Wat kun je zeggen over de ware betekenis van "de andere wang toekeren?"
Dit gaat over het doorbreken van de vicieuze cirkels tussen mensen. Deze negatieve interacties gaan maar door, waarbij de destructiviteit van de ene persoon die van een ander koppelt en dan heen en weer, waarbij elk de fouten van de anderen ziet als de primaire oorzaak van hun eigen reactie. "Het andere vinkje omdraaien" betekent dat je die rotzooi eraf slaat. Neem verantwoordelijkheid door met een frisse blik naar de dingen te kijken. Neem het risico om open te staan en probeer dingen uit te zoeken. Praten. Christus kan regeren als de Vredevorst. Hij is in een ziel die dit soort licht laat schijnen.
Deze zin betekent ook hetzelfde als 'weersta het kwaad niet'. Verwar dit niet met omrollen en het innemen wanneer je moet opstaan en vechten voor het goede. De andere wang toekeren betekent gewoon dat je je onderscheidingsvermogen gebruikt om te oordelen wanneer terugvechten de agressie zou bestendigen en in de handen van het kwaad zou spelen, zonder doel en geen kans hebben om een opgeblazen puinhoop af te wikkelen.
We kunnen alleen een positieve bewering hebben als we duidelijkheid hebben en een eenduidige motivatie hebben - we willen de wil van God doen en zijn plan bevorderen. Soms moeten we de Christus die door ons heen schijnt uitdrukken, onszelf blootstellen en opkomen voor de waarheid zonder ons zorgen te maken over kleine persoonlijke voordelen voor onze kleine ego's.
De truc is om ervoor te zorgen dat we voor iets vechten - zoals waarheid of gerechtigheid of een goed doel - en niet tegen iemand die ons toevallig kwaad heeft gemaakt. Als onze motivatie puur en eenvoudig Gods zaak is - en niet onze eigenzinnigheid of trots - zullen we ons sterk en zeker voelen, en niet tegengehouden door schuldgevoelens.
De andere wang toekeren betekent ook onze zelfingenomen zaak loslaten en in onszelf kijken. Waar kunnen we mogelijk bijdragen aan een negatieve interactie? Waar zijn wij de een aan het vechten met de ander? Dit soort ommekeer is een gewoonte waaraan we moeten werken, een spirituele spier die we nodig hebben om de tijd te investeren om ons te ontwikkelen.
We moeten de verleiding opgeven om in onze zelfingenomen positie te blijven staan, omdat we een zaak tegen iemand anders hebben opgebouwd die vol zit met rationalisaties en hem over de kolen harkt voor hun wandaden. We moeten zoeken naar hoe hun negativiteit in de onze haakt - waar zit de kern van de waarheid over hoe het in ons leeft. Dit is altijd het geval, hoe fout de ander ook is. Andere keren verzinnen we gewoon dingen, zien we de ander door zulke vervormde lenzen in onze wens om onszelf wit te wassen, ze slecht te maken en te vermijden naar ons eigen Lagere Zelf te kijken. Als we vanaf dit uitkijkpunt vechten, zijn we een speelbal van de duistere krachten geworden en zijn wij degenen die het kwaad in stand houden.
Op een spiritueel pad zoals dat door de Gids wordt onderwezen, leren we dat het slachtoffer vaak even verantwoordelijk is als de dader. Dit is een bevrijdend besef. Dit geeft ons het veilige gevoel van eigenwaarde en de echte kracht om te vechten wanneer we zouden moeten vechten. We blijven niet geketend door een mentaliteit van slachtofferschap, waarvan we in onze gedachten weten dat vechten gepast zou zijn, maar we hebben op de verkeerde manier gevochten. We hebben aangedrongen op een zelfingenomen positie toen we onze houding moesten aanpassen zodat we in onszelf kunnen kijken.
In het boek Exodus werd mensen verteld om manna slechts voor één dag en op de sabbat voor twee dagen te verzamelen. Als ze op een andere dag dan voor de sabbat twee dagen bijeen waren gekomen, rotte het. Maar voor de sabbat was dat niet het geval. Wat is de bedoeling hiervan?
Het symbool van manna beslaat veel terrein. Het vertegenwoordigt spirituele kracht en spirituele waarheid, evenals goddelijke zegeningen en alles wat nodig is om vooruit te gaan op het spirituele pad van zelfvinding - kortom, om God te vinden. Maar zelfs voor degenen onder ons met de beste bedoelingen om goede kleine werkers in Gods bakkerij te zijn, hebben we een goede timing nodig. We hebben een goed evenwicht nodig tussen onze actieve en passieve krachten.
