De mensheid komt nu pas uit de adolescentie tevoorschijn.
Het is tijd om volwassen te worden.

 

Nu we een nieuw tijdperk ingaan - eigenlijk het begin van een nieuw tijdperk - gaan we door een tijd van crisis. Maar de botsingen die nu plaatsvinden, zijn gewoon een normaal onderdeel van het opgroeien. Klaar of niet, het is nu tijd voor de mensheid om volledig volwassen te worden. Laten we eens kijken waar we nu naartoe gaan.

Tijdens transities is onrust onvermijdelijk

Wanneer al het negatieve vastzit en afgestompt is, lijken de vernietigende krachten stil te zijn. Maar dan, tijdens een groeiproces - wat een fundamenteel aspect van het leven is - zal er een tijdelijke tijd van onrust zijn. Dit is wat er nu gebeurt.

In de afgelopen eeuw of zo zijn er veel, veel meer zielen hier aangekomen. Veel van deze zielen zijn hoog ontwikkeld, meer dan in vroegere tijden. Tegelijkertijd komen er ook velen aan die lager in hun spirituele ontwikkeling staan. In de wereld van vandaag kunnen we deze twee groepen met elkaar in botsing brengen. Dit conflict, hoewel onvermijdelijk, is ook absoluut noodzakelijk geweest om ons allemaal vooruit te helpen.

Het werkt hetzelfde in het individu als in het collectief. Als iemand bijvoorbeeld zijn persoonlijke zelfontwikkelingswerk heeft gedaan, zal hij verwachten dat zijn leven geleidelijk aan beter zal worden. Problemen en pijn zouden moeten verminderen. En hoewel dit in sommige gebieden inderdaad het geval zal zijn, zal het niet waar zijn waar het diepgewortelde probleem blijft bestaan. Daar bestaat het conflict nog steeds, en het moet helemaal naar buiten komen, zodat we het kunnen elimineren. Tegelijkertijd worden positieve creatieve krachten in de ziel gemobiliseerd en zullen de twee botsen.

Conflicten moeten helemaal naar buiten komen om te worden geëlimineerd.

Dit zal noodzakelijkerwijs leiden tot innerlijke spanning en frustratie. Tenzij dit in het bewuste bewustzijn van een persoon wordt gebracht, zullen ze niet begrijpen waarom ze al dit onbehagen voelen. De persoon kan twijfelen aan zijn vooruitgang en ontmoedigd raken. Maar in werkelijkheid moeten deze tegengestelde krachten zowel worden gemobiliseerd – in het bewustzijn worden gebracht – als vervolgens botsen voordat eenwording kan plaatsvinden.

Ditzelfde gebeurt nu met de mensheid als geheel. Er is een geweldige ontwikkeling gaande. Er komen sterke, nieuwe krachten op aarde - positieve krachten die hier niet eerder hebben bestaan. En ze worden belemmerd en gevreesd door de negatieve krachten - die in grotere mate aanwezig zijn bij degenen die minder ontwikkeld zijn - die ook dubbel sterk worden.

Hoe meer we de waarheid kunnen herkennen van wat er nu gebeurt, hoe meer we kunnen ontspannen en een genezend klimaat kunnen creëren om deze overgang te ondersteunen. Want als we de waarheid kennen, creëren we een speciaal gevoel, en dat gevoel genereert een speciale sfeer die heel helend is.

Duidelijkheid en begrip zijn de sleutel

Als we dit nieuwe tijdperk inluiden, zullen we steeds meer spirituele waarden herkennen, en we zullen ernaar leven in plaats van ze te ontkennen. De koude, mechanistische, materialistische benadering die velen ten opzichte van het leven hebben ontwikkeld, zal verzachten en transformeren. Er zullen omwentelingen zijn, maar we zullen ze kunnen overwinnen.

We zullen leren om voorbij de duisternis in onze ziel te gaan die onze verbinding met ons innerlijke goddelijke zelf vervaagt. We zullen beginnen in te zien dat wat één aangaat, iedereen aangaat. Want momenteel maken we in onze driedimensionale staat een onderscheid tussen mij en jou en God, tussen dit en dat, op en neer, hier en daar. Maar dit zijn allemaal illusies. Wat in ons is, is ook overal anders.

Dus elke kleine stap die we zetten om onze innerlijke wijsheid, moed en schoonheid te ontplooien - waar we ons verbinden met onze eigen goddelijke natuur - is ongelooflijk belangrijk voor alles en iedereen die ooit was, is of zal zijn. Wat we elke dag doen, telt.

