In de tijd van Christus werden geestelijke waarheden weggeborgen in mysteriescholen. Dat werd gedaan zodat de massa niet bij hen kon komen en er een zooitje van kon maken. En in feite lijkt dit te gebeuren in de huidige tijd waarin mensen proberen de Bijbel te lezen en te interpreteren zonder het voordeel van een schone lens. Het lijkt vol tegenstrijdigheden en gehuld in mysterie. Dat bleek opzettelijk te zijn. Tot zover het vermijden van een rommeltje.

Bedenk dat het Nieuwe Testament een verzameling verslagen is van mensen die destijds discipelen en apostelen werden genoemd. Deze bevestigen doorgaans gebeurtenissen zonder tegenstrijdigheid. En het zijn inderdaad bevestigingen van echte historische gebeurtenissen, geen verzinsels zoals sommige bronnen tegenwoordig beweren.

Onder de discipelen die bij Jezus waren, hebben sommigen hun werk in de cycli van incarnatie voltooid. Het zijn nu hoogontwikkelde geesten die nog steeds geweldige taken te vervullen hebben om hier op aarde te helpen. Anderen lopen nog steeds onder ons. Maar weten welke dat zijn, is niet relevant voor onze eigen taken en persoonlijke groei.

Bij het schrijven van de Bijbel, zoals gebeurt wanneer een groep mensen samenkomt, ziet iedereen de dingen vanuit een iets ander gezichtspunt. Sta eens stil bij de manier waarop geen twee journalisten die een verhaal bedekken, exact hetzelfde artikel schrijven. Mensen hebben de neiging om op verschillende dingen af ​​te stemmen en hebben verschillende meningen over wat relevant is. Bovendien woonden in het geval van de bijbel niet alle getuigen dezelfde feesten bij. Sommige evangeliën richten zich dus meer op sommige gebeurtenissen dan op andere.

Het kan ook lijken dat veel van Jezus' richtlijnen in de wereld van vandaag in tegenspraak zijn met de spirituele wetten zoals ons die wordt geleerd. Zelfs als we af en toe een verkeerde vertaling in aanmerking nemen, die wordt veroorzaakt door de beperkte reikwijdte en misvattingen van de vertaler, waren de wetten destijds opzettelijk ontworpen om minder slimme mensen buiten religieuze zaken te houden. We hebben sindsdien een lange weg afgelegd, schat, tenminste in sommige opzichten. En die regels en wetten zijn tegenwoordig niet nodig om ons onder controle te houden.

Een ander verschil tussen toen en nu is dat we toen niet tot veel introspectie in staat waren. De werkelijkheid stond los van ons en werd buiten ons gezien. Niets werd geïnternaliseerd. Oorzaak en gevolg konden dus alleen op een verdraaide manier worden gezien, als een willekeurige handeling van een straffende God, los van onszelf.

Naarmate de tijd voortschreed, zijn onze kijk op en percepties over de werkelijkheid en de hele schepping geëvolueerd. Dit geeft ons een onmetelijk voordeel bij het proberen de bijbel te begrijpen. Met onze verbeterde bril kunnen we de dingen in een nieuw licht zien, met nieuw inzicht. We kunnen de immense liefde die Jezus aan de hele mensheid heeft gegeven, beter in ons opnemen. We kunnen hem ervaren in grotere afstemming met de werkelijkheid. En dit kan ons helpen bij onze pogingen om nu contact met hem te maken.

Verder kunnen we deze leringen uit de Gids in dit opzicht in verband brengen met feitelijke historische gebeurtenissen. Dit kan ons helpen ons open te stellen voor een dieper besef van Gods blijvende aanwezigheid in elk van onze levens en voor de hele mensheid. Deze openbaring van het voortdurende evolutieproces zal ons geloof versterken en ons helpen onze vervormingen te corrigeren.

