We hebben niet alleen niets gedaan om de oorspronkelijke pijn te verzachten, we hebben er meer van uitgenodigd. Mooi werk, allemaal.
Bones
10 De pijn van onze oude destructieve patronen uitpakken
het laden
/
We hebben niet alleen niets gedaan om de oorspronkelijke pijn te verzachten, we hebben er meer van uitgenodigd. Mooi werk, allemaal.
We hebben niet alleen niets gedaan om de oorspronkelijke pijn te verzachten, we hebben er meer van uitgenodigd. Goed gedaan, allemaal.

Dus laten we het hebben over pijn, en belangrijker nog, hoe pijn veroorzaakt door oude patronen kan worden opgelost... Het klimaat waarin we opgroeiden beïnvloedde ons - het was alsof we voortdurend een kleine schok kregen... We leden en geloofden dat ons lijden onveranderlijk was, wat ons conditioneerde om te creëren verdedigingen - zeer destructieve verdedigingen ... We onderdrukten de oorspronkelijke frustratie en pijn die we niet aankonden. En we zetten het uit ons bewustzijn, waar het nog steeds smeulend is in het onbewuste... Onze afweermechanismen van agressie, onderwerping en/of terugtrekking zijn volledig ontwikkeld... Onze beelden zijn ook een vorm van verdediging. Ze creëren inmiddels oude patronen om pijnlijke ervaringen te bestrijden. Ze doen dit door een stijve muur op te richten die volledig is opgebouwd uit verkeerde conclusies...

Voor degenen onder ons die hebben gekozen voor de pseudo-oplossing van terugtrekken, we verdedigen onszelf tegen gekwetst worden ... Dollars voor donuts, als onze strategie is om onszelf opzettelijk zwak te maken, willen we onszelf heersen over anderen ... Het is duidelijk inzien dat zwak zijn nauwelijks ongevaarlijk is; het doet niemand minder pijn dan ronduit dominant te zijn ... In elk geval doen we anderen pijn terwijl we ook zout in onze eigen wonden wrijven ...

Dankzij de wet van oorzaak en gevolg is het kwetsen van anderen geen nulsomspel; er zullen gevolgen zijn. We hebben dus niet alleen niets gedaan om de oorspronkelijke pijn te verzachten, we hebben er meer van uitgenodigd. Goed gedaan, iedereen ...

In plaats van onze hinkende pseudo-oplossingen en oude patronen op te geven, verpakken we ze in ons geïdealiseerde zelfbeeld, wiens doel het is om ons beter te laten voelen dan alle anderen ... Omdat de aard van het geïdealiseerde zelf valsheid en schijn is - we handelen perfect omdat we kunnen niet perfect zijn - we voelen ons vervreemd van onszelf, van anderen en van het leven. Nog een winnaar, als die er ooit was ... We zullen gaan beseffen dat pijn een stuk beter aanvoelt dan vervreemd te zijn van onszelf en gevoelloos te zijn ...

Als we dit allemaal hebben meegemaakt, onze innerlijke bron leegmaken van wat oud en onvolwassen is, kunnen constructieve patronen een solide basis vinden ... Waar we ook doorheen moeten reizen, is een groeiende pijn die ons naar onze eindbestemming brengt: een sterk zelf afhankelijk, vol leven. Uiteindelijk is de uitbetaling eigenlijk alle moeite waard ... Als we eenmaal leren omgaan met ongelukken en misstappen, zullen ze niet de macht hebben om ons te breken ...

Maar wat op dit moment zo erg pijn doet, is eigenlijk de pijn van het niet tevreden voelen nu, wat het resultaat is van onze niet-succesvolle destructieve oude patronen ... Spoiler alert, dit is wat we zullen vinden: onder al onze verschillende 'beschermende' lagen is een stapel van onvervulde behoeften waar we geen idee van hebben… Realiseer je dat het niet per se kinderachtig of onvolwassen is om bemind te worden. Alleen als we weigeren te groeien in ons vermogen om liefde te geven, sluiten we onze werkelijke behoefte om liefde te ontvangen buiten te sluiten en te verbergen… We kunnen nu zien dat geen onvriendelijke God ons straft of negeert. We hebben onze problemen op onszelf gebracht door onze eigen onrealistische pogingen om weg te rennen. Dus als we dat deden, kunnen we iets anders doen.

Luister en leer meer.

Bones: een bouwsteenverzameling van 19 fundamentele spirituele leringen

Bones, Hoofdstuk 10: De pijn van onze oude destructieve patronen uitpakken

Lees origineel padwerk® Lezing: # 100 Meeting the Pain of Destructive Patterns