Beide krachten moeten harmonieus werken als we de functies van onze ziel willen vervullen. Als ze in goede staat verkeren, zijn wij dat ook. Wat vaker gebeurt, is dat de ene kant van onze natuur in overdrive is, de verkeerde kant op gaat, terwijl de andere kant kust en ook de verkeerde kant op gaat. We hebben de neiging om te hamsteren wat we later op de reis nodig zullen hebben - of het nu gaat om kracht of kennis - maar het voertuig dat we besturen rijdt gewoon niet zo.
Deze tekst zegt in wezen dat we in het moment moeten leven, het eeuwige Nu. We kunnen alleen aan de vereisten van elk moment voldoen als we volledig in elk moment leven. En we moeten ook niet meer afbijten dan we kunnen kauwen.
Wat we ook opnemen terwijl we actief zijn, we zullen moeten verteren en assimileren terwijl we passief zijn. Voor deze tijden moeten we een beetje reserve in de tank hebben. Het komt ook voor in het leven dat we periodes doormaken waarin we niet de kracht kunnen verzamelen die nodig is om actief te zijn. Als we zo moe zijn, moeten we rusten. Dit is goed voor onze ziel. Er is dus een dag die de sabbat wordt genoemd en die onder andere een dag van inactiviteit of rust zou zijn.
Als we in de volle kracht van een actief leven op alle niveaus leven - spiritueel, emotioneel en fysiek - hebben we geen reden om te hamsteren. Maar mensen doen dat zo vaak, op al deze niveaus. We worden zo angstig, bang en vertrouwen God niet, dat we ook de harmonie van onze instrumenten – ons innerlijke zelf – niet vertrouwen. Ook voelen we niet hoe we passen in het schema van de goddelijke wet, dus we vertrouwen niet op loslaten en meegaan met de stroom.
We denken dat we voor de toekomst moeten zorgen. Wat natuurlijk niet betekent dat we voorzichtig moeten zijn en onzorgvuldig moeten worden. Geen enkel extreem is ooit goed. Maar we kunnen in het Nu leven en het beste maken van elk moment dat ons wordt gegeven.
Dan is ons manna altijd vers, want we krijgen elke dag een nieuwe voorraad. Als we op deze manier leren leven, zullen we ons ontspannen tijdens de volgende passieve periode, terwijl we rustig verzorgen waar we zo teder voor hebben gezorgd en die we in de tijd van groei of actie zo teder hebben gecultiveerd. We zullen er instinctief voor zorgen dat we genoeg hebben.
Dat kan alleen als we in ons persoonlijk leven een evenwicht weten te bewaren tussen activiteit en passiviteit. We kunnen onze innerlijke zintuigen verfijnen zodat we duidelijk voelen waar elk moment om vraagt - wetend of het, metaforisch gesproken, een weekdag of de sabbat is. Genesteld in deze analogie is een verwijzing naar de variatie in tijdsperioden. We zullen meer tijd doorbrengen in de actieve fase, die langer moet zijn dan de rustperiode, hoewel deze laatste altijd regelmatig zal moeten terugkeren.
Wat bedoelde Jezus met "de zachtmoedigen zullen de aarde beërven?"
Het woord "zachtmoedig" verwijst naar mensen die anderen niet haten of kwalijk nemen, die geen eigen wil hebben en geen angst hebben. Ze zullen zowel de nederigheid als de liefdevolle en begripvolle natuur hebben om niet altijd te hoeven bewijzen dat ze gelijk hebben. Veel mensen streven ernaar zo te zijn, maar innerlijk is het frustrerend als zo'n manier van leven hen ontgaat.
Zo zijn is een gezonde ziel hebben. Het betekent dat iemand de kracht, macht en onafhankelijkheid heeft om binnen het raamwerk van goddelijke wet te leven, in plaats van tegen Gods wetten in te zwemmen en disharmonische stromingen te creëren.