De diepe inzichten die door zelfconfrontatie komen, kunnen ons echt bevrijden. We kunnen ons van dwang bevrijden en een nieuwe koers kiezen. Maar zo'n verandering is alleen mogelijk als het onze vrije keuze is. En om de beste keuzes te kunnen maken, moeten we een duidelijk begrip hebben.

Elke kleine stap die we zetten is ongelooflijk belangrijk.

Er zijn spirituele wetten die God heeft geschapen en die ieder van ons leiden. We moeten ze leren kennen. Ook de mensheid als geheel is een entiteit die door bepaalde wetten wordt beheerst. En net zoals er aspecten van onszelf zijn die we nog niet begrijpen en waar we geen controle over hebben, bevat de mensheid moeilijk te begrijpen aspecten die werken om de vereniging te vernietigen en de vrede te verstoren.

In het begin zullen er, terwijl we allemaal groeien, nog steeds tijden van verwarring en depressie zijn. Maar geleidelijk, naarmate we onze eigen innerlijke duisternis beheersen, zullen de negatieve periodes korter en minder frequent worden. Vrede, vrijheid en vreugde zullen verdiepen. We zullen ons realiseren dat de negatieve tijden lessen bevatten. En als we die lessen onder de knie hebben, kunnen we de tests halen.

Het geschenk van opgroeien

Lang geleden stond de aarde nog in de kinderschoenen. Er moesten miljoenen jaren evolutie plaatsvinden voordat de eerste primitieve mensen konden verschijnen. Net als een menselijke baby had de primitieve mensheid destijds geen besef van zichzelf. Alles kwam neer op een onmiddellijke reactie op sensaties van plezier of pijn. Er was weinig logica of kennis van oorzaak en gevolg. Alles was fysiek, net als voor een baby.

Het is nog steeds zo in de delen van onze psyche die onvolwassen zijn. Hoewel verschillende delen van ons zijn opgegroeid en beter weten, blijft er ergens een egoïstisch, egocentrisch, beperkt kind over. En dit is in strijd met de rest van onze persoonlijkheid. De enige manier waarop deze delen kunnen opgroeien, is door ze niet meer te onderdrukken. We moeten onze onvolwassenheid zien, zodat we deze kunnen transformeren.

Egocentrisch zijn en afhankelijk zijn zijn met elkaar verbonden.

In welke mate we ook vasthouden aan infantiele attitudes - waar we ook neurotisch en onvolwassen zijn en nog steeds innerlijke conflicten hebben - we blijven afhankelijk. Dit zijn wat ons van onze vrijheid berooft. Egocentrisch zijn en afhankelijk zijn zijn dus met elkaar verbonden. Wat een innerlijk conflict creëren we voor onszelf door erop te staan ​​egocentrisch te blijven terwijl we vechten om niet afhankelijk te zijn van anderen!

Volwassen worden betekent dus een zelfgevoel ontwikkelen, wat er paradoxaal genoeg toe leidt dat we ons meer zorgen maken over anderen. Dit is wat leidt tot het creëren van rechtvaardigheid voor iedereen. Dan zijn we in staat om een ​​voordeel voor onszelf te laten liggen als het een oneerlijke pijn of nadeel voor iemand anders veroorzaakt. Als zodanig bewegen we ons naar een bewustzijn dat het stuiteren tussen plezier en pijn overtreft. Dit is hoe we de dualiteit beginnen te transcenderen.

Zulke volwassen mensen zijn vrij en onafhankelijk, maar niet almachtig. Ze hebben een sociaal gevoel en een gevoel van verantwoordelijkheid dat leidt tot een harmonieus geheel. Terwijl de primitieve mensheid fluctueerde tussen heersen en geregeerd worden, hebben we tegenwoordig de keuze om een ​​gezonde onderlinge afhankelijkheid te ontdekken, als we bereid zijn om op te groeien.

Groeien en stadia doorlopen

De overgang van volkomen egocentrisch zijn naar zorg voor anderen markeert een cruciale periode in ontwikkeling, zowel voor een persoon als voor een samenleving. Maar elke groeitransitie is beladen met crisis. Laten we eens kijken naar een menselijke baby. Het geboorteproces zelf is een crisis, zowel voor de moeder als voor het kind. Dan wordt het kind gespeend, wat ook een crisis is. Naar school gaan is een andere crisis. Ook het verlaten van de bescherming van de ouders is een soort crisis. Kinderziektes en puberteit zijn andere vormen van crisis die tot individuatie leiden.