Als het gaat om het opnemen van elk aspect van de Bijbel, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, kan het op vele niveaus worden geïnterpreteerd. Het laagste niveau is het historische niveau. Vanuit dit perspectief zijn er veel fouten en omissies, die men zou verwachten. Vervolgens is er het spirituele en symbolische niveau, of wat we het metafysische niveau zouden kunnen noemen. En als laatste is er het psychologische niveau. Dit is misschien wel het meest nuttig voor mensen van vandaag in onze huidige staat van ontwikkeling.

Dit laatste niveau is aanwezig met betrekking tot alles wat in de Heilige Schrift wordt genoemd. En het lezen van betekenis op het ene niveau heft de andere niet op. Dus mensen bijvoorbeeld, van wie velen echt op aarde leefden - niet allemaal, maar veel - vertegenwoordigen dan ook psychologische aspecten. Het is het gelijktijdige bestaan ​​van de vele verschillende niveaus die de Bijbel tot zo'n magnifiek uniek en opmerkelijk document maken.

We kunnen dus op elk van deze vlakken naar betekenis zoeken. Dat is wanneer we zullen ontdekken hoe onvoorstelbaar kunstzinnig de Heilige Schrift is in de manier waarop deze is geconstrueerd. We kunnen niet volledig bevatten hoe sterk en vindingrijk de geestenwereld van God hieraan heeft gewerkt. Ze hielpen bij het creëren van dit wonder, ook al konden ze voorzien hoe menselijke fouten onvermijdelijk in de loop van de tijd zouden verdwijnen.

Zelfs met zijn flubs heeft de Bijbel zijn gelijke niet. Er zijn inderdaad maar weinig mensen die dit echt snappen en de betekenis krijgen die op al deze niveaus bestaat. Velen nemen één niveau waar en misschien zelfs twee. Maar er is nauwelijks een ziel op aarde die ze allemaal kan bevatten.

Maar als het gaat om de grote existentiële vragen over schepping, kunnen we het beste de juiste houding hebben en niet verstrikt raken in het idee dat we de juiste antwoorden moeten hebben. We kunnen nederig wachten tot kennis voor ons toegankelijk wordt, wanneer we genoeg vooruitgang hebben geboekt om het te verdienen het te weten. Zoals de Bijbel zegt: "Beproef alles en behoud het goede". We willen leren rustig te aanvaarden wat de wil van God dient. We kunnen een accepterende en geduldige houding aannemen, zonder te schreeuwen alles tegelijk te weten.

Dit openingsproces, waar we allemaal in zitten, is een geleidelijk proces. Naarmate we ons ontwikkelen, zal er meer aan ons worden onthuld. We hebben bijvoorbeeld vaak een bepaalde manier om de mens als primair ons lichaam waar te nemen. En in werkelijkheid, als we incarneren, komen de fysieke aspecten van ons wezen overeen met de ouderlijke genen, die de fysieke schaal beïnvloeden.

Tegelijkertijd groeit de ziel van het wezen dat op het punt staat te worden geboren, zodanig in het lichaam van de moeder dat zijn fysieke karmische behoeften kunnen ontstaan. Niets gebeurt bij toeval. Niets blijft op zichzelf staan. Als er in de Bijbel staat dat God elk haar op ons hoofd heeft geteld, geloof het dan. Dit is niet overdreven. Want zelfs de kleinste details zijn belangrijk en hebben betekenis - veel diepere betekenis en betekenis dan we ons mogelijk kunnen voorstellen.

Als we dit gaan inzien, realiseren we ons misschien dat we achteruit zijn in de manier waarop we over symboliek denken. Ons lichaam is op de een of andere manier symbolen van onze spirituele ontwikkeling en psychologische trends. Het is niet andersom. Maar wees voorzichtig hier, we willen niet generaliseren en zeggen dat dit dit en dat betekent. Er zijn geen regels die op die manier van toepassing zijn.