Maar merk op dat toen Jezus het woord "zachtmoedig" gebruikte, hij op geen enkele manier wilde afleiden dat we het Lagere Zelf van onze broeders en zusters over ons moesten laten zegevieren. Nee, niet op je leven. Jezus Christus zelf was geen overbodige luxe. Hij vocht veel, en vaak behoorlijk heftig. Oorlog voeren met het kwaad in de ander - of in onszelf, wat dat betreft - houdt ook in dat we naar het bord gaan, het op de kin nemen als het moet, en dan leren en doorgaan. Nee, Jezus wil nooit dat we de lagere natuur van een ander over onze zachtmoedigheid heen laten lopen.
In het begin lijkt het misschien alsof we op een koord moeten lopen om de juiste weg te vinden tussen deze schijnbaar tegenstrijdige banen - een deurmat zijn of een dappere ridder zijn. Maar het is niet zo delicaat als het lijkt. We moeten onszelf gewoon testen om te zien waar ons ego over struikelt - of misschien onze trots of eigenzinnigheid. Precies daar, op dat moment, kunnen we zoeken naar de nederigheid om de waarheid te zien, zelfs als ons ego er niet van houdt.
Totdat we ons ego neutraliseren, moeten we het enthousiasme van onze vechtlust in bedwang houden. Maar na een tijdje zullen we in staat zijn een onpartijdig oordeel en objectiviteit te ontwikkelen. Naarmate het ego geleidelijk aan vervaagt en we niet langer de spil van ons eigen universum hoeven te zijn, zullen we in staat zijn om op te komen voor wat juist is, en zullen we weten hoe we op de juiste manier moeten vechten.
Dit kan echter niet gebeuren zolang we worden omvergeblazen door onze emotionele reacties en ons gedrag laten sturen. Want dan, met ons kleine ego in het midden, kleurt het ons oordeel over alles. Totdat we kunnen onderscheiden of dit het geval is of niet, hebben we meer werk te doen. Het zal even duren voordat onze opvattingen, reacties en gevoelens niet langer worden aangetast door de inzet van ons ego om zijn positie te behouden.
Aan de andere kant van deze egocentrische manier van leven is de nederigheid die we willen - dat is de zachtmoedigheid waar Jezus het over had. Dit soort nederigheid geeft ons enorme kracht om stil te blijven als we gekwetst zijn, zodat we stilletjes kunnen vergeven. Dan zullen we weten wanneer we het onrecht moeten weerstaan en moeten vechten tegen kwade machten, ongeacht of het ons persoonlijk raakt. Een dergelijk onderscheidingsvermogen vereist dat we bekwame detectives worden in het opzoeken van onze meest verborgen gevoelens en het kennen van hun ware aard. We moeten zo goed mogelijk worden opgeleid in deze krachtige en belangrijke taak van zelfobservatie.
Wat bedoelde Jezus toen hij tegen Petrus zei: 'Jij bent Petrus, en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen, en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen; En ik zal u de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven, en alles wat u op aarde zult ontbinden, zal in de hemel gebonden zijn. " (Mattheüs 16: 18-20).
De betekenis is dat Jezus Petrus toevertrouwde om zijn leringen te organiseren en te verspreiden. Velen zijn zich ervan bewust dat de katholieke kerk dit zo interpreteert dat vanaf die tijd alles zo geregeld was dat niets wat de kerk zei verkeerd kon zijn. In feite bedoelde Jezus dat Petrus de leringen moest verspreiden zoals ze hem waren gepresenteerd.
Maar dat sloot verdere communicatie van de geestenwereld van God niet uit. Deze vorm van communicatie was in die tijd van de eerste christenen wijdverbreid. Jezus wist toen al hoe goed een spelletje telefoon zou gaan, dus hij was veel te wijs om te suggereren dat deze waarheden van de ene generatie op de andere konden worden overgedragen zonder te verwateren.
Hij was vrij duidelijk over menselijk falen en het feit dat ze zouden resulteren in het binnensluipen van fouten en verkeerde interpretaties - om nog maar te zwijgen van het gevaar dat de wereld van de duisternis zijn weg naar binnen baant en de waarheid verdraait. Dit maakt natuurlijk deel uit van het pakket van ongezuiverde wezens die rondzwerven op aarde. Directe communicatie met Gods wereld was dus absoluut de beste manier om waar mogelijk te gaan.
Maar zoals het geval is, interpreteren we deze woorden uit de Bijbel verkeerd - soms in onwetendheid en soms met opzet. (Dat zijn niet de enigen.) Als deze woorden in hun ware betekenis waren begrepen, precies zoals Jezus leerde en zoals Petrus probeerde te zeggen —wat mededelingen van de wereld van God zou omvatten- er zou in onze geschiedenis veel anders zijn gebeurd. Dat kan sommige mensen choqueren, maar het is er.
