verlossing leidt, en de enige manier om daar te komen is door onszelf volledig te begrijpen. Er zijn geen snelkoppelingen, geen magische formules, geen mantra's, geen wonderen en geen gemakkelijke manieren om dit te doen.

Alleen volledige eerlijkheid in alles wat we doen - groot, klein en schijnbaar onbeduidend - zal ons daar brengen. Maar als we volharden in dit doel, zullen onze hele wezens steeds gezonder worden en van nut voor onszelf, anderen en dit hele verbazingwekkende universum.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Bijbel me dit Inhoud