Als we vechten tegen deze groeiperiodes, zullen ze pijnlijk zijn en vol conflicten. Maar naarmate we ze omarmen, brengt het leven ons nieuwe ervaringen en uitdagingen.

Inmiddels heeft de mensheid zowel de kindertijd als de kindertijd achter zich gelaten, ongeveer tweeduizend jaar geleden overgegaan in de adolescentie. Toen de geest van Christus incarneerde in de persoon van Jezus, was er het soort onrust en onrust dat we associëren met de puberteit. Op die leeftijd hebben jonge mensen veel idealisme en kracht, terwijl ze tegelijkertijd wrede, gewelddadige en rebelse impulsen hebben. Dit alles gebeurde in de tijd van Jezus Christus.

Ontwikkelingsperioden zijn ongelijk

Het lijkt misschien vreemd dat er op aarde zoveel tijd is verstreken tussen de kindertijd en de kindertijd van de mensheid, en tussen de kindertijd en de adolescentie, terwijl er slechts tweeduizend jaar zijn verstreken sinds we door de puberteit gingen. En nu staan ​​we hier, op het punt om volwassen te worden. Maar we kunnen de groeifasen voor de totale aardse entiteit niet op dezelfde vaste manier meten als voor een mens.

Opgroeien zorgt er niet automatisch voor dat de destructieve aspecten verdwijnen.

Bedenk ook dat een persoon min of meer een volwassen volwassene kan zijn, maar toch destructieve en onvolwassen elementen in zich heeft. Ongetwijfeld heeft de gemiddelde volwassene een aantal volwassen, verantwoordelijke aspecten die vrij kunnen opereren, terwijl ze ook probleemgebieden herbergen waar nog steeds een egoïstisch kind heerst. Dus hoewel opgroeien en volwassen worden zeker veel verbetering zullen brengen - zowel voor de wereld als voor een persoon - zullen de destructieve aspecten niet automatisch verdwijnen.

In onze wereld zijn er groepen, landen, religies en sekten met verschillende opvattingen en houdingen. Het ontbreekt ons aan vrede vanwege hun gespleten doelstellingen en tegenstrijdige ideeën. Op dezelfde manier hebben we allemaal tegenstrijdige innerlijke overtuigingen die we alleen leren door ons werk van zelfonderzoek. Nadat we onze innerlijke splitsingen hebben ontdekt, is het niet langer zo moeilijk om te zien waarom we ons gestoord voelen - waarom we in oorlog zijn met onszelf.

De hele mensheid is in zichzelf verdeeld. Zolang we vasthouden aan egocentrische activiteiten en verkeerde conclusies koesteren, zullen we oneerlijk en blindelings blijven opereren. We zullen destructief en verkwistend blijven.

Het is het donkerst voor de dageraad

Het is nu tijd voor de mensheid om het stadium van de adolescentie te verlaten. Maar dat betekent niet dat onze samenlevingen meer geharmoniseerd zijn dan de gemiddelde volwassene. Maar net als bij een persoon die volwassen leeft - ondanks onvolwassen trends die in hun psyche blijven bestaan ​​- zouden we een meer volwassen staat van leven kunnen bereiken. En hoe meer we groeien, hoe minder verward we collectief zullen zijn over wat constructief en wat destructief is.

In het verleden, toen we nog in de kind- en puberfase waren, konden we niet altijd de waarheid vertellen van leugens. We konden geen grove onrechtvaardigheden ontdekken en we lieten wreedheid paraderen als zijnde gedaan voor een rechtvaardige zaak. (Openbare ophangingen, iemand?) De geest van een kind kan tenslotte niet onderscheidend zijn en weigert de moeite te nemen die nodig is om moeilijke situaties op te lossen. Maar naarmate iedereen zijn destructieve, kinderlijke trends ontgroeit, ontwikkelen ze het vermogen om te redeneren en te begrijpen. Zo ook moet de mensheid groeien en opgroeien.

Als gevolg hiervan staan ​​we nu op de drempel van een grotere volwassenheid. En we kunnen de staat van crisis waarin we ons bevinden boven ons voelen opdoemen, als een grote golf. We zijn in de duisternis voor de dageraad.