Er zijn vele, vele gevallen in de Bijbel waar we Jezus' boodschap echt niet op een andere manier kunnen interpreteren. Zelfs deze berichten die hier zijn geschreven, zijn het bewijs dat het altijd de bedoeling van Jezus was dat we in contact zouden staan met zijn geesten van waarheid. Diezelfde boodschap maakt deel uit van wat Jezus aan Petrus vroeg om te verspreiden.
Hoe je dit moet aanpakken en welke wetten moeten worden gevolgd om dergelijke communicatie te hebben met geesten van licht en waarheid, nou, dit werd niet gepubliceerd, of het werd later verwijderd. Technisch gezien zijn er veel verschillende manieren waarop deze communicatie zich kan manifesteren, een daarvan was de manier waarop Jezus aan zijn discipelen verscheen nadat hij stierf. Zijn materialisatie was zo'n vorm van communicatie.
Later zou Jezus zelf niet verschijnen, maar eerder zijn afgezanten sturen. Voorafgaand aan zijn dood had Jezus gezegd: "Er zijn veel dingen die ik je nog niet kan vertellen, maar ik zal het je later vertellen." Hoe zouden we ons kunnen voorstellen dat hij dat had kunnen doen als hij niet door middel van dergelijke communicatie met Gods wereld was verbonden?
Ja, dit was een integraal onderdeel van Jezus 'onderwijs, maar om verschillende redenen werd het verwrongen, of erger nog, verdraaid. Bovendien betekent het bijbelcitaat - toen en nu - dat iedereen die zich aan God bindt door vast te houden aan Jezus 'leringen waarover Petrus de leiding had, ook gebonden zou zijn aan God in de hemel en nooit meer verloren zou kunnen gaan. Maar degenen die deze leringen weigeren, verliezen hun greep op God en zullen na hun dood ook niet meer in Gods geestenwereld kunnen rondhangen - ze gaan terug naar de donkere sferen waaruit ze geleidelijk zijn geëvolueerd. Dit zal niet voor altijd duren, maar het zal doorgaan totdat de persoon zijn houding verandert en een andere keuze maakt.
Zo'n innerlijke verklaring afleggen dat iemand bereid is God op de eerste plaats te stellen en zijn wil in alle opzichten te volgen, wordt een "inwijding" genoemd. Dit is een beslissende stap in de reis van een ziel en is de essentie van de betekenis. Het betekende zeker niet dat God en Christus favorieten zouden spelen en alleen zouden verschijnen in één menselijke kerkgroep, die dan de enige organisatie zou zijn die immuun zou zijn voor menselijk falen en dus voor de charmes van de Luciferische werelden. Dat slaat nergens op.
Maar als men de echte leringen van Christus volgt en ernaar streeft zichzelf te ontwikkelen en te zuiveren, wat betekent dat men dan de wetten van God handhaaft, dan is men inderdaad immuun voor de invloeden van het kwaad - "de hel zal niet zegevieren" - en zal het koninkrijk verwerven. van de hemel. Dat is de enige manier waarop dit kan gebeuren - de enige manier. Vanuit dit perspectief over deze passage nadenken, is veel logischer.
Wat is de ware spirituele betekenis van de uitspraak: "Aan degenen die het hebben, zal er meer worden gegeven, en aan degenen die dat niet hebben, zal wat ze hebben, worden weggenomen?"
Deze passage verwijst naar alle goddelijke eigenschappen, inclusief geloof en liefde. Aan degenen die liefde hebben, zal bijvoorbeeld meer liefde worden gegeven. Dit is de aard van liefde - en eigenlijk alle spirituele kwaliteiten - om meer van dezelfde kwaliteit uit zichzelf te regenereren. Mijn kopje loopt over.Dus als iemand liefde heeft, zal er meer liefde naar die persoon komen. En dan kunnen ze het aan velen weggeven. Maar als we een tekort aan liefde hebben, en het kleine beetje dat we hebben, wordt verdund door onzuivere stromingen, zullen we dat ook verliezen. Het zal wegkwijnen.