Het lijkt erop dat alles een stuk eenvoudiger had kunnen zijn als de Bijbel zo was geschreven dat het voor mensen gemakkelijker te begrijpen is. En net zo belangrijk, zodat we het niet verkeerd begrijpen. Dit is echt de hele noot van de Bijbel. Zolang we het werk van zelfkennis niet hebben gedaan, zodat we op onze eigen innerlijke lagen voldoende ontwikkeld zijn, is er absoluut geen manier voor ons om een ​​diepere spirituele betekenis te begrijpen - of het nu duidelijk voor ons is beschreven of niet.

Je zou in feite denken dat als iets maar duidelijk genoeg wordt uitgedrukt, we elke kans op misverstanden kunnen uitsluiten. Verkeerd. De waarheid is dat hoe directer de uitleg is, hoe gevaarlijker het is voor degenen die door hun eigen persoonlijke ontwikkeling nog geen hoger niveau hebben bereikt.

Zelfs de woorden die hier worden gesproken, kunnen onmogelijk worden begrepen door degenen die nog ver verwijderd zijn van deze manier van denken. En we hebben een lange weg afgelegd sinds de dagen van Christus. Het kleine beetje dat misschien logisch was, zou uiteindelijk een slechter effect hebben dan wanneer ze dit helemaal niet hadden gelezen. Zo'n persoon zou ongetwijfeld verkeerd begrijpen - wat een heel ander dier is dan niet begrijpen - en misbruik zou dan volgen.

Kortom, grote waarheid kan niet worden geopenbaard aan iemand die nog niet klaar is om de waarheid te begrijpen. Voor hen zullen eenvoudige verklaringen net zo gemakkelijk in de war raken als verborgen verklaringen. Voor degenen die er klaar voor zijn, zal de verborgen betekenis verborgen in symbolen aanvullende betekenissen en openbaringen hebben die niet in eenvoudige uitspraken kunnen worden gevonden.

De meeste mensen kunnen tegenwoordig meer directe berichten van waarheid ontvangen dan de massa een paar duizend jaar geleden kon begrijpen. De woorden kunnen minder versluierd zijn. Maar toch maakt misverstand deel uit van het proces. Het is een risico dat moet worden genomen, waarbij de onthulde hoeveelheid zorgvuldig wordt afgewogen om de juiste dosering of verhouding te krijgen. Het kan gebeuren dat te veel waarheid een slechter effect heeft en tot meer kwaad dan goed leidt. Zoals een overdosis aan de juiste medicatie. Dan zal een verkeerd begrepen waarheid leiden tot halve waarheden die echt dodelijk kunnen zijn.

Dit is in het verleden gebeurd, gebeurt nu en zal in de toekomst blijven gebeuren. Het kan niet worden vermeden. Maar het voordeel voor degenen die echt begrip ontlenen aan de geopenbaarde waarheid, zal de zaken in evenwicht brengen. Het risico moet dus altijd worden afgewogen. Het verbergen van de diepere betekenissen achter symbolen helpt het risico te verkleinen. De symbolen beschermen de waarheid tegen degenen die deze verkeerd zouden begrijpen en misbruiken. Ze onthullen de waarheid alleen aan degenen die er klaar voor zijn.

Maar laten we eerlijk zijn, niemand is volledig vrij en duidelijk op alle gebieden van zijn wezen. Dit omvat degenen die belast zijn met het doorgeven en vertalen van deze berichten, die de oorspronkelijke betekenis verkeerd hebben geciteerd, verkeerd begrepen of vervormd. Iedereen die dit deed, deed dat in een ander opzicht. Maar dit gebeurde niet omdat de waarheid werd gepresenteerd door middel van symbolen en gelijkenissen. Het gebeurde omdat het begrip van de persoon ontbrak. Het zou veel erger zijn geweest als de waarheid direct was gepresenteerd.

De waarheid, mensen, kan een gevaarlijk wapen zijn. Zelfs de hier gepresenteerde waarheden kunnen zo'n resultaat hebben. Als we deze leringen niet zo diep mogelijk persoonlijk toepassen, zullen we ze gebruiken als een manier om anderen te beoordelen. Het gevaar daarbij is dat het gedeeltelijk waar kan zijn. Zonder te beseffen hoe deze zelfde negatieve neigingen in ieder van ons leven - inclusief onszelf - kunnen we onze schijnwerpers op de negatieve neigingen van anderen richten en gemakkelijk naar binnen kijken. Met zulke acute percepties kunnen we alles wat anderen doen buiten proportie opblazen en de factoren in ons negeren die het algemene beeld zouden veranderen.