We moeten diep graven om echte oplossingen te vinden

Het leven is geen proces dat van ons gescheiden is. De mensheid is de som van al haar mensen. De twee zijn identiek. Net zoals elke persoon in zijn eigen leven tests moet ondergaan, moeten we beginnen samen te werken om deze grote test, dat is het leven, te doorlopen. Door dit te begrijpen, zullen we deze wereld waarin we leven veel beter begrijpen. En we zullen ons eigen zelfinzicht verdiepen.

Alles wat gespleten is, wordt ziek. Om te genezen, moeten we onze eigen innerlijke duisternis gaan zien en hoe we die op de wereld projecteren. Hoe meer we onszelf gaan begrijpen, hoe meer we de werking van de wereld zullen begrijpen. Hoe dieper we in onszelf gaan, hoe meer we vruchtbare verbindingen met anderen zullen hebben. Hoe minder we onszelf kennen, hoe meer we ons zullen terugtrekken uit de wereld.

Toen de mensheid jonger was, hadden we niet het vermogen om dieper in onszelf te kijken. We konden niet naar binnen kijken om de innerlijke oorzaken te vinden achter de effecten die in ons leven plaatsvinden. Tot dusverre heeft de mensheid als geheel het in dit opzicht niet veel beter gedaan. Want alleen naar uiterlijke factoren kijken lost zelden iets op. Het leidt tot kortstondige oplossingen en grotere problemen op de weg.

Maar als we de moeite nemen om echt verder te kijken dan de uiterlijke schijn - om problemen echt onder ogen te zien, zelfs als het onaangenaam is - zien we al snel dat de situatie helemaal niet hopeloos is. We vinden prachtige, realistische, creatieve manieren waarop mensen zich kunnen manifesteren. Wanneer de collectieve geest van deze wereld op deze manier begint te werken, zullen alle bestaande problemen echte oplossingen vinden.

Alleen naar uiterlijke factoren kijken lost zelden iets op.

Hoe meer we allemaal onze weerstand overwinnen om de waarheid in onszelf te vinden en onder ogen te zien, hoe meer we zullen bijdragen aan het bereiken van de fase waarin we onze problemen oplossen door rede en eerlijkheid, in plaats van te proberen te zegevieren door het gebruik van bruut. dwingen.

Na het hele bestaan ​​van de mensheid komen we nu net uit de adolescentie. Het rijpingsproces zal zeker lang duren om de volledige individuatie van de geest te bereiken. Want alle afzonderlijke delen moeten rijpen om de totaliteit van de mensheid in harmonie te laten leven. En vergeet niet dat deze integratie altijd de vrije wil van ieder mens moet respecteren.

Maar hoe sneller we over het algemeen volwassen worden, hoe sneller de vooruitgang zal gaan voor degenen die achterlopen. In de loop van de tijd, terwijl dit evolutieproces doorgaat, zullen de emanaties van elke persoon fijner en fijner worden. Naarmate onze materie subtieler wordt, zullen we uiteindelijk aangetrokken worden tot een andere wereld die past bij onze fijnere materie.

Dan zullen we niet langer teruggetrokken worden naar deze dualistische sfeer, die momenteel een match is voor ons gespleten innerlijke zelf. We zullen de test van het leven op aarde hebben doorstaan, en we zullen afstuderen om te leven zonder de moeilijkheden van dualiteit. Dan zullen we allemaal in vrede samenleven. En klinkt dat niet als een paradijs?

– De wijsheid van de Gids in de woorden van Jill Loree

Zegening van de Padwerkgids

“Mijn liefste vrienden…ontvang heel speciale zegeningen voor je voortdurende ontwikkeling en zelfrealisatie…ga in vrede je weg. Houd het innerlijke licht brandend, zodat verdere groei, verdere individuatie in ieder van jullie kan plaatsvinden, waardoor je anderen in hun ware innerlijke staat kunt bereiken en contact kunt maken. Je wordt onafhankelijker, vrijer, verantwoordelijker, minder geïsoleerd. Onze liefde, onze zegeningen gaan naar jullie allemaal. Wees in vrede. Wees in God!”

– The Pathwork Guide Lezing #120: Het individu en de mensheid

Aangepast uit De gids spreekt, Q&A's met de Padwerkgids aan Aardse omstandigheden, en Padwerkgids Lezing #120: Het individu en de mensheid.

Alle essays binnen Krijg een betere boot zijn beschikbaar als podcasts.