Het is onze taak om deze vicieuze cirkel te doorbreken. En we kunnen dit doen. Omdat alles - zowel positief als negatief - in cycli verloopt. Dus zolang we van plan zijn om spirituele wetten te blijven overtreden, zullen de negatieve cycli gewoon blijven ronddraaien. Wanneer dat gebeurt, worden de negatieve stromingen zoveel sterker dat we de minste positieve eigenschappen die we hadden, verliezen. Als we deze negatieve cyclus kunnen doorbreken en een positieve kunnen beginnen, wordt de positieve kwaliteit onuitputtelijk. Hoe meer we geven, hoe meer er uit ons zal komen.
Wat is de diepere betekenis van: "Alle dingen werken samen ten goede voor degenen die God liefhebben."
Ware liefde voor God hebben betekent dat we geestelijk werken om onszelf te ontwikkelen, en de manieren leren kennen waarop de goddelijke wet op ons persoonlijk betrekking heeft, in al zijn psychologische aspecten. Dus de woorden “zij die God liefhebben” betekenen niet alleen dat we in God geloven, of dat we zeggen dat we van hem houden of een aantal gebeden opzeggen.
We moeten onszelf door en door leren kennen, zodat niet alleen onze gedachten, woorden en daden overeenkomen met de spirituele wet, maar ook onze emoties. We moeten God gaan liefhebben als een gevoel. En dat kost wat moeite en veel tijd.
Dit betekent dat alleen iemand die actief op een pad van spirituele ontwikkeling van een of andere verscheidenheid is, echt van God kan houden. Dus wat betekent het dan dat "alle dingen samenwerken ten goede?" En is dit zelfs zo?
Het is inderdaad waar dat voor iedereen die op een spiritueel pad van zelfontplooiing en zuivering loopt, alles wat er gebeurt, ten goede is. Toegift. Gaandeweg komen we tot het besef van de absolute waarheid hiervan. Als we oprecht op ons pad zijn en onze liefde voor God bewijzen door onze goede inspanningen, heeft niets dat ons overkomt - geen tragedie, ongeluk of schijnbaar ongeluk - geen zilveren randje. Toch weten velen van ons dit niet.
In plaats daarvan geloven we graag dat dit een wereld van toeval is. We kopen de waanvoorstelling van toeval en zelfs van onrechtvaardigheid. Dit is onder ons wijdverbreid, maar toch is het een vergissing en een tragische illusie.
Contrapunt: voor degene die niet op een spiritueel pad is - die God niet boven alles liefheeft - zullen de beste dingen in hun leven niet allemaal voor de beste dingen zijn. Ze zullen niet ten goede zijn. Ze zullen uiteindelijk moeilijkheden en beproevingen veroorzaken, en misschien worden ze pas in een toekomstig leven voor Team Good als de persoon voet op het gele stenen pad naar huis zet.
Tot dan gaat uiteindelijk niets goed. Maar vanaf die tijd iedereen wang chung vanavond. De sfeer van het feest zal dan verbeteren. Dat is een cruciale periode in de evolutie van een ziel wanneer de zaken beginnen te veranderen. Dan zal alles wat er gebeurt, is gebeurd en zal gebeuren, voor het goede zijn. Feest door, kerel.
Wat is de verklaring voor het gezegde van Jezus: "Kom als een klein kind?"
Jezus verwijst naar een gebrek aan vooroordeel - zoals we zouden hebben met een kinderlijk, maar niet kinderachtig,houding - wat ook onze benadering van dit hele pad zou moeten zijn. Wij, als mensen, lijden voortdurend en enorm onder onze wijdverbreide vooroordelen van anderen. Waarom laat dit ons lijden? Want als we voortdurend met een bepaalde inslag naar de wereld kijken, wijst dit op een beeld - een verkeerde conclusie over het leven - dat onder de oppervlakte ettert. Beelden zijn niet waar, en als we tegen de kern van de waarheid ingaan, veroorzaakt de wrijving pijn - voor anderen en voor onszelf.
Waar een vooroordeel een muur van duisternis is, zijn kinderen als een blanco vel papier, zonder vooroordelen - althans wat betreft de manier waarop ze omgaan met de wereld. Alle invloeden die later hun beeld zullen vormen - en dus vooroordelen - hebben nog geen kans gehad om hun werk te doen bij het bouwen van dergelijke muren. Daarom hebben kinderen vaak een duidelijker beeld van de waarheid dan volwassenen.