Met zo'n instelling kunnen mensen erg arrogant worden. We kunnen anderen verkeerd beoordelen, zelfs als wat we zien correct is. Dan zullen anderen met een verhoogde negatieve kijk op deze leringen van de waarheid reageren, vooral als ze niet in zichzelf zoeken naar wat het meest pijnlijk is - naar wat hen doet ineenkrimpen - zodat ze ervan kunnen leren.

De waarheid moet met zorg worden behandeld. We moeten verantwoordelijk zijn voor hoe we deze leringen vasthouden. Als we ons realiseren dat iemand innerlijk onwetend is, is het beter om niet te proberen hem de waarheid te voeden, maar hem liever in zijn uiterlijke onwetendheid te laten. Zoals Jezus zelf zei: "Want de letter doodt, maar de geest geeft leven." We zullen steeds meer inzien dat dit waar is.

In de Bijbel, in het verhaal over Job, wordt ons verteld dat hij enorm heeft geleden. Dit hield verband met zijn gebrek aan zelfbedrog en zijn gebrek aan zelfherkenning, dat voortkwam uit zijn trots en angst. Hij was ongeduldig om al volmaakt te zijn, wat een spirituele trots is. In plaats van zijn verlangen naar het goede te gebruiken om zichzelf met moed en oprechtheid onder ogen te zien, gebruikte hij het om zijn basisinstincten te onderdrukken met behulp van zijn enorme eigenzinnigheid. Hij wilde al op een punt zijn dat je alleen kunt bereiken door hard te werken en de nederigheid die gepaard gaat met zelfherkenning.

Dus op het gebied van spirituele ontwikkeling, waar we de taak hebben om onze primaire fouten van angst, trots en eigenzinnigheid te overwinnen, hebben we allemaal een taak te doen. En we zouden het niet moeten doen zoals Job deed. Enige symboliek daar, per kans?

Het zijn deze innerlijke gebreken, die we allemaal naar deze wereld brengen voor genezing, die een innerlijke omgeving creëren die niet compatibel is met Gods wereld. Maar we raken zo betrokken bij onze innerlijke verkeerde conclusies dat we een irrationele indruk krijgen van hoe de dingen werkelijk zijn. Als gevolg hiervan hebben we een beeld over het leven dat niet op het doel ligt.

Dit is de bron van het gebod om geen beeld van God te creëren. Het gaat niet om het tekenen van een foto of het maken van een standbeeld. Het gaat erom dat je deze afwijkende perceptie hebt. We zijn hier allemaal vatbaar voor omdat, als kinderen, onze veeleisende kleine wil voor 100% liefde en onmiddellijke bevrediging op jonge leeftijd tot conflicten leidt. Dus vanaf het begin staan ​​we op gespannen voet met autoriteit. En wie is de hoogste autoriteit van allemaal? God.

Het is dus geen verrassing dat kinderen hun subjectieve ervaringen met autoriteit projecteren op hun voorstellingen over God. En ta-da, er wordt een beeld gevormd. Dus als volwassenen, wat onze relatie met autoriteit ook is - wat rechtstreeks voortkomt uit onze eerdere ervaringen - dat zal onze houding zijn tegenover God - ons Godbeeld. Het gaat het kleuren en beïnvloeden.

Het woord "vrees" komt naar voren als we in de Schrift over God lezen. Het zegt dingen als "de vreze des Heren is het begin van wijsheid." Het staat ook in de Zohar, de joodse mystieke leer van Kabbalah, waarin "liefde en vrees voor God wordt vergeleken met de vleugels van de vogel."

In feite is er een angst die kan ontstaan ​​als we in gevaar zijn. Dit soort angst is gezond. Het is als een signaal dat ons vertelt iets te doen om onszelf voor schade te behoeden. Dit soort angst is eerder constructief dan destructief. Zonder dat zouden we vernietigd worden. Dit is dag en nacht anders dan het soort ongezonde psychologische angst die destructief is en waar we in het algemeen over spreken in ons spirituele genezingswerk.

Angst voor God heeft daarentegen absoluut niets te maken met gezonde beschermende angst. Alle verwijzingen naar vrees voor God in de Schrift zijn het resultaat van verkeerde vertalingen die op een oppervlakkig niveau zijn gebeurd. Maar er is ook een diepere reden voor dergelijke verkeerde vertalingen. Ze hebben te maken met dit Godbeeld waarover we spraken, maar ook met onze angst voor het onbekende.

Enerzijds willen we een sterke autoriteit die zich aan vaste regels houdt, want dan hoeven we niet verantwoordelijk te zijn voor onszelf. Aan de andere kant wekt dit een ongezonde angst op. Dit gebeurt in feite altijd als we niet volwassen zijn en zelfverantwoordelijkheid nemen. Of onze angst nu voor onszelf, andere mensen, het leven of een wrekende God is, het is allemaal hetzelfde.

We kunnen dus zien dat er aan de buitenkant een eenvoudig misverstand bestaat over bepaalde termen zoals ze in de Bijbel worden gebruikt. In dit geval betekent het woord "angst" iets heel anders. Het kan misschien het beste worden omschreven als ‘eer’ of ‘respect’. Het respect dat we kunnen betonen aan de hoogste intelligentie, liefde en wijsheid die er is, is onbegrijpelijk. In het aangezicht van zulk een wonder en in de aanwezigheid van zulk een enorme, grenzeloze grootsheid, kon men niet anders dan onder de indruk zijn. Het overtreft alle begrip. Maar we zouden niet bang zijn. Dit idee werd echter overgebracht in het foutief vertaalde woord 'angst'. Maar zo was het niet bedoeld.

Kijkend naar de kabbalistische leringen die betrekking hebben op het woord "angst", is het Hebreeuwse woord Y (I) R (A) H. Dit woord sluit aan bij de negende van de tien sephirot, die het fundament is - het keerpunt waar involutie eindigt en evolutie begint. Hier is het begin van de opwaartse wending naar God. Het besef van God is dus het begin van wijsheid.

Een ander reactie-scheppend woord is "gerechtigheid". In de Schrift verwijst het naar het juiste doen en goed zijn. Als we dit woord tegenwoordig horen, hebben we de neiging om op een moraliserende manier aan zelfingenomenheid te denken. Deze reactie is niet zo onfatsoenlijk, aangezien zelfingenomen zo vaak voortkomt uit een verkeerde houding. Het is een andere manier om te verwijzen naar een valse goedheid - een krachtige en onoprechte goedheid - die de moraliserende benadering voortbrengt waartegen mensen in opstand komen. Echte goedheid die voortkomt uit echte groei heeft nooit een dergelijk effect op anderen.

Elke lering heeft het potentieel om angst op te roepen als ze verkeerd wordt toegepast en verkeerd wordt begrepen. Alleen al het uitspreken van een rigide gebod zonder de bijbehorende uitleg te geven voor het vinden van de onderliggende belemmering die het volgen ervan verhindert, zal niets anders doen dan angst en schuld veroorzaken, wat tot haat zal leiden.

In deze tijd is het zelfs niet constructief voor ons om alleen maar een gebod te gehoorzamen. Omdat onze uiteindelijke autoriteit in ons leeft, niet erbuiten. En omdat het niet goed genoeg is om gewoon te doen wat ons wordt opgedragen, zal ons innerlijk bang zijn, zelfs als onze daden volkomen correct zijn en we het gebod naleven. Er is een enorm verschil tussen het productieve leven leiden dat ons echte zelf wil dat we leiden, en ons hoppen naar de eisen van de perfectionistische ideale versie van onszelf die we proberen te creëren.