Een goede manier om naar afbeeldingen te zoeken, is door naar vooroordelen te zoeken. Als we ze identificeren, kunnen we hun oorsprong gaan begrijpen, onze verdediging waardoor we ze hebben overgenomen en de rationalisaties die ze verdoezelen. Het woord 'vooroordeel' zelf veroorzaakt een emotionele reactie bij mensen, omdat we allemaal een ander concept en een andere connectie ermee hebben. Waar we het meest over beschuldigd worden, zijn de vooroordelen waar we het meest gevoelig voor zijn. We kunnen over het hoofd zien dat deze vooroordelen in onze eigen geest bestaan. Deze kunnen zelfs sterker zijn dan wat we bij andere mensen tegenkomen.
Als we het gevoel hebben dat we constant worden achtervolgd door vooroordelen bij anderen, is het tijd om die spiegel om te draaien en te gaan graven. Omdat bingo - de kans is groot dat er een beeld in onze ziel is dat als een krachtige magneet is voor mensen met dezelfde letter-cijfercombinatie. Natuurlijk zien we het alleen in hen, naar buiten projecterend wat we eigenlijk van binnen voelen op een andere manier.
Wil je nog een hint? Oké, denk na over waar je constant aan denkt. Moet niet te zwaar zijn. Voor één persoon kan het afwijzing zijn. Voor een ander is het vooroordeel. Een derde is misschien bang dat iemand zijn spullen zal stelen. Iedereen heeft zijn eigen huisdierenzorg. We moeten duidelijk zijn over de onze. Dat is een goede algemene vuistregel: we moeten duidelijk zijn over wat we voelen. Zodra we onze emoties hebben verduidelijkt, hebben we een goed idee van waarnaar we moeten zoeken.
Er lopen zoveel mensen rond die zich afgewezen voelen. Dus waar moet je zoeken? "Misschien ben ik degene die anderen altijd op de een of andere manier afwijst." Misschien is het uit angst gedaan. Misschien zijn we zo bang voor afwijzing dat we proberen het systeem te verslaan en anderen af te wijzen voordat ze hetzelfde met ons kunnen doen. En dan, als ze slecht reageren, raken we gekwetst omdat we ons zo verdomd afgewezen voelen. JEP. Altijd.
Er is een zeer wijs, spiritueel volwassen persoon voor nodig om niet in die haak te bijten. De meesten van ons zullen de bobber hard raken. Onze onzekerheden triggeren elkaar en onze co-obsessies met afwijzingen zullen ons opsluiten in een vicieuze cirkel. Dit is hoe we elkaar voortdurend haken en beïnvloeden met misverstanden, pijn en afwijzing. En het is erg pijnlijk.
De enige manier om de grens te doorbreken is door niet te wachten tot de ander het eerst doet, 'de andere wang toekeren'. Iemand moet zijn armen openen, ondanks het zielsbeeld dat onze emotionele stormen aan het schilderen zijn. We moeten onze ijdelheid even vergeten, onze onzekerheid afleggen, onze armen openen - en dan kijken wat er gebeurt. We hebben een pagina van een kind nodig.
“Hij die zijn leven wil winnen, zal het verliezen. Hij die bereid is het op te geven, zal het winnen. " Wat betekent dat?
Het betekent dat als we zo bang zijn voor een beetje pijn die we met ons ego een dierbaar leven koesteren, onze gevoeligheid en ijdelheid koesteren, we ons leven niet zullen opgeven. We houden ons eerder te stevig vast en daarom moeten we het verliezen. In spirituele zin betekent verliezen dat we geen vrede, harmonie of geluk kunnen vinden, van binnenuit of van buitenaf.
Maar voor degenen die zichzelf niet zo serieus nemen, voor wie het comfort van het kleine ego niet zo erg belangrijk is, en voor wie de dagelijkse pijn en gekwetste trots niet zo belangrijk zijn, die niet constant nadenken , “Als ik ze mijn ware genegenheid laat zien, wat zullen ze dan van me denken? Ik zou gekwetst kunnen worden, of ik zou iets in gevaar kunnen brengen ”, en wie werkelijk hun ego-zelf opgeeft, zullen leven ontvangen, in spirituele zin.
Door voor de wet te gaan, zullen ze innerlijke harmonie en liefde en respect van anderen vinden die hen voor altijd zouden zijn ontgaan als ze zo stevig aan zichzelf waren blijven vasthouden.
Keer terug naar Bijbel me dit Inhoud