Ons werk is om al deze negatieve aspecten van onszelf te overwinnen, inclusief onze ongezonde angsten. In de Bijbel wordt de overwinning van angst in Matteüs gedaan door middel van geloof in God. Maar een echt, zeker en diep geloof in God kan alleen bestaan ​​als we eerst vertrouwen in onszelf hebben. In dezelfde mate dat we geen geloof in onszelf hebben, zullen we ook geen geloof in God hebben.

Als we ons aan een liefdevolle autoriteit moeten vasthouden, zullen we een superieur geloof in God genereren en onszelf voor de gek houden dat het echt is. Maar het kan geen waar geloof zijn als we niet de volwassenheid hebben ontwikkeld om in onszelf te geloven. Maar hoe kunnen we vertrouwen in onszelf hebben als we niet begrijpen wat ons drijft? Als we ons afvragen wat we doen en in het duister tasten over het effect dat we op anderen hebben, en niet kunnen doorgronden waarom het leven en anderen ons beïnvloeden zoals ze doen, negeren we enkele vitale delen van onze make-up .

Zulke onwetendheid is het gevolg van het niet willen ontdekken van de waarheid. Vaak zijn we zelfs blind voor onze eigen onwil. Als we onze verborgen weerstand overwinnen, zullen we onszelf beter begrijpen en steeds meer vertrouwen in onszelf hebben - en dus ook in God. Dat is de enige manier waarop we onze angst kunnen overwinnen.

We hebben allemaal genade als onderdeel van onze ware staat van zijn. Het is door deze genade dat alle goedheid en de krachten van het universum, op de meest overvloedige manieren, van ieder van ons zijn. Uit de gratie vallen, betekent dus niets anders dan dit niet weten. Als we dit feit negeren, zoeken we naar oplossingen en verlossing in verre uithoeken, terwijl de waarheid van wie we zijn de hele tijd in ons verborgen zit.

Wat we niet zien, is dit: het is allemaal van ons als we erom vragen. We hoeven niet te bedelen. We hoeven niet eens te worstelen. Het enige waar we tegen strijden is onze eigen blindheid en onze eigen vervormingen. Ze maken ons ongelukkig en bang om de waarheid te vinden. En dat is wat ons ertoe aanzet om in onwaarheid en ongeluk te blijven. En zo vallen we uit de gratie. We moeten dit in onze eigen gedachten ophelderen, zodat we onszelf kunnen redden van verdere misstappen.

Zolang we diep betrokken zijn bij onze eigen scheiding - gevangen in een dualistische manier om de wereld te zien - kunnen we het concept van eenheid en de realiteit niet bevatten dat alles in ons zit. Dit betekent dus dat al het goede in de mensheid zit. En bij uitbreiding betekent dat dat al het slechte dat ons schijnbaar van buitenaf overkomt, ook in ons zit.

Hoe meer genezingswerk we doen op ons spirituele pad, hoe meer dit voor ons logisch zal zijn. We zullen ontdekken dat wat ons stoort, uiteindelijk altijd slechts een weerspiegeling is van iets dat in ons omgaat. En toch, ook al hebben we veel werk verzet, vergeten we dit voor altijd. En dan schrijven we ellendige gebeurtenissen toe aan een andere factor dan aan onszelf - aan iets mis buiten onszelf.

De waarheid is dat niets ons ooit kan storen - hoezeer het ook lijkt alsof het de schuld van de ander is - behalve wat er in ons zit. De kracht zit in ons om te activeren wat buiten onszelf wordt weerspiegeld, of het nu onaangenaam of plezierig is. Het is ons onvermogen om dit te begrijpen waardoor we ons zo verdomd afgescheiden voelen - van het leven, van gebeurtenissen, van het universum. Hoe meer we ons ontwikkelen, hoe minder we in de verleiding komen om dit te blijven doen. Dat is hoe we terugkeren naar genade.

Volgende Hoofdstuk

Keer terug naar Bijbel me dit Inhoud